Dagblaðið Vísir - DV - 23.07.1982, Page 10

r-oorYTTTr rp cttto a r*fT'T'o^/a \jrr
Útlönd Útlönd Útlönd Útlönd
Dauöinn íNapólf
DV. FÖSTUDAGUR 23. JUU1982.
Þegar 75% fylgi þyklr
ósigur meirí en sigur
I flestum lýöræöisríkjum heföu
kosningaúrslitin eins og þau uröu í
Mexikó fyrr í mánuöinum, þar sem
Miguel de la Madrid forseti fékk nær
þrjá fjóröu hluta atkvæöa, skoöast
sem yfirþyrmandi yfirburöasigur.
En bara ekki í Mexíkó, þar sem
flokkur forsetans, byltingaflokk-
urinn (PRI), er vanur að fá um 90%
greiddra atkvæða. Þar eru svoleiöis
Miguel de la Madrld i hita kosningabaróttimnar.
úrslit augljós 15% fylgistap sem
einhvers staöar þætti hrikalegur
ósigur, enda hafa embættismenn og
sérfræöingar þeirra legiö undir
feldinum síöan til þess að meta
stööuna.
Sigurvegarinn
óumdeildur
Þaö var auövitaö ekkert um þaö
deilt hvort Miguel de la Madrid væri
réttkjörinn forseti eöa ekki. Þaö var
tvimælalaust og strax opinberlega
viöurkennt af öllum hans keppi-
nautum. Um hitt er hins vegar deilt
hvort breytingar á stjómmálakerfi
landsins, sem gerðar voru í tíö López
Portillo forseta, heföu komiö fremur
PRI-stjórnarflokknum til góöa eöa
stjómarandstöðunni.
1 kosningatölum skoöaö hef ur de la
Madrid hlotiö þama sterkt umboð til
þess aö halda áfram hálfrar aldar
óslitinni setu flokks síns í lands-
stjóm. En pólitískir ráögjafar hans
lýstu strax yfir þegar úrslitin voru
ljós: „Flokkurinn mun grannskoöa
niðurstöðurnar til athugunar á því aö
hve miklu leyti hann hefur glataö
traustikjósenda.”
Lagðihart
aðsór
Hafa má þaö í huga, enda athyglis-
vert, að enginn fyrri forsetafram-
bjóðandi PRI-flokksins hefur lagt
jafnhart aö sér í kosningabaráttum
fyrri ára, og de la Madrid, enginn
blandaö eins geði við kjósendur. 1218
daga haföi hann hvíldarlítið ferðazt
um dreifbýli Mexíkó. Hann haföi
hlýtt á kvörtunarefni manna, leitaö
stuðnings alþýöufólks í hinum fjar-
lægustu afkimum sem í stórborgum.
Hann haföi ferðazt 55.800 mílur um
31 fylki Mexíkó í þotum, þyrlum,
lestum, áætlunarbílum, skipum og
jafnvel fótgangandi. Hann hafði
haldið 1.287 kosningafundi og tekið
þátt í pailborðsumræöum, veriö viö
fjölda opinberra athafna, setiö 180
matarboð og veriö heiöursgestur
víöa í veizlum. — Enginn fyrirrenn-
ari hans haföi lagt neitt námunda
jafnmikið á sig í kosningabaráttu og
enda ekki þurft þess á meöan eins-
flokkskerfi ríkti aö heita mátti.
Mesta brautargengi and-
stöðunnar tilþessa
Kosningamar snerust aö þessu
sinni um þaö hvemig PRI mundi
spjara sig þegar lögin leyföu oröið
fleiri stjórnmálaflokka sem
spönnuöu allt frá trotskyistum lengst
á vinstri væng til rammasta ihalds
kaþólikka á hægri væng.
Kjörsóknin var met. Nær þrír
f jórðu hlutar þeirra 32 milljóna sem
atkvæðisbærar vora skiluðu sér á
kjörstaðina. Flokksbræður de la
Madrid telja margir aö vel megi við
una þau 74% sem frambjóöandi
flokksins fékk í forsetakosningunum,
og hin 60% sem flokkurinn fékk í
þingkosningunum. En talsmenn
stjórnarandstööuflokkanna telja þá
þeirra hlut ekki lakari því að 26% í
forsetakosningunum séu þaö mesta
sem þeir haf i f engiö í 30 ár í framboöi
gegn PRI. Og þingfylgiö sé þaö allra
mesta í sögunni.
Efnahagsmálin
sett á oddinn
Fylgismenn de la Madrid vilja
túlka úrslitin á þann veg aö hiö hefö-
bundna fylgi flokksins meöal allra
stétta hafi sett sitt traust á hann á
þessum síöustu og verstu efnahags-
krepputímum meö metverðbólgu. —
Þótt Mexikó sé auöugt aö olíu er
landiö skuldum vafiö og í gjaldeyris-
þröng. Hefur alldjarflega veriö
gripiö til erlendra lána á undan-
förnum árum til þess að viðhalda
hagvextinum.
En í rööum stjórnarandstæöinga
hafa einnig heyrzt ásakanir um
kosningasvik og aö lokaatkvæðatölur
séu sviknar, þó kannski ekki svo
mikiö að skipt gæti meirihlutanum. I
háöi er talaö um aö atkvæðatölurnar
séu „verðbólgnar”. Það hefur verið
boriö til baka af PRI-mönnum þótt
að vísu sé viðurkennt aö mistök hafi
oröiö við 2% kjörstaöanna í landinu.
Breyttir tímar
I höfuðborginni, Mexíkó, þar sem
sjötti hver kjósandi landsins býr,
fengu stjómarandstööuflokkamir
samanlagt 51% atkvæða í þing-
kosningunum. Þykjast menn sjá í því
þróun í þá vera aö andstaðan gegn
PRI magnist í stórborgunum og
meðal hins menntaðra hluta þjóö-
arinnar. Segja þeir þaö eðlilegar
afleiöingar þess, aö Mexíkó veröi æ
þróaðra land og lýðræðislegra og
fólkiö um leið betur menntaö.
Annars báru kosningarnar að
þessu sinni mikinn svip af því að í
fyrsta sinn beittu stjómmálamenn í
Mexíkó sjónvarpinu fyrir sig í
kosningabaráttunni aö nokkra marki
22 áram eftir að John F. Kennedy
sigraöi í forsetakosningunum í
Bandaríkjunum fyrst og fremst á
betri sjónvarpstækni en keppinaut-
urinn.
López PortOlo, fyrrum Mexíkófor-
seti: Hann og fyrirrennarar hans í
PRI-flokknum þurftu ekki að glíma
við jaf nmarga keppinauta.
Þegar skotdrununum linnti í ryk-
moilunni síödegi eitt í Napóli ómaöi
enn bergmál þeirra eftir öldum ljós-
vakans í gegnum taltækiö í hvíta
Alfa Rómeó-bílnum. Tveir menn
lágu í honum eins og hrúgöld, dauðir
ísætumsínum.
Þeir voru tvö fórnardýr til við-
bótar í skálmöldinni í Napólí, 1,2
milljón manna borg, þar sem morö-
tíðnin ermest á Itah'u.
Ef einhver hygði á aö gera kvik-
mynd um blákaldan raunveruleika
lifs og dauöa í Napólí hefðu endalok
þessara tveggja verið eins og sniöin
til þess aö prjóna kvikmyndahand-
ritiö utan um.
Við lok „siesta” (hádegishvíld-
arinnar) fimmtudaginn 15. júli gekk
Antonio Ammaturo, 57 ára gamall
flugsveitarforingi sem settur haföi
verið til þess aö leiöa baráttu yfir-
valda gegn hinni hræðilegu
„Camorra” eöa mafíunni í Napólí, út
af heimili sínu og inn í hvítan Alfa-
Rómeóinn. Þar beiö hans Pasquale
Paola, 34 ára gamall lífvöröur hans,
kominn til þess að sækja Ammaturo.
Þeir áttu fyrir höndum f jögurra mín-
útna ökuferð til lögreglustöðvarinn-
ar.
Tíu sekúndum síðar dundi yfir þá
skothríðin. Aö minnsta kosti þrjátíu
skot fóru i gegnum bílgluggana og
efnilegur lögreglumannsferih
Ammaturos var á enda. Tvær konur
vora orönar ekkjur, þrjár ungar
stúlkur fööurlausar.
Niöri á lögreglustööinni var fjar-
skiptavörðurinn sem steini lostinn
þegar skothríöin þagnaöi í taltækinu.
Hann æpti án afláts í hljóönemann
sinn og innan fárra mínútna var
þessi borg glæpanna komin á annan
endann.
Fyrir utan heimili Ammaturos var
óðum að færast upp sú sviösmynd
fáránleikans sem fylgir slíkum
voveiflegum dauösföllum í Napóli.
Æpandi lögreglumenn otandi hand-
vélbyssum upp í andlitiö á frétta-
mönnum reyndu að bægja frá
gapandi áhorfendum sem þyrptust
að til þess að lita gráöugum augum
verksummerkin á vettvangi. Ærandi
vælur kunngeröu komu fleiri bíla,
hlaöna yfirmönnum og borgar-
stjórnarfulltrúum.
Unglingar, 16 og 17 ára, órakaöir
og klæddir ermalausum bolum og
gallabuxum, rifu 45 kal. marg-
hleypur upp úr buxnastrengjum
sínum en föl andlit þeirra og striðir
andhtsdrættir ljóstruöu upp tauga-
veiklun þeirra og áhyggjum af því aö
í áhorfendahópnum leyndust ein-
hverjir sem leggja mundu andht
þeirra á minnið til þess síöar að vísa
„Camorra” á hverjir væru hand-
bendi lögreglunnar.
Yfirmaður úr þjóðvarðliðinu og
aöstoöarmaöur hans stóðu teinréttir
og heilsuöu aö hermannasiö likunum
í bilnum á meöan tæknideildarmenn
lögreglunnar sópuðu upp níu mUli-
metra skothylkjum sem lágu á víð og
dreif um götuna. — Hvorugt fórnar-
lambanna hafði haft ráðrúm tU þess
að grípa tU eigin vopna.
Loks bar aö sjúkrabifreið. Sjúkra-
Uöi í skítugum hvitum slopp varpaöi
laki yfir framhluta bifreiðarinnar og
faldi Uknsamlega þá óhugnanlegu
sjón sem við blasti í framsætunum.
Þaö sem eftir var dagsins
kraumaði i borginni og heyra mátti
óp og sköU og sírenuvæl og tilfailandi
skothrinur. I aöalstöövum lögregl-
unnar var andrúmsloftiö mettaö
reiði og örvinglan. Þrekinn rann-
sóknarlögreglumaöur stöövaöi meö
ískrandi hemlum bifhjól sitt fyrir
framan hóp starfsfélaga sinna utan
viö hina voldugu byggingu sem
Mussólini haföi látið reisa á sínum
tíma. Hann kastaöi til jaröar hríö-
skotabyssu sinni og talstöðvartæki,
grét af reiði og æpti ókvæöisorö aö
félögum sínum.
Þegar húmaöi að k völdi viö Napóli-
flóann hringdi síminn í nöturlegum
skrifstofum „II Mattion”, helzta
dagblaðs borgarinnar. — „Þetta eru
Rauðu herdeUdirnar,” sagöi kulda-
leg kvenmannsrödd í símanum. „Viö
höfumútmáð böðulinn Ammaturo.”
Hringt var einnig í skrifstofur
„Paesa Sera” (vinstramálgagns) og
fréttastofunnar Ansa tU þess aö lýsa
manndrápum þessum á hendur
borgarskæruliöunum Ulræmdu.
En í undirheimum Napólí er nær
ógerningur að draga mörkin þar sem
Camorra hættir og hryðjuverka-
mennimir taka við. Ammaturo hafði
ekki starfaö viö rannsóknir póh'-
tískra glæpa í rúm tvö ár. Hann haföi
hins vegar gengið rösklega fram
gegn mafíunni.
Svo margir lögreglumenn láta lífið
við skyldustörf sín í Napólí aö þaö
hefur veriö komiö upp sérstakri’
kapeUu i aöalstöðvum lögreglunnar
gagngert vegna þess. Þar fór kistu-
lagning þessara tveggja fram næsta
dag. Tárin streymdu niöur andUt
ungu lögreglumannanna sem fetuöu
sig fram hjá kistum þeirra, blóma-
krönsum og þjóðfánum til þess að
votta hinum látnu virðingu sína.
Konur úr fjölskyldu Pasquale Paola,
sem símhringjandinn hafði daginn
áður kallað „varöhundinn”, misstu
vald á sér og varö að leiöa þær burtu
— enda era Napólibúar kunnir aö til-
finningahita.
Næsta dag var kistunum heilsaö
meö dynjandi lófataki þegar þær
voru bornar tU grafar við miðalda-
'kirkjuna Santa Chiaro. Viöstaddir
athöfnina vora Virginio Rognoni
innanrUdsmálaráðherra og heU
hjörö stjórnmálamanna borgarinnar
og annarra mektarmanna. En jafn-
dynjandi vora skammaryröin sem
pólitíkusunum og dómurunum voru
send, enda þeim um þaö kennt að
þessir tveir höfðu ekki notið nægrar
verndar. „Látiö okkur eina. Fariö!
Þið hafið ekki rétt til aö láta sjá
ykkur hér,” æptu lögreglumenn aö
þeim. „Þiö létuöþá deyja óvarða.”
Þama brutust fram blendnar til-
finningar vina og aöstandenda sem
syrgöu látna ástvini, vantreystu því
opinbera og höfðu búiö í skugga þess
borgarlífs þar sem nær 180 manns
hafa verið drepnir þaö sem af er
þessu ári.
Skotlnn lögregluþjónn liggur í valn-
um. Alls hafa 180 verið drepnir i
Napólí það sem af er árinu.
Og engir sjónarvottar hafa enn
gefið sig fram sem sáu morðingjana
á þessari fjölförnu götu þetta heita
síðdegi.
(Michael Sberidan hjá Reuter)