Þjóðviljinn - 31.08.1952, Qupperneq 4

- 4) — ÞJÓÐVIL.JINN — Sunnudagur 31. ágúst 1952
Sunnudagur 31. ágúst 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5
þJÓOVIUINN
tjt^.fandl: Samelningarflokkur alþýðu — Sósialistaflokkurinn.
Ritatjórar: Magnús Kjartanasou, Sigurður Guðmundsson (áb.)
Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Mag'nús Torfi Ólafssott,
Guðmundur Vlgfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn ECaraldsson.
Ritetjórn, afgreiðsia, auglýsingar, prentsmiðja: SkólavörðustS*
1». — Sími 7500 (3 línur).
Askriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 14
BBnaxstaðar á iandinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans b.f.
> Nauðsyn stefnubrgytingar
Aö undanförnu hafa Reykvíkingar fengiö nokkra kynn-
irigu af því sem Morgunblaðið nefnir gætilega og farsæla
íjármálastjórn Sjálfstæðisflokksins. Reikningur Reykja-
víkurbæjar fyrir árið 1951 hefiir verið lagður fram og
ræddur í bæjarstjórn og útkoma hans að vonum vakið
athygli og umtal meðal íbúa höfuðstaðarins.
Aldrei fyrr hafa stjórnendur Reykjavíkur fengið í hend-
lir svo háar fjárfúlgur sem þær, er þeim tókst að sækja í
vasa almennings árið 1951. Ofan á stórlega hækkuð útsvör
og gjöld öll fyrir hverskonar þjónustu sem bærinn lætur
almenningi í té bættist það að tekjur bæjarsjóðs og stofn-
ana hans fóru langt fram úr öllu sem ráð var fyrir gert.
Þannig urðu tekjur bæjarsjóðsins sjálfs hvorki meira né
minna en 13 millj. kr. hærri en áætlað var þegar fjár-
hagsáætlun var afgreidd. Nokkur hluti þessara miklu um-
framtekna var fenginn með álagningu aukaútsvaranna,
&em bæjarstjórnarmeirihluti Sjálfstæðisflokksins greip til
á miðju ári þegar óstjórn hans óg sukk í fjármálum bæj-
arins stefndi beint og krókalaust að algjöru greiðsluþroti.
En meir en helmingur þessarar upphæðar er fram yfir all
ar áætlanir um tekjuöflun bæjarsjóði til handa.
Þrátt fyrir þessa staðreynd um 13 millj. kr. umfram-
tekjur bæjarsjóðs er útkoman sú að greiðslujöfnuður er
aðeins 840 iþúsundir. Stjórnendum bæjarins, sem Morgun-
unblaðið á aldrei nógu sterk lýsingarorö til að hrósa fyrir
íjármálavizku og gætni, hefur þannig ekki aðeins tek-
izt að afla mikilla tekna með því að hlífast hvergi við í
auknum álögum, þeir hafa einnig haft lag á að eyða þeim
svo gjörsamlega að litlu munar að útkoman sýni tekju-
hallarekstur hjá bæjarsjóði. Og ofan á þetta bætist að
skuldir bæjarins jukust um 2 millj. kr. á árinu og hefðu
aukizt enn meir hefði það ráð ekki veriö tekið að afla
Hitaveitunni 7 millj. kr. láns í Landsbankanum sem notað
var til að greiða hluta af skuldum hennar við bæjarsjóð.
Vitnisburðurinn sem niðurstaða bæjarreikninganna
gefur Sjálfstæðisflokknum er þannig með nokkuð öðrum
liætti en skrumlýsingar Morgunblaðsins og talsmanna
bæj arst j órnarmeirihlutans. Þótt tekjurnar yrðu 88,2
millj. kr. og færu 13 míllj. fram úr áætlun er þettá állt
horfið í botnlausa og óseðjandi eyðsluhít bæjarstjórn-
ai-meirihlutans. Skyldi nokkrum koma til hugar í fullri
alvöru að hér hafi verið haldið á af hagsýni og fyrir-
hyggju og þess gætt að draga úr útgjöldum sem ekki geta
talizt til nauðsynja fyrir almenning og bæjarfélagið?
Almenningur,í Reykjavík á nú erfiðara uppdráttar en
verið hefur um langa hríð. Atvinnuleysi og aukin dýrtíð,
livortveggja skipulagt af afturhaldsstjórn Sjálfstæðis-
flokksins og Framsóknar, er í bókstaflegum skilningi að
leiða fátækt og sárustu eymd yfir þúsundir af alþýðufólki.
Slikt útheimtir önnur og skynsamlegri vinnubrögð í tekju-
öflun og eyðslu en tíðkast hefur af hálfu meirihluta Sjálf-
stæðisflokksins í bæjarstjórn á undanförnum árum. Það
er vissulega að því komið nú aö gæta þarf fyllstu varúð-
ar 1 álögum og þá ekki síður hinu hvernig því fé er varið
sem aflað er.
Hagsmunir reykvískrar alþýðu krefjast þess nú fremur
en nokkru sinni fyrr að öll áherzla sé á það lögð að halda
uppi atvinnu og að bærinn hafi forustu í því efni. Sú
stefna í bæjarmálunum sem miðar að samdrætti í verk-
legum framkvæmdum samfara síhækkandi útgjöldum í
skrifstofubákn, hverskcnar eyðslu og gjörsamlega cþarf-
an luxus er því í svo/niklu ósamræmi við þarfir bæjarbúa
og skyldur bæjarfélagsins sem verða má. En á þessu verð-
ur engin bót ráðin meðan núverandi meirihluti Sjálfetæð-
isflokksins stjórnar bænum. Úr því hefur dýrkeypt reynsla
undanfarinna ára skorið til fullnustu. Það sem Reykvík-
ingar þurfa að gera til að knýja fram nauðsynlega stefnu-
breytingu í þessum efnum er það að leysa fulltrúa eyðslu-
stefnunnar og atvinnuleysisins frá stjórn og ábyrgð bæj-
armálanna. Og tækifærið til þeirrar nauðsynlegu hrein-
gcmingar fá bæjarbúar að hálfu öðru ári liðnu.

— Á bekk bakvið Jón íorseta —
(/Dagrenning" — Spánaríör og gjaldeyrir
EINN HINNA dæmdu skrifar:
,,í fyrradag um kl. 3 e.h. lang-
aði mig til að skrifa rabbgrein
um Austurvöll og húsin sem
girða hann: Alþingi, Holstein,
ísafoldarprentsmiðju, Hótel
Borg, svo það merkasta úr
girðingu Austurvallar sé
nefnt. En jafnskjótt og ég
kom heim og ætlaði að fara að
skrifa fann ég að efnið yrði
mór ofviða, tilhneigingarnar
til að segja mikið of taumlaus-
ar. Lítið atvik og nú orðið
hversdagslegt, hafði komið
mér til að hugsa um missta
sögu, sem svo mikið er tengd
Austurvelli og húsunum, sem
girða hann.
Næturvarzla er í Laugavegsapi>-
teki. — Sími 1618.
Iíelgidagslæknir er Stefán Ólafs-
son, Laugarvegi 144. Sími 81211.
Tíminn um for-
setaefnin í Banda-
ríkjunnm: „Af
seinustu ræðum
Eisenhowers og
fleiri repúblikana,
helgir. Samt er sagt: Virðist mega ráða, að þeir ætli
Þingvöllur er okkar helgasti aö reyna að he^ia meginbaráttnna
staður. Þar komu menn saman un! «tanríkismáiin“. Þeim kn
... A , nll, nefnilegra ekla liafa tekizt að
oft, svo oft, til að vernda allt . K . , „
’ ’ , koma al stað nemum deilum um
annað, sem við attum. Þar bmanríkismálin! Svo það er gagn
klingdi í íslandsklukkunni. I aö hin tilraunin tekst.
Kópavogi komu menn líka sam
an. Og við minnumst tára,
sem hrutu þar. Á Austurvelli
•komum við saman o.g þar er
margs að minnast. Austur-
völlur er auðugt svið hinnar
rr
jafn
I gær voru gef-
m saman í
^ hjónaband í
1 Hveragerði af
Gunnari
Benediktssyni
Á BEKK bak við Jón forseta,
sátu tveir bandarískir sjólið-
ar og tvær reykvískar vinkon-
ur þeirra. Þau reyktu og
tuggðu. Þær skríktu hátt
vegna þess að þær, svo ungar,
höfðu óvænt skilið brandara,
sem þeir sögðu. Á stéttinni
lágu umbúðir utan af tyggi-
gúmmí. — Álengdar sá ég
Stein Steinarr skáld. Þar gékk
þó einn sem skildi Austurvöll,
hugsaði ég. Hann hafði ort
kvæði um Austurvöll, kvæði
sem fær menn til að hugsa um
staðinn og Jón forseta. — Og
ég hugleiddi hvað það væri
gaman fyrir þingmennina að
nýju frelsisbaráttu. Þar talar Þórunn Pálsdóttir húsmæðrakenn-
Jón, þar tala gras og steinar, ari frá Sauðanesi og Hannes
þar tala hús. Þar er meira að Hjartarson strfsm. hjá Kaupféi.
segja baráttuhvatning tuggin Arnesinga.
í okkur á bekknum fyrir aft- Fastir liðir eins og
an Jón forseta. — Einn hinna I Y\ venjuiega. n.oo
dæmdu.“ t /á5\ y'v. Messa í Fossvogs-
kirkju (séra Helgi
Sveinsson). 14.00
Messa í Laugar-
nesskirkju Cséra Sigurður Krist-
jánsson). 15.15 Miðdegistónleikar
(plötur): a) Þættir úr „Malara-
stúlkunni fögru“. lagaflokk eftir
Schubert. b) Þættir úr tónverk-
inu „Pláneturnar" eftir Gustav
að margir hafa misst af hinni Holst- 18.30 Barnatími (Guðrún
og Ingibjörg Stephensen): a)
upplestrar. b) Stúlkur úr Tónlist-
... , arskóianum leika á píanó. 19.30
tok til symngar um siðustu Tónleikar: Josep Szigeti leikur á
helfíi> en forstjóri kvikmynda- fjðiu (plötur). 20.30 Tónleikar
hússins verður ekki ásakaður (piötur): „Góði hirðirinn", svíta
með réttu þótt sýningum væri eftir Hándel. 20.45 Erindi StUrla
hætt. Myndin var sýnd fimm Þórðarson sagnritari (Gunnar
GETRAUN: Er hægt að togna
í axlarlið á þvi að lyfta brenni-
vínsflösku?
★
ÞAÐ ER ENGINN efi á því
ágætu frönsku mynd „Dag-
renning" sem Austurbæjarbíó
Framhald á 6. síðu.
Benediktsson rithöfundur). 21.10
Einleikur á píanó: Próf. Hans
Grisch frá Leipzig leikur verk
eftir Beethoven: 21.45 Upplestur:
Kvæði eftir Þorstein Erlingsson.
22.05 Danslög (plötur).
Útvai-pið á morgun.
19.30 Tónleikar: Lög úr kvikmynd-
um (plötur). 20.30 Útvarpshljóm-
sveitin: a) Mendelssohn-Fantasie
eftir John Foulds b) Mon Secret,
— Vals eftir Gabriel Marie c)
Aubade eftir d’Ambrosio. 20.45
Um daginn og veginn (Stefán
Sunnudagur 31. ágúst (Paulinus). Jónsson námstjóri). 21.05 Einsöng-
ganga urn Austurvöll Og sjá 234. dagur ársins. — Tungl í há- ur: Flora Nielsen syngur (plötur).
að samþykkt-þeirra í þinginu, suðri kl. 21.31. — Árdegisflóð kl. 21.20 Verzlunai-viðskipti Banda-
samþykkt frá hinum sögu- l Síðdegisflóð kl. 14.28. —■ Lág- rikjanna og Islands: Daði Hjörvar
fræga degi, 30. marz, hefði fjara kk 8'02 °s 20A0• talar við Hannes Kjartansson aðj
nað,frfm>.að fanff• Sf Þetta Bíklssklp 2140 Tónleikar: Klavier sónata í
Hekla er-.á Leiðinni frá Reykja- F-dúr op. 54 eftir Beethoven
vík til Glasgow. Esja er í Keykja- (plötur). 21.50 Búnaðarþáttur:
VÖll Og sæi ameríska sjóliða Og vik og fer þaðan á þriðjudaginn Haustverk við bygglngar i sveit-
íslenzk telpukorn, reykjandi, vestur um land í hringferð. Herðu um (Þórir Baidvinsson húsameist-
skríkjandi og tyggjandi á breið er á Austfjörðum á norður- ari). 22.10 Dans- og dægurlög.
bekknum fyrir aftan Jón Sig- leið' SkjaIdbreið er 1 Reykjavík.
seta. Það hlaut að fara
neglast inn í vitund hvers
manns, sem gengi um Austur-
degis í síma 2781.
192. dagur.
Þyrill er á leið frá Austfjörðum
til Reykjávikur, Skaftfellingur fer
straumur sigurgleði um taug- frá Reykjavik á þriðjudaginn tii
ar þingmanna. Og mér varð Vestmannaeyja.
hugsað til mannanna í skrif-
stofum Sjálfstæðisflokksins. Bólusetning gegn bárnaveiki.
Þeir hlutu að vera í góðu Pöntunu'm veitt móttaka þriðju-
skapi. Úr gluggum Holsteindaf.8’,sef' n'0„k' kl' 10—12 ar'
gátu þeir séð, að helgusta og
harðunnasta baráttumál
þeirra, amérískur her, var til
staðar, meira að segja tyggj-
andi á bekk við fótstall Jóns
forseta. Var þetta ekki ein-
mitt táknrænt fyrir sigur í bar
áttunni á móti kommúnistum?
Var ekki ástæða til að fá sétr
einn lítinn í viðbót? — Ég
spurði mig: Hvað skyldu það
vera margir Islendingar, sem
gleðjast á sama hátt og þing-
mennirnir, sem samþykktu
samninginn frá 30. marz og
mennirnir í skrifstofunum í
Hclstein og ísafoldarprent-
smiðju, þegar þeir sjá telpu-
kornin með amerísku sjólið-
unum á beli'knum fj'rir aftan
Jón forseta? Þetta er spurn-
ingin um, hvernig þeir mörgu
íslendingar sem ganga um
Austurvoll skilja Austurvöll. . . , . ,
Hleypið mer inn í kvennaburið, hraustu
■ hermenn, sagði Hodsja Nareddín með
kvenrödd. Eg hef dásamlega ömbru, rósa-
olíu og ég mún skipta ágóðanum með
GÓÐUR ÍSLENDINGUR segir: ykkur. Burt, kérling; sögðu varðmennirnir
Ailir Staðir á tslandi eru mér hörkulega. Verzlaðu á markaðnufn!

Hjónunum Svan-
hildi Gunnarsdótt-
ur og Gunnari
Gunnarssyni fædd-
ist 14 marka son-
ur 26. þ. m.
LAUSN Á NR. 26:
1. Hc6—e8
i
h í1
§
'f ’
':h
M.K.
Minningabrot úr ítalíuför III.
Þarf að flytja 10 milljónir Itala nauð>
ungarffutningi til Ameríku?
í tveimur greinarkornum
liefur verið vikið að nokkrum
staðreyndum sem bregða ljósi
á þau ummæli ítalska þing-
mannsins að ítalía væri fagurt
og frjósamt land en þjóðin sem
hana byggði væri lánlaus. En
iþó bregða þessi dæmi aðeins
daufri skímu á ástand sem var
miklum mun ægilegra en ég
hafði gert mér í hugarlund.
Ég hef séð óhugnanleg fá-
PALMIRO TOGLIATTI
foringi Kommúnistafl. ítalíu
tækrahverfi í brezkum borgum,
ég hef séð ömurlegustu vistar-
verur í París og Bordeaux, en
þeir staðir urðu að gósenlandi
ihjá neyðinni i Neapel. Og þó
segja þeir sem í Neapel búa að
ástandið sé mun verra sunnar
á ítalíu og á Sikiley, neyðin
enn almennari og sárari.
Tölur gefa litla hugmynd um
lífið. Við margföldum mannlega
þjáningu og niðurlægingu með
milljónum og segjum áð at-
vinnuleysið á Italíu taki til
fjórðungs íbúanna og að það
þurfi að byggja 2.500.000
þriggja herbergja íbúðir til
þess að húsnæðismálin komist í
skaplegt horf. Við breytum tötr
unum í hagfræði og segjum að
kaup af vefnaðarvöru séu minni
en í nokkru öðru lahdi i Evrópu,
að hver Itali kaupi sér nýja
skó á fimm ára fresti að meðal-
tali. Við breytum hungrinu í
tölur og segjum að hver íbúi
fái að meðaltali 2300 kalóríur
á dag í fæði sínu, þó lágmarks-
þörf erfiðisvinnumanns séu
3000 kalóríur, að 4 milljónir
manna hafi sagt sig tilsveitar
síðan stríði lauk, eða að rann-
sókn hafi t. d. sýnt að í sum-
um hérðum Suður-ltalíu sé
sykurneyzlan á mann 90
grömm á árj, svo að ekki sé
minnzf á annan fjarlægan mun-
að. Við hnöppum fáíræðina
saman og segjum að tvær millj-
ónir barna eigi engan kost á
skólagöngu. En það andar
köldu af slíkum tölum meðan
enn vaka í huga manns andlit,
kulnuð, tærð, afmynduð af
skorti, andlit barna, fullorðinna
og gamalmenna.
Er 10 millj ítala
oíaukið í landi sinu?
Afturhaldsblöðin bera ekki
við að afneita staðreyndunum
um neyðina á Italíu, og þær
hafa m. a. verið mikið ræddar
af bandarískum blöðum og í
hópi bandarískra ráðamanna.
Afstaða þeirra kom ljóst fram
fyrir nokkru í ummælum eins
af sérfræðingum bandarisku
stjórnarinnar, mr. Blanchards.
Hann sagði að ástandið á Italíu
væri „blátt áfram dramatískt“.
Atvinnuleysið sýndi að íbúar
Italíu væru tíu milljónum of
margir, fjórða hluta Itala væri
ofaukið í landi sínu. Og til-
laga hans var sú að flytja
þetta fólk af landi brott, til
Ameríku, það væri eina ráðið
til að forða byltingu.
Svipaðar skoðanir hafa einn-
ig birzt í ummælum ítalskra
ráðamanna, en slík kenning er
auðvitað ákjósanlegt skálka-
skjói fyrir gjaldþrota stjórn-
arstefnu. Og slíkur brottflutn-
ur hefur einnig verið fram-
kvæmdur í verulegum mæli.
Undanfarið hafa á annað
hundrað þúsund Italir flúið land
sitt á hverju ári með aðsto'ð
yfirvaldanna, þótt enn hafi ekk’’
verið gripið til þess nauðungar-
flutnings sem bandariski sér-
fræðingurinn hafði í huga.
auðvitað fjarri öllum veruleika.
Neyðin á ítalíu stafar ekki af
því að landið og framleiðslu-
tæki þess standi ekki undir
þjóð sinni .heldur af óstjórn
þeirri sem er einkenni deyj-
andi þjóðféiags. Afkastageta
ítalsks iðnaðar er nú aðeins
hagnýtt að nokkrum hluta. Til
dæmis má nefna að bílafram-
leiðsla Fíatverksmiðjanna
minnkaði á síðasta ári sam-
kvæmt vísitölu úr 484 í 383. I
hinum umfangsmikla silkiiðn-
aði minnkaði framleiðslan á
sama tíma um meira þriðjung.
Skipasmiðar eru aðeins brot af
því sem eðlílegt væri, og þann-
ig mætti lengi telja. Marsjall-
stefnan hefur lagzt þungt á
ítalskan iðnað, því hann er að
verulegu leyti háður innflutn-
ingi á hráefnum og sölu á er-
lendum mörkuðum, en eðlileg
viðskiptasambönd við aðrar
þjóðir hafa verið heft og bönn-
úð. Ef geta ítalsks iðnaðar
væri hagnýtt til fullnustu
myndi það eitt veita milljón-
um manna atvinnu og sæmileg
lífskjör.
^ Landbúnaður
Sama máli gegnir um land-
búnaðinn. 2r/2 milljón bænda á
enga jörð, og af jarðeigendum
Iðnaður
Við Islendingar þekkjum
slíkar kenningar frá því að til
stóð að flytja þjóðina á Jót-
landsheiðar og sem vir'ðist
stefna stjórnarvaldanna gefa
til kynna að einnig á Islandi
sé tilfinnanlegum hluta íbú-
anna að verða ofaukið. En
slíkar uppgjafakenningar eru 82% sveitaalþýðunnar. Meira
PIETRO NENNI
foringi ítalskra sósíalista
hafa 1.7 milljónir 0,6 hektara
á fjölskyldu, þannig að 4,2
milljónir bændafjölsk. eiga enga
eða sáralitla jörð, en þáð eru
■

•M, s. . '■ '.

þungu skapi, en
í höllina með ein-
Hodsja Nasreddín fór, i
ákveðinn að komast inn
hverju jnöti. Ef himininn hefur ákveðið
að emirinn skuli taka unnustu mína frá
mér, getur það .einoigi^veriðválcveJHð að ég
taki hana aftur. ■ . . .
Hitti maður þúsund menn, þá hlýtur þó
einn sá fundur að vera manni hagstæður
og heppilegur, og kunni maður að notfæra
sér hann sigrast maður á öllum hindrun-
um. Hodsja; Nasreddín. taldi að möguleik-
arnir yæru mestir á markaðnum.
Er bangað kom veitti hann öllu nána at-
hvgli; ekkert andlit fór framhjá honum
Ski'ningur hans. heyrn og sjón var skerpt
til hins ýtrasta. Og hann leitaði að tæki-
færi-sem væri honum hagstætt.
en fjórir fimmtu hlutar lands-
ins eru í eigu gósseigenda, auð-
manna í borgunum, kirkju,
ríkis og bæja. Mjög víða má
segja að lénsskipulag ríki í
sveitunum enn,þann dag í dag;
svonefnd helmingaskipti . eru
t. d. altíð ,en þau eru í því
fólgin að bændurnir erja jörð
gósseigendanna en láta í stað-
inn heiming af öllum afrakstri
jarðar og dýra Vinnutækni er
á frumstæðasta stigi, amboðin
þau sömu og á miðöldum og
helztu þægindin múldýr eða
asnar. Verlegur hlutí landsins
er spilitur af rányrkju eða van-
hirðu og stór flæmi eru veiði-
lönd auðmanna.
Mér fannst ég staddur óra-
langt aftur í öldum þegar ég
ferðaðist um, ítalska sveit.
Sveitafólkið býr venjulegast í
þorpum frá miðöldum, sem
byggð hafa verið efst á hæð-
um. frá sturlungaöld Italíu.
Þar hefur lítið breytzt öldum
saman, þróun siðustu áratuga
hefur sneitt hjá þessum ítölsku
sveitaþorpum. Á daginn er þar
lítil hreyfing, en á kvöldin und-
ir myrkur streyma fjölskyld-
urnar frá vinnu sinni í hlíðum
og dölum fyrir neðan, oft
klukkustundar leið, karlar,
konur, börn og gamalmenni, og
múlasninn verður þá oft að
bera þungar klyfjar upp bratta
hlíðina. Peningar eru sjaldséð-
ur varningur í þessum þorpum,
sú fjölskylda þykir vel stæð
sem fær yfir 1000 kr. ís-
lenzkar í peningum á ári. En
þetta fátæka, hrjáða alþýðu-
fólk er einstaklega alúðlegt og
gestrisið, vinnusamt og þurfta-
lítið.
^ Arðránið
Nei, víst er ítalía fagurt og
frjósamt land, og hefur fulla
getu til að tryggja þegnum
sínum sæmileg lífskjör og batn-
andi, ef getan væri aðeins hag-
nýtt, Og jafnvel að óbreyttu
ástandi væri hægt að draga úr
sárasta skortinum, ef stjórn-
ai’völdin hefðu einhvern hug á
að skerða arðránið. Árið 1950
námu öll greidd vinnulaun á
Italíu 884 milljörðum líra, en
sama ár var gróði kapítalist-
anna 613 milljarðar lira, það
lá sem sé‘ við að þeir hirtu
helminginn af öllum afrakstri
þjóðarinnar!
Borgarablöð Vesturevrópu eru
daglangt og árlangt barmafull
af frásögnum um þjófnaði,
morð og önnur glæpaverk af-
vegaleiddra einstaklinga, en
jafnframt halda þau uppi lát-
lausri vörn um þá milljóna-
þjófa og hungurmorðingja sem
stjórna löndum eins og Itaiíu.
Viðkvæmir lesendur forláti orð-
bragðið, en reiðilaust er ekki
hægt að skrifa um lánlausa
þjóð í fögru og frjósömu landi.
Svo enn sé gripið til kaldrana-
legrar ’ tölvísi hefur opinber
hagfræöistofnun á Italiu reikn-
að út að 63.000 líra séu þau
lágmarkslaan sem fimm manna
f jölskylda verði að hafa á mán-
uði til að komast af. Stað-
reyndirnar sýna hir.s vegar að
41,8% ítalskra fjölskyldna hef-
ur a'ð meðalta’.i 22.000 lírur
í mánaðarlaun, þriðjung lág-
marksins, og. að enginn verka
mannafjölskylda nær þessum
þurftarlaunum.
ALCIDE DE GASPERI
forsætisráðherra Italíu og for-
ingi kaþólska fiökksins
•^ Kaþólska kirkjan
Sterkasta vígi ítölsku auð-
mannastéttarinnar er kaþólska
kirkjaji. Á götunum í Róm
mætir maður hvert andartak
nýjum munki eða nýjum presti,
nunnum og öðru starfsliði
kirkjunnar. Þetta fólk virtist
hafast eins mikið við á göt-
unum og atvinnuleysingjarnir
í Neapel og er sízt aíkasta-
minni við betlistörfin, þótt af
öðrum ástæðum sé. Ég veit
ekki hversu
stór þessi hóp-
ur er ,en hann
er geysifjöl-
mennur og
fþungur baggi á
jjlítölsku þjóðinni.
^^irkjurnar eru
eins og mýgrúf-
jr, glæsilegar
i'tirkjur .skreytt
'ar gúlli .silfri,
gimsteinum,
Píus páfi XII peip 0g pUrp-
ura. Það var furðuleg sjón að
sji þessi lúxusprýddu hús rísa
í ömurlegustu fátækrahverfum.
stórborganna og sjá tært tötra-
fólk leita þangað inn og leggja
einasta skilding sinn í betli-
baukinn með bæn um daglegt
brauð meðan akfeitir, skraut-
klæddir prelátar kyrjuðu lat-
ínu upp við altarið.
Afskipti kirkjunnar af þjóð-
málum hafa aukizt enn á síð-
ustu árum fyrir atbeina kristi-
lega demókrataflokksins. T. d.
er vald kaþólskra á skóiakerf-
inu mun meira en í tíð fas-
ista. Og páfinn launar fyrir
sig. Fyrir hverjar kosningar
breytast kirkjurnar í áróðurs-
stöðvar yfirstéttarinpar, prest-
arnir bannfæra sósíalismann og
hóta þeim helvítiskvölum og ei-
lífri útskúfun sem kjósi alþýðu-
fylkinguna.
Sambandið milli kaþólsku
kirkjunnar og neyðarástands-
ins á Italíu er augljóst og lær-
dómsríkt. Kirkjan leggur bless-
un sína yfir- atvinnuleysi, hung-
ur og fáfræði, og þau þjóðfé-
lagseinkenni eru undirstaða
valds hennar. Hún liefur rnest
áhrif þar sem fólkið er snauð-
ast, þar sem það kann hvorki
að iesa né skrifa. í Suðurítal-
íu hefur hún með góðum ár-
angri gefið alþýðu manna fyr-
irmæ’i um að kjósa kristilega
demókraíafiokkinn, konungs-
sinna eða nýfasistá, þar hafa
hótanirnar um helvítisvist sín
áhrif. En í Norðúrítalíu. þar
sem lífskjörin eru mun betrL
Framhald á 7. síSh.'