Vestri - 27.04.1918, Blaðsíða 2

ÍO
VESTRI
3. bl.
ÞAKKARORÐ,
AlúSarfylstu hjartans þakkir
votta eg öllum þeim, er sýndu
mér hluttekningu í legu konu
minrrar sál , Matthildar LýSs«
dóttur, og heiðruíu útfðr
hennar.
íaafirði, 30. marts 1918.
J. S. Edwald.
Keerar þakkir votta eg þoim
heiðurshjónunum Gunnari Hnll'
dórssyni og Guðfinnu Hólfdan-
ardóttur á Hóli i Bolungarvík
fyrir hluttekningu og rausn, er
þau sýndu við jarðarför móður
minnar sái., Gudrúnar Elnars-
dóttur, sem og góóvild þá og
hjálpsemi, er þau sýndu hennl
Jafnan. — Drottinn launl þeim
velgerðir þeirra, þegar hann
sér þeim best henta.
Isafirði, lð. marts 1918.
Agúdíua Aradóttlr.
Hjartanlega þókkum vld oll-
um þelm, sem sýndu okkur vel-
vild og hluttekningu við andlát
ag jarðsrfér Elnars Pétursson-
ar frá Hríshóli, sem lést 6. þ.
m. og var greftraður þann IS.
ísafirði, 20. apríl J9.8.
Kona og bdrn og aftrlr
Taudamenn lilns látna.
ajálfir, heldur en að selja þeim
vöruna með einhverju lægra
verði, og láta svo öll atvinnu"
brögð reka á reiðanum.
Með þvi að veita bæjunum
dýrtíðarlán, og verja þeim til
atvinnubóta, er einmitt stutt á
sjálfsbjargarviðleitni vinstaklingsi
ina. Og það verður að skoðast
skyida hins opinbera að sjá
mönnum lyrir vinnu. Minna má
það ekki vera. En allir þeir,
sem vinna, þeir eiga líka mat
að fá.
En að ætla sér að flokka
landsmenn niður eftir efnum, og
selja einum ódýrari vöruna en
öðrum, er lyrst og fremst svo
mikið vandaverk að engin bæjari
stjórn getur leyst það af hendi.
Það mundi og skspa landssjóði
þau óhemju útgjöld, et nokkru
ætti að muna einstakiingana, að
fjárþoi iandsina fengi þar enga
rönd við reist.
Ef það yrði gert að litlu leyti
og á táum vörutegundum, mun*
aði það einstaklingana engu, en
bakaði samt atarmikii úútgjöld.
Og það út af tyrir sig skapar
ekki getu hjá nokkurum etna-
lausum raanni til að kaupa sér
lifsnauðaynjir. En það ,er það,
ssm landsstjórninni ber að gera.
Vinna, og aftur vinna, er það
sem bjargar. Alt annað er kák.
Og það er auðgert að framkvæma
dýrtiðarlánadög sfðasta þings,
meðan iandssjóður á nægar
matvörur i iandinu.
Áskorun.
Undanfarna daga hafa nokkrir
menn gengið um hór A ísafirði með
skjal ookkurt og reynt til þess að fá
menn til að rita nöfn sin á það undir
því yflrskini, að á skjallnu væri
að eins rituð meðmæli með þvi
að hr. Vilm. Jónssyni lækni yrði
veitt hóraðslæknisembættið hér.
Væri þessu aú þannig varið,
þá hefði ég ekkert við þetta að
athuga, vegna þess að hr. Vilm.
Jónssen er, eftir þeim kynnum,
sem ég hefl haft af honum, þenna
Uma sem við hðfura unnið saman
hér á íoaflrði, drengur hinn besti,
góður collega og læknir, og á þvf
fyllilega skilið, að fá meðmæli hér-
aðtihúa, að mínu áliti; en hver, sem
les skjaliö og athugar það í sam-
bandi við áskorun bwjarstjóranna
6, hlýtur að sjá, að það er ekki
aðaltilgangur þetrra, semhafa samið
skjalið, að mæla með hr. Vilm.
Jónsayni, heldur hitt, að niða mig
sem iffikni, þótt nafn mitt sé ekki
nefnt
„Það er tungunni tamast, sem
hjai tanu er kœrast* og því byrjur
áskorun bæjarstj. á, að níða mig
þannig, að ekki verður misskilið.
Móti þessum atvinnurógi við mig
hefir f jöldi héraðsbúa snúist á þann
liátt að skota á stjórnina að veita
mér héiaðslækniaembættið, og er
ég >eim, sem það hafa gjöit, meira
en þakklátur, vegna þess, að það
gefur mér ven am, að þessi þræla-
tök, sem bannvinirnir á „siðfeiði*
lega grundvellinum/ þeir sviiarnir
■ára Guðm. Guðmundsson og Helgi
Sveinsson bankastjóri, hafa beitt
mig með þessum atvinnurógi, nái
ekki tilgangi sinum — þeím, að
svifta mig atvinnu minni og trausti
manna hér á ísafirði og annars
staðar.
Persónulega eru mér slíkar
áskoranir til stjórnarinnar, um
embasttaveitingar, ekki geðíeldar,
og ég mondi hafa reynt að aítra
því, að slíkar áskeranir 'rsori
notaðar þegar um mig var að
ræða, hefði ékkí staðið svona á,
að þessir menn nf ástæðum, sem
læknisstörfum eru alv*g óvið-
komandi, hefðu reynt að spilla
fyrír mér, og með röngum upplýs>
ingum a. m. k. reynt að fá aðra
i lið með sér.
Að þessar áskoranir til stjórnar*
innar um mig hafa fengið mjög
góðm byr hór, er mór nóg. Ég
t.iíl þar með loku fyi ir það skotið,
að atvinnmógur þessara manna
spilli fyrir mér hér eða aonars
staðar, og óska því; að þeir ineun,
se:n hafa létt mór hjélpaihönd,
þ9gar ráðist var á mig svona illa
og ódrengilega, f é á sama máli
og ég um það, að nú sé rógnuin
hnekt. og því ástœðulaust að halda
áfram að safna undirskiiftum mín
▼egna.
Hitt er samkvœmt fra#ianskráðu
öfundlaust frá minni hálfu, þótt
hald:ð sé áfram að safna meðmæl*
um handa Vilm. Jónssyni lækni.
Pað má gera án þess, að rœgja
mig, enda óvíst, að menn, sam
gjarna vilja mæla með honum,
kæri sig um, að ræRja mig uin^
leið.
Þeir, sein vilja beina atvinnu'
rógi að mér, eru frjálsir að þvf,
en þeir ættu að gera það hreint
og beint á sérstöku skjali, en ekki
undir því yfirskini, að þeir só að
m»la með hr. Vilmundi. Það er
svo lúalegt og lubbalegt og hann
á það ekki skilið, að nafn hans só
notað að yfirvavpi til þess að
koma fram atvinnuróg um aðra
menn.
ísafirði, 5. apríl 1918.
E. Kjerulf.
t
Hinn 6. jan. 1918 andaðint að Kirkju-
bóli í Langadal ungfrú María Dagbjört
Hafliðadóttir, bónda Hafliðaeonar og
konu hana, Kristinar Bjarnadóttur, 80
ira gömul.
Hinn 14. marts sama ár andaðist önn-
ur dóttir þeirra hjóna, Filippía Kristín,
tseplega 28 ára að aldri.
Báðar dóu þser eftir langa vanheilsu.
Þser ayatur voru mjög efnilegar og vel
iátnar, af öllum, er þser þektu. Það er
þvi þungur harmur fjrir aldraða for-
eldra að ajá á bak tveimur efnilegum
börnum sÍHum á besta skeiði lífains. —
Eh verði Drottius vilji. Hann einn
þekkir sín duldu ráð!
„Strikum yflr stórn ©rðln.“
Blaðsnepila-ritatjóri einn, aem er al-
kunnur orðhákur, hefir nýlega lejft sér
eð gofa landaatjórninni áminningu um,
eð senda íafirðingum ekki „brennivíns-
l»kniu, þegar hún fer að veita það
hérað.
Hann or svo viti borinn, að hann
fjrst og fremit eeitti að kunna að akamm-
aat sin, og í öðru lagi er hann skjldur
til þais að skýra fyrir stjórninni, hvað
hann meinar með orðinu „brennivíns-
lœknir'1, — hvort það eru þeirlæknar,
»em aldrei hafa stundlegan frið fjrir
kvabbi úr Good Templurum, ýmiet um
ljfseðla eða brennivin, eða þeir, sem
hafa neyðst til að eiga á hættu háar
aektir og embættismissi, ai því þeir hafa
af eðlilegum ástæðum látið af hendi
jafn alment húslyf og áfengi er talið,
alstaðar i heiminum, þótt það gangi
glæpi nwst að nota það á ejnni í Atlants-
ál, ríkinu íslandi!
Annars má búast við, að stjórn og
landlækni sé jafn trúandi fyrir að veita
þetta hérað sem ÖBnur.
H. Stefánsson.
Sigríður Fjeldsted
ljósmóðip
Hafnarstrseti I (næsta herbergi við
rakarastofuna),
gegnir öllum venjul, Ijósmóíurstö fum.
ísaljarðar lœknisliérað.
Uin það sækir meðal annaia
sett.ur héraðslæknir Vilm Jónssou,
eftir tilmælum ýmsra héraðsbúa.
Bæjarstjórn kaupst.aðaiins heflr
einróma samþykt áskorun t.il veit-
ingavaldsins uni að veita honum
embættið, svo ætla m>í, að það
verði við jafn eðlilegii ósk.
Út af grein hr. E. Kjerulfs læknis
á öðrum stað í þessu blaði skai
það tekið fram, að tilæthin þeirra
er að áskorun hr. Viimnndar
Jóussonar standa, er alls eigi
sú, að ríra giidi hr. Kjerulfs á neinn
háít eða epilla atvinnu hans sem
læknis, heldur hitt, að þeir vilja
fá hr. Vilmund Jónsson fyiir hér«
aðslækni. Uin tilgang þeiria tveggja
„pólitísku samhei ja“ hr. E. K., er
hann naíngreinir í grein sinni,
getur Vestri vitanlega ekki sagt,
því houum er þess varnað, að
rannsaka hjörtun og nýmn.
En úr því Kjeruif fann upp á
því snjallræði, að koma því inn
hjá íólkinu, að áskorunin urn V.
J. væri sprottin af rógi á sig, þá
er ekki að furða, þótt, einhverjir
skrifuðu undir, því hér er íólk
hjartagott, eins og annarsstaðar 1
Og hvi skyldi Kjeiulf eigi gela
leikið píslarvott. eins og aðrir, t.
d. fógetinn okkar 0. fl.
Sýsluiumlar
Norðui'ísafjarðarsýslu stóð yfir
hér í bænum 23.—26. f. m. —
Fátt markvert þar til meðferðar.
Auk venjulegra mála þet.ta hið
helsta:
Hreppsnefnd Eyrarhrepps hafði
samþ fyrir sit.t leyt.i, að akifta þeim
hreppi í ivö hreppsfólög, 0: Hnífs-
dalshrepp (Hnifsdalinn) og Kirkju>
bólshrepp (Fjörðinn og Arnardal),
og æskti samþykkis sýslnnefndar
til þeiirar breytingar. Sýslunefndin
þóttist vanbúin að samþykkja það
nú þegar og setl.i neínd í málið,
oddvita, sr. Sigurð í Vigur og
Kjartan í Fretmi'Hnifsdal.
Menn muna gauraganginn og
lífróðuiinn frá hálfu nokkurra
bæjarbúa og allmargra Hnífsdæli
inga í fyrra um þetta leyti með
að sameina allan Eyrarhrepp við
ísafjörð. En nú er efst á baugi
að gera 3 sveitarfólög úr því, sem
átti að verða 1 í fyrral
Hreppsreikningar Hólshr. þóttu
enn sem fyrri athugaverðir,
Felt var að veit.a fé til sundi
náms íReykjanesi á komandi sumri.
í Djúpbátsmálinu var ekkert
gert. Nefndina fýsti eigi að láta
byggja né festa kaup á nýjum bát
að sinni. Jón Gunnlaugsson heflr,
eins og kunnugt er, ferðirnar á
hendi til nýárs.