Verkamaðurinn - 02.11.1926, Síða 1

9ERRðM9ðURIHIi
Útgefandl: Verklýðssamband Norðurlands.
IX. árg. ;; Akareyri Priðjudaginn 2. Nóvember 1926. t 76. tbl.
i*- NYJA BÍÓ.
Fimtudagskvöld kl 9.
FLÓÐBYLGJAN
(Stormfloden)
Kvikmynd í 7 þáttum frá >Universal Pidurest sftir tiarri Larson.
Aðalpersónurnar leika: Anna Q. Nilson og Warrien Kerrigan.
Hér er kvikmynd, sem segir sex. Stórfenglegt efni. Mikilfenglegt náttúru-
umrót. Ástaræfintýri og gleðilíf á suðureyjum.
t
Frú Guðný Jónsdóttir
fyrv. Ijósmóðir
Imdtðiat að heimili ifno hér f basnom
á Föstodagikvöldið vir, tsepra 93
árð gömul. Fró Gaiðný var Ijóamóðir
Akoreýrar npp nndir hálfa öld og
elikoð og virt af öllom, sem omgeng-
nat hlna og þekto. Hén var gift Frið-
birni Steimsyni bókiala og var hói
þeirra om langan aldot meðal beit
þéktuitn héaa f bsenum. Síðuctu ár
sefiunar var (rú Guðný blind, en faélt
minni og athygli litt skertu til þeaa
afðaita. Mun bennar lengi mimt með
blýhng og óblandínni virðingo.
Fram í tímann
Þjóðnytjaverk einkenna sig frá öðr-
um sförfum með þvf, að þau eru
ekki sfðuru nnin ffyrir eftirkomend-
urna en nútfmanp. Þó er það oft að
þeim er frestað von úr viti, einmitt
af þvf að ávðxturinn er ekki fáan-
legur strax. Efgingirni hinnar ráð-
andi kynsfóðar á hverjum tíma er
svo ráðrik, að hún hylur mönnum
framsýn og sparkar framtfðarheiil
eftirkomendanna til hliðar. Hér er
ýmsum um kent og þó mest for-
ystumönnunuro, sem ákveða eiga
framkvæmdir, hvort sem er f þágu
alþjóðar eða nokkurs biuta hennar
Þvi er þó oft þannig faríð, að for-
ystumennirnir eru hikandi vegna
þess, að atfylgi fjöldans skortir til
að hrynda augljósum þjóðnytjamál-
um af stað og er þvf tómlsti al-
mennings oft um að kenna að ekki
er hafist handa
Vér Akureyrarbúar undrumst
skaramsýni þeirra manna, sem hðfn-
uðu kaupum á Oddeyrinni, þegar
hún fékst keypt fyrir V* verðs á
móts við það sem nú er. Oss er
næstum óskifjanlegt hve langan tfma
þurfti til að hamra fram kröfuna um
að bærinn vsri raffýstur. Þegar vér
göngum eftir nýiögðu gangsféttun-
um, er oss það blöskrunarefni hve
marga iratugi bæjarbúar gátu vaðið
forina á götunum, án þess að hefj-
ast handa, og hversu mikla ótram
sýni hefir þurft til þess að eyða fé
bæjarins ár eftir ár — f aukna for.
Oss er líkt farið og önnu gömlu
I Nýársnótfinnf. Vér erum ekki gif
aðir fyr en eftir á, og þjóðnytja
verkin dragast ár frá ári, jafnvel
þau, sem þó auðsjáanlega verða að
framkvæmast á næstunni, og þótt
hin starfandi hönd verkafýðs þessa
bæjar sé ónotað 2ls hluta ársins.
Hér verður getið eins nauðsynja
verks, er þarf að hefja hið alira
bráðasta. Er bér um að ræða tvf-
þætt nauðsynjamál og eitt af sfærstu
framtfðarmáium þessa bæjar. Verk
þetta er bygging leirugarðrJns, sem
oft befir verið minst á, en ætfð sem
fjarlæga draumsýn, en ekki rútima-
mál.
Nútíma-nauðsynjaverk er þetta af
tveimur ástæðum. Fyrst er það, að
höfnin þrengist ár frá ári vegna
frimburðar úr Eyjafjarðará, og séu
ekki reistar skorður við þessu á
næstu árum, mun það kosta hainar-
sjóð sfór fjárútlát. í öðru lagi er
bygging garðsins öilu framar vel
fallin til atvinnubóta þann hluta árs,
sem verkamenn þessa bæjar skortir
atvinnu. Væri öllu heppilegra að
verja þvi fé hafnarsjóðs, sem auð-
sjáanlega þarf tii uppmoksturs á
höfninni, ef ekkt er aðgert f tima,
til að byggja fyrir meiri framburð,
en að láta þetta drasfa svona ár frá
ári. Þetta tvent nsgði til að byggja
á kröfu um að þetta verk væri hafið
rý þegar.
En stærst* atriðið er ótalið enn,
og það er það sem þetta verk
myndi búa i haginn ffyrir seinni
tfmann.
Þaö er öllum vitanlegt, að strax
og leirugarðurinn vsri bygður,
tæki Eyjafjarðará að fylia upp svxð-
ið innan við hann og þarna myndi
myndast á 20—30 irum flæðiengjar,
sem gefa mundu bsnum verðmæti,
er nema royndi tugum þúsunda
árlega. Eylafjarðará tekur ekkl kaop
fyrir þessa vlnna, og þcgar viðáttu-
miklar flæðiengjar blasa þarna við
augum eftirkomendanns, þá munu
þeir undrast hve seint forystumenn
bæjarins tóku hana i vinnumensku.
(Meira).