Akureyrarpósturinn - 18.03.1886, Qupperneq 5

vei'ið, pvi að allir sjá, hve raiklu örðugra pað
er fyrir þingið að ónýta verkanir peirra laga
8em gildi hafa haft en að neita nýum lög-
ura. — Ef vjer viljum breyta stjómar-
skránni á annað borð, pá eigura vjer ekki
nokkurt pað frumvarp að aðhyllast, sera
sleppir fram af sjer pessu fyrsta skilyrði
fyrir fulltryggu sjálfræði.
|>á er enn eitt pýðingar mikið atriði,
sem vantar í frumvarp petta, og pað er að
ákveða, hver skilyrði skuli sett fyrir kosn-
ingu og kjörgengi til efri deildar. Eigipau
nð vera hin sörau og til kosningar til neðri
deildar, pá er hún pýðingarlaus. En efhún
á að hafa nokkra pýðingu, pá verður mjög
vandlega að athuga, hver skilyrðin eiga að
vera. Getur pað ráðið úrslitum, hvort
menn vilja fallast á fraravarpið eða ekki,
hvort kosningarrjetti og kjörgengi til pess-
arar deildar er hyggilega og skynsamlega
fyrir komið eða eigi.
Jeg þykist nú hafa sýnt og sannað,
að þctta frumvarp heíir, svo mikla og al-
varlega galia bæði að þvf hvernig það er
til orðið, og eins f ákvæðura sfnum eða
efni, aö vjer eigum með engn móti að
gefa því atkvæði vor, hvorki í þvf skyni,
að það gcti oröið að lögum, nð heldur f
því skyni, að það skuli vcra fnllkomin
yfirlýsing þess, er vjer viljum kreljast í
stjórnrjettindum vorum. Veröi það að
lögutn, tel jeg sjállræöi voru, að engu
borgnara enn nú er, en kostnaður lilýtur
að veröa svo mikill viö það, að álögur
vaxa að mikiuin mun á gjaidcndum.
Vcrði það samþykkt yfirlýsing næsta al-
þingis, skuldbindnin vjcr sjálía oss til að
iieiinta cigi meiru cn þar er farið fram á,
og það vil eg með engu móti. Vjer
styrkjum þá einmitt landsrjettindi vor f
stað þess að hafna þcim, ef vjer synjum
þessu frumvarpi.
Jeg veit, að teija má marga fleiri
galla á frumvarprnu; en jeg hefi aðeirts
taiið þá, er mjer þóttii allra mikiivægast-
ir, og aliir hijóta að sjá, sem vilja skoða
frumvarpið nákværalega.
I>á er ein nrótbára móti frnmvar|«
þcssu, sem vjer eigi roegum ganga fram-
h|á, svo sem hún væri ekki til, og hún cr
sú, að konungur (— Já, jcg segi konung-
ur, þvf aö hann er hjer fyrir að lögum,
og vjer höfum engan rjett til að gera hann
að ginningaríífli ráösmannsins —) kveöst
ineð engu móti geta samþykkt þær greinir
frumvarpsins, er að hans áliti losa um
samband Islands við Daninerkurríki. I>ang-
aö til vjer getoin sannfært stjórnina, um
að þcssi ætiun sje ekki á rökum byggð,
vcröum vjer að útiloka sllkar greinar úr
hverju því stjomarskrárfrumvarpi, er vjer
viljutn fá framgengt. Aö leggja í þrá við
stjórnina, er ekki nema til að vekja úlfúð
og flliudi, cn hepta alla nytsaina samvínnu.
Vjer sjáum dæmið fyrir okkur í Danmörk
sjálfri; og rauna engir segja, aö þessi að-
ferð hafi þar haft svo góðan árangur, nð*
hún sje cptirbreytnisverð. Að minnsta
kosti vil jcg eigi það fyrir ísiand kjósa.
I>að er aiveg víst, aö vjer verðnm að
vinna það rneð lagi, sein vjer viljnm vinna
og sú aðferðin ein getur gcfið oss hcilia-
rfkau árangur.
Aptur á roóti er hin aðferðin, að
halda þvf fram í þrái, sem vjer ekki get-
um ícngið, vissasti vegurinn til að spilla.
fyrir því, að vjer nokkurntíma getum feng-
ið riokkuð af þvf, setn oss er annast um.
að fá f þessu rnáli.
Mjer hefir vcrið borið á brýnrað jégr
vildi alls ekkert gjöra, lieldur alveg leggja
árar f bát f stjórnarmáli þessu. En þvf
er engan vegin svo varið. Eg vil ein-
mitt, að vjer undirbúum fyrst um sinn
það stjórnarskrárfrumvarp, sein vjer get-
uni verið ánægöir með. Vjer kjósendur
eiguui að undirbúa það með því að ræða