Þjóðviljinn - 16.01.1941, Side 3

ÞJ OÐVILJINN
Fimmtudagur 16. janúar 1941.
inn loks séö að með ofbeldisráð-
stöfunum sínum gegn einstökum
nemendum sínum, hefur hann,
samkvæmt sínum eigin orðuim,
troðið inn á rétt foreldranna yfitr
barninu, sem hann hefur lýst
þarna svo einstaklega pólitísku.
Hann, uppalandinn, hefur þá
trampað á þeim skyldum, sem,
sjálfir foreldrarnir ættu. Hann hef
ur með frekju farið inn á það
verksvið, sem honum kom alls
ekkert við. — Hr. skólameis.tarinn
hefði átt að vera minnugri á for-
tíöina.
1 niðurlagi ræðunnar minnist
svo skólameistari á brezka setu-
iiðið hér og ísl. þjóðina. — Þar
er óg honum sammála. Fyrirut-
an hinn venjulega skammt, smek
lausra fúkyrða um vissa stefnu,
sem menn af hans tegund nota
svo oft, er þeir ætla að gefa orð-
um sínum áherzlu, — og allmik-
inn skort hans á lífsreynslu verka
mannsins, sem sjálfsagt er að
leggja honum út á betri veg,
vegna þess, að hann hefur víst
ekki fengizt við erfið.isvinnu í
mörg ár, og eigi þá heldur kom-
izt í þaÖ atvinnuleysi, sem hamp-
ar hungurvofunni við dyr verka-
mannsins.
Að lokum segir hann svo til
nemenda sinna --------— skólinn
mun Jeita ýmissa ráða til þess
að glæða í brjóstum yðar heil-
brigða þjóðerniskennd, sem sé
laus við hatur og andúð í annarra
þjóða garð----------“.
Ég er viss um, að fáir myndu
fagna slíkri viðleitni hans meira
en þeir nemendur hans, sem hafa
neyðzt til að hverfa úr skóla hans
vegna vöntunar hans á slíkri
„heilbrigðri þjóðerniskennd, sem
laus sé við hatur og andúðj í ann-
arra þjóða garð“.
Það er skemmst að m-innast —
!að í fyrravetur þegar finsk-rúss-
neska stríðið stóð yfir, heyrðist að
hann — einmitt skólameistarinn
á Akureyri — hefði efiit til sam-
keppni meðal nemenda sinna i
Finnlands-söfnun. Og með ræðum
sinum um þau mál hefði hann
reynt af fremsta megni, að ala
upp í nemendum sínum hatur
og andúð i annarra þjóða garð,
þ. e. a. s. Sovétríkjanna og allra
þeirrá manna, sem sýndu tilraunií
í þá átt að bera blak af þeim. í
Eigi veit ég með vissu hvort
þessar sögusagnir eru með öllu
sannleikanum samkvæmar, en
næst er mér að halda það. En
eitt er víst, að einn nemanda sinn
hrakti hann úr skóla um þessar
mundir vegna þess, að hann þoldi
ekki að vita nokkurn sinn nem-
anda hafa kjark til að lát'a' í ljósi
hlutlausar skoðanir sínar og sízt
]>ær, sem að einhvérju leyti voru
vinveittar Sovétríkjunum.
Þannig túlkaði hann þá við-
leitni sína til þess að glæða hina
„heilbrigðu þjóðerniskennd“ í
brjöstum nemenda sinna.
— Ef hann nú hyggst að halda
áfram á þeirri braut, og telur
slíkar aðgerðir eins og þær, sem
með handahófsdæmum hef-
ur verið sýnt fram á hér að fram-
an, — baráttu fyrir hinum helgu
hugsjónum lýðræðisins býst ég
við, að mörgum fari sem mér,
að geta eigi sætt si!g við slíkt
„lýðræði“, heldur einbeita skipu
lögðum kröftum sínurn gegn
slíkum ofbeldisverkum, sem eru
framin í skjóli lýðræðisins.
Ncydaróp Skjaldborgarínnar
sannleihann om oss!
Hinn siðprúðl dyggðaengill hr.
Jónas Guðmundsson frá Norð-
firði, skrifaði greinarkotrn í fyrra
idag i Alþýðublaðið um landráð.
Auðvitað er greinin skrifuð í
nafni lýðræðisins. 1 djúpri lotn-
ingu og heilagri auðmýkt gengur
þessi postuli sannleikans fram
fyrir guði og verndara lýðræðis
ins og biður þá heitt og innilegia
að banna Sósíalistaflokkinn, hann
biður þess hrærður í huga, að þao
verði lög hér á landi, „ófrávíkj-
anleg lög“ að hver sá, sem fylgi
Sósíalistafliokknum að málum,
Allir þeir, sem hafa verið beitt
ir óréttinum og allir þeir, sem
síðar kunna að hæfast í þann hóp
vegna aðgerða „línu“-bræðra
skólameistarans á Akureyri —•
læra margt, en gleyma engu.
Ég hygg að við getum vel tek-
ið undir orð skólameistara, sem
hann tilfærir eftir Jóni Loftssyni
við Þorlák biskup helga: „Heyra
má ég erkibiskupsboðskap, en
ráðinn er ég í að halda hann að
engu“. *
Heyra megum við skólameist-
araboðskap en ráðin erum við í
a ðlialda hann að engu.
Allir unnendur hins sanna lýð-
ræðis láta eigi biekkjast af fögr-
um orðum ísl. valdaklónna um
bróðurlega samvinnlu í landa lýð-
ræðisins — um leið og hermdar
verk þeirra hrópa til þeirra mörgu
;sem í bili hafa eigi bolmagn gegn
‘niðurrifsstarfsemi þeiira á sv.iði
menningar og uppeldis einstakl-
inganna — ])egnánna í ríkinu —
mannanna, sem þeir bera svo
mjög fyrir brjósti!
Meðan hr. skólameistarinn held-
ur áfram á þeirri braut, sem hann
hefur verið á getur enginn trúað
honum þegar hann segist vera
„einlægur ]ýðræðis,sinni“ og hafa
alltaf verið. Þetta lýðræðisgort
skólameistara er því furðulegra
‘ sem svo virðist (ef marka má þiað
sem J. J. isegiir í kjallaragrein í
sama Tíma-blaði) að skólameist
ari sé mjög hlynntur bindindis-
starfsemi og bindindissemi, svb
afleiðingum slíkra nautna hefur
ekki verið um að kenna,
er hann samdi ]>essa ræðu sína.
En þetta getur bara verið grobb
„hermennskunnar". Hann s,em í
fyrravetur gerðist „sjálfboðaliði“ i
styrjöld þeirri, sem íslenzka þjóð
in virtist þá eiga í v.ið Sovétrík-
in.
- Af hermennskuandanum hef
ur því grobbið skapazt hjá þess-
um vígreifa menntamanní.
Þessvegna er skrambi erfitt að
taka hann og hans líka alvarlega
í svona málum. Því við þekkjum
það „lýðræði" sem slíkir „lýð-
ræðissinnar" berjast fyrir, og vit-
um á hverju við eigum von úr
þeirri átt. — Þessvegna neyðumst
við til að mæla þeim kornið í
þeim mæli, sem þeir mæla okk-
ur það.
T. Þ.
talar máli hans eða á einn eða
annan hátt ljær honum lið í orði
eða verki, „missi frá þeirri stundu
öll réttindi, sem íslenzkt þjóðfé-
lag annars veitir þegnum sínum,
nema ])au að fá að vinna fyrir
sínu daglega brauði“.
Hvernig skyldi standa á að svo
prúður maður eins og Jónas skuli
‘þllt í einu æðrast svo geysilega.
Manni gæti dottið í hug að hann
hefði verið að tesa í „Mein
Kampf“ og hefði í ógáti þýtt eitt-
hvað af ummælum Hitlers um
kommúnis*ta eða Gyðinga.
Ekki mun þetta þó vera rétt
skýring, greinin sjálf ber annað
með sér.
Hér eru sýnishorn úr greininni
sem varpa nokkru ljósi yfir þetta
mál.
Um sósíalista segir hann:
„Heila flokka manna úr and-
stæðingahópi sínum hefur hann
t. d. þjófkennt og dreift því út á
meðal almennings og rakið það
í blöðum sínum, og allt er það
byggt á lygum einum, sem búnar
teru til í herbúðum kommúnista".
Litlu síðar í greininni áfellist
Jónas Morgunblaðið harðlega fyr
ir hið nána samstarf þess við
kommúnista allt frá 1930 og segir
síðan að það og menn þess „hafa
flutt þjófnaðaraðdróttanir komm-
únista o,g Þjóðviljans á hendur
okkur, sem undanfarin ár höf-
um ' verið í stjórn Alþýðusam-
bandsins og fulltrúaráðsins í
Reykjavík oig látið sér sæma að
gera þessar álygar landráða-
manna að sínurn orðum“.
Þarna er þá komin ástæðan
fyrir því að Jónas vill láta banna
Sósíalistaflokkinn o.g Þjóðviljann.
Blað flokksins hefur sagt frá því
að nokkrir menn hafi selt sjálf-
urn sér Iðnó fyrir 130 þúsund kr.
en það er 100—150 þús. kr. undir
sannvirði. Þessi verknaður er kall-
aður að stela 100—150 þús. kr.
frá v erkalýðsfélögunum, sem voru
eigendur að Iðnó. Jónas Guð-
mundsson verður að fyrirgefa þó
íslenzkan eigi ekki önnur orð yf-
ir þetta. Það er ótrúlega leiðin-
legt fyrir fína menn að vera
staðna að því að taka þátt í verkn
aði, sem heitir ljótum nöfnum.
Það er von að Jónasi líði illa.
Blöð Sósíalistaflokksins hafa
líka sagt frá því að nokkrir menn
seldu sjálfum sér A]])ýðubrauÖ-
gerðin.a langt fyrir neðan sann-
virði. Því miður heitir þessi verkn
aöur lika þjófnaður á íslenzku.
Loks hafa sömu blöð getið þess
að auglýsingastjóri Al])ýðublaðs-
Daglega nýsoðin
S VIÐ
Kaffistofan.
Hafnarstræti 16.
ins hafi haft nokkra tugi þúsiunda
af verkamannafélaginu Dagsbrún.
Sennilega hefur hann ekkert hagn
|aist á þessu persónulega, en síðan
er Alþýðublaðið brezkara en
brezkt.
Jónas Guðmundsson ætti ekki
að æpa svona hátt oig ámátlega
á verndara lýðræðisins og biðja
þá að banna Sósíalistaflokkinn,
fyrir sjálfan hann er það orðið
of seint, því það sást til hans og
hann þekkist, og það vita allir
hverskonar maður hann er.
Víll Jón Blöndal
birfa grundvöll
visífölunnar ?
Hér með er skorað á Jón Blön-
dal út frá skrifum hans í Al-
þýðublaðinu í gær, að birta þann
grundvöll, sem kauplagsnefnd og
Hagstofan miða vísitölu við, þ.
e. hve mörg kíló af kjöti, fiski,
brauði, eggjunr, mjólk etc. ætla
þeir meðalfjölskyldu á mánuði
hverjum, hve mikið af vefn->
aðarvöru, hve mikið af kolum o.
s. frv.
Það er þessi grundvöllur, sem
fyrst og fremst verður að ræða
— og það ætti ekkert að vera
])ví til hindrunar að birta hann.
27 nýír áskrífend
ur komnír f jan.
12 áskrifendur hafa komið
að Þjóðviljanum siðan síðast
var getið um nýja áskrifend-
ur. Eru þá alls komnir 27 nýir
áskrifendur í janúar.
En nauðsynlegt er að herða
áskrifendasöfnunina enn. Það
eru enn mörg heimili, sem
Þjóðviljinn ekki kemur á, sem
gjarnan myndu kaupa hann og
lesa að staðaldri, ef við þau
væri talað.
Þorri hinna nýju áskrifenda
eru menn, sem tilkynna af-
greiðslunni sjálfir, að þeirætli
að gerast kaupendur. Sýnir
þetta að ef safnað væri áskrif-
endum af kappi, mætti vafa-
laust fá mjög marga.
Getízt
áskrífendur
að
fímarífínu
,Réttur‘
Síðara heftið 1940 nýkomið út
Áskrifendur Séttar í
Reykjavík
eru beðnir aö koma á afgreiðsluna í Austurstræti 12
og greiða árgjaldið fyrir síðasta ár með 5 kr.
AFGREIÐSLA RETTAR,
Austurstræti 12.
Sllini BeiHananniilflaasins DagsMi
hefur ákveöið að fresta kosningu stjórnar og annarra trún-
aöarmanna félagsins til 25. janúar, og jafnframt tjáö kjör-
stjórninni, að uppstillinganefnd félagsins hafi engar tillögur
lagt fyrir trúnaðarráð.
Ber því þeim félagsmönnum, er leggja vilja fram tillög-
ur um skipun stjórnar og til annarra trúnaöarstarfa sam-
kvæmt lögum félagsins, aö skila þeirn til formanns kjör-
stjórnar, Guöm. O. GuÖmundssonar, eigi síöar en kl. 12 á
hádegi þriðjudaginn 21. þ. m.
Dagsdrúnarmenn eru deðnir að athuga, að þeir einir
hafa atkvæöisrétt, sem eru skuldlausir fyrir ’áriö 1939 þegar
kosning hefst, og veröur enginn tekinn á kjörskrá á meöan
kosning stendur yfir, þótt hann þá greiði eldri skuldir.
Kjörskrá liggur frammi á skrifstofu félagsins frá kl. 4—7
e. m. alla virka daga.
Kjörstjórn Vcrkamannafélagsins Da^sbrún.