Austanfari - 11.11.1922, Side 2

2
AUSTANFARI
21. tb
w
Seyðisfirði
hafa fyrirliggjandi:
Mjólk „Libby,, Fíkjur Baunir
Oma smjörlíki
Gerduft
Jarðarberja sultutau
Rúsínur
Sveskju/*
Döðlur.
Kúrenur
Súkkulaði
Hrísgrjdn
Bankabygg
Kartöflumjöl
Kerti stór, smá
Eldspítur
Þvottabretti
Bárujárn
Væntankgt með Willemoes: Hveiti, Hafragr., Kaffi, Mjólk.
árin Iíða, verða nuddaðferðirnar
fjölbreyttari og víðtækari, þannig
fara Persar, Föriikumenn, Grikkir
og Rómverjar þegar í fornöld
að nota Massage samfara leikfimi,
ýmist til lækninga í sjúkdómstil-
fellum, eða til styrkingar heil-
brigðum líkama. En fyist um og
eftir 1850, ryður hún sértil rúms
sem sérstök vísindagrein læknis-
fræðinnar: — Metzer í Hollandi
og Þýskalandi, Zander í Svíþjóð
Kjær í Noregi. — í Danmörku
varð íslenzkur læknir, Edvald
Johnsen, fyrsti nuddiæknirinn.
Síðan hefur þessi lækningaað-
ferð tekið stórkostiegum framför-
um og breiðst út um allan heim.
Á síðari tímum hafa nokkrir
Islendingar lært eða kynt sér
þessa lækuingaaðferð erlendis, og
þá samfara vatnslækningum, raf-
magnslækningum og sjúkraleik-
fimi, sem grípur oft hvað-inn í
annað.
Margir hyggja aö Massage sé
auðlærð og létt að framkvæma,
það geti í raun réttri flestir, en
þeim mönnum skjátlast mikið,
því ef vel á að vera, verða allir
sem fást við nudd að vera lækn-
isfróðir, þeir verða að þekkja
sjúkdómana, sem þeir fást við,
verða að vera vel að sér í lík-
amsbyggingu mannsins, bæði í
heilbrigðu og sjúku ástandi, kunna
lífeðlisfræði (Fysiologi) o. m. fl.
Massörinn þarf oft að halda á
öllu sínu, hann þarf að vera
hraustur og heilbrigður, — væsk-
ill dugar ekkert ef á reynir. Það
eru ekki véikbygðir vöðvar, heldur
sterkir, sem gera hreyfingarnar
léttar og fimar. Ef massörinn er
að þrotum kominn með afl og
úthald, verða hreyfingarnar eins
og krampakendar eða þá kák eitt.
Framh.
Guðm. Pétursson.
Góðar teg.
af úrum og
k1ukkum
Guðm.W. Kristjánsson
úrsmiður, Seyðisfiröi.
Steinolía
f æ s t í
verz i un
Halldór!.JónssonH
Stjórnarskiftin ensku.
Svo sem símfréttirnar sýndu í
síðasta blaði, er nú stjórn Lloyd
George farin frá. Hefur hún þá
stjórnað hátt á þriðja ár, eða frá 10.
jan. 1919. En LloydGeorge sjálfur hefur
nú ríkt á Englandi, og að miklu leyti
Evrópu, síðan 11. des. 1916, eða því
nær sex ár.
Lloyd George er fæddur í Man-
chester, árið 1863, og er því enn eigi
sextugur. Hann er ættaður frá
Wales og ólst þar upp hjáfrændasínum,
þar eð faðir hans dó, er hann var
á óvita aldri. En faðir hansvar skóla-
kennari í Manchester. Var karl afi
Lloyd George skósmiður, greindur
maður og viljasterkur og tók á
gamals aldri að lesa latneska mál-
fræði, til þess að getakent drengnum.
f vinnustofu gamla mannsins komu
oft og tíðunf saman greindarmenn
úr nágrenninu og ræddu um stjórn-
mál. Var ekki drengurinn gamall,
er hann tók að taka þátt í umræð-
unum og þótti mælast vel. Varð
hann nú brátt málafærslumaður fyrir
héraðsdómi og gat sér mikinn orð-
stír.
Ariðl890, 27 ára gamall, var hann
valinn til þings og hefurþar setiðsíðan
og altaf fyrir sama kjördæmi. Fór þeg-.
ar mikið orð af honum fyrir mælsku,
vandfýsi, skarpskygni og dirfsku.
Einkum er orð gért á árásum hans
á tröllið Chamberlain gamla föður
AustenChamberlain. Einkum lenti þeim
saman út af tollmálum. Reyndi Cham-
berlain fyrst að skopast að George
sem unglingi, en hann lét slíkt ekki
á sig fá, heldurgerði eina árásina ann-
ari harðari, unz tröllið tók að sjá,
að bezt mundi að taka piltinn alvar-
lega. Hætti George sér jafnvel í
það að halda í Birmingham afar
svæsna ræðu gegn Chamberlain og
hernaðarsinnum, þá er Búastríðið
stóð' yfir. En þar í borginni hafði
Chamberlain verið borgarstióri, komið
miklu til leiðar og var hin vinsælasti.
Enda slapp Loyd George nauðulega
með lífi í það sinn. Fyrir kirkju
og uppeldismálum Wales barðist
hann sem víkingur og fram til sigurs.
Loks varð hann verzlunarmálaráð-
herra í ráðuneyti Campbell-Banner-
manns 1905. Því starfi hélthann til
1908, þá er hann varð fjármálaráð-
herra. Kom hann sem slíkur fram
með afar merkileg skattalög, er vöktu
stríð og deilur fram úr hófi. Enn-
fremur Iög um gamalmennaframfærslu
o. fl. mjög merkilegt og þýðingarmikið.
En út af skattalögunum lenti hann
í hinu merka stríði við lávarðadeild
þingsins. Skyldi hann ekki fyr við
það stríð, en hann fékk lávarða-
deildina til að samþykkja lög um
það, að frumvörp gætu orðið að lög-
um, án samþykkis efri deildarinnar.
Má nærri geta, að lávörðunum og
biskupunum hefur ekki verið ljúft að
taka þannig af sjálfum sér völdin.
En Lloyd George hótaði að láta út-
nefna jafnmarga nýja lávarða og
þyrfti til að fá frumvarpið samþykt,
því að þótt hann væri þá ekki for-
sætisráðherra, réði hann mjög miklu
hjá Asquith, sem orðið hafði forsætis-
ráðherra við dauða Campell-Banner-
man’s 1907. Geta menn farið nærri
um, aö það hefði ekki komið lávörð-
unum mjög vel.
Síðan kom stríðið, og varð þá
Lloyd George þar þegar all- tilþrifa-
mikill og vildi láta til skarar skríða.
Snemma á árinu 1915 varð hann her-
gagnaráðherra, þar eð eigi veittist
erfiðast að fá fé, heldur herbúnað
og fólk í stríðið. Sýndi hann þar
afburða dugnað og kom brátt flestum
verksmiðjum landsins til að fram-
leiða hergögn og annað það er stríð-
ið krafði. Barðist hann miskunnar-
laust fyrir að alt gengi sem bezt og
hraðast og sparði hvorki fyrirhöfn
né fé. Einkum er frægt hve vel
honum tókst að varna verkföllum og
innanlandsdeilum. Við dauða Kitch-
Nokkur orð um
sapaskáldskap.
Frh.
Þá er að víkja nokkuð að stærri
sögum Kvarans, þóað í svo stuttu máli
sem hér er um að ræða, geti það
aldrei orðið svo sem vera ætti. Skal
það þá fyist tekið fram, að sá er
þetta ritar, lítur ótvírætt svo á, að
þær standi að baki smásögunum
sem heild. Einkum ber þar á því,
að efnið verði í meiri hluta og það
er skáidið vill segja, en hins hlutur
verði minni, persónulýsinganna, lífs-
ins, sögunnar sem sjálfstæðs lista-
verks. Dettur mönnum stundum í
hug, að skáldió sé ekki þarna að
verki, heldur vitur og smekkvís mað-
ur. Þá má benda á það, að í sumum
sögunum, svo sem „Sálin vaknar"
mótast ærið mikið sálarlíf persón-
anna af vissum skoðunum, sem enn
hafa alls ekki fengið viðurkenningu
sem staðreyndir. Listin heimtar að
yfir slíkt sé breidd tvíræðni sú, er
það hefur alt af haft meðal manna,
svo að hver sé sjálfráður um, hversu
hann taki þetta eða hitt. . Sé aítur
á móti skáldverkið bygt á grund-
velli ímyndunaraflsins, trúarinnar og,
dulardóma þeirra, er vaka óljóst fyrir
mönnum, — sé það sem sé æfintýri —
er þaðtáknrænt ogekkert viðaðathuga,
þótt það fljúgi um alia heima og
geima utan þeirra takmarka, er
skynsemin nær. En í veruleikaskáld-
verki má slíkt ekki eiga sér stað,
því að undir yfirskyn hins yfirnátt-
úrlega gæti hver fábjáni skotið mein-
lokum sínum og fjarstæðum. Eigi
má skilja þetta sem svo, að um sé
að ræða slíkar meinlokur hjá Kvaran.
„Sálin vaknar" sýnir oss eigi síður
en hið bezta afjsmásögum Kvarans.
að hann getur kafað djúpt í tilfinn-
ingalíf persónanna, og umfram alt
hrifið með listrænni frásögn og
fögrum og afmörkuðum stíl. En
þess verra er að þeir gallar skuli
vera á bókinni, sem áður er á drepið.
Auðvitað gerir Kvaran | etta viljandi,
þar eð málið, sem hann er að flytja,
er hjartans mál hans, en það má
hann vita, að eigi verður þess kraf-
ist, að menn taki við af honum
frekar en öðrum, sem góða og gilda
list, það skáldrit, senv setur listina
á hinn óæðri bekk, en leiðir skoð-
anir höfundarins í hásætið. Og þess
meiri ábyrgð hvílir á honum í þessu
efni sem þjóðin treystir honum
betur.
Lífsskoðunar lians gætir æ meira
og meira. Kærleikurinn á að vera
alt í lífinu, því að Guð er kærleikur.
Og Guð er í öllu, sem fram við
menn kemur. Guðerlíka í syndinni,
hefur Einur Kvaran e tt sinn sagt.
í síðustu bók hans, „Sögur Rann-
veigar, “ kemur glögglega fram,
hversu lífsskoðunin dregur máttinn
úr listinni. Sagan er falleg, falleg
og göfugt hugsuð, eins og alt sem.
Einar Kvaran skrifar, en mönnum
getur fundist hún full falleg, full
lítið í henni af baráttunni milli þess 1
illa og góða, andstæðanna í manns-
sálinni, eða réttara, sú barátta gerð
full auðveld og áhrifalítil. Það er
eins og hinu illa sé stilt upp til mála-