Þjóðviljinn - 15.02.1947, Síða 5

Þjóðviljinn - 15.02.1947, Síða 5
Laugardagur 15. febrúar 1947 Þ JÓÐVILJINN 5 Málefni 09 máleinaleysi III Raforka, síóriðja og byggingar- stofnun ríkisins Þjóðviljinn birtir í dag tillögur sósíalista um raístöðvar, vatns- og hveravirkjanir og stóriðju í sambandi við þær; enníremur tillögur um byggingar stoínun ríkisins, sem liggja nú íyrir alþingi í frum- varpi Sigfúsar Sigurhjartarsonar. Hugsjónir heildsalastjórnarinnar í þessum sömu málum sjást í dálkinum til hægri. ,,a) Flýtt sé svo sem verða má nýjum stórvirkjunum Sogsins og Laxár í Suður- Þingeyjarsýslu með sérstöku samkomu- lagi við Reykjavíkurbæ og Akureyri, ef verða mætti, að virkjunum þessum yrði lokið árin 1948—’49. Öflugur stuðningur sé veittur bæjar- og sveitarfélögum við að koma upp nauðsynlegum raforkuveit- um og séu jöfnum höndum byggðar diesel- og eimtúrbínurafstöðvar og vatns virkjanir eftir því sem við á í hverjum stað. Hveraorka verði virkjuð í stórum stíl, ef tilraunir leiða í ljós, að það sé hagkvæmt. b) Undirbúningur með hverskonar nauðsynlegum rannsóknum sé hafinn til þess að geta komið upp hér á landi á næsta áratug stóriðju, sem fyrst og fremst byggi á ódýrri raforku og vinni úr innlendum hráefnum, sem nú þegar eru fundin eða finnast kunna við rann- sóknir, og erlendum hráefnum, sem borga myndi sig að flytja inn. Skulu sérstaklega rannsökuð virkjunarskilyrði Þjórsár og fjárhagslegur möguleiki á mjög stóru orkuveri, er skapi grundvöll « að stóriðju á Suðurlandsundirlendinu og vélreknum landbúnaði. c) Áburðarverksmiðja sé byggð, ef rannsóknir þær, sem nú standa yfir, leiða í ljós, að það sé æskilegt. d) Sementsverksmiðju sé komið upp, er fullnægi sementsþörf landsmanna, strax er jákvætt álit sérfræðinga á mál- inu væri fengið. Komið verði upp byggingarstofnun ríkisins, er hafi þessi megin hlutverk með höndum: a) að safna skýrslum um húsnæðis- ástandið í kaupstöðum og kauptúnum og gera áætlanir og tillögur um, hvernig bætt verði úr húsnæðisþörfinni á hverj- um tíma. b) að annast byggingarframkvæmdir fyrir byggingarfélög, sem njóta opin- berrar aðstoðar við byggingarfram- kvæmdir, ef þau óska þess og fyrir ríkið, sveitarfélög og»aðra aðila, eftir því sem óskað er og við verður komið. c) að gera teikningar að húsum bygg- íngarfélaga, sem njóta opinberrar að- stoðar og að húsum og mannvirkjum annarra, eftir því sem óskað er og við verður komið. d) að annast lántökur til byggingar- framkvæmda byggingarfélaga og sveit- arfélaga, sem njóta opinberrar aðstoðar við framkvæmdirnar og hafa að öðru leyti með höndum í umboði ríkisstjórn- arinnar framkvæmd þeirra laga, sem f jalla um opinbéra aðstoð við byggingu íbúðarhúsa í kaupstöðum og kauptúnum. e) að veita leyfi til bygginga og kaupa á byggingarefni, samkvæmt því er að framan' segir. Öll framangreind atriði verði lögfest á þessu þingi“. Ekkert 'fí ' . ít. po ~ ® • n — s* • í , W k „Húsnæðisskorti og heilsuspillandi íbúðum, hvar sem er á landinu verði útrýmt með bygg ingu liaglívæmra íbúð- arhúsa“. -• ~j-1* .- Peter Freuchen: [ Víðsjá Þjóðviljans 15. 2. 1947. „YES, SIR íí An efa _ er orsök alis þessa minnLmáttarkennd hvítu mann- anna gagnvart negrum. Eg fékk ágæta sönnun þess í Tennessee, þar sem ég var til að halda fyrárlestur. Það átti að halda samkvæmi, og ég vildi gjarnan taka með mér mann einn, sem ég hafði kynnzt og hafði mætur á. Mér var svarað, dálítið vandræða- lega, að í þéssum ríkjum „um- gengist maður ekki negra eða mann sem að einhverju leyti hefði negrabióð." Síðar var mér skýrt frá að maður þessi. sem var háskóta- kennari, væri að einum sextánda hluta negri. Eg spurði hvort þeir álitu stg standa svo iangt að baki negrum, að þessir fimmtán hlutar af hvítu blóði nægðu ekki til að vega upp á máti hin-um eina af negraiblóði. Þeir svöruðu „að þannig hefðu þedr nú ekki skoðað það“, en þetta var venja. Og ég var gest- ur og átti að halda fyrirlestur. „Negrinn" kom ekki. Það kemur margt kynlegt fyr- ir og þó er það leiðinlegt, því að það sýnir á hve lágu stigi hvítu mennirnir standa þarna. Eg kom til manns, sem full- vissaði mig um, að hann væri hlynntur’ Skoðunum mínum. Og hgnn tók sjálfan sig sem dæmi um hvernig maður gæti „ágæt- lega umgengist þá.“ Síðan sagði hann, að sér og vini sínum þætti mjög' % gaman að fara á veiðar, og hvert haust færu þeir eina ferð með hundrað svo að maður skilji aðstæðurnar prósent negra, sem er rektor! til fulls." Svo var ekki talað við negraháskóla þar í borginni.' meira um það mál. Vel menntaður maður. — Hvítu mennimir tveir höfðu tjald fyrir sig og negrinn fyrir sig. Þeir skiptust á að eida mat. En þá daga sem negrinn var matsveinn, undirbjó hann aiHt og lagði á borð fyrir hvítu „félagana" inni í tjaldihu. Síðan tók hann sinn Síðari grein mat, — sem hann hafði sjáifur búið til — og fór með hann út úr tjaldinu. Þar sat hann svo undir heiðum himni, og þeir töl- uðh saman gegnum tjaldvegginn „alveg frjálst og óþvingað“ (!j(!) Takið eftir því að hwíti mað- urinn sagði frá þessu sem dæmi um sína miklu menningu og frjálslyndi. Hvorugum hinna hvítu herra mun nokkurn tíma hafa dottið í hug, að negrinn hafi með sjálfum sér brosað að þeim. Eg kom til Amarillo, Texas. Þar hitti ég danskan prest, síra Sörensen. Hann viðurkenndi, að negrar mættu ekki koma í kirkj una til sín. Þegar ég gerði til- raun til að tala um þetta við hann, tók hann strax hina venju- legu — og auðveldu — afstöðu; „Hr. Freuehen, ég vil ráð- leggja yður að dei'la ekki um þessi mál hér í Ameríku. Mað- ur þarf að dveiljast hér mörg ár, Eg verð þó að bæta því við til skýringar afstöðu þessa merkilega Dana, að aðrir sögðu mér. að kirkja hans mundi verða brennd til grunna, ef hann hleypti negrum þar inn. Og annar prestur — hann var Skoti — leit á þetta frá sjónar- miði kaldrar skynsemi. Hann sagði; „Kæri Hr. Freuchen, ef ég hleypti negrum hér inn, mundi ég ekki verða prestur hér lengur. Eg mundi missa atvinnu mína. „Það voru vissulega skilj- anleg rök. En á striðsárunum, þegar skort ur var á vinnuafili, fluttu hundr- uð þúsunda af negrum úr Suð- urríkjunum í Norðurríkin. Þar þrífast þeir vel, þeir hafa jafn- rétti við hvíta menn og munu aldrei snúa aftur til Suðurrikj- anna. Og nú er þeirra saknað þar. Það er gott að nota hið mikla Framhald á 7. síðu. ujlriMnj&r rvaroMs I Bandaríkjunum gilda lög hinna hvítu manna. Fyrir nokkrum clögum síð- an birtist sú frétt í íslenzk- um blöðum að mikið verðfall hefði orðið á brezkum ríkis- skuldabréfum. Þó undarlegt megi virðast er þessi frétt athyglisverð fyr ir íslendinga. Fjármálapostuli afturhaldsins, Jón Árnason» lýsti því sem sé yfir opinbei lega að íslendingar ættu að kaupa brezk ríkisskuldabréf fyrir eiguir sínar erlendis, en hcetta við alla nýsköpun! Síð an œttu þeir að hirða sína 3 prósent vexti og láta þar við sitja! Én nú hefur það þegar komi ið i Ijós að þessi forsmánar- lega afturhaldsstefna í fjár- málum hefði ekki einu sinni fœrt íslendingum neina þrjú prós. veséti, heldur orðið til þess að ótaldar milljónir hefðu tapazt gersamlega. —' Hins vegar eru togararnir, sem Jon Árnason hataðist mest við. þegar orðnir 30 prós. verðmeiri en þegar sam ið var um kaup á þeim ■ og það áður en þeir eru tekn- ir í notkun- Og á hverju ári eiga þeir eftir að fœra þjóð- inni nýjan arð og auka fram- farir og velmegun Islendinga. En hversu lengi á slíkur fjárrnálaglópur sem Jón Ama son að sitja í einu œðsta f jár, málaembætti landsins?

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.