Dagur - Tíminn Reykjavík - 08.03.1997, Blaðsíða 1

iDagur-©mrmt
ISLENDINGAÞÆTTIR
Laugardagur 8. mars 1997 - 80. og 81. árgangur - 47. tölublað
Fáninn er táknmynd sem deilur standa oft um. Fáni er í sumra
augum tákn sjálfstæðis og frelsis en getur einnig verið merki
um kúgun og undirgefni. Hann getur þjappað fólki saman
eða sundrað effir atvikum. Hann er notaður á hátíðar og
gleðistundum og hann er líka gjaldgengur á tímum sorgar.
Hverjum þykir sinn fáni fagur en flagg óvina skelfilegur og for-
Ijótur.
Margir fánar eiga sér uppruna í helgisögnum og aðrir eru hann-
aðir af þjóðarleiðtogum eða listamönnum. Fáni sérhverrar þjóðar á
sér sína sögu, stutta eða langa.
Hér er brugðið upp nokkrum sögulegum myndum af fánum sem
teknar eru við mismunandi tækifæri.
Elsta myndin er frá 1913, en þá tóku dátar hvítbláinn af báti Ein-
ars Péturssonar, sem réri með hann á Reykjavíkurhöfn. Strax á eft-
ir blöktu hvítbláir fánar á nær hverju húsi og róið var með fánaborg-
ir um höfnina.
Þingmenn og gestir ganga undir fánum niður Almannagjá á leið
til þingfundar á Lögbergi þar sem lýðveldið var stofnað 17. júní
1944.
Skátar ganga fylktu liði sumardaginn fyrsta 1970.
Fræg mynd sem Guðjón Einarsson tók þegar vikapiltur á Hótel
Sögu og mótmælandi togast á um fána Nató, sem rifinn var niður
við hótelið, en tilefnið var ráðherrafundur Nató 1968. Vikapiltur
hafði betur.
Lögregluþjónar taka íslenska fánann af herstöðvarandstæðingi
á Keflavíkurflugvelli 1989.