Þjóðviljinn - 30.10.1949, Síða 6

Þ JÖÐ VTLJINN
Suano.dag'ur 30. októ-ber 1949
LÞú átt nóg af öllu, en hér var önnur,
i \ sem átti ekki neitt"
f Framhald af 3. siðu.
-ftð fóstri minn, Sigurjón á
Laxamýri (en ég er systurdótt
: ir konu hans, Snjólaugar og
• iólst þar upp sem ein af börn-
■|im þeirra hjóna), sagði að
Ijósmóðurstörf væru aðeins
fyrir eldri konur. Já, þannig
ivar almennt litið á þá, og þótti
engum mikið þótt mörg konan
liefði það í hjáverkum með
heimilisstörfunum. I dag er
íslenzkar ljósmæður fjölmenn
stétt sem nýtur virðingar og
álits og á fjölmörgum dugandi
starfskröftum á að skipa.
i ■ ★
Á leiðinni heim dettur mer í
hug saga, sem mér var einu
Binni sögð um Þórdísi ljósmóð-
ur. Á einu efnaheimili hér í
fcæ hafði húsmóðirin farið í
fcurtu, en á meðan eignaðist
Bæjarfréttir
FramhaVj ai 4. síðu.
Ferming; í Fríkirkjunnl sunnudag-
Inn 30. október 1949. Próf. Asmund
ur Guðmundsson fermir.
Piltar: Einar Jónsson, Grenimel
8, Grímur V. Sigurðsson, Kapla-
skjólsvegi 9, Hannes G. Sigurðsson
Ánanaustum E, Hörður Sófusson,
Ásvallagötu 39, Kjartan Þ. Val-
geirsson, Njálsgötu 32, Magnús M.
Brynjólfsson, Reynimel 29, Magn-
ús Oddsson, Hraunteig 3, Markús
Sigurðsson, Njálsgötu 69, Ólafur J
Hjartarson, Hjaiiaveg 2, Rafn
Kjartansson, Smiðjustíg 6, Sigurðir
I. Sveinsson, Fiókagötu 10, Stefán
Unnar Magnússon, Hagamel 17,
Valgeir Geirsson, Skipasundi 44,
Vilhjálmur K. Hjartarson, Hjalla-
veg 2 og Þorsteinn J. Viggósson,
Hringbraut 37. — Stúlkur: Anna
Tryggvadóttir, Hávallagötu 9,
Ásta Erlingsdóttir, Bjargi við
Sundlaugaveg, Ásthildur Sigurðar
dóttir, Víðimel 35, Birna Þ. Viggós
dóttir, Hringbraut 37, Guðrún Erla
Vinnukona sem var hjá henni Skúladóttir,, Skeggjagötu 19, Guð-
fcarn, og stundaði fru Þordis jKristin s Helgadóttir, Sólvalla-
.Bsengurkonuna. Þegar húsmóð- |götu 72, Kristjaiiá Rfchter, Ásvaila
írin kom heim, var búið að |götu 39, Ólafía K. Sigurðardóttir,
taka ríflega af sængurfatnaði Kiappastíg 13, Sigurbjörg Jóns-
fcennar og öðru handa sængur-
konunni og barninu. „Þú átt
póg af öllu, en hér var önnur
sem átti ekki neitt“, sagði Þór-
<dís við húsmóðurina, og svo
var ekki talað meira um það.
Þ. V.
Við guíuhreinsum
og þyrlum íiður og dún
úr sængurfötum
Fiðurhreinsun
0
Hverfisgötu 52.
Sími 1727.

Siblíusýning
Framh. af 8. síðu.
ur Ólafsson kristniboði hafa
komið þessari sýningu á fót,
með aðstoð þjóðminjavarðar og
Jandsbókavarðar. Ólafur Ólafs-
son hefur þó sérstaklega séð
xim biblíusýninguna.
Sýningin verður opin kirkju-
fundardagana, þ.e. í dag (sunnu
dag), mánudag og þriðjudag,
og er opin almenningi kl. 5—7
og 8—10 alla daga, Aðgangs-
eyrir or tvær krónur.
dóttir, Eiriksgötu 9, Sigurdís B.
Sveinsdóttir, Flókagötu 10, Stein-
unn Ó. Magnúsdóttir, Hverfisgötu
Ferming í Dómkirkjunni í dag.
DRENGIR:
Axel Aspelund, Laugateig 22. Á-
gúst Bent Mæhle, Spítalastíg 8.
Birgir Isleifur Gunnarsson, Fjölnis
veg 15. Birgir Einar Sigurðsson,
Sólvallagötu 66. Bragi G. Bjarna-
son, Laugaveg 11. Elfar Sigurðs-
son, Hofsvallagötu 17. Guðbjartur
Pálsson, Vesturvallagötu 5. Guð-
mundur Jónasson, Lækjarbug,
Breiðholtsveg. Jóhann Sigurður
Björgvinsson, Frakkastíg 26 A.
Jón Stefán Hannesson, Ásvalla-.
götu 65. Kjartan R. Blöndal, Tún-
götu 51. Knud Aage Otto Bruun,
Grettisgötu 12. Lárus Haraldur
Ólafsson, Ásvallagötu 13. Sigurm.
Óskarsson, Miklubraut 72. Sveinbj.
G. Sveinbjörnsson, Framhesv. 56A.
Þorlákur G. G. Sigursteinsson,
Öldu, Blesagróf. Þórarinn Guðm.-
son, Laugaveg 13.
STÚLKUR:
Anna Hatlemark, Camp Knox
Al. Anna Vilborg Sigurjónsdóttir,
Garðastræti 40. Ellen Björnsson,
Brávallagötu 10. Elsa Einarsdóttir,
Týsgötu 1. Erla Hanna Kaldalóns,
Laugaveg 92. Erla Sigrún Lúðviks
dóttir, Bollagötu 3. Erna Guðrún
Sigurðardóttir, Hringbraut 54.
Fríða Sigrxður Welding, Bústaða-
veg 5. Guðrún Þoi-kels Arnfinnsd.,
Eskihlíð A. Hrafnhildur Eyjólfs-
dóttir Nýlendugötu 17. Ingibjörg
Ólafsdóttir, Brávallagötu 42. Júlía
Gunnarsdóttir, Vestui’götu 68. Kat-
rín Guðjónsdóttir, Holtsgötu 34.
Kolbrún Erna Jónsdóttir, Framne3
veg 50. Margrét Matthíasdóttir,
Bergþórugötu 31. Ólafía Kolbrún
Tryggvadóttir, Karfavog 60. Ólöf
Erla Kristinsdóttir, Hringbraut 74.
Ragna Lára Ragnarsdóttir, Grett
isgötu 10. Soffia Eygló Benedikts
dóttir, Grettisgötu 37. Sólveig Árna
dóttir, Sólvallagötu 5. Súsanna M.
Kristinsdóttir, Miklubraut 16.
Svava Kjartansdóttir, Hverfisgötu
43. Vigdis Hallgnmsdóttir, Hring-
braut 96. Vilborg Harðardóttir,
Barmahlið 54.
Jazzblaðið, 9.
tbl. ’49, er kom
ið út. Efni: Is-
lenzkir hljóð-
færaleikarar
(óskar Cortes),
eftir Hall Sím-
onarson. Bréf frá lesendum og
svör við þeim. 9 beztu jazzplöt-
urnar. Carl Billich og hljómsv'eit
jhans, eftir Svavar Gests. Amerisk-
jir danslagatextai'. Ad lib, eftir
Svavar Gests. Nýjustu fréttir úr
heimi ja-zzins. Harmonikusíðan.
Æá&isie&íSÍMa
FRAMHALDSS AGA:"
BRODARHRINGURINN
fi
■
i
Þessi nýja framhaldssaga eftir sama
höfund og „Hús stormsins“ er spennandi
amerísk ástar- og sakamálasaga. — Byrj-
ið strax að lesa, svo að þið missið ekk-
ert úr.
iiHiiHiiiuimiiuuni
EFTIK
Mignon G. Eberhart
8. BAGUK.

mínum. Eg á heilmikið af peningum eins og þú
veizt. Eg vil að þú vitir þetta ef eitthvað kæmi
fyrir mig.“
„Eric.“
„Eg sagði ef eitthvað kæmi fyrir mig.“
„Já, en þér batnar áreiðanlega. Þeir fullyrða
það.“
„Já, já. En samt, Róní, ég ætla samt að gera
nýja erfðaskrá. Það er gott að Buff kom. Hann
getur gert uppkastið að henni í dag. Hann vinn-
ur ennþá slik minniháttar lögfræðiverk fyrir
vini sína. Eg á mikið af peningum, Róní. Og ég
ætla að arfleiða þig að þeim öllum. Hverjum
einasta eyri.....„Hann opnaði augun og leit á
hana milli grannra, hvítra fingra sinna. „Hvern-
ig lízt þér á það?“
Það var purpurakenndur litur á vörum hans.
Róní hngsaði meir um það en hvað hann var að
segja. Hann varð að hvíla sig. Catherine og allt
þetta tal um erfðaskrár. „En, elsku Eric, þér
batnar áreiðanlega. Eg hef verið gift svo stutt-
an tíma. Þetta er aðeins byrjunin á lífi okkar.
Það þarf mörg, mörg ár í hjónabandi til að
tengja fólk saman. Það verður að skapa hjóna-
bandið eins og vegg eða hús, einn múrstein í
einu.“ 1
„Hvað ertu að reyna að segja, Róní? Að þú
viljir ekki peningana mína?“
„Nei, nei, ég meina það ekki. En systur þíu-
ar —“
„Uss, hafðu engar áhyggjur af þeim. Þær
eiga nóg af peningum. Nóg af peningum," sagði
Eric hægt um leið og hann horfði fast milli
fingra sér. „En ef þú vilt ekki að ég arfielði
konuna mína af fjármunum mínum, — ef þú
elskar mig ekki nógu mikið — ef þú vilt að ég
verði áfram eins skuldbundinn þér fyrir að þú
giftist mér, örkumla manni — ef þú bannar
mér að gera þetta fyrir þig, þegar þú gerir svona
mikið fyrir mig, þá er auðvtiað —“ Hann varð
allt í einu andstuttur, varir hans alveg bláar.
Róní flýtti sér að segja: „Eg geri ekki nærri
nógu mikið fyrir þig, Eric. Þú verður að leyfa
mér að gera meira. Eg get lært að hugsa um þig
eins vel og Magnolía. En þér batnar áreiðaníega.
Mundu það. Og reyndu nú að hvíla þig ofurlítið,
gerðu það fyrir mig.“ Hún brosti og snerti hið
mjúka hrokkna hár hans með hendinni. Henni
til undrunar stundi hann og sneri sér til að
hjúfra höfuðið í höndum hennar. Hanu lokaði
augunum og sagði ekkert frekar.
En hann sofnaði ekki. Hún sat þarna hjá
honum lengi, beygði sig lítið eitt til að geta hald-
ið höndinni stöðugri undir höfði hans, um leið
og hún hélt áfram að bæra yfir honum blæ-
vænginn með hinni hendinni. Þegar liún svo um
síðir varð að hreyfa sig til, draga höndina und-
an höfðí hans og rétta úr sér, þá skulfu augna-
lok hans. Hann sagði, án þess að lita á hana:
„Farðu Róní. Eg þarf að hugsa. Eg sofna
kannski ef ég er einn.“ En þegar hún var komin
að dyrunum, þá settist hann skyndilega upp og
sagði: „Bíddu svolítið, Róní.“ Hann var glað-
vakandi, augun björt, og munnsvipurinn var
festulegur, litur varanna orðinn eðlilegri.
Það var skrifpappír og blýantar meðal tíma-
ritanna, blómanna og vindlinganna á boröinu
hjá honum. Hún horfði á, meðan hann skrifaði
nokkur orð á pappírsörk, braut hana saman,
stakk henni í umslag og leit óráðiun í kringum
sig. Augu hans stöðvuðust við eldspýtnastokk
sem lá í öskubakka. Hann tók stokkinn, kveikti
á einni eldspýtu, slökkti strax á henni aftur
og setti hana síðan brunna niður í umslagið hjá
örkinni, sem hann hafði skrifað á. Hann lokaði
umslaginu óstyrkum höndum og sneri sér svo að
Róní:„ Farðu með þetta til Henry dómara. Ef
hann er ekki við núna — hann ekur venjulega
inn til borgarinnar á morgnana — þá skaltu
bara skilja það eftir í káetunni um borð í skút-
unni. Settu það á áberandi stað á borðinu, svo
að víst sé að hann sjái það. En, Róní, láttu eng-
an sjá þig. Þetta er einkamál.“
Róní tók við umslaginu. Hún var mjög undr-
andi, undrandi yfir hinni einkennilegu hegðun
Erics og ekki síður yfir því að hann skyldi setja
brunna eldspýtu með bréfinu. Hann tók um leið
hönd hennar, vinstri höndina, og horfði á hinn
nýja, skínandi giftingarhring. Síðan sagði hann:
„Eg ætlaði að láta grafa í hann, en það var eng-
ian tími til þess“ og dró hringion af fingri henn-
ar.
„En, Eric —“
„Er.tu hjátrúarfull ?“ sagði hann brosandi.
„Hvaða vitleysa. Það er ekki viðeigandi, að ekki
sé grafið í giftingarhringi. Þú færð hann aftur
eftir einn eða tvo daga. En flýttu þér nú að
koma bréfinu til Henry dórnara". — Hann hall-
aði sér aftur á bak og andvarpaði, hringurinn
hennar var á milli hvitra fingra hans. „Já, og
segðu Blanche, að Stuart komi — við skulum
sjá — í kvöld, held ég. Með flugvél.“

Þriðji kafli.
„Stuart!“ hrópaði Róaí. Ekkj þó Staart West-
over!“
Eric leit snöggt á hana. „Jú, einmitt Stuart
Westover. Þú maust eftir houum. í brúðkaupinu
okkar.“
„Já, auðvitað. Það eru ekki nema þrír dagar
síðan, Eric —“ Andardráttur hennar var óreglu-
legur. „Eric — ekki láta hann koma liingað.“
„Því í ósköpunum ekki? Því viltu ekki fá hann
hingað ?“
„Það er ekki það —“
DAVÍÐ