Verkamaðurinn - 21.09.1926, Qupperneq 2

2
stilt sig að drekka*. Ólánsræfill er
drengurinn talinn og foreldrar hans
autnkaðir fyrir að eiga bann.
Engum verður að kasta ateini á
foreldrana, sem þó bxði drekka vin
og balda drykkjuveislur á heimiiinu,
þar sem drengurinn hlaut fyrsta
veganestið á Iffsleiðinni. Það er
ekki talað um það þótt alt fiói f
ólöglegu áfengi á skipinu, þar sem
drengurinn itti að vinna- Ekkert
við það að athuga þótt aðal starf
bans þar væri að bera áfengi til
farþega. Þeir eru ekki kallaðir aum-
ingjar, eða ólánsræflar, sem freistuðu
drengsins og höfðu ósómann fyrir
bonum. Það er ekki verið að kasta
steini á iöggjafana, sem með atkvæði
sfnu leyfðu ög leyfa að áfengi sé
egnt fyrir æskulýð landsins. Laga-
vörðunum er ekki halimæU, sem
svikjast um að vermda vorgróður
þjóðarlnnar fyrir eiturbirlurum og
þjóðskemdamönnum. Rikisstjórnín
er ekki atyrt, sem borfir með vel-
þóknun á allar þessar aðfarir og
selur áfengi til ágóða fyrir ríkiskass-
ann.
Nsi, almenningur er ekki að gera
sér það ómak að leita að orsökum
ógæfunnar. Drengurinn er atyrtur
og aumkaður af þvf að hann stóðst
ekki véiabrögð allra þeirra djöfia i
mannsmynd, sem hjátpuðust að þvi
að snúa snöruna sem hann féli i
Drykkjumennirnir vestra hættu aö
neita áfengis, af þvi þeir viidu ekki
halda áfram að vera aumingjar.
íslenska þjóðin þarf að draga upp
mynd f huga sér af ölfum þeim,
sem starfa á einn eður annan hátt
að því að gera aumingja úr nýtum
borgurum lands vors, þar sem þeir
eru í sameiningu og samábyrgð að
snúa þættina f snöruna, sem æsku-
lýð landsins er ætiað að faila f.
Vandi almenningur til þessarar
myndagjörðar, getur ekki hjá þvi
farið, að ný aumingjasveit birtist
honum. Sveit þeirra manna, sem
for áð þjóðarinnar eru falin, en eru
þets ekki megnugir að inna það
starf af hendi svo að þjóðargæfu
geti orðið.
Og þá myndi almenningur beina
VERKAMAÐURISN
áfellisdómum sinum þangað, sem
þeir eiga #ð skeila á.
Landsmálafundur
var haldinn ( Satskomuhðaina ( R»r-
kvöidi. Baðaðo nokkrir Framidknar-
menn til hana f tilefni af þvf, að )ón
bóndi Sigarðsaon f Yatafelli, efati
maðnr á landikjörsliata Framsóknar-
flokkiins, var staddnr i benam og
vildn flokksmenn hans gefa kjóaendam
tsekifæri til að heyra hann og kynnast
•k.oðnnnm hans f'detlamiHnm dagsins.
Fandarinn var vel sóttur eftir atvikam
og msetti þingmaðar bsejarins, Bjðrn
Lindal, á bonum.
Fraoibjóðandinn talaði fyrst, og
lýsti f einföidam og skýram dráttnm
afstöða sinni til atefnamála flokkanna
f landína og um letð atserata þjóð-
máianna. Stðð hann þar við hlið
framsœknustu framsóknarmanna, og
lýsto orð hana óvanalepa glöggam
skilningi á ve'rkslýðsmálnm. Taldi
hann bseitdar og verkalýð kaaptúnanna
eiga vfðar samleið f þjóðmálam, en
snmnm virtist f fljótu bragði, og rök-
staddi hann þetta skýrlega og vel.
Benti hann réttilega, en þó f atattn
múli, á þjóðikemdastefna íhaidsins og
vanmátt þess til að bseta mein þjóð-
anoa Var rseða hans þökknð með
alliherjar lófáklappi og mano fram-
aóknarmeran og alþýðaflokksmenn hafa
verið. vél ánsegðir mað frammiatöða
frambjóðandans.
Á eftir frambjóðandanam tölnðu
þeir Jón E. Bergsveinsaon og Björn
Lfndai. Var rseða Jóna atutt og veiga-
Iftil L'tið annað *m það að lýia ánsegja
■inni yfir rfkjandi þjóðskipnlagi og að
hann óskaði ekki eftir breytingom.
Björn talaði i klnkknstnnd og fór vftt
yfir, en ekki var aamhengið alstaðar
meir en npp á 4, þótt hann að nafn-
inn til héldi sig við rseðn frambjðð-
andans. Annars talaði hann próðlega
og hnant ekki nm neitt, nema Lauga-
akólann, aem hann lýsti éinlægri' van-
þóknnn sinni á og kvað fjármál hani
f svo mikilli óreiðn, að tengra yrði
ekki komist. Ekki rökstuddi hann
þenna aleggjndóm samt.
Á eftir þeim }óni og L'ndal talaði
Steinþór Gaðmondsson skóiastjóri, af
hálfa jafnsðarmanna. Gskk hann svo
frá þeim íhaldsfélögnnam, að ekki var
eftir ein einasta fjöðar á þeirra póli-
tfska hanakroppi. Var rseða hans ein
sú allra beita, en flutt hefir verið i
pólitfakum fnndam bér f selnni tíð.
Með þetta var höfnðrseðum lokið,
þaim er lýitn atefnam flokkanna og
var fandi slitið statta sfðar. Fór hann
að öllu leýti vel fram, og var fundar-
boðendnm og frambjóðandannm til
aóma.
Bannmaður eða templar.
þegar verið var að aafna meðmsel-
nm með lista fhaldsins við landikjörið
fyrsta vetrardag f haust, gerðn at-
kvæðaamalarnir ákveðna tilrann til að
fleka templara til fylgis við listann,
vegna þesa að efati maðnr listans væri
ákveðinn templar, er hefði á hendi
trúnaðarstörf f Stðratúkn filnnds. Á
það var ekki mlnst, sem þó var að
minata koati þeim templcrnm knnnngt,
aém með Jónasi iækni Kriatjánssyni
aátn Stórstúknþing f aamar, að honum
er f eðli afnn Iftið nm bannateínnna.
En haran er ákveðínn bindindismaðnr
og áhngasamnr um öll önnur Reglunnar
mál, og nrandi þv( traaðla beita aér
gegn banni á Alþingi. Hínn var lika
alveg alept, að geta þess, hvernig
frambjóðandi Framsóknar, Jón S garða-
aon, atendur f þeim málum. Það var
þó frá fyrstu hendi vitanlegt að hann
væri banni hlyntur og nú er það npp-
lýst orðið, að hann hefir verið og er
ákveðnari f þesanm málnm en alment
gerist. Árið 1922, þegar Spánarnndan-
þágan var á döfioni, birtist eftir bann
brélkafli, þar sem hann sýnir eldheit-
an áhuga fýrir þvl, að ekki verði
gengið að boðum Spánverjs * Á þeim
árum, sem sfðan eru liðin, hefir hann
afat linast f þessu máli. Það væri þvi
fásinna af templurnm eða bannvinnm
að aðhyllaat (haldslistann bsnnmálsina
vegna. Það væri bjarnargreiði fyrir á-
* Bréfkafli þessi verður prentaður upp
næsta tbl. Dags,