Dagur - 15.01.2000, Side 6

VI-LAUGARDAGUR 1S. JANÚAR 2 000
rD^ftr
MINNINGA R GREINAR
Hermtmdur Þorsteinsson
Hermundur Þorsteinsson frá
Egilsstaðakoti í Villingaholts-
hreppi var fæddur í Berjanesi í
Landeyjum í Rangárvallasýslu
8. október 1913. Hann andað-
ist á Sjúkrahúsi Suðurlands
þann 31. desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans voru Þor-
steinn Einarsson og Guðbjörg
Þorsteinsdóttir. Hermundur
kvæntist 10. júlí 1943 eftirlif-
andi eiginkonu sinni I.aufeyju
Guðmundsdóttur húsmóður,
fæddri 20. mars 1920, frá Eg-
ilsstöðum í sömu sveit. Her-
mundur og Laufey eignuðust
fjögur böm; 1) Helga Elín f.
22.10.1944, maki Halldór G.
Sigurþósson og eiga þau tvo
syni. 2) Sigurbjörg f.
6.6.1947, maki Árni Guð-
mundsson og eiga þau tvö
böm. 3) Guðsteinn Frosti f.
25.8.1953, maki Kristín Tóm-
asdóttir og eiga þau fjögur
böm. 4) Einar f. 23.11.1955,
maki Bjarnveig Elín Sveins-
dóttir og eiga þau fimm börn.
Hermundur og Laufey bjuggu
allan sinn búskap í Egilsstaða-
koti.
Mig Iangar til að minnast vinar
míns og húsbónda Hermundar
Þorsteinssonar frá Egilsstaðakoti
í Villingaholtshreppi. Eg átti því
láni að fagna að vera fjögur sum-
ur f sveit hjá Munda eins og
hann var ávallt kallaður og hans
elskulegu konu Laufeyju. Þetta
voru afar góð sumur sem ég átti
hjá þeim hjónum sem skilja eftir
sig ljúfar minningar, ánægjuleg
kynni og mikilvæga reynslu sem
allt of fá börn eiga nú kost á.
Gott og náið samband varð til og
hefur haldist alla tíð síðan.
Mundi var hógvær maður og bar
ekki tilfinningar sínar á torg.
Hann hafði ákveðnar skoðanir á
hlutunum en var sanngjarn og
virti viðhorf annarra. Hann var
heiðarlegur, trúr og vinur vina
sinna. Hann elskaði fjölskyldu
sína mikið og tók ekkert fram yfir
hana. Og þessarar elsku fengum
við Hlöðver líka að njóta og vor-
um við oftast höfð með þegar
eitthvað stóð til í fjölskyldunni.
Góður var hann heim að sækja,
oft var þá glatt á hjalla, dregið í
spil á kvöldin og hlegið mikið.
Söngmaður var hann áægætur og
geislaði af gleði og kæti þegar svo
bar við.
Ef ég mætti yrkja,
yrkja vildi ég jörð.
Sveit er sáðmanns kirkja,
sáning bænargjörð.
Vorsins söngvaseiður
sálmalögin hans.
Blómgar akurbreiður
blessun skaparans.
(Bjarni Asgeirsson)
Mikinn áhuga hafði hann á
landinu sínu og hafði unun af því
að skoða það. Margar góðar
minningar eigum við úr ferðum
með þeim hjónum. Hann var svo
duglegur að ferðast, alltaf svo
kátur og aldrei kvartað. Ef hann
var spurður; „Ertu ekki þreyttur
Mundi minn“ var svarið; „Eg
þreyttur, ekki aldeilis". Og það
var haldið áfram að ferðast, far-
inn hringvegurinn eitt sumarið
og á hveiju sumri eitthvað síðast-
liðin 20 ár. Betri ferðafélaga var
ekki hægt að hafa og ekki
skemmdi það fyrir að fá fallega
vísu að loknum góðum degi - þær
vísur lifa í minningunni. Með
Munda er genginn maður af
þeirri kynslóð sem man tímana
tvenna í búskaparháttum og
þjóðlífi. Mundi var gæfumaður.
Hann hélt andlegri reisn til hin-
stu stundar. Gott er að eiga í
huganum mynd af honum á
heimili sínu við síðustu samfundi
í Egilsstaðakoti í haust.
Hver minning er dýrmæt perla
að liðnum lifsins degi,
hin Ijúfu góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum erfengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Eg þakka Munda samfylgdina
þau 50 ár sem við höfum þekkst
og þá rausn og velvild sem hann
ávallt sýndi okkur Hlöðver og
fjölskyldu okkar.
Elsku Laufey, Helga,
Sigurbjörg, Guðsteinn og Einar.
Ég þakka ykkur fyrir hvað þið vor-
uð alla tíð yndisleg við Munda og
hvað þið hugsuðuð vel um hann.
Guð blessi ykkur öll.
Erla og Hlöðver.
***
Mig Iangar að minnast góðs vin-
ar, sem ég hef þekkt allt frá árinu
1956. En þá var ég svo heppinn
að ráða mig í sveit í Egilsstaða-
kot, sem kaupamaður í 2 sumur
og hélst vinátta okkar óslitin alla
tíð síðan. Mundi var ákaflega
hlýr og góður maður sem gott var
að tala við, hann var „drengur
góður“,en það er æðsta hrósyrði
sem til er, segir í gömlum fræð-
um. Það er erfitt að fjalla um
æviferil Munda án þess að minn-
ast á hans góðu konu Laufeyju
Guðmundsdóttir, en svo voru
ævivegir þeirra samofnir. Þeirra
mesta gifta á lífsleiðinni eru börn
þeirra fjögur, Helga, Sigurbjörg,
Guðsteinn og Einar, ásamt
barna, barnabarnabörnum og
tengdabörnum. Alltaf þegar mað-
ur kom í Kotið voru fagnaðar-
fundir og alltaf var tekið jafnvel á
móti mér og sfðar konu minni,
börnum og barna börnum.
Osjaldan voru gestir í Kotinu
enda kunnu þau hjón svo sannar-
lega að taka á móti gestum og
veita þeim góðar veitingar. Ég
veit ekki til þess að nokkur
manneskja hafi yfirgefið Kotið án
þess að fá hlýjar kveðjur, en flest-
ir fengu faðmlag, kossa og óskir
um að koma sem fyrst aftur í
Kotið.
Það hefur verið ákaflega gam-
an að fylgjast með þróun land-
búnaðarins með því að koma af
og til í Kotið, en þar hefur ávalt
verið fylgst með nýjungum. Fyrst
Guðmundur Hannesson en hann
lést 10/8Y82 og Guðbjörg Þor-
steinsdóttir, móðir Hermundar,
sem lést 31/8¥80. Síðan Her-
mundur og Laufey en þau hófu
búskap 1943 með Guðmundi og
Guðbjörgu en tóku að fullu við
jörðinni 1968. Síðan tók Einar
sonur þeirra við ásamt Elínu
Bjarnveigu Sveinsdóttir 1979.
Þegar ég kom fyrst í Kotið, var
eina vélknúna tækið Farmall
traktor með sláttuvél, en gamall
og góður vagnhestur, sem Gull-
toppur hét sá um að draga snún-
ingsvél og rakstrarvél, en Farm-
allinn sá um að slá og draga hey-
vagninn að hlöðunni og WiIIisinn
hans Steina dró síðan heyið af
honum og inn í hlöðu með köðl-
um og kraftblökk og var þetta sú
mesta tækni, sem þá þekktist.
Eftir að Hermundur og Laufey
tóku við 1968 byggðu þau af
miklum myndarskap ný gripahús
og hlöðu, ásamt ýmsum jarðar-
bótum. Það þarf vart að taka það
fram að ég á ákaflega góðar
minningar frá veru minni í Kot-
inu og áttum við Mundi margar
góðar stundir saman. Ég man t.d.
hvað ég var glaður þegar Mundi
treysti mér til að keyra Farmall-
inn en það var stuttu eftir að ég
kom fyrst í Kotið.
Ég og fjölskylda mfn sendum
Laufeyju, börnum og öllum öðr-
um aðstandendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Guð veri með
ykkur öllum. Ég er þess fullviss
að almættið tekur vel á móti Her-
mundi Þorsteinssyni.
Sigurðtir V. Magnússon.
Einar Thorlacius
Einar Thorlacius var fæddur
25. desember 1913 í Öxnafelli
í Eyjafirði. Foreldrar hans
voru sæmdarhjónin Þuríður
Jónsdóttir og Jón Þorsteinsson
Thorlacius, sem bjuggu þar
fjölda ára og ólu upp börnin
sfn tíu að tölu. Voru þau auk
Einars: Þorsteinn f. 1898,
Rósa f. 1900, Álfheiður f.
1902, Ester f. 1903, Hallgrfm-
ur f. 1905, Margrét f. 1908,
Jón f. 1910, Þórunn f. 1917 og
Þóraf. 1920. Einar var alnafni
Iangafa síns sr. Einars Thor-
lacius í Saurbæ, sem var ætt-
faðir fjölda góðra Islendinga.
Einar ólst upp í Öxnafelli við hin
hefðhundnu sveitastörf og stund-
aði nám í Hólaskóla árin 1937-
1939. Árið 1942 kvæntist hann
heimasætunni á Ytri-Tjörnum,
Hrund Kristjánsdóttur f. 20. febr-
úar 1919. Þau byggðu sér hústað
í landi fjölskyldu hennar og
nefndu Tjarnaland. Þar settust
þau að og eignuðust tvö börn Þur-
íði Jónu f. 29. júní 1943 og Einar
Tryggva f. 25. október 1955.
Þuríður er gift Reyni H.
Schiöth í Hólshúsum f. 25. októ-
ber 1941. Þau eiga tvo syni, Ein-
arAxel f. 29. október 1962. Kona
hans er Ásdís Bragadóttir f. 1960
og eina þau einn son Einar Krist-
ján f. 1993 en fyrir á hún dóttur,
írisi Huld Heiðarsdóttur f. 1979.
Yngri sonur Þuríðar og Reynis er
Helgi Hinrik f. 16. maf 1964.
Kona hans er Auður Guðný
Yngvadóttir f. 1959 og eiga þau
þrjá syni Brynjar Gauta f. 1987,
Hafstein Inga f. 1989 og Þorvald
Yngva f. 1993.
Einar Tryggvi er húsvörður við
Hrafnagilsskóla, kvæntur Ragn-
heiði Gunnbjörnsdóttur kennara
f. 6. maí 1961. Börn þeirra eru:
Þuríður Margrét f. 6. október
1979, Einar Björn f. 14. febrúar
1986, Hrund f. 1. september
1990 og Þorsteinn Jón f. 3. júní
1999.
Árið 1965 Ruttu þau hjón til
Akureyrar og gerðist hann starfs-
maður Mjólkursamlags K.E.A. og
vann þar meðan starfsævin entist.
Einar var einstakt valmenni. ÖII
hans framkoma var mörkuð þeirri
hlýju og meðfæddri hæversku,
sem best gerist með vorri þjóð.
Hann var af traustu og hæfileika-
ríku fólki kominn, afsprengi
Thorlacius-ætturirmar, sem hefur
gefið þjóðinni svo marga vandaða
og framúrskarandi einstaklinga.
Hann var stálminnugur og sagði
okkur oft kímilegar sögur um sitt-
hvað skemmtilegt, sem hafði
gerst í Eyjafjarðardölum, en allt
var það græskulaust og til gamans
gert. Lítt flíkaði hann dulrænum
hæfileikum, sem hann hafði í ríku
mæli, Iíkt og systkini hans fleiri,
en systir hans var Margrét hug-
læknir, sem þekltt er um allt land
vegna góðverka þeirra, sem hún
framkvæmdi í krafti sinna and-
legu hæfileika, og menn og konur
á Islandi urðu aðnjótandi. Einar
var alla tíð mjög vinsæll meðal
sveitunga sinna og samstarfs-
manna og aldrei bar þar skugga á
- góður og kærleiksríkur heimilis-
faðir. AJdrei heyrðist illt umtal
um náungann af hans munni, og
aldrei heyrðist nokkur einstak-
lingur beina illum orðum að hon-
um né hans gjörðum.
Fyrir u.þ.b. 3 árum kenndi
hann sér fyrst þess meins, sem nú
hefur lagt hann af velli. Reyndar
náði hann sér vel á strik um tíma
með Guðs og góðra manna hjálp,
en á haustdögum versnaði honum
á ný. Á jóladae sat hann afmælis-
veislu sína með allri fjölskyldunni
á heimili dóttur sinnar og tengda-
sonar, eins og svo mörg undanfar-
in ár. Þá sáu allir að þrekið var á
förum og skammt mundi að bíða
umskipta í lífi þessa hugljúfa
manns. Hann lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri 6. janúar
s.I.
Hafi hann hjartans þökk fyrir
samfylgdina - minning um góðan
dreng lifir.
Sigríður G. Schiöth.
** *
Kæri Einar.
Nú ertu kominn á annan stað og
örugglega er þér farið að líða bet-
ur. Mig langar til að skrifa fáein
orð til að koma á framfæri þaldí-
læti mínu fyrir að hafa verið svo
lánsöm að kynnast þér og eignast
þig fyrir tengdaföður og börnin
mín hefðu ekki getað fengið betri
afa. Alltaf varst þú tilbúinn að
koma og aðstoða eftir þörfum og
aldrei man ég til þess að þú segð-
ir styggðaryrði um nokkurn
mann. Börnin hændust að þér og
það voru ófáar stundirnar sem þú
varst húinn að eyða með þeim.
Það var alltaf jafn gaman að fara í
Bjarmastíginn til afa og ömmu og
vera hjá þeim. Sonurinn sagði oft
þegar ég spurði hvað hann hefði
verið að gera „við sátum nú bara“
eða „við vorum að leggja okkur“
það var svo gott að vera hjá afa, að
það var nóg bara að hafa hann ná-
lægt sér, nærvera afa var svo góð.
Elsku Einar, hafðu þökk fyrir
allt og allt og Guð blessi þig og
þína.
Þetta skrifar þín tengdadóttir,
Ragnlieiður
Gunnbiömsdóttir.
Markmið Útfararstofu Islands er að veita trausta og persónulega
þjónustu, Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings
sem er. Útfararstofa íslands er aðstandendum innan handar um alla
þá þætti er hafa ber í huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar
Útfararstofu íslands búa yfir mikilli reynslu og hafa starfað við
útfararþjónustu um árabíi.
Útfararstofa Islands sér um:
Utfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í
samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað i líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
- Legstað í kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning kistu út á land eða utan af landi.
- Flutning kistu til landsins eða frá landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suöurhlíð 35-105 Reykjavík.
Sími 531 3300 - allann sólarhringinn.