Dagur - 03.10.1997, Side 1

Ásrún Ásgeirsdóttir: „Rosalega
erfitt að byrja“
Ellen Guómundsdóttir: „Kem til aö
styrkja vinkonu mina og sjálfa mig,
mikill kostur að þetta er lokaður
hópur."
Fermingarbam faiið!
Þæreru búnarað létt-
ast um heiltferming-
arbam á nokkmm vik-
um. Bíta ájaxlinn,
svitna og verða að
hoifast í augu við vigt-
ina - ogþað erekki
auðveltþegarkona er
20 kílóum eða meira
ofþung. En það em
skilyrðin fyriraðfá að
vera með!
Það Iiggur hita- og svitakóf yfír
tækjasalnum í Vaxtarræktinni,
móða á speglum og stór hópur
af alltof þungum konum ham-
ast. En þær eru léttari en þær
voru þegar þær tóku þungu
sporin á vigtina hjá Gunna
Nella. „Þetta er heilagt mál,“
segir þjálfarinn milli þess sem
hann flautar og öskrar gegnum
svitaskýið: „SKIPTA“. Heilagt
stríð, vegna þess að hann var
einu sinni 190 kíló sjálfur. Hann
kannast við tilfinninguna. Þetta
er stríð sem hann hefur staðið í
sjálfur - og unnið.
Styrkur í hóp
Inntökuskilyrði í þennan
kvennahóp eru 20 kíló eða
meira umfram það sem æskilegt
getur talist. Þarna fá engar ofur-
fyrirsætur að vera með, engar
sem láta öðrum konum líða illa
yfir því að hafa gleymt sér. Þess-
ar sem eru nýkomnar af spuna-
hjólunum og farnar að lyfta lóð-
um hefðu aldrei farið í venjuleg-
an líkamsræktartíma með flotta
fólkinu. En þær eru flottar á því
sjálfar og taka málið föstum tök-
um á eigin forsendum og saman
í hóp - þegar hinir hóparnir eru
farnir heim. „Samanburðurinn
\áð hinar er svo erfiður í byrj-
un,“ segir Gunni Iöðursveittur
sjálfur, „en samt er þetta vilja-
sterkur hópur.“ Ellen er ein í
hópnum, ekki sú þéttasta og
kom með vinkonu sinni til að
styrkja hana, og Iéttast sjálf:
„Kosturinn er að þetta er iokað-
ur hópur,“ segir hún, „margar
Gunnar Níelsson á spunahjóli, dregurþær
áfram.
myndu aldrei koma nema í
svona." Engin gefur upp þyngd,
engin segir hvað er að gerast á
spjaldinu þar sem einkamál eru
skráð. En árangur er þegar auð-
sær. Og hvað hefur hópurinn þá
lést mikið? ,/Etli meðalgelgja sé
ekki svona 40 kíló án skóla-
tösku, við erum búin að missa
svona eitt fermingarbarn á
nokkrum vikum,“ segir Gunni
glottandi. Þegar Gunni var 12
ára var hann 112 kíló sjálfur.
Hann fór í rúmlega „Gauja litla
stærð“ áður en hann snéri við
blaðinu. Fyrir nokkrum \ikum
var hann á spunanámskeiði fyrir
sunnan, „faðmaði ösp“ segir
hann og glottir enn; erlendi
kennarinn vildi koma hugará-
standi þess sem ætlar að taka sig
á til skila. Hluti af dæminu er
víst að þykja vænt um sjálfan
sig. Og ösp ef því er að skipta.
Sköinmustiilegar
Það er varla leyndarmál að þeg-
ar í óefni er komið og fitan kom-
in með forskeytið „of" er erfitt
að fara á mannamót í íþrótta-
galla. Allt áreitið í umhverfinu
segir „skammastu þín“. En kon-
urnar sem hamast á lóðunum
svona blóðrjóðar af áreynslu og
blautar í gegn eins og á blaut-
bolakeppni skammast sín ekki.
Glaðværð og íjör þegar Gunni
öskrar „skipta". Þær eru búnar
að takast á við skömmina og
sigra. Nú er bara púlið eftir.
Aðal erfiðið er að baki.
Ódýrar lausnir
„Feitt fólk er svo ginnkeypt fyrir
billegum lausnum,“ segir þjálf-
arinn og þekkir af eigin holdi.
„Það er svo mikið feik í gangi,
hér eru engin kraftaverk". Þær
koma í spunatíma (það nýjasta í
ræktinni, hjól til að hamast á;
kallað spinning frá útlöndum)
og svo fara þær í járn og lóð til
að styrkja sig og brenna betur.
Þetta fór hægt af stað þótt áhugi
væri greinilegur. En svo fór
þetta að spyrjast út meðal
kvenna á Akureyri, nú eru þær
um 30 sem ætla að breyta lífi
sínu. „Þetta var rosalega erfitt,"
segir ein í hópnum, sem er að
færa sig milli tækja. Hún segir
að fitan hafi smám saman hlað-
ist á sig. Þremur börnum og
nokkrum árum síðar var hún
orðin of feit. „Kom bara smátt
og smátt." Og fer smátt og
smátt, hún ætlar að vera í allan
vetur. Nú verður ekki aftur snú-
ið. I vor verður það líklega ferr.i-
ingarbarnahópur sem þær hafa
kvatt! - SJH
t