Vísir - 18.08.1962, Blaðsíða 2

2
VISIR
Laugardagur 18. ágúst 1962.
Z m 5 -
hlutum
FormL
leik:
k«nu
fevri
UÍSR
Vinnu/
l! k*Ȓr-
ít*rf
jmnjnl
F of'
<,tt mwy
■pfignpWVTPirc
f-MÉdíZ-íl?
Samt-
5tr:
auwinn
D/ru"-
TTtrnöl
KiUm
omi
orðum um þennan part af ís-
landi. Svo komst ég í samband
við Kjartan Sveinsson skjala-
vörð, sem einmitt hafði lánað
kona mín spurði hvort ég yrði
ekki draughrædd. En mig lang
aði einmitt til að heilsa upp á
einn slíkan. En varð ekki að
víða, að ég vona að áhrifin af
undrum íslands í einni bendu.
Ég komst til öskju, og það út
af fyrir sig er nægileg ástæða
f.erðastyrk, sem dagblað í Sví-
þjóð veitir árlega sænskum rit-
höfundi og myndlistarmanni,
varð þetta að alvöru fyrir mér,
Framhald af bls. 4.
Grikkland og
ísland.
— Hvernig stóð annars á því
að þér lögðuð leið yðar til ís-
lands?
— Það er eiginlega fyrst að
rekja til þess, að kunningi
minn, einn af okkar góðu ungu
rithöfundum, Sven Lindquist,
sem ég var oft að segja frá
Grikklandi, en hann hafði kom-
ið hingað og skrifað um þá
ferð t einni bók sinni. Alltaf
þegar ég fór að minnast á
Grikkland, fór hann að segja
mér frá Islandi. Þetta varð gagn
kvæmt, að hann þoldi auðvitað
ekki þetta eintóma tal mitt og
fór til Grikklands, og mig fór
að langa þessi ósköp til íslands.
Svo fyrir ári, þegar ég fékk
af því að styrkþegar ráða hvaða
iand þeir heimsækja. Og hér er
ég-
„Hvar er
Síakkavík?“
— Hvað byrjuðuð þér svo að
skoða hér eða hvað vilduð þér
helzt sjá?
- Ég held helzt að eitt af
því fyrsta, þegar ég hafði lent
hér, var að spyrja hvern mann
á fætur öðrum: „Hvar er
Stakkavík?“ og lengi gat eng-
inn svarað þeirri spurningu. Ég
gat nokkurn veginn sagt til um,
á hvaða svæði Stakkavík væri,
en það kom lengi vel fyrir ekki.
En þannig stóð á þessu, að
kollega minn, sem hafði verið
hér, hafði dvalizt um skeið á
þessum stað, og fór miklum
sænska kolleganumsumarbústað
sinn í Stakkavík um tíma. Og
mér var strax boðið þangað.
Fyrst til að skoða staðinn.
Við ókum suður að Kleifarvatni
og Krýsuvík. Það var út af fyr-
ir sig opinberun að koma þang-
að og ekki lengra. Aldrei á ævi
minni hafði ég séðl annað eins
landslag, og þó hafði ég verið
á eldfjallaeyjum við Grikkland.
Þetta var stórkostlegt. Mér
fannst ég vera kominn til
tunglsins, þegar við stigum út
úr bílnum sunnan við Kieifar-
vatn. Ef málarar geta ekki feng
ið innblástur þar, þá er ég illa
svikin. En svo, ef einhvern lang
ar til að vita, hvar Stakkavík
er, þá er hún við Hlíðarvatn,
skammt frá Herdísarvík. Dvald-
ist ég þarna ein t vikutíma. Vin
ósk minni.
„Island er
fantastiskt“.
— En síðan hafið þér séð
meira af íslandi, og hvað finnst
yður um aðra hluta en Kleifar-
vatn og Stakkavík?
— Ég er búin að fara nærri
kringum landið, 'og á þó eftir
staði, sem ég veit varla, hvort
ég geri aivöru úr að heim«ækja
Sumir spyrja mig, hvort ég hafi
ekki málað á ferð minni. En
það geri ég ekki. Ég mála aldrei
fyrr en eftir á — það sem land-
ið og fólkið blæs mér í brjóst.
Og ég býst við, að Islandsferð-
in verði mér á borð við ferð til
Grikklands. Ég hef farið svo
til að hafa heimsótt island.
Alveg eins og Kleifarvatn og
Stakkavík. Svo man ég alltaf
útsýnina af Siglufjarðarskarði,
Mývatn og grennd og heimsókn
ina á bæinn til unga bóndans,
sem var einu sinni í Svíþjóð
og giftist þar finnskri stúlku
og sagði mér frá skáldskapnum,
Eddukvæðunum og sögunum.
Ég man alltaf eftir rigningunni
á Seyðisfirði, sólskinsskúrum
við Mývatn, komunni á Höfn í
Hornafirði, þar sem jökullinn
rennur niður í sjó, ég hef aldrei
séð annað eins. Svo fór ég frá
Höfn til Vestmannaeyja, og þar
var ég með bjargsigsmönnum.
En nú verðum við að láta stað-
ar numið. Þetta verður annars
óendanlegt. En — í fáum orð-
um sagt: Island er fantastisk!