Verkamaðurinn - 12.06.1943, Síða 2

2
VERKAMAÐURINN
Ályktun forsætis framkvæmdanefndar A1
þjóðasambands kommúnista, samþykkt
15. maí 1943
Hér fer á eftir ályktun forsætis
framkvæmdanefndar Alþjóðasam-
bands kommúnista, er samþykt var
15. maí 1943:
„Það var sögulegt hlutverk Al-
þjciðasambands kommúnista er
skipulagt var 1919 sem afleiðing af
pólitísku hruni yfirgnæfandi meiri-
hluta gömlu verkalýðsflokkanna
frá 1914.
að vernda Maxismann fyrir þeim
rangfærslum er tækifærissinnuð
öfl innan verkalýðshreyfingarinn-
ar höfðu í frammi.
að hjálpa til að sameina frum-
herja verkalýðsins í hinum ýmsu
löndum í sanna verkalýðsflokka og
hjálpa þeim til að skipuleggja bar-
áttu verkalýðsins fyrir efnalegum
og pólitískum hagsmunum hans,
baráttuna gegn fasisma og -styrjöld
þeirri er fasistar voru að undirbúa;
að styrkja Sovétríkin sem megin-
vörn gegn fasismanum.
Alþjóðasamband kommúnista
sýndi frá byrjun fram á, að liið
sanna eðli „Bandalagsins gegn Al-
þjóðasambandi komrnúnista" var
styrjaldarundirbúningur af hálfu
Hitlerssinna. Löngu fyrir stríð
sýndi Alþjcrðasamband kommún-
ista fram á moldvörpustarfsemi
Hitlerssinna í löndum utan Þýska-
lands, er reynt var að fela með
áróðri um ímyndaða íhlutun Al-
þjóðasambands kommúnista um
innanlandsmál þessara ríkja.
En löngu fyrir stríð varð það
stöðugt Ijósara, að með því að inn-
anlandsmál jafnt og alþjóðleg af-
staða ýmissa ríkja varð stöðugt
flóknari, hlaut hverskonar alþjóð-
leg miðstöð að mæta ósigrandi
hindrunum í tilraunum að lausn
vandamála verkalýðsstéttarinnar í
hverju einstöku landi. Djúptækur
mismunur í sögulegum þróunar-
ferli hinna ýmsu ríkja heimsins,
eðlismismunur og jafnvel mótsagn-
ir í þjóðskipulögum þeirra, mis-
munandi stig og hraði í efnalegri
og pólitískri þróun og loks mis-
munandi stéttarvitund og skipu-
lagning verkalýðs þeirra, sköpuðu
ólík úrlausnarefni fyrir verkalýð
hinna einstöku landa.
Öll atburðarás síðasta aldar-
fjórðungs og hin áunna reynsla Al-
þjóðasambands kommúnista hefir
sýnt að þau skipulagsform fyrir
sameiningu verkalýðsins er valin
voru af fyrsta þingi Alþjóðasam-
bandsins, og sem svöruðu til þarfa
upphafstíma endurfæðingar verka-
lýðshreyfingarinnar, voru orðin of
þröng fyrir þróun hreyfinganna í
hinum ýmsu löndum, gerðu vanda-
mál þeirra flóknari, og gátu jafn-
vel orðið hindrun á frekari eflingu
verkalýðsflokka innan hinna ein-
stöku landa.
Heimsstyrjöldin, er Hitlerssinn-
ar hófu, hefir aukið mjög aðstöðu-
mismun hinna einstöku landa, og
dregið greinilega merkjalínu milli
þeirra þjóða er hera uppi Hitlers-
kúgunina og hinna frelsisunnandi
þjóða, er sameinuðust í voldugt
bandalag gegn Hitlerismanum. í
löndum fasistabandalagsins er það
fyrsta verkefni verkalýðsins og alls
heiðarlegs fólks að leggja sinn skerf
til ósigurs þess bandalags með því
að beita vinnusvikum og skemdar-
verkum gegn hernaðarvél fasista
innan frá, og hjálpa til að steypa
stríðssekum ríkisstjórnum. í lönd-
um bandalagsins gegn fasismanum
er það hins vegar helg skylda alls
fjöldans, og þá fyrst og fremst rót-
tækra verkamanna, að styðja á all-
an hátt hernaðarráðstafanir ríkis-
stjórna þessara landa, er miða að
fljótvirkri tortímingu fasistábanda-
lagsins og tryggingu vinsamlegrar
samvinnu milli þjóða á jafnréttis-
grundvelli. Samt má ekki gleyma
því, að einnig í þeim löndum, sem
mynda bandalagið gegn fasisman-
um ,eru einnig fyrir hendi mismun-
andi aðstæður. í löndum, sem eru
hernumin af Hitlerssinnum og
hafa mist sjálfstæði sitt, er það t. d.
aðalhlutverk róttækra verkamanna
og alls fólksins að efla vopnabar-
áttu sem þróist upp í þjóðfrelsis-
strfð gegn Hitlers-Þýskalandi.
Jafnframt hefir frelsisstríðið
gegn Hitlerskúguninni, er vakti til
baráttu heilar þjóðir og sameinaði
þær í voldugu bandalagi gegn fas-
ismanum, án tillits til flokka eða
trúarbragða, gert það enn Ijósara,
að þjciðarvakning og herkvaðning
fjöldans til skjóts sigurs yfir óvin-
unum, getur orðið best og árang-
ursríkast framkvæmd af forustuliði
verklýðshreyfingarinnar í hverju
landi, innan ramma hvers ríkis.
Sjöunda heimsþing Alþjciðasam-
bands kommúnista, er háð var
1935, tók til greina breytingar þær,
er orðið höfðu á heimsástandinu
og verkalýðshreyfingunni, breyt-
ingar ,er kröfðust meiri sveigjan-
leika og sjálfstæðis af deildum sam-
bandsins við lausn þeirra vanda-
mála, er bera að höndpm, og lagði
þá þegar áherslu á að framkvæmda-
nefnd Alþjóðasambandsins yrði, er
hún gerði ályktanir um hin ýmsu
viðfangsefni verkalýðshreyfingar-
innar, „að ganga út frá raunveru-
legum aðstæðum og sérstökum skil-
yrðum í hverju landi og yfirleitt
forðast beina íhlutun um skipulags-
mál kommúnistaflokkanna“. —
Framkvæmdanefnd Alþjctðasam-
bandsins hafði fyrir augum þess-
konar tillit er hún samþykti
ákvörðun Kommúnistaflokks
Bandaríkjanna um úrsögn úr sam-
bandinu, í nóvember 1940.
Með Marxismann að leiðarvísi,
í samræmi við kenningar Marxism-
ans-Lenínismans, hafa kommúnist-
ar aldrei barist fyrir viðhaldi skipu-
lagsforma, seih orðin eru úrelt; þeir
láta ætíð heildarhagsmuni verka-
lýðshreyfingarinnar, sérkenni
hverra sögulegra aðstæðna og þau
viðfangsefni, er beint leiða 'áf þeim
aðstæðum, sitja í fyrirrúmi fyrir
ytri formum hreyfingarinnar og
starfsháttum. Þeir muna fordæmi
Marx, er sameinaði hinn róttæka
f jær.
Forkólfar Framsóknar hafa ekki átt
orð til að lýsa því, hve þeir séu dyggir
og einlægir lýðræðissinnar, friðsamir og
sanngjarnir menn. En bölvaðar stað-
reyndirnar eru þeim oft óþægilegar. Hér
er eitt nýjasta dæmið um, að orð og at-
hafnir Framsóknarpostulanna fara ekki
saman. Samband íslenskra samvinnufé-
laga þykist vilja vinna að því, að al-
menningur borði kjöt, og birti í því til-
efni auglýsingu í „Degi“ og „íselndingi"
með svohljóðandi niðurlagsorðum:
„Hvetjið almenning til að borða kjöt.“
Auglýsinguna mátti hinsVegar ekki
birta í „Verkam." eða „Alþm.“ Bendir
þetta ótvírætt til þess, að Jón Árnason
og V. Þór, einræðisherrar í S. I. S., séu
eindregið þeirrar skoðunar, að alþýða
bæjarins hafi ekki gott af því að borða
kjöt sambandsins, eða hafi ekki efni á
því. Það mun rétt, að margt verkafólk á
erfitt með að kaupa mikið af kjöti með
núverandi verði, og jafnvel þó það hafi
ráð á því, þá er það alls ekki lífsnauð-
syn. Verkafólk í bænum getur hæglega
komist af, án þess að kaupa freðkjöt og
saltkjöt Jóns Árnasonar, V. Þór og
Hriflu-Jónasar. „Verkam." sér þessvegna
enga ástæðu til þess, að hvetja lesendur
sínar til að kaupa og borða kjöt S. í. S.
úr því að Jón Árnason og V. Þór sjá
ekki ástæðu til að auglýsa í „Verkam.“.
verkalýð í Alþjóðasamband verka-
manna, og þegar Fyrsta alþjóða-
sambandið hafði lokið því scigulega
ldutverki, að hafa stuðlað að þróun
verkamannaflokka í ríkjum Ev-
rc>pu og Ameríku, og skapast liöfðu
aðstæður til að mynda þjóðlega
fjöldaflokka verkamanna, kom til
leiðar upplausn Fyrsta alþjóðasam-
bandsins, þar sem þau skipulags-
form svöruðu ekki lengur til að-
stæðnanna.
Með tilliti til þeirra athugana,
er hér hafa verið fram færðar, og
með hliðsjón af auknum pólitísk-
um þroska kommúnistaflokkanna
og forustumannavals þeirra í hin-
um einstöku löndum, — með tilliti
til þeirrar staðreyndar, að í núver-
andi styrjöld hafa nokkrar deildir
sambandsins lagt til að Alþjc')ða-
samband kommúnista, sem for-
ustumiðstöð hinnar alþjóðlegu
verkalýshreyfingar, yrði leyst upp,
leyfir framkvæmdanefnd Alþjc')ða-
sambands kommúnista sér, vegna
þess að ekki er hægt að kveðja sam-
an þing af styrjaldarástæðum, að
leggja fyrir deildir sambándsins
eftirfarandi tillögu:
Að Alþjóðasamband kommún-
ista, sem forustumiðstöð verkalýðs-
hreyfingarinnar, verði leyst upp,
og deildir sambandsins leystar frá
skuldbindingum er leiða af lögum
og þingsamþyktum sambandsins.
Forsæti framkvæmdanefndar Al-
þjc')ðasambands kommúnista eggj-
ar alla fylgjendur Alþjóðasam-
bandsins á að einbeita kröftum sín-
um til alhliða átuðnings og virkrar
þátttöku í frelsisstríði þjóðanna
gegn fasistabandalaginu, í því skyni
að flýta fyrir tortímingu erkióvins
allrar alþýðu, þýska fasismans,
bandamanna hans og leppa“.
Alyktunin er undirrituð af for-
sætismönnum framkvæmdanefndar
Alþjóðasambands kommúnista.
Og vér erum vissir um, að lesendur
„Verkam.“ munu vera oss sammála um,
að þeir geti komist af án þess að borða
kjöt V. Þór og Hriflu-Jónasar, og hagi
sér samkvæmt því.
Fyrir nokkrum árum neyddist „Verka-
m.“ til að svara auglýsingabanni eins fyr-
irtækis, hér í bænum, með því að hvetja
lesendur sína til að kaupa ekki vörur
frá fyrirtækinu. Þessum átökum lauk
með því, að fyrirtækið neyddist til að
fara að auglýsa aftur, jafnt í „Verkam.“,
sem öðrum blöðum, enda var það þá
búið að tapa milli 10—20 þús. kr. á
styrjöldinni við neytendur. Engu skal
um það spáð, hvað Jón Árnason og V.
Þór ætla að skaða S. í. S. mikið áður en
þeir taka upp háttu siðaðra manna og
fara að birta auglýsingar S. I. S. í
„Verkam.“.
í hirðisbréfi Hriflu-Jónasar, sem birt
er hér í blaðinu í dag, segist gamli mað-
urinn hætta að skrifa í Tímann, af þvi
að þess gerist ekki þörf, þar sem Fram-
sókn eigi nú völ á svo mörgum ritfær-
um mönnum í höfuðstaðnum, og muni
hann því framvegis skrifa í <,,Dag“. —
Aumingja Jóhann Frímann, vesalings
Eydal, skinnið hann Haukur. Þarna gaf
Hriflumaðurinn þeim laglega á hann.
Jónas reynir, í hirðisbréfinu, að telja
mönnum trú um, að hann hafi góðfúslega
hætt að skrifa í Tímann, eftir að hafa
skrifað í hann í 26 ár. Hann er
formaður flokksins. Tíminn er aðalblað
flokksins. Og svo er nú hann Jónas okk-
ar fæddur með þeim ósköpum, sem
allir þekkja. Hver skyldi þá, að öllu
þessu athuguðu, trúa því, að karlinn
hafi ótilneyddur hætt að skrifa í Tím-
ann.
„Dagur“, sem kom út í fyrradag,
mintist ekki á það með einu orði, að
Jónas hafi verið rekinn frá Tímanum, og
að hann ætli að skrifa í „Dag“ framveg-
is. Er nú af sem áður var. Einhverntíma
hefði það þótt þess vert, að birta á
fremstu síðu í „Degi“ frétt um, að sjálf-
ur formaður flokksins yrði fastur „sjálf-
boðaliði" við „Dag“.
Margir Framsóknarmenn standa gap-
andi yfir þeirri fregn, að Rauðsmýrar-
maddaman skuli hafa verið rekin frá
Tímanum. Þetta er sannarlega ekkert
undrunarefni, ef menn vita það, að
Reykvikingar höfðu nýlega svonefnda
hreinlætisviku — og losuðu sig þá eðli-
lega við alt það sorp og skarn, sem þeir
gátu. — Hitt er svo annað mál, hvort
ekki hafi verið nóg af því áður í „Degi“.
„VINNAN“, blað Alþýðusambands ís-
lands, 4. tölubl., er nýlega komið út. —
Efni þessa blaðs er m. a.: Friðrik Hall-
dórsson: Hetjur hafsins. Guðgeir Jóns-
son: Verum á verði — Eflum samtökin.
Bjarni Þórðarson: Bátasjómenn verða að
hefjast handa. Alfreð Gíslason, læknir:
Um blýeitrun. Jón Rafnsson: Sameining
verkalýðsins á Akureyri. Henrik Ibsen:
Þorgeir í Vik (þýðing Matth. Joch.).
Mannkynssaga. 1. bindið af Mann-
kynssögu Máls og menningar er nýlega
komið út. Hefir Ásgeir Hjartarson sam-
ið þetta bindi. Gert er ráð fyrir að mann-
kynssagan öll verði 6. bindi.