Vestri - 09.11.1912, Blaðsíða 3

44. tbL
V E S X R I.
175

la 30 3 D E Bl
^qxu aTOfifSalra
W> brogðgoftnœringapgoít end i ngargótfl^,
Yerslnn Axels Ketilssonar
or alþekt fyrir ad vera ódýrasta verslunin i
bænum. Fyrirliö0Íandi ósköpin öll af
álnavöru, fatnaði og yfir höfuó allskonar
vefnaðarvörum.
Yfirfrakkar
1 a g 1 e g i 1 og ó d ý 1 i r,
nýkomnir í mÍKlu úrvali í
verslnn Axels Ketilssonar.
Oísaredur var hér í bænum
og grendinni 6. þ. m. og urðu
rokkrar skemdir á bátum o. fl.
Mun veður þetta hafa náð yfir
allt land. Yfir hötuð hefir tíðin
verið stormasöm þessa viku.
Skeintuu halda nokkrar kom
ur í Good^Tpmplarahúsinu annað
kvöld til styrktar konu. sem
iengi hefir átt við mikið heilsu-
leysi dc búa.
Þar er þörf á hjálp.
Ágætar sunnlenskar gulrófur
fást í Fja^ðarstræti 27.
„Den norske Fiskegarnsfabrik“
Christiania,
Vckur eitirtekt á hinum alkunnu
netum, síldarnótum og herpi-
nótum sínum.
Gmboðsmaður
fyrir ísland og Færeyjar:
Hr, Lauritz Jenscn,
Enghaveplads Nr. U. Köbenhavn T.
m tins og að undantörnu
panta eg
orgel og piano
fyrir þá er þess óska, og hefi eg
til sýnis verðlista yfir orgel frá
0stlind & Almquist, K. AAnder-
son, J. P. Nyström, E. Hinkelog
M Höriigel, og yfir piano frá
Hornung & Möller ogH. Liibitz.
Hljóðfæri frá sumum þessum
verksmiðjumgeta menn fengið að
sjá og reyna hjá mér.
Jónas Tómasson.
Trúloiun.
övendur: Nei! Ertu trúlofaður, má
ég óska þér til hamingju, hvar keyptirðu
hringana ?
Jón: En hjá Einari O. KrUtjáns-
syni gullsmið; hann aelur fallegasta,
besta og ódýrasta hringi hér í bæ,
og þó víðar »é leitað.
„v ík -s t v r
ken.ar ut einu sinni i viku og aukablöð
ef ástæða er til. Verð árgangsins er
kr. 3,00 innanUnds, erlendis kr 4,00 og
borgist 'uiaðið þar íynrfram. Gjaiddagi
innanlands 15. maimánaðar. —
Uppsögn sé skritie;: ,i.uudiu við árganga-
mót, og komin til afgreiðslumanns fyrir
1. ágúst, og er ógifd i etna kanpandi bó
skuldlaus fyrir blaöið.
Þeir sem enx; skulda
fyrir blaðið, eru vin-
samlega beónir aó
borga skuldir sínar
hið bráðasta.
Reynið
boxcalfsvertuna „Sun“, og þá
notið þér ekki aðra skósvertu.
Fæst hjákaupmönnumáíslandi.
Buchs Farvefabrik,
Köbenhavn.
Hús tit sölu.
í Boiungarv ík er til -ö’u ibúð-
arhús með stóru geymsluhúsi,
hjalli og t]ósl ylir 3 kýr og hey-
hlöðu. Húseigninni fylgir girt
og vel ræktuð lóð, 400 □ faðma
að stairð. og seljast réttÍDdi
lóðarinnar með húseigninni. Sá
er kaupir hefir forkaupsrétt að
tveimur hundruðum í jörðinni
Hóli. Semja ber við
kaupm. Jónas Jónasson
í Bolungai'TÍk.
IWisprentast hefir í aímskeytum í
8Íða8ta blaði: Kauosholt en á að vera
Auðsholt, (í Biskupetungum).
I 42. tbl, er 3agt, að tíuðm. »ál. tíuð-
niundsson í Heydal hafi búið á Eyri í
Seyðisfirði, en á að vera Eyri í Mjóafirði.
136 133
inu hefði^átt siíkt á hættu — að fremja innbrot og morð hér
í höliinni. ý Nei( það er óefað einbver af þessum flækingum11.
Hin örugga fuilyrðing^ ráðsmannsins hughreysti Herriard.
Fegar hann siðan sagði Alexíu frá viðburðunum miDtist hann
ekki einu orði á grun sinn.
Læknirinn sem sótt.ur var sagði að sár þjónsins væri alls
ekki bættulegt, og að nokkrum dögum iiðnurn myndi hann
aibata. Og þótt Frits hefði orðið fyrii verri skráveifu batnaði
honum þó furðu fljótt.
Þóttf'viðbuiður bessi, hefði ekki alvarlegar afleiðingar varð
hann þó Heriiard allmikið áhyggjuefui, þótt hann léti ekki á
því bera og forðaðist að hafa orð á því við aðra. Bn hann
var nú enn þá varkárari og aðgætnari en áður.
Þegar hann hugsaði málið varð hann að játa að tilgátá
ráðsmannsins var mjög Jíkleg. Fað var ekki ólíklegt að auðæfi
hans hefðu freistað einhvers af þessura umrenningum til að
afla sér fjár með innbrot3þjófnaði. Pessir umferðaleikendur
voru oft æflntýramenn. Það hlaut, að eins að vera þessi
langvarandi ótti við Gastineau, sem kom honum til að setja
alt ilt i samband við hann. .
En svo libu timar fram að ekkert bar til nýlundu, þjónn-
inn og seppi voru báðir orÖDÍr albata. Ailar ransoknir út, af
innbrotinu hötðu orðið árangurslausar. Herriard létu haida
vörð við höllÍDa á hverri nóttu, en engin tilraun var nú gerð
til innbrots aftur. Það var heldur ekki við að búast, sagði
fólk, því nú voru leikendurnir iangt í burtu. Nóttina sem
brotist var inn höfðu þeir verið í þorpi skamt frá.
Þannig hvarf öll tortrygni og kvíði smátt og smátt úr
hug Herriards og hann fór aftur að njóta lífsins áhyggjulaust.
En svo var honum sagt að Fiits væri horfinn. Hann
hafði alt af haldið sór kyr heima og aldrei farið einn burt
frá höilinni og þótti því hvarf hans kynlegt. En nú hafði
hann ekki sóst í heiian sólarhring og enginn gat skilið hvað
aí honum gat orðið. Hann hafði verið nokkuð órólegur dag-
til konu sinnar: „fetta hehr verið imyndun ein, góða mín“,
sagði hann. „Fað var enginn 1 instu stúkunni, eg aðgætti
það nákvæmlega, og eítirlitsmenniiDir segja að enginn hafi
keypt aðgang.að henni i kvöla“.
þ »En það var þo einhver þar inni. Strax og þú fórst
læddist einhver út úr henni. lað ei tg alveg viss um“.
„Já, það getur veiið að einhver umsjónaimaðurinn hafi
íarið >ar inn, en þar sen. við eigum ait af von á Gastineau
er ekki^óJikJtgt þótt það stm biegður lyiir okkui 1 skyndi
taki á sig mynd hans“.
Þau uiðu ekki vör við neitt giunsamlegt, framar um
kvöldið eða næstu daga. Fegar Alexia svo sá æskustöðvar
sinar blasa við gleymdi hún öllum kviða, og þegar þau óku
inn um hliðið fanst þeim báðum, að nu væru þau sloppin úr
allri hættu.
Næstu dagar styrktu þau enn betur í þessari trú. HöJð-
ingjasetui þetta var eins og Jitið en friðsa it konungsríki. Far
sem þau gátu látið ait, lúta sér.;
Herriard fanii n eð sjaltum sér að jafnvel þótt hann mætti
Gsstineau hér, niyi)tíi hann ekki óttast liaun. Hið heiJnæma
loít haiði einnig þau ahiil á AJexiu að hún vaið öiuggaii ©g
að n estu iaus við allan kviða. Þannig Jiðu dagarnir bjartir
og ánagjuiegir þar til atvik nokkurt bar við, sem nftur varpaði
skugga á gieðina og olli þeim kvíða.
XXX. Aðvörunin.
Eitt kvöld var kyrðin á þessu nýja heimili þeirra rofin
með komu nokkurra umferðarleikenda. Fað voru auðsjáanlega
fátæklingar, sem höfðu ofan af fyrir sér með því að sýna
smáleiki og ýmsar sjónvillufrellur. Flokkurinn bað um leyfi
ti) þess að fá að sýna listir sínar, og Alexia bað mann sinn
að veita þeim það leyfi.
Herriard var fyrst í vafa um hvort það væri hyggiJogt