Þjóðviljinn - 24.09.1938, Blaðsíða 4

sj5 Níýya bio asg
Kosia
afb/oía^
maníisiEig
Viðburðarík og spennandi
amerísk lögreglumynd frá
Warner Bros.
Aðalhlutverkin leika:
PAT 0“BRIEN,
MARGARET LINDSAY,
CESAR ROMERO o. fl.
Aukamynd:
BETRA
EN GLÓANDI GULL
Bráðfyndin og fjörug ame-
rísk dans- og s-no.vamynd,
Börn fá ekki aðgang.
Utbrelðið Djððviliana
þlÓÐVIUINN
,„Br,unatryggingar
húsa í Reykjavík" heitir bæk-
lingur á ensku, sem bæjarstjórn
in hefiy gefið út, eftir Björn
Björnsson.
Tökum menn í
Fasf fæðL
Góður matur. Sanngjarnt verð.
Líka fást allskonar veitingar.
KAFFI- OG MATSALAN
Tryggvag. 6. Sími 4274
- DANSLEIKUR -
í Iðnó í hvöld, hefst kl. 9,30. Húsínu lokað kl. 11,30
Aðgöngumíðar seldír í Iðnó frá kl. 6 Símí 3191.
Ágæí im'isík. Ljósabireylíngar.
2 fegundír
(0 ka u píélaq ié
Gamla Bíó
er farið að sýna kvikmyndaf
„Kamelíufrúnni“ eftir Dumas.
Aðalhlutverkið leikur Greta
Kaupum flöskur, flestar teg.,
soyuglös, dropaglös með skrúf-
uðu loki, whiskypela og bón-
dósir. — Sækjum heim.
Verzlunin Hafnarstræti 23,
áður BSI, Sími 5333.
Garbo. Meðleikendur hennar
eru Robert Taylor og Lionel
Barrymore. >
Áskíi.eidur! Munið að til-
kynna bústaðaskipti til afgr. —
Sími 2184.
Nýir áskrifendur fá blaðið ó-
keypis til mánaðamóta.
— Sankasírætí 2 —
Beykvfkingar!
er byrjuð og er rétta tæki-
færið komið að birgja sig upp
að matvælum til vetrarins.
N^sfa daga veröm
síáímö fé úr besíu
fjáirsveííiim landsíns
Kaupið meðan nógu er úr að velja:
eða hvað sem er af sláturfjárafurðum. Vanir menn
salta kjöt fyrir þá, sem þess óska.
Gerið innkaup yðar sem fyrst, því að sláturtíðin er stutt.
©amlafblo %
Sýinir í kvöld hina
margþráðu mynd
Kamellnfrúin
Metro-Goldwyn-Mayer-tal-
mynd gerð eftir hinuheims
fræga skáldverki
Alexandre Dumas.
Aðalhlutverkin leka:
GRETA GARBO,
ROBERT TAYLOR og
LIONEL BARRYMORE.
Sýnd kl. 7 og 9.
jLjósatími
bifreiða og annara ökutækja
er nú frá kl. 7 síðd. til kl. 5.40
árd.
Norðlenskt
dilkakjSt
f heildsðln og smðsolo
Ný
svit, lifar efl bjðfti
Kjötversluuin
Herðnbreið.
Frikirkjaveg 7 Stmi 4565
Agatha Christie. 36
Hver er sá seki?
Ég horfði líka í kringum mig.
— Bara ef þessir veggir gætu talað, sagði ég
lágt.
Poirot hristi höfuðið.
— Ein tunga dugar ekki. Peir þyrftu líka að
hafa augu og eyru. En verið þér ekki svo vissir
að þessir dauðu hlutir — hann snerti eina bókahill-
una — séu alltaf þögulir. Þeir tala sínu máli —
stólar, borð, — allt hefir það sína sögu að segja.
Lfann sneri sér fram að dyrum.
,— Hvaða sögu? spurði ég ákafur. Hvað hafa
þiessir dauðu munir sagt yðui' í dag?
Hann horfði yfir öxl sér til mín og svipur hans
varð spozklegur.
— Gluggi opnaður, sagði hann. Læstar dyr. Stólþ
fiem virðist færast til af eigin ramleik. Ég spyr
þessa þrjá hluti: Hvernig, hversvegna? En ég fæ
okkert svar.
Hann hristi höfuðið, þandi út brjóstið og depl-
,a,ði augunum. Pað var engu líkara en að hann
héldi sig vera mesta mann heimsins. Ég fór að
vlelta því fyrir mér, hvort frægð hlans sem leyni-
lögreglumaður væri ekki orðum aukin. Var ekki
firjægð hans orðin til vegna nokkurra mála, sem
h!ann hafði verið sérstaklega heppinn með?
|Mér sýndist Melrose ofursti hafa eitthvað svipað
í huga. Hann hrukkaði ennið.
— Er það fleira, sem þér óskið að sjá, herra
VToirot? sagði hann hörkulega.
.— Viljið þér gera svo vel að sýna mér silfur-
gripaborðið, sem morðvopnið lá í? Að því búnu
tjkal ég ekki eyða yðar dýrmæta tíma meira en
orðið er.
'Við gengum inn í ,dagstofuna, en á leiðinni mætti
okkur lögreglu,þ|jónn, er tók ofurstann tali og mælti
í lágum hljóðum. Er ofurstinn hafði hlýtt á fram-
burð hans, bað hann okkur að hafa sig afsakajðan,
og flýtti sér burt, ásamt lögreglumanninum. Ég
sýndi Poirot silfurgripaborðið, og er hann hafði
\yft lokinu nokkrum sinnum og látið það skella aft-
ur, ýtti hann upp einum franska glugganum og
gekk út á grasflötimi. Ég fór á eftir.
Raglan fulltrúi kom einmitt í því fyrir húshorn-
Vð og gekk til okkar. Svipur hans varð harður
og ánægjulegur.
,— Jæja, þiarna eruð þið komnir, sagði hann.
<— Petta mál verður ekki flókið. Mér þykir það raun-
,ar leitt, en hér er ekkert um að villast. Góður dreng-
ur hefir lent á glapstigu
Poirot varð skrítinn á svip, og Tiann sagði von-
fjejysislega ieitthvað um, ,að hann gæti þá víst ekki
orðið að neinu liði.
— Hver veit nema næsta mál verði flóknara,
eiagði Raglan uppörvandi. Pó er nú svo fyrir að
þakka, að ekki er framið hér morð á hverjum
degi.
Poinot setti upp aödáunarsvip.
— Þér hafið sannarlega ekki verið lengi að kom-
!a,st fyrir ]>etta. Hvernig farið þér eiginlega að, ef
ýg má spyrja?
— Þó það væri nú, svaraði fulltrúinn. Galdur-
:hn er sá, að fara frá byrjun eftir ákveðnuvn' þræði.
‘Það er míln aðferð og hún hefir oft blessazt.
— Ójá, sagði Poirot. Þetta er einnig mín aðferð:
Fastur þráður, athygli og litiu, gráu sellurnar.
— Sellur? sagði lögreglufulltrúinn steinhissa.
— Já, litlu, gráu heilasellurnar, á ég við, sagði
Belgíumaðurinn.
— Já, svo að skilja. En þær notum við allir.
— Að meira eða minna leyti, sagði Poirot. Og
lefnisgæðin ieru heldur ekki allsstaðar hin sömu.
Auk þess þarf að hugsa um sálfræðihlið glæpsins.
— Þannig lagað, isagði fulltrúinn. Mér skilst,
fíð þér séuð smittaður af þessari bannsettu sál-
Igneiningu. Sjáið þér til, eg er bara óbrotinn mað-
iur---------
— Það mundi frú Raglan ekki samþykkja, sagði
Poirot og hneigði sig lítillega.
Raglan fulltrúi varð svo hissa, að hann v!ssi
akki fyrr en hann var búinn að hneigja sig líka.
— Þér skiljið víst ekki, við hvað ég á, sagði
liann brosti út undir eyru .Það getur skotist
til um skilninginn, ef maður hlustar á erlend
tnál. Ég ætlaði að skýra fyrir yður vinnuaðferðir
míaiar. Ég tek fyrst og fremst allt í réttri röð.
Herra Ackroyd sást síðast á lífi klukkan kortér
fyrir tíu; það var frænka hans, ungfrú Ackroyd:,
er þá talaði við haiui. Það er fyrsta staðreyndín.
— Sjálfsagt, fyrst þér segið það.
— Þá er því slegið föstu. Kiukkan hálfellefu
hefir herra Aokroyd verið dauður í hálftíma að
minnsta kosti, eftir því sem þér segið, herra læknir.
— Já, það er rétt, sagði ég. Hálftíma eða meira.
,— Ágætt. Þá höfum við aðeins eitt kortér eftir,
ojg á þeim tíma Wefir glæpurinn verið framinn.
Ég bý þá til lista yfir alla þá, sem búa í húsinu
og fæ að vita hvar þeir voru og hvað þeir voru
áð gera síðasta kortérið á tíunda tímanum.
Hann rétti Poirot pappírsörk. Ég las það, sem