Verkamaðurinn - 25.06.1938, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
NÝJA-BÍÓ
Laugardagskvöldið kl. 9:
Pariicll.
Sunnudagskvöldið kl. 9:
fl
ir
Sunnudaginn kl. 5:
Þríriósibræður
Allsherjaratkvæðagreiðslan. .
(Framh. af 1. síðu).
»Skjaldborgar«-mennirnir og
bandamenn þeirra rifist um það,
hverjum beri að eigna »heiður-
inn« af þessu »afreki€. »Mogg-
inn« segir m. a.: »Andstæðingar
kommúnista unnu glæsilegan
sigur. En þessir andstæðingar
kommúnista eru að fullum helm-
ingi Sjálfstæðismenn*. — — —
»Það, sem því veldur, að komm-
únistar urðu undir, er ekki nein
efling Alþýðuflokksins, heldur
hitt, að Sjálfstæðismennirnir í
Dagsbrún greiddu atkvæði gegn
kommúnistum«.
Á Spáni berjast allir sósia’istar,
jafnvel þeir hægri, gegn íhald-
inu, gegn Breiðfylkingu Francos.
Hér gera hægri menn Alþýðufl.
bandalag við Breiðfylkinguna
gegn verklýðssamtökunum og
hagsmunum verkamanna. í t*ýska-
landi og Austurriki höfðu sósial-
istar stjórnartaumana um margra
ára skeið, en með makki sínu
við ihaldið og undanhaldspólitík
sinni, oturseldu hægri sósialist-
arnir alþýðuna og verklýðssam-
tökin í morðingjahendur fasist-
anna. Er ekki kominn tími til
þess fyrir hægri menn Alþýðufl.
að reyna að læra eitthvað? Vilji
þeir það ekki, verður aíþýðan
— áður en það er of seint —
að hagnýta sér lærdómana af
hinni dýrkeyptu reynslu stéttar-
systkina sinna i Austurriki,
þýskalandi og víðar.
Strikum . .
(Framhald af 1. síðu).
flugmenn nazismans eru að
verki á öllum löndum. Á fundi
f enska parlmentina s. 1. vetur,
upplýsti stjórnin að um 3000
þýskir njósnarar væru starfandi
í Bretlandi. Útvarpið hefir síð-
ustu daga flutl fregnir um að
stjórn Bandarikjanna hafi látið
handtaka þýska njósnara. Það
er á allra vitorði að það voru
fyrst og fremst umboðsmenn
Hitlers, sem skipulögðu upþreist-
ina á Spáni. Hér á landi vinna
flugumenn nazism. einnigaðþviað
grafa grunninn undan sjálfst. þjóð-
arinnar. Hver einasti aðdáandi
nazistastjórnarinnar er þar þátt-
takandi f þessu níðingsverki. Og
þá ekki síst sá, sem stofnar
leynilegan félagsskap til þess að
koma þessum fögru áformum í
framkvæmd.
Pessa landráðamenn þart þjóð-
in að strika eins rækilega út eins
og verkamennirnir í Framsókn
gerðu hér um árið við Brynleif
Tobíasson.
Að öllum jafnaði er dauft um
íþróttamál hér á Akureyri, og þeg-
ar bregður út af þeirri venju, eru
dæmin venjulega ekki um afrek
eða fórnfýsi, heldur um mistök og
fjandskap, því miður. íþróttir hafa
heldur ekki verið í hávegum hafð-
ar hér í bæ, allra sízt í seinni tíð
og er glöggur vottur þess, að ekki
er til neitt leikfimihús í bænum,
og fjöldinn af bæjarbúum virðist
ekki kunna þessu ástandi neitt
illa. — En nokkrir menn hafa þó
á síðustu árum kveðið upp úr
þessu hljóði og hvatt til þess, að
hafizt yrði handa með fjársöfnun
og undirbúning, og myndi þá
frekar völ á aðstoð opinberra fjár-
stjórnarvalda, ef áhugi almenn-
ings væri sýndur. Okkur stjóm-
endum „Þórs“ og „Grettis“ hug-
kvæmdist nú í vor að tengja þetta
stórmál íþróttanna hér í bæ við
íþróttadag okkar íslendinga — 17.
júní — og hefja fjáröflun fyrir
íþróttahús|ð þann dag með því að
koma upp íþróttamóti o. fl. á
svipaðan hátt og við minntumst
að safnað var fé fyr á árum hér í
bæ þann dag til að koma á stofn
heilsuhælinu í Kristnesi og sund-
stæði Akureyrar. Við leituðum
fyrst samstarfs við hið þriðja
íþróttafélag þessa bæjar, Knatt-
spyrnufélag Akureyrar, og mælt-
umst til samvinnú um daginn til
ágóða fyrir íþróttahúsið. En stjórn
þessa félags hefir fengið þá hug-
mynd, að félagið eigi einhvern
forrétt til þessa dags og hafnaði
allri samvinnu og synjaði um að
verja nokkru af væntanlegum
tekjum dagsins til íþróttahússins,
heldur kvaðst mundu láta renna í
sinn eigin félagssjóð. Slíkt fyrir-
tæki gátum við vitanlega ekki
styrkt. Stjórn K. A. vildi þá engar
yfirlýsingar gefa um, hvort hún
gæti eða vildi hafa nokkrar íþrótt-
ir um hönd þenna dag, og ákváð-
um við því að reyna að koma í
framkvæmd einhverjum íþrótta-
sýningum 17. júní. Við fórum þess
á leit við íþróttaráð Akureyrar,
að það tæki upp samvinnu við
okkur um þetta, en árangurslaust.
Ráðið aðhylltizt að vísu þá skoðun
okkar, að dagurinn 17. júní ætti
ekki að vera einkafyrirtæki K. A.,
en brast þó einbeitni til að sýna
þá skoðun í verki með því að
styrkja viðleitni okkar. En hlut-
leysi íþróttaráðsins þóttumst við
mega treysta, því það sá ekkert
athugavert við það, að við héldum
a. m. k. sundmót hinn 17. júní, því
fullvíst var það, að K. A. hafði
ekki í hyggju og gat ekki komið
upp nokkru sundmóti. Við hófum
því undirbúning þessa sundmóts,
öfluðum leyfis sundnefndar fyrir
sundstæðinu og leyfis stjórnarráðs
fyrir merkjasölu til ágóða fyrir
íþróttahúsið, og kom nú engin
hindrun til hugar. Líður og bíður