Vestri - 14.05.1918, Blaðsíða 4

22
VESTRI
6 bl.
400 hestbnrðir af mö sskast
keyptir á næstkonandi siimri.
Tllbod með tilgreindu verði sead-
Ist undirrltaðrí fys-ir miðjan júní næst
komandi,
i féíi Í KS» osl* 9
H M y Vt 5 I . JBA- ees mzusxx* M M !
MýkosaiiÖ : "ori C£' 00 RcgnLúpur fyr. herra
og dömur.
m p
Yíirsængurdúkur. ►ax co Riudíslifsi.
Bomesí. !X! Slaufu r.
<rc> 00
liorguiikjóiatau. Manschcttskyrtur,
Lakaiéroft. OP X! hvít.ar og mislitar.
Jlillískyrtutvisttau. <re> Axiabiimi fyrir ful'.
0ic*8ra{ oiðna og diengi.
Svuníutau. OO 33
OO O oo. oiíunit.
Siiki. Trawlarab uxur,
* <az>
' enskar.
wr Úrvalið síærst og verðið lægst í
Clemenceau
jfn'iili, forsætisrá’lherra Fi kka,
sem tók vió stjórnartaumunum í
haust sem leið, er sagður íastur
í völdum enn sem komið er. í
vetur var ‘eld vantraustyfirlýsing
til hans með um 400 atkv. gegn
75 atkv.
Sumir jafnaðarmanna vilja þó
steypa honum af stóli. Heitir
einn af mótstöðumönnum hans
Mayeres, alláhrifarnikill maður.
Það er mælt, að Mayeres þessi
hafi í vetur komið í hermáia'
ráðuneytisskrifstofuna í erinda-
gerðum, en Clemenceau er bæði
hermálaráðherra og lorsætisráð.
herra. — >Tígrisinn< (en 3vo ei
Clemenceau nefndur íFrakklandi)
tók á móti honum með mestu
ljúfmensku. Samtalið barst brátt
að stjórnmálunum, og Mayeres
dró enga dul á skoðanir sínar á
stjórn Clemenceaus.
>Það er ekki tii sá ráðherra
í víðri veröld, sem ekki sætir
meiri og minni árásurn íyrir
ýmsar íramkvæmdir frá fleiri og
tærri hliðum. Það er ails ekki
eins auðveit og margur heldur.
Þér ættuð bara að reyna það
sjáltur. Gjörið þér svo vel, hr.
Mayeres, hérna er’ skrifborðið’
mitt og hérna er stóllinn minn,<
sa gði Ctemenceau í skípandi róm.
>Næstu fimm mínúturuar eruð
þér forsætisráðherra Frakklands!
Mér ieikur stórum hugur á að
sjá, hvernig þér leysið verkið af
hendi.<
Og Clemenceau stóð upp og
lét mótstöðumanni síuum eftir
sæti sitt. Mayeres lét sér hvergi
bregða, eu settist í ráðherrat
stólinn, hringdi á dyravörðinn og
segir, um leið og hann sté inn
fyrir þröskuldinn :
>Viljið þér lylgja þessum herra
til dyra< (haun benti á Clera.)
>0g sjá um, að hann stígi aldrei
framar fæti inn í þetta hús,<
ðaumur
i“ IV*“ 272“ 2“ 3“ 3/ V 4“ 5“ 6“
fæst í
VERSLUN M. MAGNÚSS.
íbúö.
Góð fbúð, á skemtilegum stað
í bænum, er
tíl ielgu nú þegar.
Ritstjóri vísar á.
Áxelsbuð.
Á p ó t e k i ö:
lietir tfl sölu:
Serpúlver. Kardemommur. Kanel.
Sitrondropa.
Súkkuiaóí.
Brjóstsyks r og Kontekt, fleiri teg.
Ediksýra.
Handsápnr m. fl.
Prenxsmiðja Vesxra.
______________________________
14
fit' alveg ágæt, sagði ég. Og smámsaman glaðnaði
yfir kerlingunni og hún brosbi og augun urðu enn
þá minni og nuinnurinn ena þá stæni. /Að lokum
gat hún ekki ráðið sér og hún byrjaði að tala með
hraða. Málið var kynlegl, sambland af bókmáli
og sveitamáli: ■
— Jæja, svo þú erfc nýi skólakennarinn ? Meir’
enn. þú kemur nokkuð öðmvíai fyrir enn hann,
se,-':i var hér á undan þér. Já, guð sé oss næstur —
það fór ekki vei fyrir dionum I
Ég lét, sem ég væri því ókunnur með öllu og
spui ði:
— Nú, kom eitthvert slys fyrir haun?
— Onei, nei, ekki var það nú; en mæfti ég
segja míua skoðun, þá mætti ltouuin það sent verra
var — honum Urbe.
— Nei, hvað heyrí ég, sagði ég í hluttekningar-
róm. Hvað var það?
Hún varð skyndil9ga varfærnari.
— Nei, guð forði mér frá að segja það — ég
er annai s hissa á málæðinu í mér!
— — — Sá hann ef til vill eitthvað óhreint?
spurði ég.
t*að birti dálit.ið yflr andliti göinlu konunnar.
— Trúir þú á þess hátt.ar, þú líka, kandídat? Hún
reis á fætur og hvíslaði, með munninn fast við
eyrað á mér: Hvort hann sá? Já hann sá það,
sein euginn maður á jörðinni, utan Simen Reskop
og ég, hefir séð-------
Hann sá þá, sem í jörðinni húa.
15
Ólina garala færði sig nokkur skref aftur á bak,
ti! þess að sjá, hvaða áhrif þeita hefði haft á mig.
— — Sem í jörðinni búa, endurtók ég.
— Já, þá sem eiga heima iiiður í jöiðinni, bætti
hún við, og röddin skalf og gainla andlitið varð
geigvænlegt í háifrökkrinu og litlu augnn skutu
gneistum.
— það eru þeir, kaþólsku prestarnir, sem ekki
hafa fengið frið. Um nætur koma þeir upp úr
jöiðinni með ofboðslegum æðisgangi. Ú—hú— ú!
Éað er það hræðilegasta, sem nokkurt mannsbain
hefir séð.
Orð gömlu konunnar höfðu slæm áhiif á mig.
Ég gekk út á túnið. IJöföu orð hennar í raun og
veru við nokkuð að styðjast. — Óhugnaðuritm frá
nóttinni áður kom aft.ur yfir mig. Bærinu, trón
og engið, alt var það breytt í fágæt og ókunn
fyrirbrigði. Orð fjósakonunnar bergmáiuðu í eyrum
ininum, er slagæðin þaut við eyiað. Og þau stigu
dans í logandi bókstöfum fyrir augunr mínum:
„Þeir, sem í jörðinni búa!“
■-----Það var heiðskírt og kalt úti og blæja-
logn. Pað brakaði og brast í vatnspollum hiugað
og Þaugað er voru að frjósa. Langt í burru span1
gólaði hundur og ætlaði aldrei að þagna. Fleiri
hundar í nágrenuinu tóku undir.
Svo sló öllu í þögn. Aftaublærinn flutti sitt
lágróma ljóð hæðunum í fjarska.-------------Og óg
hélt áfram minui einmanalegu göngu. Áhrif hins
óþekta gerðu sál mína næma og heilann viðkvæman