Verkamaðurinn - 09.11.1926, Blaðsíða 1

Fylgibl. við 78. tbl.
VKRKAMAÐURINN
1
Ragnar í bæjarstjórn.
Þau tfðindi geiðuit hér f bæ fyrir
nálægt 13 árum ifðan, að Ragnar
nokkur Ólafsson, þá orðinn kolakaup-
maður hér en oppgjafa faktor frá Gránu
verslun, að na'nbót var koiinu bæjar-
fulltrúi á Akureyrl f fyrsta linn. Þó
ekki lé lengra en 13 ár afðan að
þeisi atburður gerðist, var það lamt
á þeim tfma þegár kaupmannavaidið
og einitaklingihyggjan vógu lalt
f frámkvæmdileyii Akureyrarbæjar.
Á þeim árum þegar verðmætuitu ióðír
bæjarini á Torfunefi voru leldar fyrir
óheyrilega lágt verð. Á þeim árum
þegar kolakaupmaðurinn og ateinolfu-
salinn börðuit með hnúum og hnefum
á móti þvf að bærinn eignaðiit raf-
veitu. Á þeim árum þegar ekki var
tfmt að leggja krónuvirði ( gangitétt
eða holræii. Á þeim árum þegar itærri
gjaldendur þessa bæjar böfðu nmtök
um það innan bæjaritjórnar og utan,
að hlffa hver öðrum við réttmætum
gjö'dam til bæjarfélagiinv og aitra
öllum framkvæmdum f bænum.
Ragnar Ólafnon er vixinn upp f þvf
andrúmilofti, sem þesii hugiunarháttur
ikipar. Hsnn geriit brátt áiælinn og
yfirgangnamur á iama hátt og þeir,
sem selt höfðn sjálfum sér veiðmæt-
uitu lóðirnir f bænum. Hann fær að-
■töðu iem veganefndamaður tii þen
að verja fé bæjarini til að iteypa upp
ræai, lem iá á tvo vegu fram bjá
aignarlóð hans og til þen að leggja
veg út Oddeyrartangann að olfu-
geymiluikúr, lem hann átti þar ajálf-
ur. Hann fær ismþykt f bæjaritjórn
með eigin atkvæði og linna fylgifiika
leyfi, til þen að mega byggja kola-
bryggju sunnan og áfait við Torfu-
nefibryggjum, lem bærinn átti að fá
keypta eftir 15 ár með bókfœtðu verði
Ragnari Ólafnonár.
En kolabryggjuhugmyndin varð R.
ó. hál. Jafnvel þeir mennirnir sem
höfðu ielt ijálfum lér verðmætuitu
lóðirnar við höfniná, gátu ekki liðið
þann yfirgang að bæjarfulltrúi ikaptði
•ér einokunaráðitöðu með kolasölu f
miðpúnkti bæjarini og skuldbindi bæ-
inn til þen að kaupa af iér bryggju
eftir 15 ára afnot, fyrir sama verð og
hún kostaði f fyritu. í bænum varð
alment uppþot. Þeir menn, sem höfðu
koiið R. Ó. til trúnaðaritarfa f bæj-
antjórn Akureyrar, ineru allir við hon-
um bakinu og þegar hann litlu eftir
upptök kolabryggjumáliins loinaði úr
bæjaritjórninni, varð enginn til að ityðja
hann á ný til koininga ( bæjiratjórnina.
Kolabryggjumálið hjaðnaði niður. Fram
bji óaómanum var stýrt með almennri
fyrirlitningu bæjarbúa fyrir misnotkun
bæjarfulltrúani á valdi þvf sem honura
hafði verið fengið f hendur af borgur-
um bæjarins og hinn afdankaði bæjar-
fulltrúi lat af sér meipuna heima á
ikrifitofu kolakaupmannsini.
Til þess eru tiltölulega fá dæmi
að menn, iem hafa brotið jafn herfi-
lega f bága við almenningi álitið eins
og R. Ó. gerði f kolabryggjumálinu
og fielru á sfnum fyntu árum f bæjar-
■tjórn Akureyrar falli f lömu gröfina
aftur eftir tiltölulega ituttan tfma.
Aiment er áiitið að þeir menn léu
ekki andlega heilbrigðir lem gerait
lekir á þinn hátt, hvað ofan f annað
og með þá menn beri að fara lfkt og
■júklinga, sem fyrit og fremit þurfi
að útiloka frá möguleikanum til þen
að falla oftar fyrir veikleika sfnum.
Þegar R. Ó , fyrir 11 áium ifðan,
vakti hann almenna htilivirðingu íyrir
sér f kolabiyggjumálinu var honum
ivarað af kjösendum hans á viðeig-
andi hátt.
Nú hefir annað atvik komið fyrir
bæjufulltrúann Rignar ólafnon enn
alvarlegra en það fyrra með kola-
bryggjuna. Enn á ný hefir hann brotið
af sér við botgara þeisa bæjar. Enn
á ný hefir hann brugðist þvf trauiti,
■em að ijálfiögðu hefir verið til hans
borið af kjóiendum bani, að hann
fyrst og fremit lfti á hag bæjarfélag-
■ini þegar h*gsmunir þen og hani
takait á inni iyrir. Enn á ný hefir
bæjarfulitiúinn R. Ó. fallið f hagi-
munaglfmunni við kolakaupmanninn og
ipekúlantinn R. Ó. þegar litið er á
frammiitöðu hani við Oddeyrarkaupin.
Saga þen ruáls er almenningi kunn
orðin enda frá henni skýrt á öðrum
■tað hér f blaðinu. í ituttum dráttum
er sagan þeui;
Ragnar Ólafuon bæjarfulltrúi kaupir
Óddeyrina til þen að geta haldið
fyrir Akureyrarbæ mjög arðvæniegri
eign, á sinn hátt jafn arðvænlegri,
eins og Stórá-Eyrariand var þegar
það var keypt handa bænum. Hefði
þá verið f bæjaritjórn Akureyrar —
þegar Stóra-Eyrarlandaeignin var keypt
— bæjarfulltrúi með inaræti R. ó.
þá hefði lá bæjarfulitrúi að sjálfiögðu
hagað lér eini og R. Ó. gerir nú.
Hann hefði að sjálfsögðu farið fram
bjá bæjaritjórn Akureyrar krókaleiðir
og. refagötur og keypt Stéra-Eyrar-
iandieignina handa sjáifum sér, til
þen að geta notfært sér til periónu-
iegi gróða verðhækkun éignarinnar
við áukna bygð á kaupitaðarlóðinni.
Hvaða augum myndi nú vera litið
á slfkan mánn a( borgurum þena
bæjir.
Þettá dæmi er auðvelt að rekja
lengra.
Hefðu i bæjaritjórn Akureyrar ætfð
og á öllum tfmum setið menn með
hugiunarhætti og framferði R. Ó. f
Oddeyrarmálinu, hvernig væri umhorfs
þá f Akureyratbæí
Lóðir og lendur, brýggjur, vatns-
veita, rafveita og aðrar eignir bæjar-
ini, væru þá eign þeirra manna, sem
valdir hefðu verið af borgurum bæjar-
ini til þess að itjórna bæjarmálunum
á hagkvæman hátt fyrir alda og
óborna. Þá myndi prýða bæinn kola-
bryggjan fræga i miðpunkti bans.
Onnur bafnarmánnvirki væru þá eign
eimtaklinga eim og Ragnars, Arne-
■ens eða verilnnarfélaga eim og
Höepfnen.
En dæmi R. Ó. er eimtætt f lögu
bæjirini. Enginn bæjarfulltrúi nema
R. Ó. hefir látið lér koma til hugar
að eignait bryggju til kolaverslunar f
miðpunkti bæjarim, rétt við hliðina á
aðalbiyggju bæjarins, þár sem upp-
ikipun og framikipun á matvöiu, fiski
og öðrum vörum, iem hreinlæti þárf
við áð hafa, fer fram. Enginn bæjar-
fulltrúi annar en R. ó. hefir hlaupið
f kapp við Akureyrarbæ til þesi að
ná tángarhaldi á eign, sem bænum
er jafnnauðsynlegt áð eignait eins og
Stóra-Eyrarlandieignina þegar hún
var keypt handa bænum.