Vísir - 23.01.1960, Blaðsíða 7

Laugardagmn 23. janúar 1960
VfSIR
1
11
Og svo fór Sherlie í hvítan kjól, því að hitt hefði getað vakið
athygli manns, og dregið úr áhriíum dökku, skæru augnanna
hennar Melissu.
Ekki svo að skilja að Dolores dytti í hug aó Sherlie gæti á
nokkurn hátt keppt við hina fjörmiklu dóttur hennar; en þaö
var vissast að eiga ekkert á hættu.
Dolores sagði, rólega að vanda áður en þær fóru af stað; „Eg
þarf að’ segja þér nokkuð, Sherlie, áður en hún Melissa kemur.
Það er hugsanlegt að herra Stewart vilji ekki heimsækja hana
svo að allir taki eftir, en úr því aö hann ber svcna bróðurlegan
hug til þín, finnst mér bezt að þú verðir hérna dálitið lengur."
„Eg hef tryggt mér farmiða á föstudaginn."
„Ekkert bull! Við getum breytt því. Vegna hans föður þins
höfum við verið þér góðar, svo að mér finnst tilhlýðilegt að þú
sýnir Melissu nærgætni."
Það tjóaði ekki að malda í móinn þegar Dolores hafði tekið
eitthvað í sig, og þess vegna svaraði Sherlie aðeins:
„Jæja, eg verð þá lengur.... og þakka þér kærlega fyrir —“
Melissa var eins og nýútsprungin rós þegar hún kom dans-
andi inn i stofuna, og Sherlie var eins og ofurlítið rjúpnalauf i
samanburði við hana.
Niki kom hlaupandi inn og var í bezta skapi, því að í dag
hafði hann fengið að aka nýja, fallega bílnum tuans, og þessi
bíll hafði flogið eins og fugl frá Mullabeh.
Hann lét farþegana tvo setjast í aftursætið og ók svo aö
bankanum; tuan Stewart hafði ekki minnst neitt á, að hann
ætti að hafa einn farþega i viðbót, en það hlaut að vera í lagi.
Allir í Mullabeh voru í bezta skapi, af því að nú fór ósvikið
malayabrúðkaup i hönd, en slikt hafði ekki gerst í mörg ár.
Brúðguminn var frá Java.
Rudy Cartelle, magur og útlimalangur, beið fyrir utan bank-
ann og sagði: „Góðan daginn!“ í hálfgerðum ólundartón. Hann
settist hjá Melissu og talaði við hana, en Sherlie gat ekki um
annað hugsað en þetta, að -Dolores skyldi hafa krafist þess að
hún yrði áfram í Panleng.
Niki var hróðugur yfir að hafa þrjá hvíta farþega i þessum
glæsilega bíl og þreyttist ekki á að benda þeim á musteri og
hörga, sem þau óku fram hjá á leiðinni, en sagði þeim jafn-
framt frá rísgrjónarækt og hvernig farið væri að því að safna
kókoshnetum og fleiru úr daglegu lífi hinna innfæddu. Sherlie
tók eftir að þau Melissa og Rudy voru þegjandaleg. Þó hann væii
laglegur, var hann fremur smáskítslegur, en hún gat ekki annað
en vorkennt honum, því að hann var svo aumingjalegur á svip-
inn. Þegar maður sem Melissa var ástfangin af, gat verið rauna-
legur, hlaut að vera eitthvað í hann spunnið, hugsaði hún með sér.
Bíllinn beygði niður að Mullabeh og þau horfðu yfir litlu höfn-
ina með öllum eintrjáningsbátunum sem voru þar á stjái, og
á lágu tágakofana á fjörukampinum, með pálmum í kring, villi-
banönum og litríkum blómum. Útsýnið hvarf í einni beygjunni
og allt í einu voru þau komin að poinsettia-limgirðingunni
kringum garð Pauls Stewarts.
Hann stóð hvítklæddur á svölunum til að taka á móti þeim,
röddin var vingjarnleg, en hann hleypi brúnum nokkuð spyrjandi
er Sherlie kynnti Rudy og Melissu, svo að hún flýtti sér að segja:
„Eg vissi að það gerði ekkert til þó við yrðum þrjú. Herra Cartelle
hefur aldrei séð malayabrúðkaup.“
„Þér hafið fengið yður lausan úr bankanum," sagði Paul og
brosti þyrkingslega til Rudys, „bankastjórinn er þá svei mér
liðlegri en eg hélt.“
„Ef það kæmist upp aö eg hefði fengið frí til að skemmta
mér....“ byrjaði Rudy varlega.
Paul bandaði hendinni. „Verið þér ekki að hugsa um það,
kunningi, því skylduð þér ekki mega gera yður glaðan tíag með
ungfrú van Gelder?“
„Yður skjátlast!" greip Melissa fram í. „Rudy er vinur Sherlie
og' okkur fannst skemmtilegra að þau gætu verið saman.“
„Það segið þér alveg satt,“ sagði Paul og horfði rannsóknar-
augum á Rudy eins og hann væri til raunadýr, svo leit hann á
Sherlie, og hún gat fundið á sér hvað honum mundi finnast um
smekk hennar. „Eigum við ekki aö koma inn og fá okkur glas?
Eg er þjónslaus í dag, Musi er farinn fyrir klukkutíma, til þess
að hjálpa til við undirbúninginn aö brúðkaupinu — en við eigum
nóg af köldum mat í húsinu."
Þau fóru inn í gestastofuna og Sherlie varð hvert við er hún
uppgötvaði hve vel hún mundi eftir öllu þar inni. Þarna stóðu
flöskur og glös á stóra borðinu og á litlu hjólaboröi var fullt af
fötum með salati og köldum kræsingum.
Paul var afar lipur veitandi. „Ofurlitinn bita af hverju, ung-
frú van Gelder?“ Hann tíndi mat á diskinn hennar og sneri sér
að Sherlie. „Og þér, ungfrú Wingate.... ofurlítinn bita af
kjúklingsbringu?“
Sherlie komst ekki hjá að heyra ertnitóninn, sem var í rödd-
inni, eins og hann væri undir niðri að draga dár að öllu saman,
en hún hafði óþægilegt hugboð um, að það væri gert á fölskum
íorsendum.
Þau sátu í góðu stólunum og átu og röbbuðu. Paul hélt sam-
talinu uppi og var fyndinn og lagði sig i famkróka um að Melissa
og Rudy skemmtu sér. En hann mundi ekki íeggja neitt á sig
vegna Sherlie, því að það var eitthvað við hana, sem fældi hann
frá — það þóttist hún finna á sér.
Melissa sagði að þetta væri skemmtilegasti hádegisverðurinn
sem hún hefði nokkurntíma tekið þátt í, hún hafði fljótt séð, að
Paul var ekki eins og aðrir menn, hugsaði Sherlie með sér.
Hann tók diskana frá þeim og bauö vindlinga. „Eigum við ekki
að fá okkur kaffi. Kannske önnur hvor ungfrúin vilji hita það
handa okkur?“
„Hún Sherlie er svo laginn við þessháttar,“ sagði Melissa.
„Já, það get eg ímyndaö mér,“ sagði Paul og kinkaði kolli tii
hennar hálfglottandi, „við skulum sjá hvernig yður tekst það á
steinolíuvél.“
Hún fór með Paul út í eldhúsið, þar var flísagólf og græn
olíueldavél. Paul kveikti á einu suðutækinu og setti ketil með
vatni yfir logann.
„Ef satt skal segja þá kann eg nokkumveginn að hita kaffi
sjálfur, en mér fannst kurteisara að stinga upp á að ungfrúnar
gerðu það.“ Hann mældi kaffið á könnuna og setti ketil með
mjólk á eldinn. Svo tók hann fram skulut og benti henni á bolla-
skápinn.
„Eg hef engan rétt til að vera hérna í dag,“ sagði hún til aö
reyna fyrir sér.
a
99
U
Rakettusleði bandaríska flug«
liersins hefir náð 1990 mílna
hraða á klst. eða næstum 3200
km. hraða.
Er sleði þessi notaður til að
prófa, hver áhrif snöggar hrað'a-
breytingar hafa á menn, en síikti
er nauðsynlegt að vita i sam«
bandi við geimflug, Niðurstöður
rannsóknanna eru leyndarmál.
Betri varnir en á
dögum Mósesar.
Landbúnaðarráðuneyti Jord-
aníu situr þessa daga á rökstól-
jum og ræðir herbrögð gegn
liinum forna óvini, engisprett*
unni, sem í billjóna tali flýgur
inn yfir landamærin frá Saudi-
Arabíu og eyðir öllum gróðri.
Þessi engisprettuinnrás er
talin einhver hin mesta í mörg
ár, en nú eru komin sterk
vopn til varnar, svo sem eitur-
hernaður með flugvélum, sem
menn þekktu ekki á dögum
Mose, þegar engisprettuinn-
rás boðaði hungur og dauða,
enda ein af plágunum 7, svo sem
frægt er úr bók bókanna.
Viðræður um Gan
hafnar aftur.
Viðræður um eina GAN eru
hafnar aftur.
Gan er ein af Maldive-eyj-
um á Indlandshafi, en þar haía
Bretar komið sér upp flugstöð,
en áður höfðu þeir flugstöð
mikla á Ceylon. Út af áform-
um Breta lá við byltingu á
Maldiveeyjum á fvrra ári, én
líklega er nú eitthvað kyrrára
í lofti þar, fyrst samningaum-
leitanir eru hafnar aftur.
R. Burroughs
GeiMiy, S'LENtlv, the tvvo
ENJEAWES LOGK.EI7 IN AAOKTAL
CO/A5AT
TARZAN -
317S
mmm/
. . V-'- : 1 1
íiff 'X
, vJOUi'
PWfen______—
í þögulli grimmd tókust
nú þessir tveir féndur á. —
Garth barðist eins og dýr og
reyndi að sökkva tönnum
sínum í barka Tarzans. En
apamaðurinr. vatt sér úr
bragðinu og læsti stálörm-
um sínum utan um háls
hellnamannsins. Fastar og
fastar varð takið um háls
hans.
Carnegie Hafl
á að fara.
Frægasta hljómleikahöll í
Vesturheimi, Cárnegie Hall í
Nevv York, verður rifin á þessu
ári.
Byggingin er orðin næstum
70 ára — opnuð í maí 1891 —
og þykir löilgu ófullnægjandi
af niörgum ástæðum. Það var
Andrew Carnegie, sem reisti
bygginguna, og varði til þess
tveim milljónum dollara. Ætl-
unin er, að reisa nýja hljóm«
leikahöll á næstunni.
Á ráðherrafundi Efnahags-
samvinnustofnunar Evrópu, er
haldinn var í París var sam-
þykkt að fela fjórum mönnum
Bandaríkjamanni, Breta,
Frakka og Grikltja að gera til-
lögur að nýskipan a efnahags-
samvinnu hinna 18 ríkja sem
eru í Efnahagssamvinnustofnuu
Evrópu.
Er þetta gert m.a. til að koma
í veg fyrir efnahagsklofningu
sem orsakast getur af stefnu
hinna tveggja viðskiptasamtaka
Evrópuríkjanna.
Gylfi Þ. Gíslason viðskipta-
málaráðherra sat þennan fund
ásamt Jónasi Haralz ráðuneytis*
stjóra. j