Þjóðviljinn - 26.03.1952, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Mi&vikudagur 26. marz 1952
Meiri þjálfun —
Framhald af 3. síðu.
að gera okkar ýtrast og þá
um leið a'ð þekkja sjálfa okkur.
5. Stökkið ákaflega skemmti-
legt og hraðhlaupin líka.
Annars vil ég bæta því við
hér að ég kunni ákaflega vel
við Norðmenn, sem vildu allt
fyrir okkur gera.
Gísli Kristjánsson aðstoðar-
fararstjóri:
2. Gefa sérhverjum kost á að
æfa og keppa erlendis til jafns
við þá menn sem þeir eiga að
keppa við. Koma upp dráttar-
brautum og lýsa upp brekkur
þar sem hægt er.
3. Nei, óánægður með stór-
svigið og ekki fyllilega ánægð-
ur með brunið. Allir duttu
nema Ásgeir, Ásgeir betri í
svigi en búist var við. Óánægð-
ur með gönguna yfirleitt og
kom í ljós áð piltana vantar
keppnisreynslu. Þetta er líka
fyrsta mótið sem þeir keppa
í erlendis.
4. Maður sér hvemig mótin
eru framkvæmd, en þar eru
hundruð sem vinna að undir-
búningi þeirra. Þann vinnukraft
vantar okkur tilfinnanlega
heima. — Brautir eru mjög
svipaðar og jafnvel einfaldari
en heima nema um svokölluð
„smugu“-hlið.
Einar Pálsson fararstjóri:
2. Stærri hóp sem æfir reglu-
lega og markvisst. I augnabliki
náum við ekki mikið lengra i
skíðastökki. Það hefur orðið
heldur aftur úr í bili. I svigi
eru sæmilegar aðstæður en við
verðum að líta á þá staðreynd
að það skortir mjög á hjálpar-
menn til að troða svig og stökk
brautir og að halda þeim við
er mjög erfitt vegna vinda og
breytilegs tíðarfars. Eins og
er, má telja næstum ómögulegt
að iðka brun og vantar þar
líka fólk til að troða, og því
erfiðara sem húij er margfalt
lengri en svigbrautir. Langar
dráttarbrautir fyrir brun borga
sig ekki því miður. Þó þær ann-
ars gefi aukna möguleika til
aukinnar æfingu. Skilyrði til
göngu eru að mörgu leyti góð
en þar vantar kennara. Skiln-
ingur á grundvallar þjálfun er
samt nú fyrir hendi og takist
að halda áfram á þeirri braut
sem nú hefur verið lögð í
göngu við uppbyggingu þjálf-
unarinnar þá er ekki ástæða til
efast um sómasamlegan árang-
ur i framtiðinni í þeirri grein.
3. Nei, en okkur hefur farið
meira fram en öðrum sem við
höfum keppt við. 'Eg er í eng-
um efa um að við erum á réttri
leið. Full ástæða til að vera
ánægður með Ásgeir í sviginu,
og miðað við tíma beztu manna
og okkar í Alpagreinunum þá
hefur okkur greinilega miðað
áfram. I göngu höfum við nú
fyrst mælikvarða. Bjóst þó við
betri árangri. Vorum vafalaust
óheppnir í 50 km og getum vel
unað við 18 km.
4. Þótti mjög athyglisvert að
framkvæmd mótanna og undir-
búningur var skemmtun fyrir
fólkið sem vann af því. Það
lifði sig inn í það sem var áð
gerast.
Forustumenn íþróttarinnar
voru íþróttalega hugsandi
menn. Takmark þeirra var
ekki stjörnumar heldur almenn
lieilbrigð íþrótt.
Eg vil gjarnan að það komi
fram að móttökur og viðmót
Norðmanna voru betri en ég
hef kynnst í nokkru landi. Þess
ir ágætu frændur okkar virð-
ast meta okkur íslendinga
meira en nokkra aðra þjóð a.
m.k. hafði ég það á tilfinning-
linni.
131 DAGUR
sér að henni og talaði hratt. Og Clyde tók eftir því hve föt
hans fóru vel. :
Hvílíkur dýrðarheimur, hugsaði hann. Hvílíkt f jör og lífsgleði.
Og í sömu svifum kallaði Jill Trumbull: „Komið þið, krakkar.
Þetta er ekki mér að kenna. Eldabuskan er fokreið yfir ein-
hverju, og þið eruð líka öll of sein. Við sikulum ljúka matnum
af og dansa svo á eftir, finnst ykkur það ekki?“
„Þér getið setið á milli mín og ungfrú Trumbull þegar hún
er búin að koma mannskapnum fyrir,“ sagði Sondra. „Er það
ekki fyrirtak ? Og nú megið þér leiða mig inn.“
Hún smeygði hvítum handlegg undir handlegg Clydes, og hon-
um fannst hann vera leiddur hægt en örugglega inn í paradís.
TUTTUGASTI OG SJÖTTI KAFLI
Undir borðum fóru aðallega fram samræður um ótal staði,
menn og málefni, sem Clyde hafði enga vitneskju um. En vegna
þokka síns tókst honum brátt að sigrast á kæruleysi og afskipta-
ieysi fólksins, einkum stúlknanna, sem vildu gjarnan komast í
kynni við hann, af því að Sondru Finehley geðjaðist að honum.
Og Jill Trumbull, sem sat við hlið hans, vildi fá að vita, hvaðan
hann kom, hvernig heimili hans og umhverfi hafði verið og
hvers vegna hann hefði ákveðið að koma til Lveurgus, og þess-
ar spurningar bar hún upp á milli þess sem hún sagði kímni-
sögur um stúlkurnar og vini þeirra, svo að Clyde fékk tíma til
að hugsa sig um. Honum var auðvitað ómögulegt að segja sann-
leikann um f jölskyldu sína. Og því sagði hann að faðir hans
ræki gistihús í Denver — ekki mjög stórt en gistihús þó. Og
hann hefði komið til Lycurgus, af því að frændi hans hefði
stungið upp á því í Chicago, að hann kynnti sér flibbafram-
leiðslu. Hann vissi ekki vel enn, hvemig honum geðjaðist að
starfinu eða hvort hann yrði þaraa áfram, nema hónum fyndist
það borga sig; hann var að velta því íjyrir sér hvort nokkur
framtíð væri í þessu starfi, og við þessa athugasemd, datt bæði
Sondru og Jill í hug, að þrátt fyrir allt sem Gilbert hafði gefið
í skyn um fátækt Clydes, þá ætti Clyde yfir einhverju fjármagni
að ráða, fyrst hann gat snúið heim aftur, ef honum félli illa hér.
Og þetta hafði talsverða þýðingu, ekki einungis í augum
Sondru og Jill, heldur í augum allra hinna. Þrátt fyrir glæsilegt
útlit hans og þokka og tigna ættingja hans, þá hafði þeim ekki
■'ærið um þá hugsun, að hann ætti ekki neitt til neins, eins og
Constance Wynant hafði gefið í skyn. Það var ekki hægt að vera
í.nnað og meira en vingjaralegur við slyppan og snauðan skrif-
stofumann. sem naut styrks hjá ættingjum sínum, hversu tign-
ir sem þessir ættingjar voru, en öðru máli var að gegna ef hann
átti eitthvað af peningum og var í áliti.
Sondru létti við að komast að raun um að hann var frambæri-
legri en hún hafði búizt við, og nú fékk hún löngun til að vera
alúðlegri við hann en hún hefði annars verið.
„Fæ ég að dansa við yðuc eftir kvöldverðinn?" var eitt hið
iyrsta sem hann sagði við hana, eftir að hún hafði sent honum
ljómandi bros.
„Já, auðvitað, ef yður langar til,“ svaraði hún glettnislega
og reyndi að örva hann eftir getu.
„Aðeins einn dans?“
k „íívað viljið þér marga? Þér vitið að það eru margir piltar
hér í kvöld. Fenguð þér ekki danskort þegar þér komuð inn?
„fig hef ekki orðið var við neitt.“
„Það gerir ekkert til. Þér getið fengið það þegar við erum
búin að borða. Og þér getið skrifað mig númer þrjú og átta. Þá
leysis — 7 iðka — 8 fæða — 12
fótabúnað — 14 ull — 15 afa.
I.ausn 54. krossgátu
Lárétt: 1 sítoppar — 7 óa — 8
pata — 9 frá — 11 ttt — 12 la
15 pars — 17 nú — 18 mát — 20
malarás.
Lárétt: 1 sófa — 2 kar — 3 pp
4 pat — 5 atti — 6 ratir — 10
ála —- 13 arma — 15 púa — 16
sár — 17 nm — 19 tá.
Borge Houmaiui
Framh. af 3. síðu.
einnig virtur og dáður af hinni
róttæku alþýðu flestum fremur.
Hún mun gera honum afmælis-
daginn minnisstæðan, og víða
að munu þessu vígreifa karl-
menni berast kveðjur og áraað-
aróskir.
M. K.
fáið þér tíma til að dansa við aðrar.“ Hún brosti heillandi brosi.
„Þér vitið að þér eigið að vera alúðlegur við alla.“
„Já, ég veit það.“ Hann horfði enn á hana. „En allt frá því
að ég sá yður fyrst hjá frænda mínum í síðastliðnum apríl, hef
ég vonað að ég ætti eftir að sjá yður aftur. Ég leita alltaf að
nafni yðar í blöðunum."
Hann leit bænaraugum á hana, og gegn vilja sínum lireifst
Sondra af þessari opinskáu játningu. Að vísu virtist hann ekki
hafa efni á að fara á sömu staði og hún eða gera hið sama og
hún; en samt fannst honum ómaksins vert að fjdgjast með
gerðum liennar í blöðunum. Hún gat ekki stillt sig um að minn-
est nánar á þetta.
„Er það satt?“ sagði hún. „Það var gaman. En hvað hafið
þér lesið um mig?“
„Að þér voruð við Tólfta vatn og Greenwood vatn og tókuð
bátt í sundkeppni í Sharon. Ég sá þegar þér fóruð til Paul Smith.
Blöðin virtust álíta að þér væruð hrifin af einhverjum manni frá
Sohroon vatni og hefðuð ef til vill í hyggju að giftast honum.“
„Einmitt það. Það var heimskulegt. Blöðin hérna eru. alltaf
uppfull af vitleysu." Rödd hennar gaf til kynna að hann væri
'að gerast of nærgöngull. Hann varð skömmustulegur. Við það
mildaðist hún og eftir stundarkorn hóf hún samræður að nýju.
„Finnst yður gaman á hestbaki?" spurði hún mildum og þægi-
legum rómi.
„Ég hef lítið átt við það. Ég hef sjaldan haft tækifæri til þess,
en mig hefur alltaf langað til að læra að sitja hest ef ég gæti.“
„Auðvitað getið 'þér það, það er afarauðvelt. Þér gætuð lært
það í örfáum tímum, og“ bætti hún við lægri röddu, ,,þá gætum
við farið saman í útreiðartúr. Við eigum marga hesta, sem yður
litist áreiðanlega vel á.“
Það fór fiðringur um hársvörð Qydes. Sondra var í raun og
—oOo— oOo - —oOo— —oOo— —oOo— —oOo— ——oOo——
BARNASAGAN
N. N0SS0W: 1
K á f i r p í I f a r
BðSI !
12. DAGUR
Þið eigið að íela töskuna og ekki láta neinn sjá
hana. Svo ef einhver kemur sem þykist hafa tapað
tösku, þá skulið þið fyrst spyrja hann hvernig hún
sé í laginu og á litinn, og svo eigið þið að spyrja
hvað hafi verið í henni. Og ef þetta kemur allt sam-
an heim þá getið þið óhræddir látið hann hafa
töskuna. Annars getur bara einhver komið og sagt
ofureinfaldlega: Þetta er taskan mín. Og samt á
hann kannski ekkert í henni. Það er til svo margs-
kona'r fólk.
Það er rétt, svaraði Mikki. Við athuguðum það
bara ekki.j
Þegar konan var farin, sagði Mikki:
Sko, þetta ætlar að hrífa. Við erum varla búnir
að líma upp miðana þegar fólk byrjar að streyma
að. Við fáum Bósa áreiðanlega aftur. Heldurðu það
ekki?
Við stungum töskunni inn undir legubekkinn, en
þá koin auðvitað enginn annar þann dag allan. En
næsta dag flykktist alls konar fólk til okkar. Við
Mikki vorum alveg forviða á því hve margt fólk gat
hafa tapað töskum sínum, og raunar ótal öðrum hlut-
um líka. Maður nokkur hafði skilið tösku sína eftir
a. gangstéttinni, annar hafði gleymt sinni tösku í
strætisvagrii, sá þriðji hafði ekki hugmynd um hvað
orðiö hafoi af skjalatösku sinni — og allir komu til
okkar eins og við værum einhverjir sérstakir glaí-
kistueigendur. Iivern dag birtust okkur ný cg ný
andlit.
'Þetta er kyndugt, sagði Mikki við mig. Þeir sem
tapa tösku koma alltaf óðar að spyrja eftir henni, en
þeir sem finna tösku þeir sitja bara rólegir heima og
hreyfa sig hvergi.
Þetta er svo sem ekkert undarlegt, sagði ég. Sá
sem hefur glatað hlut vantar hann, en sá sem hefur
fundið hlut vantar hann ekki!
Krossgáta
55.
Lárétt: 1 detta — 4 meðtók — 5
skrúfa — 7 gubba — 9 slít — 10
amboð — 11 hraða — 13 nálar-
bróður — 15 gnð — 16 vantandi.
Lóðrétt: 1 fjall í Ve. — 2 kraft-
ur — 3 ryk — 4 þurrka — 6 lánl-