Vestri - 31.12.1902, Side 4

32
VESTRI.
8. BL.
Samkvæmt auglýsingu í 7. tölublaði
>Vestra« þ. á„ tekur spaPÍsjÓÖur
á ísafirði við tilsögnum um hluti í
TSLANDS BANKA;
á miðvikudögum og laugardögum kl.
1—2 trá 5. januar til 28. marz 1903.
■ ^''Ljrairs
3MC h- steensens smjörlíki
er ætíð hið bezta
og ætti því að brúka það á hverju heimili.
Stjórn sjóðsins.
▼AVATiiTA'fAriVAVAVAVATAYAtAVAvÍ
Veðurathuganir
á Isatírði, éptir tíjörn inason, iöf<ref»luþjón
■ :l - \ . 1902 14. — 20. des. 'Kftfdast áð nótt- unni (C!) KalAast að dejíin um (C.l Hoitdst að dotfin um (C.)
Sunnud. 14. 3.4 fr. 1,0 hiti 3 0 hiti
Mánttd. 15. "i,r — 3,0 - '\2 -
Þriðjud. 16. 0,7 - 1,3 L 3,0 -
Miðvd. .7. 1,0 - 2,0 — (),1 —
Flintud. 18. 0,6 hiti 5,9 — 83 -
Föstud. 19. 2,8 - 3,0 - 6,0 -
Laugard. 20. 0 1 — 5.0 - 6,0 —

Jeg undirritaður viðurkenni, að öll
þau orð, serrt jeg hefi talað til ámælis
Björg Sigurrós Þorsteinsdóttur, sem á
heima á ísafirði, sje.u ósönn og ómerk.
Bolungarvík, 26. desember 1902.
Olafur Kárason.
Vitundarvottar:
Bjarni Sigurðsson. Þórður Þórðarson.
í haust kom hjer íyrir hvítt brútlamb
með mínu marki. Stúiritað hægra, stýít
vinstra. Ed þareð jeg á ekki lamb þetta get'
ur rjettur eigandi ^itjqþ.tij. min andvirð'sins
'ÍW1
uð iíádregnum kostnaði og samið við mig um
markið.
Brekkuvelli á Barðaströnd.
Krislján Krislófersson.
Hvar eru billegastar og beztar vörur?
í verzlun JÓH. PJETURS80NAR.
Nægar birgðir af allskonar mat-
VÖPU fyrirliggjandi: Kaffi, Export,
Kandís, — Melís. — Púðursykur, — Strau-
sykur, — Kringlur, — Tvíbökur, —
Chocolade.
Álnavapa af ýmsum tegundum
svo sem: Kjólatau — Ljerept bl. og óbl
Stumpasirts nýupptekið o. fl.
Ennfremur I»akjáPn og PÚÖUP.
Komið og spyrjið um
ppísana. I»jep munuð ekki
iðpast Þessl
Auglýsing.
M,jer undirskrituðum heflr verið dregið
fivitt lainh með mi'nu rnurki, stúritað hægra
og hnífsbragð aptan vingtra, en sem jeg ekki
á. Eigandi gefi sig íram og vitji andvirðisins
til mín, að írádregnum kostnaði; og semji um
ma’kið,
Hvammi í Dýrafirði, 8. nóvember 1902.
Páll G. Pálsson.
SOPHUS I. NIELSEN
tekur á móti pöntunum fyrir
verzlunarhúsið I. BRAUN Hamborg
á hverjum degi.
Sýnishorn og verðlistar með mynd-
um ávallt til sýnis.
„8TAR“
hefir nú yfir 90 milióna króna sjóð,
sem allir verða eigendur að,
er tryggja líf sitt i ,,STAR.“
„V E S T R 1“
kemur út: eitt biað tyrir viku hverja eða
minnst 5‘2 h!öð á ári og að auki skemmtilegt
íýlgirit. Veið áigangsins er.: hjer á landi
3 kr. 50 au., eilendis 4 kr. 50 au. og í Ame
ríku 1,50 doll. Borgist ivrir lok maímánaðar.
Uppsögn er bunrlin við árg. og ógild nema
hún tje komin íyiir i. ág. og uppsegiandi sje
skuldlaus iyrir blaðið.
<<▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼^'▼1»
Út.geíandi og áhyrgðarm. Kr. H. JónsSOn.
Prerit.sm. Vestfirðinga.
66
Furstinn snjeri sj.er við og lýsti framan í Ivan. »Nú
það ert þú, þorparinn þinn!« sagði hann, setti frá sjer Ijósið,
tók skaxnhy,ssu upp úr vasa sínum og ætfaði að sk.jóta Ivan.
Þá heyrðust stunur úr horninu frá kenslukonunni svo furst-
inn snjeri sjer yið þl að gæta að hvað nm væri að vera
Hún; baý glls ekki grióa fyrir Ivan, nei! Húd stundi að
eins: »Jeg er hrædd . . . jeg get ekki horft á það!«
»Þvílík skepna!« .sagði Jeanne.
»Já« sagði ftú Reuaudie, »en þessi hræðsla hennarjvarð
samt sem áður til þess að frelsa ;líf Ivans. Furstinn hugs-
aði sig nm : »Nei,« sagði hann, »þú skalt ekki bíða svo
hægan dauðdaga. Það væri allt of væg hegning fyrir slík-
an fant Þú, hefir ætlað að seilast eptir — — —,« hann
endaði aldrei. setninguna. — »Þú skalt deyja eins og kvik-
indi, þú vepður hýddur í hei. Farið út með hann,« sagði
hann svo við þjónana »og gætið hans vel, annars er ykkar
lif í veð.i «
»En,« grqip Jeanne fram í, »hversvegna mómælti ívan
ekki áburðinum; hvers vegna sagði hann ekki hvernig i
öllu lá?«
»Hann var ekki búinn að átta sig á þvi að kennslukonan
hafði dregið hann 4 tálai og að hún vildi iýrir hvern
mun iosna við hann af því hún óttaðist að turstinn kæmist
að sambandi þeirra og mundi þá máske ganga næst lífi
þeirra, eða að minsta kosti hætta að hugsa nokkuð til henn-
ar. Þar að auki fjekk hann engan tíma til að tala. Hann
var dreginn út og læstur inn í klefa í kjallaranura, sem
hafði verið notaður sem fangahola fyrir þá, er áttu að hverfa
hljóðaiaust úr heimir.um.
Þótt ívan væri hiaustmenni hafði hann ekki hug3að tii
að veica.neina mótspyrnu. En þegar hann hafði fengið
tíma til að átta sig í fangaklefanum, fór hann fyrst að hugsa
um að frplsa. líf sitt. Honum datt þá í hug, að hann hefði
heyrt konu furstane segja frá því að sagt væii að síðasti
67
fanginn sem settur hafði verið i þessa liíendagröf hefði
verið frelsaður úr henri á þarn hétt. að iarðgöng hefðu
verið grafin inri í kjaiiarann. ívan fór nú að rannsaka gólfið
og veggina og farn þar görgin, var hlaðið upp í þau
með toifi og grjóti, en með mikilli á'eynslu tókst honum
aö rifa það burtu, og svo skreið hann út um göngin og
slapp út — — — svo hafði hann ráfað um í skóginum,
þur til bann fjell magnþrota af hungri og þreytu.
Faðir minn grennslaðist eptir hvort saga ívars væri rjett
hermd og komst að þvf að svo mundi vera.
Hann vildi því ekki flytja hann aptur heim. Við hjeld-
um honum því leyiidum fyrst um sinn og þegar jeg svo
snjeri aptur heim tilPaísartók jeg Ivan með mjer, sem þjón.
Þegar hann svo um nokkurn tíma hafði unnið hjer fyrir
sjer á ýmsan hátt, kom maðurir.n minn honum að sem
le ymlögregluþjón.«
»Til þess að hann gæti fengið tækifæri á að hefna sín?«
spurði Jeanne.
»Já. Að ári liðnu, eptir að jeg bjargaði ívan, heyrð-
um við að kenslukonan hefði faríð burt frá Keredin fursta
— dóttir hans hafði dáið. ívan álitur að hún muni hafa
farið aptur heim til Fakklands, og hann stendur fast á
því að húri muni ekkí horfa i að vera í vítorði með nvaða
stórglæp sem sje og muni því fyr eða síðar lenda í höndum
lögreglunnar og þá fái hann tækifæri til að hitta hana. Já,
þjer munuð segja að þetta sje nokkuð veik von — en svona
eru Rússar gerðir — eða að minsta kosti ívan.
Það heyrðist hringt úti fyrir og Jeanne stóð upp og
bjóst til að fara. En áður en hún komst af stað kom stúlka
inn og talaði hljótt við frúna nokkur orð. Hún svaraði
skjótt: »Já, það var ágætt! láttu hann koma. inn strax,«
Svo SDjeri hún sjer að Jeanne og sagði: »Nefni maður
sólina, skín hún; ívan er kominn og vill fá að tala við
mig.