Þjóðviljinn - 06.12.1949, Blaðsíða 3

’U'V;f
i -"t
IÞBÚTTIR
Riístjóri: Frímann Helgason
Knattsppa í Siiðnr-Amerlu
Glæsileg íþróttamannvirki-Þroskuð íþrótt —
áhorfendur villtir í skapi
en
Islenzkir knattspyrnumenn
hata ekki enn sem komið er
haft nein samskipti við knatt-
spyrnuþjóðir Suður-Ameríku,
og verður sjálfsagt langt að
bíða þess.
Hér á landi mun kunnugleiki
manna á - knattspyrnu þessa
fjárlæga heimshluta af skorn-
um skammti. Þó mun ýmsum
kunnugt að 1930 varð sveit frá
Uruguay heimsmeistari, sem þá
keppti til úrslita við Argentínu
(4':2). í heimsmeistarakeppn-
inni 1938 varð Argentína nr. 3
Þetta færði mönnum lieim sann
inn um það að þarna suður frá
voru snjallir knattspyrnumenn.
Síðastliðin tólf ár hafa svo leg-
ið niðri samskipti í knattspyrnu
milli hins „gamla“ og „nýja“
heims, þartil á s.l. ári að aust-
urríska félagið Rapid fór þang
að og svo Arsenal, sem hvort í
sínu landi eru sterk og fræg'
félög, og nú þessa dagan er
bezta félag Svíþjóðar, — sem
verið hefur ósigrandi í landi
sínu í langan tírna, — á ferða-
lagi um Argentínu.
Vödu ekki horfa á svona
Þetta sænska lið sem er
Malmö-Fotballforening, lék sinn
fyrsta leik við mjög sterkt lið
sem heitir Flamengo og tapaði
6:0. Þetta lið sigraði Arsenal
3:1 og Rapid 2:1. Fyrir þennan
leik hafði Malmö 6 daga til að
jafna sig. Næsti leikur var við
félag sem heitir Fluminense og
tapaði þá aftur með 5:0.
Arsenal vann þetta lið 5:1
í úrhellisrigningu sem er eitur
í beinum þeirra Suðurameríku-
manna, en unnu Rapid með 3:2.
1 fréttum af þessu ferðalagi seg
ir að illa horfi með áfra'mhald
þessarar farar því fólkið vilji
ékki sjá svona lélegan flokk, og
blöðin eru á einu máli um að
þetta sé lakasti flokkurinn sem
þangað hefur komið. Næsti leik-
ur átti að vera í St. Paulo 4.
des. Síðasti leikur þeirra átti að
vera 19. des. 1 Rio og þá við
hið sterka fél.ag F.C. Botafogo
en Arsenal og það félag gerðu
jafntefli 2:2.
Félagsheámili eins og hótel
Mikil almenu þekking á knatt-
spyrnu.
Au3turrríki framvörðurinn
.hefur skrifað um för Rapid á
jþessa leið:.„Hvílík áaægja hefði
þad verið fyrir ditkur að koma
■ ','ttb'þegsarar ó'uaideilt fegurstu
borgar heims, Rio de Janeiro,
aðeins ef þessir Brasilíumenn
hefðu ekki leikið svo fjári góða
knattspyrnu. Það var oft að
við hundskömmuðumst okkar,
þegar við fundum að mótherj-
arnir voru mörgum „klössum“
betri en við með tilliti til hraða,
knattmeðferðar og úthalds.
Þetta var ekki að leika móti
venjulegum mönnum, þetta voru
galdramenn, sem skilja þýð-
ingu smá klækja (triks) og sem
við vorum flatir fyrir. Það vir
áhrifamikið að sjá Brasilíu-
mennina gera áhlaup. Þeir
koma vaðandi 7 með ofsahraða
svo ekkert er annað að gera en
kalla allt liðið í vörn, og það
hjáipar stundum ekkert til.
Með hina dásamlegu evróp-
isku „uppdekkningu" stóðum
við eins og þvörur, og söm var
reynsla Arsenal. Annars skjóta
þeir alls ekki fyrir utan víta-
teig, langskot eru þýðingarlaus
á þessa frábæru (fenomenal)
markmenn þeirra.
Brasilía er í flestum tiifellum
Paradís knattspyrnunnar. Stóru
félögin, og þau eru mörg, eiga
sína velli með áhorfendasvæð-
um fyrir yfir 50 þús. manns.
Félagsheimilin eru byggð eins
og nútíma hótel, með veizlusöi-
um, búðum og allskonar veit-
ingastofum. Kappliðarnir í
hverju félagi eru um 40 sem
hafa 2 þjálfara og fjóra nudd-
ara.
Áhorfendurnir streyma til
vallanna og fylgjast ve; með
þvi sem þar gerist, og með enn
meiri skapofsa en á sjá'ái ítal-
íu, en með mun meiri. serþekk-
ingu.
Fjöldi íþróttablaða sem koma
út daglega og eru s^ipuð og
venjuleg evrópsk blöð, flytja
fræðandi greinar sem ábyggi-
lega eru ástæðan fyrir þekk-
ingu áhorfenda þar á reglum
og listum -knáttspyrnunnar.
Sem dómarar er,r yfirleitt not-
aðir Englendingai og eins línu-
verðir, og það eru engin smá-
laun sem þeir hafa.
Það var gaman að sjá hina
léttu skó sem Brasilíumean
léku á. Við flýttum okkur að
kaupa þá og ætlum að nota þá
heima.
Af öllu sem við sáum á ferð
okkar um þetta land varðandi
knattspymu viljum við draga
þá ályktun: að helmsmeistara-
keppnlna 1950 vinai Brasilía,
og enginn ?mnar.“
Leikvöllur afgirtur.
Knötturinn kysstur. Grátið og
fagnað.
Hvergi í heiminmu mun ann-
ar eins geðhiti og ofsi látinn í
ljós við knattspyrnukappleiki
og suður þar og hafa enskir
dómarar frá ýmsu að segja frá
leikjum féiaganna.
Brezki dómarinn Arthur
Berry siem dvaldi um hrið í Ar-
gentínu hefur fyrir nokkru
skrifað grein i Yorkshire Post
run þetta atriði. Hann segir m.
a.: Sé lið útilokað frá keppni
Minningar Uvarnarmnns
ARI ARNALDS: MINNINGAR. áhrifaríkir um íslenzk stjórn-
Hlaðbúð. Reykjavík 1949.
Minningabækur eru jafn marg
víslegar og mennirnir sem
skrifa þær, sumar óþolandi á-
gengar og sjálfbyrgingslegar
svo maður undrast þolinmæði
pappírsins, aðrar svo aðlaðandi
vegna hófstillingar og menning
mál, og Ari verður einn af
fremstu mönnum Landvarnar-
flokksins, þess flokks er á
fyrsta áratugi aldarinnar beinir
sjálfstæöisbaráttu Islendinga á
þá braut, er varð þjóðinni sigur
braut. Og meira að segja í þeim
flokki varð Ari. fuiltrúi þess
arbrags, að þær afla höfundi iarms aem lengst vildi ganga og
sínum hvarvetna vina og álits,
verða honum minnismerki sem
endist lengur en lífið.
Ekki er erfitt að skipa í ann
an þessara flokka nýútkomnuin
Minningum Ara Arnalds, fyrr-
verandi sýslumanns. Þar er eng
in samfelld ævisaga, höfundur
hefur fram á síðustu ár unnið v
yeldur það þjóðarsorg. Dómari !röskan vinnudag að öðru en rit :frekan Utkomu blaðsms moð
getur lofað sig sæian ef leikur- gtörfum, og ér liann þó kominn
inn enáar án stærri árekstra. fast að attræðu. Enda er hér
Leikurinn er ákaflega hraður, ækki verið að teygja lopa um
en leikur keppenda er undan- llítið efni, engum kafla þessara
Framhald á 6. síðu. jmirininga lýkur maður án þess
skýrast sá framtíðarnauðsyp ís
lenzku þjóðarinnar, það var
ekki tilefnislaust að landvarnar
blaðið sem hann gaf út á Eski-
firði um eins árs skeið, Dagfari,
var borið þeim þungu sök-
úm að vera dulbúið skilnaðar-
blað, og dansklundaðir íslend-
ingar töldu nauðsyn að liindra
Sæjaikeppsia:
Akran6s
ser
L/
ing en ÍR og Vaíur
unnii sína leiki
Á sunnudagskvöld fór fram
handknattleikskeppni milli
Reykjavikurmeistaranna í
kvennaflokki, meistaraflokki
II. flokki annarsvegar og
kvennaflokks úr Hafnarf., II. fl.
frá Akranesi og sameinaðs liðs
að sakna að ekki er meira sagt,
fleira tekið með, einmitt þessi
brot vekja lesanda þá löngun
að höfundi þeirra hefði unnizt
meira tóm til ritstarfa, að hann
hefði haft tækifæri að rita sam
fellda, ýtarlega ævisögu, mig 1
grunar að í þeim þúsundum dag
bókarblaða sem urðu eldi að
bráð í Amtmannsstígsbrunan-
um 17. nóv. 1946 hafi farizt
dýrmætar heimildir og drög
merkra bóka.
Efni bókarinnar „Minningar“
þessari röksemd einni: „Slíkt
blað er hættulegt og óhæfilegt
gagnvart Dönum..........“ En
Ari Arnalds hafði líka skrifað
í Dagfara þessi orð: ^Skilnaður
inn einn veitir íslendingum það
sern er kjarninn í kröfum
þeirra.“ Það þarf ekki mikla
þekkingu á stjórnmálaástand-
inu á Islandi 1906 til að skilja
jað þetta kjörorð orkaði eins og
rjúkandi sprengja á allan þorra
íslenzkra og danskra stjcrn-
málamanna.
Þessi kafli „Minninga,“ frá-
sögn Ara Arnalds af Landvarn
artímabilinu 1902—1912, er
merkasti kafli bókarinnar, um
margt dýrmæt söguleg heimild.
Atburoirnir kringum upp-
virðist í fijótu bragði samtíning kastið og kosningarnar i908
ur, en þó muu ekki tilviljun
ein ráða köflunum, hver þeirra
bregður birtu á einhvern þátt
þersónuleika höfundarins.
Fyrsta kaflann, um æsku og
ur Afturelding - Hafnarfirði skóla’ les maður stanzlaust’
hún er sanmslenzk þessi saga,
að brjótast til mennta hefur
og Keflavík.
Fyrsti leikurinn var milli ÍR
og Hafafirðlnga í kvennaflokki,
sem endaði með sigri ÍR 2:1
(1:1). Þó leikurinn væri nokkuð
það verið nefnt, ekki að ófyrir
[synju. Harðréttið sem það hef-
ur kostað margan fátækan ungl
ing að komast gegnum lang-
hreifanlegri og átti auk þess
fleiri skotmenn .
Leikur Vikings og Akraness
jafn þá var sveit iR léttari og ,skðjandm hefur oft orðið dýrt;
í sögu Ara Jónssonar frá Hjöil
um verður það átakanlegt, þó
sagt sé látlausum orðum, er
var jafn eftir að Akranesingar |hann situr á bekknum á Löngu
höfðu jafnað sig en snemma í jlínu og gerir það upp við sig að jIslenzkr7'stjórnmálamanna'þá
leiknum stóðu mörkin 4:1 fynr bugsýnir hans um háskólanám jerfiðu áratugi sem í hönd fóru.
Víking en í hálfleik voru Akur- í stjarnfræði og stærðfræði 1im Q1- onno. tofi?
nesingar búnir að jafna (5:5).
eru hér settir í eðlilegt sam-
hengi við undangengna stjórn-
málaþróun á mjög sannfærandi
hátt, og þó yfirlit Ara sé stutt,
alltof stutt, er þessi kafli ágæt
upplýsing um landvarnarbarátt-
una, — og hvöt til dáða. Hitt
er ástæða að harma að jafn.
glöggskygn, gáfaður og heil-
steyptur stjórnmálamaður og
Ari Arnalds skyldi í lok þessa
tímabils draga sig í hlé, þó
skiljanlegt sé að „bræðingnum“
undi hann ekki. Enginn getur
nú sagt, hvers virði það heíði
verið að hafa einmitt þann land
varnarmanninn í fremstu röð
Þeir voru komnir yfir í marka-
tölu en Víking tókst að jafna
30 sek. fyrir leikslok. Urslitin
urðu 9:9.
Síðasti leikurhm var milli
Vals og sameinaðs liðs utan
Reykjavíkur en í því voru:
Halldór Sigurðsson, Jón Guð-
mundsson, Tómas Lárusson og
Halldór Lárusson allir úr Aft-
urelding. Hólmgeir Guðmunds-
son UMF Keflavíkur. Aðal-
steinn Jónsson FH, Rafn Hafn-
fjörð og Vilhjálmur Skúlason
úr Haukiun.
■ Valur hafði yfirburði í leikn-
um og sigraði með 22:11. Sam-
einaða liðið vantar sýnilega sam
æfingu, Annars. eru þarna góðir
og efnilegir handfeoattleiks-
meon.
Og siæronæui |Bending um það er ^nnzr kafli
verði að víkja vegna fátæktar- 'minninganna. Þegar þaráttan
mnar, — og ekki síður hitt, að
þegar hyllir undir embættis-
prófið í lögfræði eftir glæsileg-
an námsferil þyrmir berklaveik
in yfir hann og setur strik í
reikninginn.
Lesandi verður fyrir miklum
um lýðveldisstofnunina stóð
sem hæst, flutti Ari Arnaids út
varpserindi um skilnað Noregs
og Svíþjóðar og dró af honum
ályktanir um skilnað ísianda
og Danmerkur, Erindið vár birt
'i Þjóðviljanum og Vísi, og vakti
vonbrigðum að fá ekki beint alþjóðar athygli. Enginn nema
framhald ævisögunnar, en þeg-
ar kemur að þriðja kaflanum,
„frá Landvarnartímabilinu," er
það í rauninni beint framhald.
Æska og skólar er undirbúning
ur einstaklingsins, en á þroska-
árunum er æskilegt að saga
hans verði jafnframt saga ein-
hvers þáttar þjóðarsögunnar.
'Svq verður hér.Stjórnmálaáhugi
hefur löngum blossað skært
með Hafnarstúdentum, en á
stúdentsárom Ara Araalds
urðu Hafnarstúdentar mjög
þaufæfður stjórnmálamað ír
hefði jafn hnitmiðað grip'ó ina
í viðkvæmt alþjóðarmál, og náð
tilætluðum áhrifum. Það var
rödd Dagfararitstjórans er
1906 mótaði austur á Eski-
firði hið djarfa kjörorð: „SliSln
aðurinn einn veitir Islendinguin
það sem er kjarninn í kröfum
þeirra.“ Hann lifði þaö að
standa við þau orð og áréLa
þau 1944.
Aðrir kaflar „Minninga“ era
Framhald á 7.'síð\j*
. f