Þjóðviljinn - 16.02.1941, Blaðsíða 4

Thósr Thórs:
06*rbopglnnt
Nætiirlœkmr í nótt: Halldór,
Sbefánsson, Ránargötu 12, sími
|2234. — Aðra nótt: Þórarinn
Svtcinsson, Ásvallagötu 5, sími
2714.
Helgidagslœknir í dag: Daníel
Fjeldsteð, Laugaviegi 79, sími3272
Nceturvördur er þessa viku í
Reykjavíkurapóteki og Lyfjabúð-
inni Iðunni.
Útuarpið í dag:
10,00 Morguntónleikar (plötur).
a) Fiðlukonsiert, Op. 77, eftir
Johs. Brahms.
b) Symfónisk tilbrigði, eftir Cés
ar Frank.
12,00 Hádiegisútvarp.
14,00 LJtvarpsmiessa (séra Árni
Sigurðsson), flutt í Fríkirkjunni
15.30 Miðdegisútvarp.
a) Lúðrasveit Reykjavíkur leik
ur.
b) 16,00 Hljómplötur: Lög eftir
Schumann.
18.30 Barnatími (Sigurður Thorla
cius, skólastjóri o. fl.).
19,15 Hljómplötur: Danssýningar
lög.
19,50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir.
20.20 Erindi: Sællífísmienn og sig
urvegarar (Pétur Siguxðsson er
indneki).
20,40 Frú Fríða Einarsson leikur
á pianó.
20,55 Uppliestur:
a) Ungfrú Sólvteig Guðmiunds
dóttir: „Dómsdagur“, smásaga
eftir Gunnar Gunnarsson.
b) 21,10 Jón Helgason blaðamað
ur: Úr kvæðum He'ga Sæmunds
sonar.
21.20 Samlieikur á harmóniku og
píanó (Bjarni Böðvarsson. Aage
Lorange).
21,35 Danslög.
21,05 Fréttir
23,00 Dagskrárlok.
Útvarpið á morgun:
12,0Ö Hádiegisútvarp.
13,00 Dönskukennsla, 3. fl.
15.30 Miðdigisútvarp. /
18.30 Islienzkukennsla, 2. fl.
19,00 Þýzkukiennsla, 1. fl.
20.25 Þingfréttir.
19.50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir.
20.30 Um daginn og veginn (Vil-
hjálmur Þ. Gíslason).
20.50 HljómpLötur: Létt Lög.
20,55 Útvarpssagan: „Kristín Lafr
ansdóttir", eftir Sigrid Undset
21.25 Útvarpshljómsveitin: Syrpa
af Vínarlögum. — Tvísöngur:
(ungfrú Jóna Jónsdóttir ogung
frú Kristín Einarsdóttir): a)
Rung: Móðurmálíð. b) Mendels
sohn: 1) Ó hversu fljótt. j2)
Ó, stæðir pú í heiðri hríð. c)
Rubinstein: Kvöldljóð. d) Palmr
Undier rönn och syren.
21.50 Fréttir
Dagskrárlok.
Safnifl áskrifendom
Jf ddobi samt d iíiíf dofíf
geti toFii M scio iiFsr‘
Thór Thórs, aðalræðistoaður |
pjóðstjórnarinnar í Baindaríkjun-
um ,ritar grein í desemberhefti
tímaritsins „The American Scandi
navian Review“, er hann nefnir
„ísland sjálfstætt".
1 gnein pessari rekur Thór
Thórs í fám dráttum stjórnarfars
breytingarnar er gerðar voru 10.
apr. 1940 og breytingarnar á utan
ríkispjónustu Islands, og minn-
ist 1 oks á hiernám Breta. Hann
•leggur áherzlu á loforð peirra
að fara frá Islandi ,jeins fljótt
og kringumstæður lieyfa". (var
ekki gefið ákveðið loforð um að >
fara, pegar stríðinu væri lokið?)
Hinsviegar gleymir aðalræðismað
urinn alveg að skýra frá mótmæl
um íslenzku ríkisstjórnarinnar
gegn hernáminu.
Um Bretana á íslandi segir
Thór, að ekki purfi að lýsa pví,
að dvöl 60—80 púsund manna er
lends hers hljóti að vera ópægileg
fyrir 120 púsund manna pjóð.
Ekki tjái að nieita peirri staðreynd
að í daglegu lífí undir slíkum
kringumstæðum hljóti að koma
fyrir erfið og viðkvæm vandamál
í sambúð landsmanna og her-
mannanna. Hinsvegar sé sjálf-
sagt að geta pess, að brezka her-
stjórnin hafi framkvæmt skyldu
vnerk sín vel og kurtieislega og
að framkoma 'hermannanna hafi
oftastnær v,erið lýtalaus. „Bretar
hafa ekki blandað sér í mál, er
heyra undir ríkisstjórn vora, iOg
fullkomið frelsi blaða iog útvarps
helzt. Islenzka útvarpið flytur dag
liega fréttir bæði frá London og
Berlín, og kommúnistiskt blað
kemur út dagliega fordæmandi
brezka málstaðinn“. Ræðismaður
inn skýrir frá að verzlun hafi
aukizt, borgað sé með ljúfu geði
í bnezkum gjaldeyri, og Island
hafi fengið ýms viðskiptahlunn-
indi með hliðsjón af hernáminu
Sjómannabla'ðjtð Víkingur, 3.
árg. 1. tölublað er nýkomið út,
fjölbreytt og vandað að frágangi.
Efni pessa blaðs er m. a.: Ára-
mót (Ásgieir Sigurðsson), Vitarn
ilr 1940 (Emil Jónsson vitamála-
stjóri), Frá Slysavarnafélaginu
(Jón Bergsveinsson), Hákarlaveið
ar við Isafjarðardjúp á 19. öld
(Kolbeinn Jakobsson), Hvert er
viðhorf ríkisvaldsins til bræðslu-
síldarútwegsins (Haraldur Guð-
mundsson), Um vieðurfræði (Björn
Jónsson veðurfræðingur(, Árásin
á Arinbjörn hersi (Agnar Guð
mundsson), Isfísksmarkaðurinn í
Englandi (Hy), Kort yfir hættu
svaeðin við ísland og margt flieira
til fróðlieiks og skemmtunar.
Sósíalistar. Nýju skírteimn eru
komin. Lítið inn á fliokksskrifstof
una, Lækjargötu 6A, og fáið yikk-
ur ný skírteini í stað peirragmul.
Ur ný skírteini í stað peirra
gömlu.
„En vér vonum samt að vinir vor
ir geti farið burt sem fyrst og
aftur verði hægt að taka upp
venjulega lifnaðarhætti".
Fyrr má nú vera hve sendi-
mienn Islands erliendis eru „vin
weittir" Bretum. NýLega sendi
brezka útvarpið íslenzka útvarp
inu „að gjöf“ áróðursræðu eftir
Pétur Bienediktsson, sendifulltrúa
fslands í Londion, log var platau
spiluð tvívegis í íslenzka ríkis-
útvarpið. „Sjálfstæðisblaðið“ Vís
ir skammaðist meira að segja út
af pví að í fyrra skiptið hefði
pessi merkisplata iekki verið
kynnt nógu rækilega, svo aðmarg
ir útvarpshlusitendur hafi farið á
mis við boðskapinn.
Það virðist ien,gin vanpörf á
að hnippt væri í pá, Thór og Pét-
ur, og pieir minntir á að meining
in var að pieir væru fulltrúar ls-
lands.
Alþingí sett í
$ær
Alþingi var sett í gær kl. 1
og hófst meS guðsþjónustu að
vanda. Flutti séra Sigurbjörn
Einarsson prédikun.
Hermann Jónasson forsætis-
ráðherra setti þingið sam-
kvæmt umboði, er ráðuneytið,
handliafi konungsvalds, hafði
iionum gefið.
Að því leyti var þingsetning
þessi frábrugðin þeirri venju,
er á hefur komizt, aö ekki var
hrópað húrra, hvorki fyrir kon
ungi né ættjörðinni, að lokn-
um setningarorðum ráöherra.
Því næst settist aldursforseti
þingsins, Ingvar Pálmason, í
forsetastól og minntist hann
Péturs Halldórssonar borgar-
stjóra og alþingismanns, en
þingmenn risu úr sætum sín-
um.
Var svo þingfundum frestað
til mánudags.
6 þingmenn vantaði á þing-
fund þennan. Eru þrír þeirra
veikir, þeir Eiríkur Einarsson,
Ólafur Thors og Páll Zophóní-
asson, en þrír ókomnir, þeir
Erlendur Þorsteinsson, ísleifur
Högnason og Jón ívarsson.
Gevízt
áskrífendur
að
fímarífínu
,Réttur‘
33
Anna Liegaard
Skóldsaga cftir
Nini Roll Anker
Hann ákvað að spyrja föður sinn nánar um þetta.
Þau sátu við arininn kvöld eitt. Annik og Sverre spil-
uðu dómínó, Ingrid las spennandi skáldsögu og Roar
sat meö pípuna í munninum og var að telgja litla vatns-
ausu úr birki. Smáspænir lágu um gólfteppið kringum
hann, án þess nokkur skipti sér af því. Það var fjári
notalegt, Per ruggaöi sér í gamla liægindastólnum.
Friðsamast var heima þau kvöldin þegar annað foreldr-
anna var heima hjá þeim. Þá reyndu bæði faðirinn og
móðirin að leggja sig fram.
„Heyrðu pabbi“, — hann hætti aö rugga sér í stóin-
um. „Er ekki hugsanlegt að mömmu slái niður aftur?
Sárið er ekki almennilega gróið“.
„Sárið er ekki hættulegt“. Faðir hans leit ekki upp,
en hann hafði lagt áherzlu á „sárið“.
„En hvað þá?“ spuröi Per.
„Hún getur auðvitað átt á hættu aö fá æðastíflu“.
„Ja, hver skollinn!“ Per fór aftur að rugga sér ákaft.
„Er þaö hættulegt, pabbi?“ Ingrid rak upp stór augu.
„Hættulegt?“ Per horfði út undan sér til systur sinn-
ar. „Það getur verið lífshætta. Maður verður að liggja
hreyfingarlaus vikur saman“.
„Ef menn þá hafa það af“. Roar hafði tekið pipuna
úr munninum og augu þeirra Pers mættust.
„Ertu hræddur, pabbi?“ Augnaráö piltsins var harð-
legt og rannsakandi.
„Við verðum að taka því sem koma kann“. Faðirinn
laut niður og tók að tálga í ákafa.
Ingrid hélt áfram að lesa, meö smáhrukkum milli
brúnanna. Annik og Sverre þrættu um spilið. Per rólaði
sér. Hann starði inn í logann, blóðið steig liægan upp
í mjótt andlitið og gerði það blóðrjótt.
Bjartan maídag kom Anna heim að Lövli. Það var
laugardagur, — Úr bílnum sá hún margar konur, sem
gengu allar í sömu átt með bjarkargreinar í höndunum,
með litla hrífu, körfu eða garðkönnu. Þær voru á leið
til kirkjugarösins til að hirða grafir, moldin var oröin
þíð.
Þegar hún kom heim að miðdegisborðinu, var það
einnig skreytt með nýútsprungnum bjarkargreinum.
Henni hitnaði allri af gleði, aldrei hafði hún lifað aðra
eins stund.
Og þessi gleðitilfinningu var einvöld allan daginn.
Hún sá strax að of þurrt var á gluggablómunum, ryk
á hyllunum og illa stoppað í hnén á sokkunum hans
Sverres, en hún sagði ekki neitt. Hún sat í gamla, góða
ruggustólnum og heyrði Annik skella dyrunum og
drenginn ólmast í stiganum — en hér á heimilinu þyrfti
enginn að ganga með hrífu og fræ út að gröf.
Þegar hún var komin í sitt eigið rúm um kvöldið og
búið var að slökkva ljósið, sagöi hún.
„Við erum aldrei nógu þakklátar, manneskjurnar.
Það er holt að verða dálítið smeykur annað slagið. Eg
finn á lyktinni að þú hefur reykt í rúminu meðan ég
var í burtu — en það er þó alltaf skárra en karbóllykt“.
Svipað þessu hélzt skap hennar lengi frameftir. Já,
þegar Per féll á stúdentsprófinu, var það Roar en ekki
hún, sem tók sér það nærri. Hún skrifaði strax Hans Jó-
hanni og sagði lionum þessa sorglegu frétt, og bað hann
jafnframt að bjóða hinum börnunum í sumarfrí til Guð-
brandsdals — Per yrði að vera heima í sumar, vinna í
garðinum og lesa af kappi, — þá refsingu yrði hann að
taka út.
XX>0000000000000000000000000000<>0000(
OOOOOOO <>000000000000000000000000000000000000000 0000.0000000000000000000000000000000000