Þjóðviljinn - 23.07.1946, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 23. júlí 1946.
ÞJOÐVEuJINN
3
•\ i
ÍÞRÓTTIR
Ritstjóri: FRÍMANN HELGASON
Danir unnu Fram með 5:0 eftir
| nokkuð jafnan síðari hálfleik
Danir töpuðu þriðja leiknum 4:1. eftir hraðan
og góðan leik
Þeir, sem horfðu á þennan
leik og þann fyrsta, höfðu á-
stæðu til að vera jafn ánægð
ir og þeir voru óánægðir með
landsleikinn. I þessum leik
komu keppendurnir í liði Is-
lendinga með baráttuvilja og
tilraunir til samleiks sem gaf
árangur. Það sem mestu mun
aði þó er niðurröðun liðsins.
Það kom á daginn að hliðar-
framverðirnir eru lykillinn að
öryggi eða upplausn liðsins.
Að vísu var lið Dananna ekki
eins sterkt og í landsleiknum.
Gangur leiksins
Danir eiga markvalið og
kjósa að leika á suðurmark-
ið. Hliðarvindur var, en þó
ekki það mikill, að hann
hefði áhrif á leikinn.
Islendingar gera þegar á-
hlaup á miðju vallarins, en
framspyrnan til Alberts var
of hörð til þess að hann næði
henní og knötturinn fór fram
hjá. Gera Danir nú áhlaup
og tekst miðherjanum að
komast framhjá Birgi og gefa
fyrir markið en því er bjarg-
að. íslendingar gera nú hvert
áhlaupið eftir annað. Er
hægri sóknararmurinn tvisv
ar í röð með góð áhlaup en
Þórhallur er heldur seinn að
skila frá sér. Enn á ný kem-
ur knöttur frá hægri og fyr-
ir fætur Hauks sem stendur
fyrir opnu marki á mark-
teig en skaut yfir það. Dan-
ir gera líka áhlaup, og sum
allhættuleg, en vörnin er allt
af á sínum stað og er þar
varla lát að finna. Eftir 20
mín. kemur fyrsta markið.
Miðframvörður Dana hefur
náð knettinum á vítateigslínu
en Albert fylgir fast eftir,
svo að miðframv. hyggst, að
gefa markmanni knöttinn,
en spyrnan var of lin svo
Albert nær knettinum, leik-
ur á markvörðinn og leggur
knöttinn rólega í netið. Dan-
ir herða sig nú mjög og á
W. Hansen skot í stöngina.
Ganga áhlaupin á víxl
með miklum hraða, og eru
það Islendingar sem ráða
leiknum. Islendingar fá auka
spyrnu út við miðlínu. — Jón
Jónsson spyrnir, Albert fylg
ir fast eftir og lendir í ein-
vígi við markmanninn. Knött
urinn virðist kominn í mark
' en hrekkur til baka en Hauk
j ur sendir hann aftur í mark
l ið, til frekara öryggis 2:0 fyr
j ir Islendinga. Danir gera enn
j hættulegt áhlaup, kom það
| frá hægri, W. Hansen endar
! það með prýðilegu skoti sem
lendir í þverslá, Toni var of
' seinn upp, því knötturinn
ienti í bakkastinu á höndum
hans en fór yfir. Þetta veitti
Dönum horn og náðu þeir
Lyngsaa og Hardy nokkrum
góðum skiptingum og fylgja
á eftir góð skot sem öll voru
tekin af Tona eða fóru fram-
hjá. Þannig endaði fyrri
hálfleikur.
Síðari hálfleikur er líkur
þeim fyrri. Liðin skiptast á
snöggum upphlaupum en
munurinn er að íslenzku fram
verðirnir byggja oft betur
upp en Danir, og hjálpaði það
innherjunum til að taka góð
an þátt í leiknum, en annars
voru þeir veikustu menn
liðsins. Albert er oft ágeng-
ur og fylginn sér og á mið-
framvörðurinn erfitt með
hann og þó eru margar send
ingarnar sem hann fær, of
háar til þess að hann geti
notað þær fyllilega. Úr einni
slíkri spyrnu tekst honum
að taka knöttinn strax og
fleyta honum áfram í mark,
fast út við stöng með fram-
vörðinn klemmdan að hinni
hliðinni.
Var þetta meistaralega
gert, og bar glöggt vitni hve
leikinn Albert er. Yfirleitt er
sóknin meiri á mark Dana, og
komast þeir hvað eftir annað

innfyrir, Ellert og Þórhall-
ur, og gefa vel fyrir en ekki
tekst að gera mark. Haukur
á gott skot á markið en Ove
ver. W. Hansen vinnur oft
prýðilega og á margar góð-
ar spyrnur fyrir mark en
þar er alltaf einhver til varn
ar. Ilansen er kominn út á
hægri „kant“, hleypur upp
með knöttinn og gefur hann
fyrir. Hardy ætlar að taka
hann en missir af honum. —
Við þetta fer Anton úr jafn-
vægisstöðu en er of seinn,
svo honum tekst aðeins að ná
til knattarins, en allt kem-
ur fyrir ekki og hann renn-
ur áfram á ská í markið, 3:1,
fyrir íslendinga. Islendingar
gera enn áhlaup, Albert á
margar góðar ,,vippur“ til
Ellerts sem þó gefa ekki á-
rangur. Nokkru fyrir leikslok
fylgir Haukur fast eftir með
knetti á endamarkalínu og
sendir hann fyrir mark til
Ellerts sem er þar og sendir
hann óverjandi í mark, 4:1.
Þannig lauk þessum þriðja
leik.
Leikurinn var hraður og
nokkuð harður á köflum, án
þess að það færi úr hófi,
enda hafði Guðjón gott vald
á leiknum.
Lið Dananna var eigi einsj
sterkt og það sem keppti viðj
íslenzka landsliðið. Aftasta
vörnin var þó næstum sú
sama, með Bostrup sem
bezta mann. Paul Petersen
var ekki eins sterkur og bú-
azt hefði mátt við. Það er
alls ekki hægt að saka Ove
fyrir mörkin. Ivan var oft
góður, en ekki eins virkur og
í landsleiknum. Bezti maður
framlínunnar var W. Hansen.
Hann skapaði beztu áhlaupin.
Karl Aage var haldið niðri
af Sveini og Hafsteinn hafði
betra lag á Lyngsaa en á
landsleiknum. Eins og fyrr
er sagt, voru það hliðarfram
verðirnir sem voru lyklarnir
að þessum góða leik Islend-
inganna, Sveinn Helga og
Kristján Ólafs. Sveinn var
hinn öruggasti maður í öll-
um spyrnum, auk þess sem
hann hafði mjög erfiðan
mann að vakta. Kristján
hafði aftur á móti furðulega
yfirferð og var allsstaðar ná-
lægur og gaf hvergi eftir,
og byggði einnig oft vel upp.
Stundum fór hann heldur
langt en það kom ekki að
sök, hann var strax kominn
eins og ,,snæljós“ til baka.
Áhrif þessara manna á liðið
og leikinn verða ekki ofmetin.
Albert var höfuð og herðar
framlínunnar. Leikni hans
var frábær. Jón sótti sig í
seinni hálfleik. Útherjarnir
eru ekki sterkir en kvikir
og komust mjög sæmilega
frá leiknum. Aftasta vörnin
var örugg. Anton varði vel og
sló knöttinn oft laglega frá.
Hafsteinn og Sigurður voru
traustir og sérstaklega voru
spörk Hafsteins hrein og á-
ákveðin. Birgir var einnig
mjög öruggur, og alltaf á
-) - f;
. r*

Þegar í upphafi leiksins
•mátti sjá að þetta lið Dan-
anna.var ekki eins sterkt og
landsliðið, enda hafði verið
skipt um 6 menn í liði þe'rra.
Fyrri hálfleikur var þó vel
leikinn, af þeim, og veittu
Framarar þó sæmilegt við-
nám en „uppdekkningar“
voru ekki sterkar, og það sem
verra var, að uppbyggingin
var of stórbrotin. Sæmundur
gerði sig oft sekan um þetta
og Karl líka að óþörfu og
ástæðan til þess að Fram
náði ekki strax föstum tökum
á leiknum var einmitt það að
þe'ir notuðu ekki allir stutta
samleikinn. Það var ekki fyrr
en í síðari hálfleik sem þeir
sameiginlega tóku hann upp,
og það gjörbreytti öllu.
Fyrsta maiíkið ,sem Danir
gera var meistaralegt. Á-
hlaupið byrjar á vallarhelm-
ingi Dana hægra megin. And
ersen gefur knöttinn til w.
Hansen, sem sendir hann
til L. Sörensen, þaðan yfir á
„kantinn“ til Lyngsaa sem
sendir hann strax miðframh.
Hardy gefur w- Hansen hann
aftur sem skaut óverjandi í
mark.
Fram gerir nú áhlaup við
og við og átti Gísli skot, en
það fór rétt fyrir ofan. Litlu
síðar er Valtýr nærri, en
Egon greip fljótt inn í, og
forðaði. Lá heldur á Fram og
meiri hætta í upphlaupum
Dana og efti'r 20 mín. gerir
Seeback annað markið, sem
var skáskot út við stöng.
Næstu 15 mín eru áhlaup á
báða bóga en Danir öruggari
og hættulegri. Þriðja markið
kemur eftir ágæta miðun frá
vinstri og skallar Hardy í
mark.
Fjórða markið setur svo
Seeback- Framarar herða sig
nú og gera áhlaup hægra meg
in. Þórhallur gefur góðan
knött fyrir markið. Valtýr
fylgir fast eftir. Egon verður
að kasta sér og er hart að
þrengdur. Litlu síðar á Gísli
gott skot á mark en Egon
ver. Danir gera enn áhlaup
sem endar með skoti er strýk
ur þverslána á marki Fram.
Gísli er enn nærgöngull
rnar'ki Dana eftir að hafa
rnjög laglega komizt framhjá
Axel Petersen en skaut fyrir
ofan.
réttum stað, og greip oft vel
inn í til að stöðva sókn Dan-
anna.
Var þessi sigur kærkominn
eftir ófarir landsleiksins.
Eftir gang leiksins má
segja að sigurinn hafi verið
heldur mikill. Þótt mikið hafi
legið á Dönum, þá var ekki
um þá yfirburði að ræða sem
4:1 gætu bent til.
Dómari var Guðión Einars
son.
mu! ttii i nm<i, nJ»»» j , ..
Síðari hálfleikur er yfirleitf
jafn og náðu Framarar oft
mjög laglegum samleik me@
stuttum spyrnum og hröðum!
sbaðsetningum liðsins. Hin'
truflandi stóru spöxk sáust
varla og úthald þeirra virtisti
nóg fyrir þennan hraða.
Þetta hafði þau áhrif að
leikur Dananna truflaðist svoi
að þeir náðu aldrei svipuðum
tökum á leiknum og í fyrril
hálfleik, enda gera Daniri
ekki nema eitt mark í þess-<
um hálfleik.
Til að byrja með lá oft áJ
Dönum en þó sköpuðusti
aldrei opin tækifæri fyrir,
Fram til að gera mark enda!
kunni Egon þá list að grípa
inn í leikinn á réttu augna-
bliki. Markið setti miðfram-
herjinn Hardy. Sókn Fram-
ara virtist oftast vanta loka-
atriðið, skotin, enda var framl
línan veikari hluti liðsins.;
Vörnin með Karl, Sigurð og
Kristján sem beztu menn var
æði örugg, og tókst Karli véll
að halda hinum ágæta út-
herja Lyngsaa mikið till
niðri. Kristján byggði oft lag,
lega upp og hefur furðulegti
úthald. Gísli er leikinn og
kvikasti maðurinn í framlín-
unni, en vantar skot. Aftastai.
vörn Dananna var örugg.,
Hliðarframverðir byggðui
ekki vel upp og jafnvel Ivarx
mistókst stundum. 1 framlín-
unni var það I. w. Hansen1
sem byggði bezt upp, var ofti
góður samleikur milli hanö
og Seebacks. Lyngsaa var
ekki eins virkur og í lands-
leiknum-
Það kom áhorfendum undi
arlega fyrir sjónir að sjá Ottó
Jónsson hvergi með í liði!
Fram, þar sem honum var
teflt fram sem varamanni í
Framh. á 6. síðu.
Dönsku kriatt-
spyrnumennirnir
kvaddir
Dönsku "knattspyrnumenn-
irnir lögðu af stað heimleiðis
með flugvél frá Keflavíkur-
flugvellinum kl. 6 1 morgun.
I gærkvöld héldu íslenzkir
knattspyrnumenn þeim
kveðjusamsæti að Garði og
voru þar fluttar margar ræð-
ur og afhentar gjafir. Þeir
sem töluðu af hálfu Dananna
létu í ljós mikla ánægju yfir
komunni hingað og luku upp
einum munni um það, a5
þetta hefði verið skemmti-
legasta föré sem þeir hefðu,
tekið þátt í. Danski konsúll-
inn, Ludvig Storr, hélt þarna
mjög athyglisverða ræðu og
verður sagt nánar fra hennij
hér í blaðinu sem og öllpl
þessu ánægjulega samsæti.