Verkamaðurinn - 21.09.1926, Qupperneq 1

VERRflMððURIHH
Útgefandi: Verklýðssamband Norðurlands.
IX. árg. * Aknreyri Þriðjudaginn 21. September 1926. !! 64. tbl.
. m.m-.m, * m m I * *.*-*-* m m.m-m m-m m ■ t f ♦ # m # -# # ■#

NVJA Bló.
FimtudagskvÖld kl. 9.
i4/z föður og móður.
De to Forœldrelöse.
Sjónleikur í 12 þáttum. — Búið hefir til kvikmyndar:
D. W. GRIFFITH.
Hér er á ferðinni stórfengleg söguleg mynd, frá dögum Lúðvíks 16.
Frakkakonungs. Hefst frásögnin litlu áður en stjórnarbyltingin brýst út og
nær yfir það tímabil er fylgdi fyrst þar á eftir og talið er vera það blóðug-
asta og stórfenglegasta í sögu Frakklands.
Þarf ekki að efast um að myndin sé vönduð að öllum frágangi, þar sem
Griffith hefir séð um töku hennar.
Aðalhlutverkin leika:
Henriette Girard. — Lillian Gish, — Louise. — Dorothy Gish.
Lúðvík 16. Leo Kolmer.
Danton Monte Blue.
Robespierre Sidney Herbert.
de Vaudrey Joseph Schildkrau.
de Prailles Morgan Wallace.
P. Ftochard Frank Puglie.
A u m i n g j a r
Eitt sinn tóbu atnerfsicir bindindis-
menn upp á pví xð mynda drykbju-
menn, par sem peir slöeuðu, eða
veltust, á götum úti. Myndirnar
sýndu þeir svo drykkjumönnunum,
pegar ölvfman rann af þeim Þetta
bafði pau áhrif, að ýmsir drykbju-
tnannanna hættu algerlega að neita
áfengis Þegar peir sáu niðurlægingu
sfna á myndunum, vaknaði metn-
aður peirra og sbynsemi peirra gerði
uppreist gegn ofdrybkjulestinum.
Þeír gátu ebbi haldið áfram að vera
sömu aumingjarnir og myndirnar
sýndu þá
Vfst er það að margur sá, er
drekbur sig ósjáifbjarga i vfni, myndi
ekki gera það, ef hann hefði hug-
mynd um þá niðurlægingu er liann
kemst i vlð það. Þótt sumir virðist
ebki setja sér harðar siðferðiskröfur,
getur varla hjá þvi farið, að œetn-
aður þeirra vaknaði við að sjá þann
geysi mismun á manni i ölæðis-
ástandi ogdýrunum, sem mennirnir
eru settir yfir. Vér getum tekið raun-
verulegt dæmi:
Heldri maður, sem taiinn er að
vera, báskólagenginn og vel fjáður,
kvæntur ágætisbonu og faðir mynd-
irlegra barna, er nýkosinn á lög-
gjafarþing þjóðarinnar. Forystumenn
flokksins, sem komu honum að,
hella út sigurgleði sinni með bonum
i drykkjuveislu, þar sem háværðin
kemst áþað stig, að Ifbast er til að
heyra og bægt er að bugsa sér þaðan,
sem 5—10 óðir nautgripir béldu
samsöng á sfna visu. Morguninn
eftir heldur sá nýkosni heim til konu
og barna, sem bfða hans i dyrum
úti til að samgleðjast honum með
nýja starfann. Hundur hins nýkosna
þingmanns hteypur upp útidyratröpp-
urnar, fótviss og óskeikul), en hús-
bóndinn skríðar á eftir.
Er nú hugsanlegt, að þessi maður
hefði nokkurntfma framar bragðað
áfengi, ef þessi mynd stæði honum
fyrir hugsbotssjónum, einsog þeim,
er voru sjónarvottar aö þessu atviki?
Er liklegt að þingmenn yfirleitt
hefðu sest á bekk með honum,
heföu þeir séð aumingjann f fötun-
um þingmannsins, sem skretð á eftir
hundinum sinum inn á heimílið,
þar $em húsbóndinn á að vera fyrir-
mynd, beiður og hrós fjölskyldunnar?
Aö óreyndu máli myndi maður ekki
ætla fulltrúana á löggjafarþingi
þjóðarinnar þá aumingja.
Ekki skortir á það, að almenn-
ingur láti umvöndun sfna og undrun
i Ijósi gagnvart sérstökum hluta
drykkjuaumingjanna, en hér fer sem
oftar, að almenningsdómurinn kemur
niður þar sem sfst skyldi. Þótt
drafi i presti i stólnum; þótt dóm-
aranum sé ekið dauðadruknum i
bil uru göturnar; þótt konsúllinn
leiti vinfengis — upp á lægsta mát-
ann — við þjónustustúlkuna á kaffi-
búsinu, fyrir augunum á öilum og
fleira þessu Hkt, þá er ekki talað
um slfkt upphátt. Yfirleitt er refsi-
vendi almenningsdómsins sjaldnast
beitt á réttan hátt Fyrirmyndunum
slept en þeir hirtir, sem eftir þeim
apa. Séð i gegnum fingur við þá,
sem eru valdir að þvi, að snörur
áfengisins eru lagðar fyrir unga og
gamls, en aumingjanafninu dembt á
þá, sem f þeim lenda.
Alment dæmi skal tekiö til
skýrlngar:
Unglingspiltur — nýfermdur —
ræðst sem skutulsveinn á farþega-
skipi. Eftir ístuttan tima er honum
visað burt, fyrir drykkjuskap og þar
af leiðandi ósæmilega hegðun. Þeir
sem til þessa þekkja láta undrun
sfna og vanþóknun f Ijósi yfir aum-
ingjabætti drengsins »að geta ekki