Dagur - 05.09.1998, Side 8

VIH-LAUGARDAGUR S. SEPTEMBER 1998
Andlát
Aslaug Gísladóttir
Haeðargarði 35, Reykjavík, lést
á Sjúkrahúsi Reykjavíkur að-
faranótt miðvikudagsins 2.
september.
Bergljót Bjarnadóttir
Norðurbrún 1, Reykjavík, áður
til heimiiis að Haukadal, Dýra-
firði, er látin.
Bjöm Bjömsson
frá Efra-Seli, Landsveit, lést á
Dvalarheimlinu Lundi, Hellu,
fimmtudaginn 27. ágúst.
Borghildur Brynjólfsdóttir
Neshaga 13, áður til heimilis
að Gelti í Grímsnesi, lést á
Landspítalanum laugardaginn
15. ágúst.
Egill Grétar Stefánsson
Móasíðu 6 C, Akureyri, lést á
heimili sínu aðfaranótt föstu-
dagsins 28. ágúst.
Einar K. Gíslason
fyrrverandi verkstjóri, Grand-
argerði 2, Reykjavík, lést á
heimili sínu mánudaginn 31.
ágúst.
Elín Vilhjálmsdóttir
frá Vestmannaeyjum, til heim-
ilis á Suðurbraut 2a, Hafnar-
firði, lést á St. Jósefsspítala
laugardaginn 29. ágúst.
Fanney Guðmundsdóttir
Nesbala 12, Seltjarnamesi, lést
á heimili sínu mánudagsmorg-
uninn 31. ágúst.
Guðmundur Jensson
fyrrverandi yfirkennari, Grund-
argerði 7, Reykjavík, lést á
Landspítalanum sunnudaginn
30. ágúst.
Haukur Sigurðsson
lést á Elliheimilinu Grund
sunnudaginn 30. ágúst.
Ingibjörg Steinþórsdóttir
Mýrarholti 14, Olafsvík, lést á
Landakotsspítala föstudaginn
28. ágúst.
Kristín Jónsdóttir
dvalarheimilinu Hrafnistu í
Reykjavík, áður til heimilis í
Odda á Seltjarnarnesi, lést
laugardaginn 22. ágúst.
Margrét Ingimarsdóttir
Háaleitisbraut 28, Reykjavfk,
lést á Landspítalanum mánu-
daginn 31. ágúst.
Ragnar Smárason
Vesturási 30, Reykjavík, er lát-
inn.
Ragnheiður Þórsdóttir
Gröf, Víðidal, lést á heimili
sínu miðvikudaginn 26. ágúst.
Ragnhildur ísleif Þorvalds-
dóttir
Bakkatúni 6, Akranesi, er Iátin.
Sigríður Ásta Stefánsdóttir
frá Stakkahlíð, Loðmundar-
firði, lést mánudaginn 17.
ágúst.
Sigurlaug Magnúsdóttir
Droplaugarstöðum, áður Furu-
gerði 1, lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur sunnudaginn 30.
ágúst.
Stefán Jón Björnsson
fyrrverandi skrifstofustjóri, Ut-
hlíð 3, lést á hjúkrunarheimil-
inu Eir að morgni laugardags-
ins 29. ágúst.
Sævar Magnússon
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
mið\ikudaginn 26. ágúst.
Vignir Guðnason
Kópubraut 16, Innri-Njarðvík,
Iést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
miðvikudaginn 26. ágúst.
Þóra R. Stefánsdóttir
Suðurhólum 16, Reykjavík,
lést á Landakotsspítala mið-
vikudaginn 26. ágúst.
Þórdís Einarsdóttir
Lambastekk 4, Reykjavík, lést á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur mið-
vikudaginn 2. september.
NGARGRE
Ahyptr
Egill Grétar Stefánsson
Egill Grétar Stefánsson fædd-
ist 18. mars 1957. Hann lést
28. ágúst síðastliðinn.
Þú varst okkur miklu meira
heldur en venjulegur pabbi. Þú
varst einlægur vinur sem gafst
okkur allan þann kærleik og alla
þá ást sem þú hafðir fram að
bjóða. Alltaf hjálpaðir þú okkur
og hvattir áfram sama hvað við
tókum okkur fyrir hendur. Skyn-
semi og vandvirkni var þér alltaf
ofarlega í huga sem var og verð-
ur okkur ómetanleg leiðsögn í
lífinu. Það skipti aldrei hvernig
málum var háttað, þú fannst
alltaf björtu hliðarnar og gerðir
gott úr. Okkur er það sérstaklega
minnisstætt fyrir skömmu, þú
varst þá búinn að missa allt hár-
ið. Anna bauðst til þess að raka
þig en þú sagðir: „Nei, ég get nú
alveg rakað mig en þú mátt
hjálpa mér að greiða mér.“ Alveg
frá því við munum fyrst eftir
okkur, er það sérstaldega minn-
isstætt hversu athafnasamur þú
varst hvernig sem í pottinn var
búið.
Okkur er það dýrmætt að þú
kenndir okkur að trúa og treysta
á Guð sem er mikil huggun og
styrkur í það stóra skarð sem þú
skilur eftir. OII orð virðast vera
svo fátæk til þess að lýsa því
hvaða yndislegu persónu þú
hafðir að geyma. Minningin í
hjörtum okkar og þann mikil-
væga sess sem þú skipar þar seg-
ir okkur miklu meira. Hún fylgir
okkur allt lífið, því hvað sem við
gerum og hvert sem við förum,
þangað ferð þú með okkur í
hjörtum okkar.
Þín elskandi börn
Linda, Anna og Einar Ingi.
* * *
í ársbyrjun 1975 bankaði ungur
piltur tæplega átján ára upp á
hjá okkur og spurði um Kollu.
Þessi piltur var Egill, var að
koma í land og var þá á togara.
Mér hálf brá vegna þess að Kol-
brún var þá á sautjánda ári og
var að klára Gagnfræðaskólann.
Hún var mjög heimakær og fór
aldrei neitt, en henni hafði tek-
ist að kynnast Agli og síðan voru
þau óaðskiljanleg, fóru að stofna
heimili strax og voru samtaka í
öllu sem þau gerðu. 17. júní
1976 giftu þau sig, sá dagur var
bjartur og fagur, 20 stiga hiti.
Þarna var ég búin að eignast
tengdason sem var þvílíkt tröll
að leitun var að öðru eins. Hann
vann, og þau bæði, á verksmiðj-
um SIS eins og svo margt ungt
fólk þá. Hann fann og vissi að
engin framtíð væri f því og fór
því að læra múrverk og vann við
það, fyrst hjá öðrum og síðan
með sitt eigið fyrirtæki, þar til
þau keyptu hlut í Hnakkvirki
1995, og rak það ásamt föður
sínum.
Egill var mjög vandvirkur og
handlaginn, það lék allt f hönd-
unum á honum. Hann var líka
mjög ákveðinn og lét sig ekki ef
því var að skipta. Þau keyptu
gamla íbúð og hún var gerð upp,
seldu og keyptu aðra, síðan
keyptu þau fokhelda raðhúsíbúð
í Móasíðu 6c, þar vann hann dag
og nótt, svo þau gætu flutt inn.
Þegar þetta var voru þau búin að
eiga börnin sín þrjú, Lindu,
Onnu og Einar. Börnin, Kolla og
heimilið voru honum kærust og
lét hann ekki sitt eftir liggja til
að þeim liði sem best. Alltaf
hafði Egill tíma til að hjálpa öðr-
um, fjölskyldu minni var hann
eins og sonur sem alltaf hefði til-
heyrt henni. Hvernig hann rækt-
aði móður mína aldraða var ein-
stakt og verður seint þakkað.
Við Egill vorum góðir vinir og
margar góðar stundir áttum ég
og fjölskyldan með honum. Þeg-
ar á bjátaði hjá mér sagði hann:
„Þú veist það tengdamútta, að
ég geri allt fyrir þig, því þú ert
besta tengdamamma sem ég hef
átt.“ Við hlógum oft að þessu því
aldrei átti hann aðra. Þegar við
Hörður fórum að búa saman,
tók hann honum mjög vel og
þeir urðu góðir vinir og mestu
mátar. Þegar ég veiktist fyrir
tveimur árum, datt engum í hug
að Egill ætti eftir að beijast við
sama sjúkdóm, lífið er fallvalt og
enginn veit sín örlög fyrir.
Egill var mikill baráttumaður
og eins tók hann á sínum veik-
indum og barðist af hörku en í
þetta sinn vann hann ekki orr-
ustuna, því miður. EgiII var mjög
trúaður og trúin og viljinn hjálp-
uðu honum í veikindunum. I
fjölskylduna var kominn tengda-
sonur, unnusti Lindu, Birgir
Orn Reynisson, alveg sóma-
drengur sem hefur reynst þeim
sérstaklega vel. Kolla mín og
börnin stóðu eins og klettar við
hlið Egils, hann vildi vera heima
og fékk það, heima var best. Fá-
tækleg orð segja ekki mikið þeg-
ar góður drengur kveður lífið allt
of fljótt. Ég vil þakka fyrir að
hafa átt hans vináttu í gegnum
árin.
Við Hörður biðjum Guð að
styrkja fjölskylduna.
Margrét Emilsdóttir.
* * *
K;rri vinur
Það er ótrúlegt en því miður
satt, að þú er farinn frá okkur.
Talað er um að fólk á þínum
aldri eigi allt lífið framundan, og
sem betur fer er það oftast satt.
En þú áttir svo margt ógert.
Þú hafðir svo mikinn lífsvilja
og baráttuþrek, sem sýndi sig
bezt síðustu dagana þegar þú
fórst með verkfærin þín niður á
Hnakkvirki og notaðir tímann
meðal annars til að hreinsa þau
og merkja með sérstökum hætti.
Þú varst mikið snyrtimenni og
vildir hafa allt í röð og reglu. Það
var alveg sama hvað þú tókst þér
fyrir hendur, allt var fagmann-
lega unnið hvort sem það hét
múrverk, flísalögn, hnakkasmíði
eða bara skúra, skrúbba og
bóna, það skipti ekki máli, þú
varst aldrei aðgerðalaus.
Það er margs að minnast á
svona stundu, og væri of langt
mál að telja það upp hér. En eitt
er víst að þú varst vinur vina
þinna, og var kannski einmitt
núna, að koma sá tími, sem
maður gat litið upp úr dagsins
önn og verið meira saman. En ef
til vill er lífið bara eitt augnablik
og skulum við sem eftir stöndum
ávallt hafa það hugfast, og nota
þann tíma sem við höfum vel.
Elsku Kolla, þú hefur staðið
sem klettur við hliðina á Agli all-
an tímann, haltu ótrauð áfram,
stattu hjá börnunum ykkar
áfram því að þau þurfa svo sann-
arlega á því að halda.
Guð blessi ykkur öll um ókom-
na framtíð.
Elsku Kidda, Stebbi, systkini,
tengdaforeldrar og ástvinir allir,
Guð blessi ykkur og varðveiti og
gefi ykkur styrk.
Egill minn, ég veit að þú vildir
engar málalengingar og kveð ég
þig því kæri vinur.
Margs er að minnast,
margs er hér að þakka.
Guði sé loffyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatúrin stríð.
V. Briem.
Vinarkveðja, Helga.
* * *
KæriEgiU
í dag þegar við kveðjum þig og
Iitið er yfir farinn veg er margs
að minnast.
Fram á síðustu stundu varstu
kátur og hress, gerðir að gamni
þínu og sást björtu hliðarnar á
öllum málum. En svona er lífið,
I blóma lífsins og á bezta aldri,
háðir þú hetjulega baráttu við
illvígan sjúkdóm, sem tekur
alltof marga.
Þú varst ótrúlegur, lést aldrei
bilbug á þér finna, hafðir á orði
að þér mundi batna og sannar-
lega ætlaðir þú að sigra.
Með jákvæðri hugsun, mikilli
hjálp bama þinna og eiginkonu,
og allra okkar bæna, tókst þér að
framlengja líf eigið líf og gast
verið hjá okkur lengur en margir
héldu.
Sérstaklega er okkur í fersku
minni laugardagurinn 6. júní
síðastliðinn, þegar þú og Kolla
buðuð okkur í óvissuferð. Þvílíkt
ferðalag.
Fyrst vorum við heima hjá
ykkur, spjölluðum saman og
hlógum dátt, svo fórum við öll á
myndastofu, síðan í Rósagarð-
inn, þar tóku allir vel til matar
síns, þar sátum við og spjölluð-
um fram á nótt, enduðum heima
hjá ykkur og enn var hlegið.
Þvílíkt kvöld. Minningin lifir í
máli og myndum.
Elsku Kolla, börnin og allir
ástvinir, megi góður Guð gefa
ykkur styrk í þessari miklu sorg.
Elsku Egill far þú í friði kæri
vinur.
Mamma og pabbi,
Helga, Helgi og dætur,
Maja og börn,
Didda, Jóndi og börn,
Anna, Anfinn og börn.
* * *
Elsku frændi
Allt f einu varstu ekki lengur
hérna hjá okkur. Ég sem var
búin að lofa því að kveðja þig, en
þetta gerðist allt svo fljótt. Ég
mun ávallt minnast þín í ára-
mótaboðunum hjá ömmu og afa,
þar sem þú sast í sófanum, og
hafðir varla undan því að skjóta
á okkur. Sjaldan eða aldrei gát-
um við svarað fyrir okkur, nema
þannig, að þú hlóst þig alveg
máttlausan.
Svona mun ég muna þig, alltaf
hressan og kátan. En núna ertu
farinn, og ég vil því segja bless
við þig og bið góðan Guð að
varðveita fjölskyldu þína á þess-
um erfiðu tímum.
Þín frænka Eva Hrönn.
www.visir.is
FYRSTUR MEÐ FRÉTTIRNAR