Verkamaðurinn - 06.12.1938, Qupperneq 3

VERKAMAÐURINN
3
þvi að skoðun þeirra i kistuna
fer ekki fram fyr en sama dag
og jarðarförin, sama dag og
»Verkam.« kemur út með grein
minni. Ennfremur að Sveinn
Bjarnason segir í grein sinni:
» . . . . ég ætlaðist strax til og
gerði ráðstöfun til þess við yfir-
hjúkrunarkonu sjúkrahússins að
kistulagningin væi'i athuguð, og
endurbætt eftir þörfum, á líkhús-
inu«. En S. Helgad. og Björn
Ásgeirsson segja í sinu vottorði að
þau hafi skoðað í kistuna »Sam-
kvæmt beiðni Sveins Bjarna-
sonar« sjálfs.
Annars skiftir þetta vottorð S.
H. og B. Á. engu, því í grein
minni hér í blaðinu 26. f.m. tók
eg það einmitt skýrt fram, að
konur þær, er ekki fengu næði
til að ganga frá umbúnaði líks-
ins niður við húsið Norðurg. 9
hefðu farið upp á sjúkrahús til
að ganga þar frá líkinu eins og
þær töldu sér skylt.
Vottorð Jóhanns Porkelssonar
Iæknis skiftir engu máli. Annars
má geta þess að dagsetning í því
er röng.
Vottorð Unnsteins Stefánsson-
ar, skiftir engu máli í sambandi
við grein míua á dögunum, það
hnekkir engu í henni. En vegna
orðróms i bænum um hvað Unn-
steinn hafi sagt við ýmsa menn
um þátttöku sína í útburðinum,
væri óneitanlega fróðlegt fyrir
Svein að láta rannsaka það nán-
ar fyrir rétti, ekki síst þar sem
eftirfarandi vottorð liggur fyrir.
Við undirrituð vottum hér með,
að gefnu tilefni, að víð sáum
glögt að Sveinn Bjarnason, fram-
færslufulltrúi, hélt einn á líki Guð
rúnar sál. Oddsdóttur, út úr úti-
dyrum hússins Norðurgötu 9, og
að fætur liksins voru naktir fyrir
neðan hné.
Akureyri 4. des. 1938.
Þorbjörg Jónsdóttir.
Valdimar Kristjánsson;
Þá er það að lokum hún Jó-
hanna H. Jónsdóttir. Hún hefir,
eins og Jón Geirsson, undirritað
áskorunina til bæjarstjórnarinn-
ar um að víkja Sveini frá starfi
sinu, vegna þess m. a. hvernig
Sveinn fór að því að kistuleggja
Guðrúnu sál. Oddsdóttur. Auk
þess liggur fyrir vottorð hér að
framan um álit hennar á því
hvernig Sveinn haíði komið fram
í lifanda lífi við Guðrúnu sál.
Samkvæmt framanrituðu verða
þvi aflalniðurstöðurnar i stuttu máli
þessar: v
Að fullir mðguleikar
voru á því að kisfulagn*
ing'iu færi fram inni i
IiiiNÍnu Norðurg, 9, ekki
aðeins á neðri hæð held>
ur einnig á efri hæðinni
inni í íbúð liinnar frani-
liðnu.
Að kisfulag'ninfjin
fór fram í viðurvisf
f jðlda barna.
Að umönnun fram-
færslufulltrúans f yrir
liinni framliðnu var
ekkft metri en jiað. að
hin framliðna var
lúlin vera ítlein að
næturiag'i, — eina nólt
— í banalegunni.
Og að íokum, að framfærslufulltrúi
tiBluðstaðar Hoiðuilands, er orðinn uppvís
að vísvitandi og óbeyrilegum lygum og
blekkingum auk hinnar svívirðiiegu fram-
komutsinnar við að kisfuleggja fátæka,
umkomulausa konu.
Sveinn Bjarnason framfærslu-
lulltrúi, hefir þvi með allri þessari
framkomu sinni, auk framkomu
sinnar áður, gjörsamlega fyrir-
gert rétti sínum til að gegna
opinberu starfi fyrir höfuðstað
Norðurlands. Engin bæjarstjórn
á landinu myndi detta i hug áð
bjóða íbúum viðkomandi bæjar
slíkan mann sem starfsmann
bæjarins.
Fólkið í þessum bæ veit þetta,
bæjarstjórnin veit það Allir vita
að engin í þessum bæ er jafn
óhæfur hvað þá óhæfari en Sveinn
Bjarnason til að gegna umræddu
starfi. Hann á engan sinn jafn-
ingja í þessum bæ, og sennilega
ekki á landinu. Akureyri, þessi
unaðslegi bær, hjarta Norðurlands,
hefir því miður, þegar hlotið
hina mestu vansæmd af hinn
hneykslanlega athæfi Sveins
Bjarnasonar.
Pð bæiarstjörnin taki ekki tillits til
annnars en heiðurs bæjarfélagsins I
pessu máli, pá hlýtur hún óumflýjaalega
ð fundi sinum i dag að taka pá ákveröui
að víkja Sveini Bjarnasyni Iramfærslululltrii
frá starfi:
Menn al öllum flokkum ug sléttum
krefjast pess-
Það er óvéfengjanle^a
vilji alls almennings i
bænum,[hvorl sem menn
segja það uppháll eða
ckki.
Pessi krafa er svo eðlileg og sjáll-
sögð að i rauninni ætti ekki afl veri
pörf á að bera hana fram lyrir bæjarstjórn
J. Á.
Sveinn stefnir
fyrir sanna lýsingu á sér
Sveinn Bjarnason hefir, auk
hinna haldlausu skrifa sinna og
vottorða í »fsl.«, tekið það tií
bragðs að stefna mér og heimta
mig dæmdan til að greiða fé
fyrir hin hreinskilnu og sönnu
ummæli mín um aðfarir hans
við að kistuleggja gamla konu,
einstæðing, sem hafði orðið að
leita á náðir höfuðstaðar Norð-
urlands.
Til fróðleiks má geta þess, að
kærandi hefir ekki treyst sér til aö
stelna mér lyrir frásögn míoa í 54. tbl.
»Verkam.«, al aðlörum bans við kisli-
lagnioguna.
Sáttafundur var i gær og auði-
vitað neitaði eg að verða við
þeirri bæn Sveins að greiða fé
fyrir að lýsa honum opinberlega
eins og almenningur i bænum
hugsar um hann — og menn
tala um hann sin á milli.
J. Á.
Akureyclngar! Komið í Verklýð*-
húsið í kvöld og annað kvöld og sjáið
íslandsmeistarann tefla.