Verkamaðurinn - 21.08.1926, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
m*r:8 koanint>n f öllnm mimtn kjör-
dcmnnum, þar tii fnllnr helmingnr
þingmanna vaeri fenginn, en vœri ger-
aamiega fylgiilana f öllnm hinum kjör-
dæmnnnm, þá atyddiit hann aðeina
við Ktinn hlnta af öllnm kjóaendum
landaina.
Af öllu þaaan verðnr aéð, að aigur
flokkanna við kjördsamakoiningar er
ekki eingöngn nndir gengi þeirra kom-
18 með þjóðinni, heldur veltnr meit á
þvf, þvernig fylgi’ þeirra er skiprð
niðnr f kjördmmnm. Það er þvf mjög
langt frá þvf, að lýðraeði geti að
fnlln notið sfn, þar sem fulltrúar eru
koanir A þenna hátt. Er það brot
gegn aada lýðræðiiina, að lá flokknr,
aem ekki hefir meiri hlnta þjóðarinn-
ár að baki aér, fari með meirihlntavald
á þingi. Og eigi er hitt sfðnr brot,
að flokknr aá, aem á mikil ftök með
þjóðinni, þótt f minni hlnta lé, lé
sviftnr skilyrðom til að geta átt for-
mælendor sinnár itefnn á löggjafar
þingi þjóðarinnar og algerlega lokað-
ur írá þvf að geta þar nokknr áhrif
haft.
Það ætti öllnm að vera Ijóat, að
það er óhæfa hin meita, að lignr
flokka við koaningar sé að miklu
leyti nndir þeirri tilviljon kominn,
hvernig fýigi þeirra er ikipað niðnr <
kjördæmin. Til þen að fnllnægt lé
réttlæti lýðræðiiins, þá verðnr að
koma þvf þannig fyrir að fuli trygg-
ing aé fyrir þvf, að ætfð verði hin
aömn hlntföll milli flokkanna f þingi
og meðal kjáienda. Verðnr þáð gert
með þvi að allir þingmenn aén koinir
með hlntfaliskoaningn. Verðnr ekki
hér farið nánar inn á leiðir til úr-
lananar fþeim efonm, enda er auðvelt
að afla aér þar dæma til fyrirmyndar
frá nágrannaþjóðum okkar, sem þegar
hafa lagt niðnr þena einmennings-
kjördæmaakipnn. Ætti það að verða
metnaðarmál allra flokka i þinginn,
að þenari réttarbót sé komið á hið
bráðasta og léti enginn aitt eftir liggja
f þeim efnnm. Væri næaita óliklegt,
að nokknr þingflokknr væri svo aom-
legs itaddnr liðferðilega, að hann
reyndi fyrat að reikna það út, hvort
hann hefði hag af breytingnnni, eða
ekki og legðiat á móti fyrir það, að
honnm gæti f hng komið að breyt-
ingin gerði honum erfiðara nm að ná
völdnm f þingi. Það ætti enginn á-
greiningnr að geta verið um það, að
þann veg beri að skipa þesium mál-
um, að sam öruggait lé, að þingið
lé sönn mynd af vilja og itefnu þjóð-
arinnar.
O. Ben.
Leikhúsið.
Eins og getið var nm f blaðinu
fytir nokkru, hefir Leikfélagið hér
verið að æfa leikinn *Ambrosini<
nndanfarið, ondir handleiðslu danika
leikarana Adami Ponlsen. Leikurinn
var sýndnr f fyrsta ainn á Fimtudags-
kvöldið, við ágæta aðiókn, og voru
áhorfendnr stórhrílnir.
Fyrst og fremst er leiknrinn sjálfnr
aðlaðandi; f öðrn lagi er vandað sem
allra beit má til alla útbúnaðar —
búningár og leiksyið hið fegursta. —
í þriðja lagi er farið yfirleitt mjög
vel með hlntverkin; og f ijórða lagi
er aðalparsónan — »Ambrosins<, er
herra A. Poolsen leikur — sýnd af
meiri snild en Akureyrarbúar hafa
áður átt að venjast. Alt þetta gerir
þenna leik eimtakan f linni röð, þótt
vér áður höfnm átt góðum leiksýning-
um að venjast hjá Leikfélagino.
Að leggja hér dóm á meðferð hinna
leikendaona á hlntverkom þeirra á ekki
við. Við hliðina á hr. Ponlsen, sem er
frægur ieikari og er búinn að fara
með þetta hlntverk yfir 500 sinnum,
■tanda þeir ver að vfgi en vanalega f
tilliti til gagnrýningar.
Það er auðvitað að þessi tfmi er
afar óhentugnr f tilliti til aðióknar að
leiknnm. Bærinn má beita lamaðor af
atvinnuskorti og yggur f almenningi
vegna framtfðarinnar. Fólk er yfirleitt
ekkert að hngsa nm leikhúsið. Þó
trúir Verkam. þvf, áð hver einasta
leikelsk manneskjs, sem á heima I
Akureyrarbæ og nmhverfinu, sæki
leikhúsið f þetta sinn. Nafn hr. Poul-
sena er nægilegt til að tryggja það,
að þangað fari enginn erindisleysu.
Og ekki verður hr. Poolsen séður hér
á leiksviði oftar en f kvöld og annað
kvöld hér eftir. Hinn fer héðan strsx:
á Mánudag.
Nitár Verkam. tækifærið til að
þakka honum komnna hingað og leik-
félaginn fyrir alt það erfiði er það
hefir lagt á sig til að gefa bæjarbúnm
kost á að njóta þeirrar ánægjn er
sýning »Abrosiusár< hefir gefið þeim.
Nokkur orð
um »Varanger«.
Af þvf að mér hafa boriit til eyrna
svo margar sögur, sem maðor gæti
talið einskonar eftirmæli eftir »Var-
anger*, get eg ekki látið vera að
biðja háttvirtan rititjóra b'aðs þessa
fyrir fáar lfnur, sem eg ætlait til að
verði lögomönnum til viðvörnnar.
Mér, sem var vélstjóri á bátnnm, er
málið að öllu leyti ekki óviðkomandi,
þar lem snmar af getgátum þesium
hafa höggvið talsvert nærri mér. Eg
vil hér nefna einn af þeisum mönnum,
hr. Bjarna Einarason, sem allir vita
að er einn af eftirlitsmönnutn skipanna
hér. Hánn hefir sagt og látið það
berait út, að akipið bafi ekki lekið
af þvf ytri býrðingur þeis hafi bilað,
beldur mnni eitthvað hafa verið opnað
(vélarúminn og sjórinn komið þar inn.
Mér finst að Bjarni ætti að bera svona
lagaðar getgátnr á borð fyrir sfna
bestn vini, en ekki almenning, þvf eg
veit ekki hvernig hann færi að svara
fyrir þetta slúður ef til kæmi.
Eg get ekki borið um, hvort Bjarni
hefir á þessnm stutta tfma, sem hann
er búinn að lifs eða vera skoðunar-
maðnr, komið niðnr f bótn á skipi,
sem hefir verið smfðað úr járni, en
getgátnr bans benda fyliilega á, að
þekking hans á byggingu skipa aé
frekar Htilfjörleg. Það yrði of langt
mál, áð skýra Bjarna frá þvf hér,
hvernig útbúnaði sjóventila er háttað
á botni skipiins, en það get ag I
fáum orðnm sagt honnm, að ekki er
hægt nema f örfánm skipnm að láta
ijó renna f vélarúm eða aðra akips-
hluti, (þar sem vatn á ekki að vera)
með öðru móti en rífa eða losa eitt-