Verkamaðurinn

Tölublað

Verkamaðurinn - 13.03.1923, Blaðsíða 2

Verkamaðurinn - 13.03.1923, Blaðsíða 2
28 VERKAMAÐURJNN 1Z ibl. • • • •-•- -•-•-• • •-• • •••••••••• • • •- • «-••-•-• • •-•-••-•-•-•-•-• Sjávarútvegsmenn! Línuverk, Smurningsolía nýkomið í Koppafeiti Raupféí. Yeikamanna. --------------------------- Oömul t a n n g e r v i með platínustiftum í fram- tönnunum, kaupi eg, ef komið er með þau strax. Caroline Espholin. _______________________/ ins, hljóta þær að vera bundnar við iðrun þess að hafa ekki látið dreng- inn læra sund, svo hann ekki drukkni ef hann dettur í vatnið,' ef ekki er einhver til að bjarga. Hagfræðingar þjóðanna virða mannslífin á tugi þús- unda. Fiórspaðamaðurinn telur iffið f hálfvöxnum dreng sýnilega ekki mikils- virði, fyrst hann telur ekki föðurnum skylt að sýna því féfagi traust og þakklæti, sem vakið hefir sundfþrótt- ina úr dvala, ekki einasta hér f bæ, heldur vakið svo sterka hreifingu fyrir sundnámi út um alt land, að nú er nálega kent sund f hverri sveit landsins, þó sú fþrótt þektist ekki víða áður en ungmennafélögin tóku til starfa. Hefði andi Ragnars ráðið f sundmálunum, ættum við Akureyringar enn ekkert sundstæði, allir bæjarbúar yrðu að drukkna ef þeir dyttu ( vatn. Enginn væri til að bjarga, hvorki sjálfum sér eða öðrum. Afskiftum R. Ó. af hafnar- og vega- málum hefir áður verið lýst. Þar hefir hann verið hreinn andstæðingur allra endurbóta, aldrei viljað að annað væri gjört við vegi bæjarins, en að ekið væri aurleðju ofan á aur, og neytt allra ráða til þess að aðalbryggja bæjarins yrði áfram um ófyrirsjáan- Jegan tfma sama kolastfan og hún hefir verið um undanfarin ár af völd- um Ragnars. Þegar bærinn átti kost á því að verða fyrstur hér norðanlands, tii þess að fá hraðvirkt þúínasléttunar- áhald til jarðræktar sfðastliðið vor, reis R. Ó. öndverður gegn því. Hann viidi gömlu aðferðina, undirristuspaða og plóg, eða algerða kyrstöðu f jarð- rækt hér f bæ, eins og verið hafði um nokkur ár vegna dýrtíðarinnar. Afleið- ingin af þvf, að þúfnabaninn kom hingað f sumar varð sú, að á einu sumri hefir sennilega verið brotið hér f bæ meira land en unnið hefir verið öll árin frá sfðustu aldamótum. Svona mætti lengi telja afskifti Ragnars af bæjarmálum þar, sem bann er fremstur f flokki þeirra manna, sem engar framfarir vilja f bænum. Slfkir menn eru eins og dragbftur á sleða, sem stöðvar áframhaldið alger- lega þegar krafturinn er ekki nægur til að draga áfram, en auka þess á milii erfiði þeim, sem sækja fram. Fróðlegt væri að líta yfir Akur- eyrarbæ, ef andi Ragnars hefði stjórnað honum undanfarin 20 ár. Fyrst myndi prýða útsýnið þegar komið væri inn á Pollinn utan úr firðinum, kolabiyggja á Torfunefi, eigntbæjarfulltrúa Regnars Ólafssonar. Engin önnur mannvirki við höfnina. Enginn barnaskóli, engin sundkensla, engin vatnsveita, engin rafveita. Vegirnir með þriggja álna djúpri for eins og íslendingur talar um. Bókasafn bæjarins geymt f klóf- um f fjóshlöðu f Rúðargilinu. Ræjar- stjórnarfundir haldnir fyrir lokuðum dyrum einu sinni á ári á skrifstofu R Ó því þá ætti bærinn ekkert hús, hvorki fyrir bókasafn eða bæjarstjórnar- fundi og almenningur mætti ekki vita hvað gerðist á fundunum. f 'rlincur Friðjónsson. Utan úr heimi. Khöfn í Janúar. — Að vísu eru jólin löngu liðin, en margs er að minnast frá þeim, sem færandi væri f letur, þeim til gamans, er fjærri búa. Það var að venju mikið um dýrðir hér um jólin. Sunnudaginn fyrir jól er venjulega svo mikil umferð á >Strikinu,< að þeir, sem vilja vera vissir um að hafa alla limi heila um hátíðina, voga sér ekki þangað út. Mannþyrpingin er afskapleg. Allir sækja inn til borgar- innar, til að Ifta á jólavarninginn, sem þó er mest glysvarningur og óþarfi, að aumra dómi. Reyndar getur verið álitamál hvað er óþarfi og hvað ekki, Er ekki nauðsynlegt að hafa snirtilegt f kringum sig, dúka á borðuro, teppi á gólfum, myndir á veggjum, bæ.kur að lesa, borðbúnað úr silfri og postu- ifni, leikföng handa börnunum ? Það er margt að girnast, en ekki altaf eins mikið að kaupa fyrir. Á Ráðhústorginu stendur stórt og voldugt jólatré. Það stendur hér á sama bléttinum hvert ár, sett upp 14 dögum íyrir * jól og kveikt á því á hverju kvöldi. Það er með rafljósum. Mér finst það skorta hátfðablæinn. T.jósin tindra ekki eins og kertaljósin. Hér er glaumur og gleði! Það er æskulýðurinn, sem hefir hópað sig saman kringum tréð. Hátfðin er þegar komin. Margir þessara anga, sem standa þarna og tvfstfga og stara sig þreytta, hafa máske ekki annað jóla- tré en þetta og eiga ekki f vændum að jólasveinninn komi við bjá þeim, þó mikið sé lagt f sölurnar til að láta sem fæsta fara tómhenta og hrygga f rúmið á jólanóttina Blöðin og ýmsar góðgerðastofnanir safna ógrynni fjár til úthlutunar meðal fátækra um jólin.— Rest væri þó að enginn þyrfti að þiggja ölmussu. — En, þvf miður, á það fyrirkomulag langt f land. Á aðfangadagskvöld er kyrt og hljótt f borginni. Eftir kl 6 er lftil umferð úti. Flestir heima bjá sér. Á gamalárskvöld er öðru máli að gegna. Kl. 12 safnast menn saman á Ráðhús- torginu. Þar er skotið fiugeldum, sungið og spilað. Þetta er þó ekki nema svipur hjá sjón við það sem áður var. Nú standá lögregluþjónar f hverjum krók. Komi eitthvað íyrir, koma þeir þjótandi. Reyndar hefir ekki oft þurft á þeim að halda f seinni tfð, en þeir eru þó altaf til taks. Inni á kjffi- og matsöluhúsunum er glaumur og gleði. Þar eru öll borð fullskipuð — etið, drukkið og dansað og látið öllum ffflalátum. inni á »Wifir« er þó mest um læti. Að þessu sinni sátu þar um 600 manns að drykkju. Fyrir utan stóð múgur og margmenni, sem af og til lét til sín heyra, hróp- aði, flautaði og kallaði til gestanna, Lögreglan lætur þetta óátalið, meðan ekki kemur til handalögmáls milli lýðs- ins og gestanna, er þeir fara út. Kl. 2 á öllu að vera hætt, og þá fara menn að leita sér að samastað annar- staðar, þvf fæstum dettur f hug að fara beim f rúmið á þessum tfma. Það var gaman að vera á járn- brautastöðinni á aðfangadaginn og at- huga lffið þar. Fólkið streymir út og inn. Þúsundir koma og þúsundir fara. Menn heilsast, kveðjast, óska hvcr öðrum gleðilegra jóla. Atlir, sem vetl- ingi valda, vilja heim um jólin. Það má lesa þetta orð á hverju andliti. Helm, til foreidra, systkina eða skyld- menna. Heim, út á landið — í kyrð- ina og friðinn — heim! —- heim! Um Go—70 þús. manns fóru meðjárn- brautinni út á landið á Laugardag og Sunnudaginn f þetta sinn. Eg býst við að þetta sama orð hafi hljómað f sálum margra >landa< þetta kvöld. Margan hafi langað til að fljúga heim til foreldra, vina og kunningja — heim í vetrarkyrðina og írónskan hátfða helgidóm. — — — — Veturinn hefir verið afar mildur. Engin frost, fyr en nú í miðjan Janúar að það hefir orðið 2—3 gráður. Kornið stendur vel á ökrunum og búist við góðri uppskeru. Vinnulsusir menn eru hér um 68 þús. og altaf bætist við f lestina þá. Ekki gott að vita hvar lendir. En meira um það og allar ráðstafanir þar að lútandi f næsta bréfi Þór. Símfrétiir. Rvík i gœr. Tyrkir liafa gengið að friðar- samningum við Bandamenn. Stjórnarskifti orðin í Noregi. Orsökin bannmálið. Halvorsen (foringi afturhaldsmanna) myndar stjórn. Frakkar hafa yfirgang í frammi við Pjóðverja, taka hernámi marga iðnaðarbæi. Hafa lagt hald á enskan kolafarm, er fara átti til ríkisjárnbrautanna pýsku. Frakkar hafa sampykt minst 18 mánaða herskyldu hjá sér. Sheviot blátt og svart, í kvenfatnaP. karlmannafatnaft og ferm- ingarfðt. Mikið úrval í Kaupfélagi Verkamanna. Mikið úrval af ódýrum og smekklegum karlmanna- f ö f u m í Kaupfél. Verkamanna. Jataefni tvíbreitt á kr 6.50 m. í Kaupfélagi Verkamanna. Umdæmisstúkufundur verður haldinn f fundarsal bæjarstjórn- arinnar Föstudsginn 16. þ. m. kl. 8 e. h. — Umdæmisstúkustigveiting Vms mál til umræðu. Sjó- og Iand- stígvél « seljast með niðursettu verði, Sömuleiðis s ó 1 n i n g a r. Jón Q. ísfjörP. Mussolini eykur alræöisvald sitt með hverjum degi. Rússar hafa gefið 17 milljónir punda af brauði til bágstaddra í Ruhr. Skattafrumvörp stjórnarinnar hafa verið sampykt við 2. um- ræðu í pinginu — breytingalítið. Maður druknaði vestur á Mýr- um. Voru tveir á báti, en hinn bjargaðist. Góður afli í Sand- gerði og Vestmannaeyjum, pegar á sjó gefur. Fréttar. Vm. Prentsmiðja Odds Björnssonar.

x

Verkamaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Verkamaðurinn
https://timarit.is/publication/215

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.