Verkamaðurinn - 22.01.1938, Síða 2

2
VERKAMAÐURINN
NÝJA-Bíó wmm
Laugardagskvöld kl. 9
Stolin Paradis
CflRY GOOPER og MfiRLEKE OIEIRICH
Sunnudagskvöld kl. 9
innar að „björgun hinna bág-
stöddu“, þ. e. að hagsmunum fá-
tækra bænda og annarrar alþýðu.
— Og þó — hver veit hvað hann
gerir, ef Vilhjálmi skyldi þykja
hann hafa gert sinni skoðun full
lágt undir höfði.
Steingr. Aöalsteinsson.
Antliony
Adverse
AÐALHLUTVERKIN LEIKA:
Fredric March, Olivia
de Ilmilland, Anifa
Louise, Claude Kaenis
Sunnudaginn kl. 5
Stolin paradís.
Blað K. E. A.......
(Framh. af 1. síðu).
eg sagði um sjálfan mig í nefndri
grein, út af skoðanamun okkar
Vilhjálms, er svohljóðandi:
„Eg tel það ekki samboðið sam-
vinnufélagi — síst af öllu jafn vel
stæðu félagi sem KEA — að ganga
fram fyrir verstu íhaldsbraskar-
ana í harðdrægni gagnvart verka-
fólki sínu. Eg tel það smánarblett
á KEA og SÍS, að þau skuli ekki
hafa, ÓTILKVÖDD, greitt verka-
fólki sínu vinnulaun, sem væru
fyllilega sambærileg við það, sem
fyrirtæki „braskaranna“ borga. Eg
NEITA að það sé fjandskapur
við KEA, þó reynt sé að færa
þetta til betri vegar. Eg hefði
kosið o. s. frv.------
Um leið og „Dagur“ fullyrðir,
að eg, með þessari túlkun, sé að
upphefja sjáfan mig sem mann-
úðarvin og bjargvætt hinna bág-
stöddu, viðurkennir hann, að sú
afstaða, sem eg þarna tala um, að
KEA EIGI að hafa gagnvart
verkafólkinu, innibindi þetta
hvorutveggja. Og vonandi fer
ekki stjórnarmeðlimur KEA að
neita því, að félaginu beri að
starfa innan takmarka mannúðar-
Framboð
Erlings.
Mönnum er kunnugt um fylgis-
leysi Alþýðuflokksins hér á Akur-
eyri, og sú skoðun mun alment
vera ríkjandi, að fyrv. þingm. og
bæjarfulltrúi Erl. Friðj., sem hef-
ir verið aðalleiðtogi Alþýðuflokks-
ins hér í bæ eigi að mestu sök á
því hve flokkur hans er fylgis-
snauður í höfuðstað Norðurlands.
Það er ekkert leyndarmál, að
stjórn Alþýðufl. er orðið þetta
ljóst fyrir löngu síðan og að hún
sendi hingað í haust Jón Sigurðss.
erindreka til þess að koma betra
skipulagi á starf Alþýðufl. Með
komu Jóns hingað til bæjaríns var
alment litið svo á, að Jón ætti að
taka við forustustarfi því er Erl.
hafði gengt undanfarið fyrir
flokkinn. Jón fór heldur ekkert
dult með þetta, og hann gerði ráð
fyrir því að mæta andstöðu hjá
Erl., bjóst jafnvel við, eftir því
sem hann sagði sjálfur, að þurfa
að skapa sér sérstakt blað, þar sem
þeir bræður myndu verða sér
andvígir og nota „Alþýðum.“ í
þeirri baráttu. Ræddi Jón við
ýmsa um fyrirætlanir sínar og
baráttu gegn stefnu bræðranna.
Fór hann hann mörgum fögrum
orðum um vilja sinn til að sam-
eina verklýðsfélögin, eins og
margir munu t. d. minnast, er
sátu fyrstu verklýðsfundina í
vinnudeilunni.
Þegar Jón Sig. settist hér að var
það almenn skoðun verkamanna
að hinar fyrirhuguðu endurbætur
á starfsemi Alþýðufl. yrðu m. a.
fólgnar í því, að Erl. Fr. kæxni
ekki til mála við uppstillingu Al-
þýðufl. til bæjarstjórnarkosningar-
innar. Og Erl. mun jafnvel sjálfur
ekki hafa gert ráð fyrir að honum
yrði stillt áfram.
En þegar farið er að ræða um
uppstillingu flokksins er það Jón
Sig. sem beitir sér fyrir því að
Alþfl. stilti áfram E. F. í efsta sæti,
manninum, sem búinn var að glata
nær öllu trausti hér og fylgi Al-
þýðuflokksins. Þessi framkoma
Jóns verður ekki skiljanleg nema
þegar þess er gætt, að hann er at-
vinnumaður, þ. e. hefir föst laun
fyrir að starfa eins og stjórn AI-
þýðuflokksins vill. Jón áleit, eins
og margir aðrir, að engin sam-
vinna yrði í Reykjavík milli Al-
þýðu- og Kommúnistaflokksins.
Sem launaður maður af stjórn AI-
þýðufl. taldi hann þess vegna, að
með því að vinna gegn samstarfi
verklýðsflokkanna hér, þóknaðist
hann best forustu Alþýðuflokks-
ins. Þessvegna lagði hann kapp á,
að Alþýðufl. stilti Erl. í efsta sæti,
þó hann vissi að kommúnistar
gátu aldrei gengið inn á að hafa
Erl. og stuðla að því að koma hon-
um aftur í bæjarstjórn. En svo
bregðast krosstré sem önnur tré.
Samfylkingin tókst á síðustu
stundu í Rvík. En það var of seint
til þess að Jón gæti almennilega
áttað sig á í hvaða ógöngur hann
var kominn. Erindrekinn, sem
átti að leggja grundvöllinn að
traustum og þróttmiklum Alþýðu-
flokki hér, var með framboði sínu
á Erlingi orðinn í algerðu ósam-
ræmi við stefnu Alþýðufl. í Rvík.
Hann skorti snarræði, dug og’
samvizkusemi til að bæta úr glap-
ræði sínu. Afleiðingin varð því í
fyrsta lagi sú, að verkalýðurinn
hér gengur klofinn til bæjar-
stjórnarkosningarinnar.
Um uppskeru Jóns og Erlings
skal engu spáð. En Jón finnur
jörðina skjálfa undir fótum sér.
Hann rekur sig alstaðar á fylgis-
leysið við Erl., við manninn, sem
afhenti Jóni þrotabú Alþýðu-
flokksins hér í haust. Erindrekinn,
atvinnumaðurinn, gengur nú um
og biður fólk að kjósa lista Ai-