Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.1982, Blaðsíða 14

14
DAGBLAÐID & VÍSIR. MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1982.
MENNIWGARVERÐLAUN DV FYRiR ÁRtÐ 1981
VEin EFTIR EINA VIKU
Sex dómnefndir eru nú að störfum til að úrskurða hverjir eigi mesta viðurkenning skilið fyrir fram-
lag á sviði bókmennta, tónlistar, myndlistar, leiklistar, byggingalistar og kvikmyndagerðar árið
1981.
Undanfarin ár hafa verðlaunahafar verið mikið heiðursfólk og allir sammála um að þeir hafi átt
heiðurinn skilið. 1 fyrradag var rœtt við þrjá þeirra, sem viðurkenningu hlutu í fyrra, Odd Bjöms-
son leikskáld og leikstjóra, Þorstein frá Hamri, Ijóðskáld og Sigurð Sverri Pálsson, kvikmynda-
gerðarmann.
Við tölum ná við hina þrjá, myndlistarmanninn, tónskáldið og arkitektinn, sem verðlaun hlutu
fyrirárið 1980.
Sigurjón Ólafsson myndhöggvari:
Ég tfmi ekki að m/ssa
e/fiff einasta dag~™&
„Ég held ég hafi unnið meira
síðasta ár en áður,” sagði Sigurjón
Ólafsson, sem hlaut menningarverð-
launin í fyrra á sviði myndljstar. ,,Ég
er að flýta mér áður en ellin stöðvar
mig.”
Hann er 73ja ára gamall og aðal-
áhugamál hans er að vinna að
myndum sínum.
,,Ég limi ekki að missa einn einasta
dag — bað er það svakalega við
bað.”
í fyrradag voru hjá honunr menn
frá norska sjónvarpinu og mynduðu
verkin hans í bak og fyrir. „Það var
ágætt — en beir töfðu mig náttúrlega
dálítið,” segir Sigurjón.
Svo segist hann ekki hafa verið
jafn nízkur á tima sinn áður fyrr.
Hann vinnur mest i tré, bví hann er
dálítið bjáður af ofnæmi og b°l>r
ekki steinryk. Ýmsir verða lil að
gauka að honum góðum spýtum.
Þannig færði bekklur velgjörða-
maður myndlistarinnar honum
óvenjulega gjöf fyrir nokkru: stafi úr
gömlum brennivínstunnum.
,,Þar hafa belta fína boglag,” segir
Sigurjón og notar bær sem tengingar
eða festingar í heimspekilegt verk,
byggt á kvæðinu „Mannsins ævi”
eftir sálmaskáldið Hallgrím Pélurs-'
son.
Mannsins ævi er hugleiðing hins
lífsreynda manns, sem senn hefur
runnið skeiðið á enda. Sigurjón kann
bað utanað og lætur okkur heyra.
Ekki er hægt að læra bað á svo stutt-
um tima en tvær linur festast i ntinni:
,,ungir hlæja, í leikum láta,
listir reyna,
síðan æja, síðan gráta,
seinast kveina.”
Verk Sigurjóns er einir 3—4 melrar
á hæð og hið myndarlegasta.
Loks spyrjunt við hann hvort hann
viöþaö’
hafi ekki verið ánægður að fá menn-
ingarverðlaunin.
,,.lú, ég er svo mikið barn í eðli
mínu að mér bykir alltaf ganran að fá
hrós,” segir Sigurjón. Hann segir að
sér standi sjaldan á sama hvað um
verk hans sé sagt, jafnvel bótt bað sé
bull.
„Svona eru margir listamenn,”
segir hann. „Ég get vitnað í H.C.
Andersen. Hann hafði skrifað leikril
sem hél Múlattinn. Var bað sýnt í
Kaupmannahöfn en fékk slæma
dónra.
Þegar Andersen frétti bað var hann
staddur hjá Dickens í Englandi.
Honum varð svo mikið um að hann
fleygði sér niður í grasið og grét svo
sárt að Dickens datt ekki annað i hug
en hann hefði misst cinhvern af
sinum nánuslu.”
Það kunrrar i Sigurjóni: „svona
slæmur er ég ekki."
-IHH.
Það sem Jón Ásgeirsson hefur „fiktað við” á árinu:
Sellókonsert og lögin
i Húsi skáldsins
„Síðasta ár skiptist milli veikinda
og vinnu,” segir Jón Ásgeirsson tón-
skáld, sem í fyrra hlaut menningar-
verðlaunin fyrir ballett-tónlisl sína.
Það var Blindisleikur, fyrsli Iteils-
kvöldsballettinn islenzki, sem sýndur
hefur verið í Þjóðleikhúsinu og gerði
hann mikla lukku.
.lón kennir mikið allan veturinn en
sumrin reynir hann að nota til tón-
smíða.
„í sumar sem leið gat ég næstum
lokið við Sellókonsert,” segir hann,
og vonast til að leggja síðuslu hönd á
bað verk næsta vor.
Hann fullnýttist sannarlega sem
starfskraftur í bjóðfélaginu, bví fyrir
utan alla kennsluna er hann tónlistar-
„Þólti vænt um Hvað ég var i góðum
hópi,” segir Jón Ásgeirsson tónskáld
um menningarverðlaunin sem hann
hlaut i fyrra.
gagnrýnandi (á Morgunblaðinu).
„Það tekur mikinn tíma, bvi bað
eru tónleikar næslunt á hverjum degi
— en mér bykir gaman að bað er allt-
af fullt af áheyrendum.”
Einhvers staðar barrra >nnt a
hefur hann bó fundið stundir til að
semja lög við sýningu Þjóðleikhúss-
ins á Húsi skáldsins.
„Og nú er heilsan að batna aftur,”
segir hann.
„Fannst bér uppörvun að fá menn-
ingarverðlaunin?”
„Svona kallar eins og ég burfa
ekki uppörvun,” svarar Jón, „baðer
unga fólkið sem barf slíkt. Og lónlist
skrifa ég hvort sem er, bví ég get ekki
án bess verið að fikta í bessu.
En mér bótti samt vænt um be'ta.
ekki sízl vegna bess hvað ég var i
góðum hópi. Þetta voru svo ágætir
menn, sem með mér voru.” -IHH.
Eitt nýjasta verk Sigurjóns. Það er unnið undir áhrifum frá kvæðinu „Mannsins
ævi” eftir sálmaskáldið Hallgrím Pétursson.
MED LISTAVERKUM, UTAN SEMINNAN
Arkitektarnir Hákon Hertervig og
Gunnar Guðnason vinna á teikni-
stofu SÍS. í fyrra fengu beir
menningarverðlaunin i byggingalist
fyrir hús Osta- og smjörsölunnar á
Bitruhálsi. Það er skemmtilegt hús og
minnir dálítið á svissneskan ost með
misstórunr holum hér og bar.
„Þetta eru bara Ijórar fyrir starfs-
fólkið svo bað gcti séð til veðurs,
hvort sem bað stendur eða situr,”
sagði Hákon Hertervig, sem varð
fyrir svörum bcgar við hringdum á
teiknistofu SÍS til að fregna hvernig
árið hefði liðið hjá beim félögum.
Svo útskýrir hann að of mikil sól-
arbirta i slíku húsi sé óæskileg, geti
skemmt ostinn, og bví hafi bað verið
hagkvæm lausn að setja kringlótta
Ijórana á húsið, eiginlega komið af
sjálfu sér.
„Hvað eruð þið að gera núna?”
„Það er svo margt. Við höfum bó
aðalega verið að vinna að risastóru
verzlunarhúsi á Selfossi fyrir KÁ.
Það var opnað fyrir nokkru en samt
er talsvert eftir að ganga frá því.
Siðan er i byggingu annað í Njarð-
vík, rétt á bæjarmörkunum við
Keflavík. Loks er i undirbúningi hús
fyrir Samvinnubankann á Akra-
nesi.”
Við spyrjum hvað honum finnist
um frumvarpið, sem nú liggur fyrir
alþingi varðandi skreytingu opin-
berra bygginga: sumsé að 1% bygg-
ingarkostnaðar sé notað í þessu
skyni.
„Ég persónulega og við hér erum
mjög hlynntir þessu i sambandi við
nýbyggingar, bæði innanhúss og
utan,” segir Hákon. „Fyrir nokkrum
áratugum, upp úr stríðinu, var mikið
talað um þetta og þá oft nefnd 2%.
Þannig er það i ýmsum löndum
Evrópu.”
Svo segir hann að Sambandið hafi
listasjóð, sem kaupi myndlist fyrir
stórar upphæðir á ári hverju. „Þær
eru siðan á hreyfingu um skrifstofur
og aðra vinnustaði santvinnuhreyf-
ingarinnar. Ég held að sjóðurinn eigi
á annað hundrað myndverk frá
ýmsum tímum.”
Hvað um menningarverðlaunin?
„Auðvitað þótti okkur fjarská
vænt um viðurkenninguna en við
urðum fyrir vonbrigðum meðskjöld-
inn sjálfan. Allt annað í sambandi
við veitinguna virtist mjög vel undir-
búið en verðlaunagripurinn var hroð-
virknislegur. Mér lízt betur á þann
sem verður núna,” segir Hákon
Hertervig. -IHH.
Hákon Herter vig arkitekt:
MJÖG HLYNNTUR AÐ HÚS SÉU SKREYTT