Þjóðviljinn - 29.08.1946, Blaðsíða 6

6
ÞJÖÐVTLJINN
Pimmtudagur 29. ágúst 1946.
Hitalögn
Tilboð óskast í lögn á hitunar- og hrein-
lætiskerfi í Iðnskólabygginguna við
Skólavörðutorg. Teikninga og upplýs-
inga skal vitjað til skrifstofu h.f. Ham-
ars, gegn kr. 300,00 skilastryggingu.
Byggingarnefndin.
Móta-timbur
Fyrirliggjandi timburflekar í steypumót,
stærð: 50x150x2 cm.
Almenna byggingarfélagið hi.
Lækjargötu lOa, símar: 2506 og 4790.
Asbestplötur
GRnnm GRŒne
Liósmynda í heimahúsum
Eg undirritaður tek myndir í heima-
húsum fyrir þá, er þess óska.
Vil sérstaklega benda fólki á að barna
myndir verða eðlilegastar, ef þær eru
teknar heima, t. d. af börnum að leik,
bæði inni og úti.
Ennfremur tek ég myndir við ýmis
tækifæri, svo sem brúðkaup, afmæli o.
fl.
Afgreiði allar myndir fljótt og nákvœmt
Virðingarfyllst,
LJÓSMYNDAVINNUSTOFAN,
Háteigsvegi 4. — Sími 1049.
ÞÓRARINN SIGURÐSSON
ljósmyndari.
Fyrirliggjandi sléttar asbestplötur,
stærð: ý4”x4’x8’. —
Almenna byggingarfélagið h.f.
Lækjargötu lOa, símar: 2506 og 4790.
Matvælageymslan hi.
Pósthólf 658.
Undirritaður óska að taka á leigu til eins
árs — geymsluhólf. —
Nafn: .......................
Heimili: ......................
HrxbsImáhrábuneylA
inu jakkalaus, skvrtan opin í
hálsinn. Hann lá í djúpum
fullkomnum friði og svo varn
arlaus að hann virtist vera
saklaus. Ljósgullið hár hans
lá í sveittum lokkum yfir
andlitinu eins og hann hefði
lagt sig að loknum leik. Hann
sýndist vera mjög ungur, þar
sem hann lá þarna yirtist
hann ekki heyra til sama
helmi og Cost í blóði sínu
fyrir framan spegilinn og
Stone í spennitreyjunni. Mað-
ur virtist hálfneyddur til að
álíta: Þetta er áróður, tómur
áróður; hann getur ekki . .
Rowe virtist andlit hans mjög
fagurt, fegurra en systur
hans sem gat afmyndast af
sorg eða meðaumkvun. Þegar
hann leit á hinn sofandi
mann skynjaði hann örlítið
af styrk og töfrum og að-
dráttarafli níhilismans — að
vera sama um allt, að eiga'
sér engar reglur og enga ást.
Lífið varð óbrotið. . . Hann
I
hafði verið að lesa þegarj
hann sofnaði; bók lá á rúm-
inu og önnur hönd hans hélt
henni ennþá opinni; þetta
var líkt og grafhýsi ungs
námsmanns, ef maður beygði
sig gat maður lesið á hvítri
síðunrxi grafskriftina sem
honum hafði verið valin, —
vísu:
Denn Orplieus ists. Seine
Metamorphose
in dem und dem. Wir sollen
uns nicht miihn
um andre Namen. Ein fiir
alle Male
ists Orpheus, wenn es singt.
Fingurinn huldi enginn.
Það var eins og hann væri
eina ofbeldið í heiminum og
þegar hann svæfi væri frið-1
ur allsstaðar.
Þau horfðu á hann og hannj
vaknaði. Fólk kemur upp umj
sig þegar það vaknar: Stund
um vaknar það með hrópi
eftir illan draum; stundum
byltir það sér frá einni hlið
til annarrar og hristir höfuð-
ið og grúfir það niður eins
og það væri hrætt við að
vakna. Hilfe vaknaði einfald-
lega: augun hrukkuðust
augnablik líkt og augu barns
þegar barnsfóstran dregur
frá gluggunum og ljósið kem-
ur inn; síðan voru þau galop-
in og hann horfði á þau með
algerri sjálfstjórn. Hin ljós-
bláu augu hans skildu full-
komlega hvernig málum var
komið: það var óþarfi að
koma með útskýringar. Hann
brosti og Rowe vissi ekki fyrr
en hann var farinn að brosa
á móti. Það var sams konar
bragð og drengir leika stund
um, að gefast upp, viður-
kenna allt, svo að allt afbrot-
ið virðist smávægilegt og
uppistandið fáránlegt. Það
sagði hann: „Stattu alveg
kyrr. Þú sérð að enn er ým-
islegt sem ástæða er til að
tala um.“
Rowe sagði: „Eg var ein-
eru til uppgjafaraugnablik, mitt að velta því fyrir mér,
þegar það er langtum auð- hvar þú hefðir hana.“
veldara að elska fjandmann
sinn en að muna. . . .
Rowe sagði lágt: „Mynd-
irnar ....“.
„Myndirnar.“ Hann brosti
hreinskilnislega til þeirra.
„Nú getum við samið á
skynsamlegan hátt. Við erum
báðir í klípu.“
„Eg skil ennþá ekki,“
sagði Rowe, „hvað þú hefur
upp á að bjóða. Þú heldur þó
„Já. Eg er með þær.“ Hann ekki, eða hvað, að þú getir
hlaut að vita að öllu var lok! skotið okkur bæði og komizt
ið — þar á meðal lífinu, en svo til írlands? Þessir vegg-
ir eru eins þunnir og pappír.
Allir vita að þú ert leigjand-
samt var hann með kátínu-
svip. „Þú verður að viður-
kenna,“ sagði hann, „að ég
hef snúið á þig. Og nú er ég
„uti að aka“.“ Hann leit á( Prigun FaXaílÓcl
kertastjakann sem systiri
hans hélt á og sagði: „Eg, Frh. af 4. síðn.
gefst upp,“ með gáskasvipl mikið og óeigingjarnt starf
þar sem hann lá aftur á bak' í nefndinni og til Mr. Gra-
í rúminu, eins og þau hefðu hams fulltrúa Englands. Enn
öll þrjú verið að leika sér. i fremur þakkir til þeirra at-
,",Hvar eru þær?“ I vinnumólaráðherra er setið
Hann sagði: „Við skulunJhafa Þessi 9 ár Haraldar
gera samning. Við skulum! Guðmundssonar er var ráð-
skipta,“ líkt og hann væri að herra er Faxaílóanefnd hóf
stinga upp á því að skipta á slhrf sin> ÓLfs Thors er tók
erlendumfrímerkjum og sæl-'móti Faxaflóanefnd 1939; Vil
gæy_ (hjálms Þór er gerði mér
Rowe sagði: „Við þurfum fært að kynna mér Þessi mál
ekki að skipta á neinu. Þú ítarlega °§ síðast en ekki sízt
ert búinn að vera.“
„Systir mín elskar þig mik
ið, er það ekki?“ — Hann
neitaði að taka þessu með
alvöru. „Þú getur varla haft
löngun til að gera út af við
mág þinn?“
„Þú settir ekki fyrir þig
að reyna að drepa systur
þína.“
Hann sagði blíðlega og ást
ríðulaust: „O, það var sorg-
leg nauðsyn,“ og hló snögg-
lega svo að allt þetta atvik
Áka Jakobssonar er sýnt hef-
ur mik'nn áhuga fyrir þessu
máli.
63% togaranna í Faxa-
flóa eru enskir
Varðandi skaðabótamálið
og veiðar í Faxafióa svaraði
Árni:
— Skaðabótamálið mun
verða nokkuð erfitt viðfangs.
í Faxaflóa muii vera veitt
í normalári fyrlr 300 þúsund
sterlingspund-
Við, íslendingar eigum alla
með ferðatöskuna og sprengj bátana sem stunda dragnóta.
virtist álíka merkilegt ve;gar j flóanum og um 30%
una
og barnalegt prakkarastrik.
Hann virtist ásaka þau um
skort á kímnigáfu: — svona
nokkuð ættu þau ekki að
setja fyrir sig.
„Við skulum haga okkur
eins og skynsamt, siðað
fólk,“ sagði hann, „og gera
samning. — Legðu frá þér
kertastjakann, Anna. Eg
gæti ekki gert ykkur neitt
hér enda þótt ég vildi það.“
Hann gerði enga tilraun til
að rísa á fætur, og lagði
fram varnarleysi sitt sem
sönnunargagn.
„Við höfum ekkert að
semja um,“ sagði Rowe. „Eg
vil fá myndirnar, og lögregl-
an vill fá þig. Þú talaðir ekki
um samninga við Stone —
eða Jones.“
„Eg veit alls ekkert um
þau mál,“ sagði Hilfe. — „Eg
get ekki borið ábyrgð — eða
hvað? — á öllu því sem mín
ir menn gera. Þetta er ekki
sanngjarnt, Rowe.“ — Hann
spurði: „Lestu ljóð? Hér
er ljóð sem virðist fjalla al-
veg um það sama ....“. —
Hann settist upp, lyfti bók-
togaranna, en Englendingar
eiga 63% þeirra togara sem
stunda veiðar í Faxajlóa.
Brýn þörf skips til
rannsókna
— Okkur vantar tilfinnan-
lega skip til hafrannsókna,
sagði Árni Friðriksson enn-
fremur. Það er ekki vanzá-
laust að reka stórar skrifstof-
ur í landi en geta ekki fylgzt
með því sem gerist í sjónum.
Við höfum okkar skoðanir á
því hvers vegna síld hefur
brugðist tvö undanfarin sum-
ur, en okkur vantar allar
sannanir vegna þess að við
höfum engar rannsóknir get-
að gert.
Þá er það hæpið að við get-
um komizt að samningum
um rannsóknir ef sýnt er að
við getum ekki lagt fram okk
ar skerf til rannsóknanna-
Loks getum við ekki
vænzt þess að nein erlend
þjóð taki til rannsóknar við-
fangsefni íslenzkrar útgerðar
ef við gerum það ekki sjálfir.
Taldi Árni að nægja myndi
að útbúa eitt þeirra varð-
skipa (sem óhjákvæmilega
inni og kastaði henni frá sér( þarf að kaupa) til slíkra rann
aftur. Með byssu í hendinni sókna.