Voröld - 14.01.1919, Blaðsíða 1

HEY! HEY!
Sendið heyið ykkar til Islenzkn h#y-
kaupmannanna, og fáið hæðsta yerð,
einnig fljóta afgreiðslu. Peningar lán-
aðir á “kör“ send beint til okkar.
Vér ábyrgjumst að gera yður fl-
nægða.
THE NORTHERN HAYCO.
408 Chambers of Commerce
Talsími G. 2209. Nætur talsími S. 3247
Winnipeg, - Man.
1. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, 14. JANÚAR, 1919
Nr- 49.
Wilson neitar að samþykkja að Bandamenn sendi
hermenn til Rússlands.

I
I
I
I
I
1
|
i
i
!
!
Karl Herbert Petursson
F. 1. júní, 1897—D. 6. nóv. 1918
Deytt fær ei dapur
dauð þau blómin
viðkvæni er vaxa
í vermireit kærleiks.
því á eg og geymi
í mdælli minning
brosin þín barnglöð,
blíðuna hreinu,
umhyggju og elsku
auðsýnda margoft
Helgar þau sorgin
hjartkæri bróðir.
Tuttugu og eins árs varst þú kallaður burt úr ástvina-
hóp þínum, og vonirnar mörgu og fögru byrgðar um framtíð
þína hér hrundu er okkiir síst varði. pegar æfikvöldið
kemur þá er æskuárin aðeins eru liðin er eklti um mörg æfi-
atriði að ræöa. En þó æfisaga þín birtist ekki á prenti er hún
þó skráð í hjörtu okkar sem þektum þig bezt, og eigum svo
dýrmætan fjársjóð unaðsríkra endurminninga frá hinum
stutta samverutíma.
Lífsferill þinn var bjartur og fagur. gleðisól lífs þíns
var aldrei hulin af hinum diauau corgarskýum og aldrei
varpaðir þú skugga á æfiferil neins annars pað rcyndist
lilutskifti þitt að færa sólskin og gleði inn í líf allra þeirra
sem þektu þig. Aldrei vissi og l il að þú liikaðir við að gera
það sem samviska þín bauð bér að væri rétt, og ávalt varst
þú.reiðubúinn að taka með róscæi hverju sem að höndum
bar, enda trúðir þú fastlega á iiau 1.ei'sl i Guðs og að Jiann
sendi hverjum einum það sem.honum væri fyrir beztu.
Of skylt er mér málið tii að skr'.fa langa lofræðu um þig
dáinn, og of dýrmætar dru margar þær endurminningar er
eg geymi um þig til að kasta aúm fyrir almenning- Yil eg
því aðeins minnast hér hiiuar síðustu myudar sem hugur
minn á af þér.
Eg minnist þess er þú með sál þína vuia af ií'sþrdci,
gleði og trausti kvaddir heimili þitt síðast og baðst okkur,
sem þar vorum, að vera óhrædd um þig því þér væri óhætt.
—Og eg minnist er eg horfði á eftir bátnum sem bar þig frá
landi, sólin, sem var að hniga í himni fegurstu kvöldroða
dýrð, varpaði geislum sínum á spegiltært vatnið og á skipið
þar sem þú stóðst brosandi á þilfari. þessa mynd mun
hjarta mitt ávalt geyma, og þannig vil eg hugsa um þig,
lagðan út. á haf eilífðarinnar, umvafinn af geislastafi þeirrar
guðlegu náðar sem leiddi þig svo hreinan og saklausan gegn
um lífið og dauðann.
Við, ástvinir þínir allir, sem eftir stöndum á ströndinni
störum örmagna á eftir þér. En þó tómleikinn sé nú mikill
og söknuðurinii sár erum við þó sælli fyrir að hafa elskað
þig og auðugri fyrir að eiga þig á ljóssins landi. Yið þökk-
um fyrir hvert það augnabllc er olckur var leyft a vera með
þér, þökkum fyrir gleðina, sólskinið og kærleikann sem þú
færðir olckur. Og nú bíðum við og þráum eftir farinu sem
flytur okkur heim til þín.
Ingibjörg J. Pétursson
pessi æfiminning kom noklcru síðar en til var ætlast og
er afsökunar beðið á því. Eftirmæli í bundnu máli birtast
seinna.—Ritstj-
f
!
|
§
i
!
I
FriðarþingiS byrjaði í gær og Wilson virðist ætla að halda fram
kröfum sínum; vill ekki senda herlið til þess að berjast gegn þjóð
sem hefir hrundað keisaranum af stóli og stofnað þjóðríki.
ALMENNAR FRETTIR.
G. B. Clarke, skrifari fátækraiaála | Free Press segir frá því á laugar-
nefndarinnar lýsti því yfir á föstudag- daginn að bandamenn hafi tilkynt
inn að margar kröfur höfðu bórist sér þjóðverjum að ef þeir réðust ekki á
í hendur um það að bærinn léti jarð- Rússland og berðust með herliði móti
setja fátækt fólk fyrir minnsta kostnað stjórninni þar þá færu þeir (banda-
sem hægt. væri. Fjöldi fólks væri svo menn) með her á hendur þjóðverjum.
fátækur að ekki gæti greitt $100 fyrir l,etta er ótrúlegt en “ekki ljúga blöðin’
útfarir, en útfararstjórar segðust ekki sa»ði karlinn.
geta gert það fyrir minna.
Brezka gufuskipið Northumbría
'strandaði á fiptudagin og allir menn
á því fórust.
Sjúkraskipið Araguaya kom til Hali-
fax á föstudaginn með 700 særða her-
menn frá Englandi. 102 þeirra eru
geðveikir, 15 brjálaðir og 65 fóta- eða
handalausir.
$250,000 virði af sigurlánsbréfum
hefir verið stolið úr banka í Chicago.
Gull hefir fundist í stórum stíl,
(eftir því sem sagt er) í héraði sein
kent er við Knee Lake. pað er við
görnlu brautina sem lá frá Winnipeg
til Hudsonsflóans að svokallaðri York
verksmiðju við suðurströnd flóans.
Fimtán manns eru að vinna á land-
inu og hafa þeir höggvið 135 teninga
(cords) af eldiviði.
Herbert C. Hoover, vistastjóri Band-
arikjanna sem verið hefir að kynna sér
|vistaforða í Evrópu, segir að þar séu
125,000,000 manna sem ekkert liggi fyr-
ir nema hungurdauði, ef ekki sé hlaup-
ið undir bagga. í pýzkalandi segir
hann að séu nógar vistir og tolkinu
líði þar vel, sé því engin þörf á hjálp
þangað.
Ottawa stjórnin lét slá $3,170.224 ár-
ið semMeið og auk þess $245,000 fyrir
Nýfundnaland.
pær óheilla fréttij- flytja blöðin á
l’östudaginn að ekki sé víst enn nema
stríðið hefjist aftur; er sagt að þjóð-
verjar hafi ekki aflient skotfæri sín og
vopnum eins ört og til hafi verið ætl-
ast og sé Canadískum hermönnum
haldið eystra vegna þess að hálft um
hálft sé búist við að stríðið hefjist
aftur á vesturstöðvunum.
Talið er að 2,000 auð hús séu nú sem
stendur í Winnipeg.
Frægur íslendingur
Magnús Johnson

I
Hann var’sonur Jóns hreppstjóra Jónssonar á Narfeyri
á Skógarströnd, Snæfellsnessýslu, er dó árið 1902, og seinni
konu hans Málfríðar Jósepsdóttur, sem nú á heima í Stykk-
ishólmi. Magnús kom til Canada árið 1906, þá um tvítugt,
og vann um nokkurn tíma hér í Winnipeg við húsamálningu
og fleira. Seinna stundaði hann ýmiskonar erfiðisvinnu til
og frá í Yesturfylkjunum og í Minnesota og Norður Dakota.
Tvö seinustu árin áður en hann gekk í herinn átti hann
heima í Mouse River bygðiimi í Norður Dakota. Haustið
1916 fór hapn í þreskingu norður til Saskatchewan og inn-
ritaðist þá í 214 herdeildina. Fór svo með henni til Eng-
lands í apríl 1917 og var þar við æfingar um sumarið, en í
september var hann sendur til Frakklands og var settur þar
í 5. Battalion, 1, Division-
Stuttum tíma eftir að hann var kominn í skotgrafimar,
særðist hann, féklc hrot af sprengikúlu í höfuðið. En hann
var orðinn jafngóður af þeim áverka seint í fehrúar síðastl.
og fór þá aftur til herdeildar sinnar. Upp frá þeim tíma var
liann, að heita mátti, stöðugt á vígstöðvunum þangað til
hann dó. Hann fékk slcot í aðra öxlina 2. sept.' síðastl. og
dó úr sárum þann 12. s.m.
það hefir dregist svona lengi að geta um lát hans hér,
af því að áreiðanleg frétt um það barst fyrst hingað í bréfi
. frá móður lians í Stylckishólmi, en henni haíði verið tilkynt
það í bréfi frá Bretastjórn í október í haust.
Magnús sál. var glaðsinna og góður drengur í sér, og
hefir víst ekki verið nógu einbeittur og eigingjarn til þess
að geta komist eins vel áfram í þessu landi og sumir aðrir.
Hann lifði hér við lífskjör fátælcs verkamanns, sem á hvergi
heima. Og þó að hann væri ekki brezkur þegn, gekk hann
sem sjálfboði í herinn og lagði hugrakkur út í hættuna, því
að hann áleit að málstaðurinn sem barist var fyrir, væri vel
þess verður að leggja lífið í sölurnar fyrir hann, og hefir
með því gefið gott dæmi öðrum, sem “áttu þó nokkuð að
verja-”
G. J. J.
Jóhannes Jósefsson liefir getið sér og íslenzku þjóðinni stór-
kostlegan heiður. Nafn hans er öllum oss kunnugt, en margir eru
þeir sem ekki hafa séð hann augliti til auglitis.
þessi maður liefir um nokkur undanfarin ár ferðast um og sýnt
hinar fögru fornu íslenzku glímur og verið klappað lof í lófa hvar
sem hann hefir farið.
íslenzka glíman er alveg einstök, hvergi til nema meðal vor og
hefir Jóhannes vakið eftirtekt annara þjóða á þessari einkaíþrótt ís-
lenzlcu þjóðarinnar.
Svo segist mönnum frá að hvar sem hann liafi verið auglýstur
hafa jafnan verið húsfyllir, enda sést það á því hversu mikið til
hans þykir koma og lista hans að hann er látinn lcoma fram seinast
gar vel er til vandað—en allir vita það að hezta og tilkomumesta
skemtunin er höfð til þess að enda samkomuna.
Jóhannes Jósefsson verður á Orpheum leikhúsinu þessa viku
eins og auglýst er í Voröld og er líklegt að Islendingar sýni honum
og þjóðaríþrótt vorri þann sóma að fylla húsið. Minna má það ekki
vera en þeir sem auglýsa land vort og þjóð til heiðurs séu viðurkendir
með nærveru vorri.
41,000 hafa þegar dáið úr spönsku
veikjnni í Egyptalandi eftir fréttum
frá Cairo 4. janúar.
Skrítið hátíðahald átti sér stað í
Neepawa Man. á jóladaginn. par giftu
sig hjón í annað skifti sem höfðu skilið
fyrir 52 árum, gifst f millitíð sitt I
hvoru lagi og bæði mist maka sinn.
Maðurinn heitir Charles Wilson Betch-
ell frá East Jordan í Michigan en kon-
an heitír Maria Gottwalls frá Green-
boro í Md. pau giftust árið 1866 í
Hanover, Ont. eignuðust eina dóttur,
en foreldrar konunnar voru óánægð
með ráðahaginn og voru að pangað til
að pau fengu hana til að skilja við
hann. Bæði giftust aftur sitt I hvoru
lagi; hann átti engin börn en hún fjög-
ur með seinni manninum. Svo dó
kona hans og maður hennar, en pá var
dóttir peirra gift kona í Neepawa, Man.
og heitir maður hennar W. . Shearer.
Hún hafði aldrei gleymt föður sínum
og pegar hann var orðinn ekkjumaður
fékk hún pví til leiðar komið að for-
eldrar hennar giftust aftur.Fór sú ein-
kennilega athöfn fram að heimili henn-
ar í Neepawa á jóladaginn.
Eigendur sigurlánsbréfanna í Banda-
rikjunum hafa selt afarmikið af peim
með gríðar miklum afslætti, er sagt að
friðurinn, spanska sýkin og fleira séu
ástæðumar fyrir pví.
Eins og pruma út úr heíðskíru lofti
kom sú frétt í vikunni sem leið að
bandamenn hefðu sett bann á flutning
vista frá Canada og Bandaríkjunum.
Nú er ástæðan talin sú að okurverð sé
sett á vörurnar t.d. er verð á svínakjöts
tunnu i Chicago $46 og eru pað $10
sem félögin setja upp verð á hverri
tunnu. Að sama skapi er okurverð á
ýmsum öðrum vörum. Er petta svo
mikil hneysa fyrir Vesturheim að eng-
in bót verður mæld.
Fimm konur hafa verið teknar fast-
ar hér sem sagt er að séu i pjófa-
félagi. Höfðu pær á fimm dögum stol-
ið um $2,500.00 virði af loðfötunr, gull-
munum og fleiru.
ERFÐARSKRA ROOSEVELTS
Flestir auðmenn ánafna part af eign-
um sinum einhverji mannúðar- eða
mentafyrirtæki. Theodore Roosevelt
er par undantekning; hann lætur eftir
sig hálfa miljón dala ($500,000) og auk
pess $80,000 er hann hafði erft eftir
föður sinn. Erfðaskrá lét hann eftir
sig og ánafnaði allan auðinn sínu eigin
heimilisfólki, (konu sinni og bömum)
Sýnist sumum að pau hefðu komist af
með minna og eins fallegt hefði verið
að verja nokkrum hluta pessara miklu
‘eigna til einhvers góðs fyrirtækis.