Þjóðviljinn - 06.01.1953, Qupperneq 5

'4) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjud’agur 6. janúar 1953
Þriðjudagur 6. janúar 1953 — ÞJÓÐVILJINN
(5
þjófmuiNN
útgerandi: Samelningarflokkur alþýðu — áósíalistaflokkurinn,
Ritstjórar: Magiiús (áb.>, Sigurður Guðmundssort.
Fréttastjórí. Jón BjaTÍásön ‘
Blaðaruenn: Ásmundur Síc; :• ónssoii, SÆagnús Torfl ölafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteian Haialdsson;
Ritstjórn, afgreiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg,
1&. — Simi 7500 (3 línur).
Áskriítarverð kr. 18 á mánuöi i Reykjavik og nagrenni kr. 18
annars staðav 5 .andinu — Lausasöluvcrð j kr. cintakið
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
r
ttðissirin
Það er kynlegt inn jafn stóran og stæðilegan mann
og Hemiann Jónasson að liann er í skoðunum eins og
vindhani. Snúningsásinn er ef til vill ekki hjólliöugur
en hann snýst ,þó örugglega. Það mun fæstum úr minnl
liöiö að meðan nazistar Þýzkalands lifðu velmaktardaga
Mna sáust þeirra glögg merki í andlegu lífi þessa skag-
firzka bóndasonar. Hann hafði þá mikla löngun til að
beita verkalýössamtökin valdi og stóö áð öllum kúgunar-
aðgeröum sem framkvæmdar voru. Þamiig stóö allar göt-
*ur fram til 1942, að lokaátakið var gert og — afturhalds-
liðiö beið hinn herfilegasta ósigur. Þá fór loks aö marra
í snúningsási vindhanans. Hann fór aö brosa æ innilegar
til vinstri og kann hinn andlegi faðir hans, Hriflujónas,
að segja af því margar sögur og hefur ekki heldur látiö
það hjá líða. Þessi snúningur stóð allt fram til áramóta
1948-1949, þegar Hermann skrifaði hina frægu grein sína
um Heiðnaberg íhalds og auðvalds á íslandi.
Næst genst þáð svo aö hinir furðu slegnu fylgismenn
Hermamis Jónassonar sjá hann hverfa inn í hiö sama
Heiönaberg sem hann haföi, varaö ákaflegast við. Það
marraði ekki einusmni í snúningsásnum, maöurinn hvarf
án aðvörunai. En forsendurnar vom einkar augljósar.
Fasismi sá sem brötinn haföi verið á bak aftur í Evrópu
meo miklum fórnum hafði hafið nýtt blómaskeið í
Bandaríkjum Norourameríku. Öll einkenni þess þýzka
nazisma sem orkuðu forðum á hug bóndasönarins úr
Skagafirði birtust á ný, döfnuöu og blómguðust. Og á-
hrifin birtust nú ekki lengur fyrst og fremst sem andlegt
bergmál frá fjarlægu landi, heldur hafði hin brúna sveit
fótfestu á íslandi og hreiðraði æ betur um sig. Herir
Bandaríkjanna neituöu að standa við gefnar skuldbind-
ingar og yfirgefa ísland í stríðslok; þeir knúðu fram
Kefiavíkursamnmg, marsjallsamning og stríösbandalag;
þeir sendu hingað sérfræöinga sína til að hafa eftirlit
meö efnahagskerfinu og fengu völd á því í æ ríkara mæli.
Þess skal að vísu getið að snúningsás vindhanans þrjózk-
aöist um skeiö við snúningi sínum; Hermann Jónasson
var á móti Keflavíkursamningi, gagnrýndi marsjallsamn-
ing og sat hjá viö Atlanzhafs’oandalag. En þegar þrýst-
ingurinn var oröinn nægur, snerist hann í einum rykk.
Það fer ekki hjá því að þessi undarlegi snarsnúningur
hafi vakið rnikla athygli í liöi Framsóknaimanna og Tím-
inn er þegar kominn í vörn fyrir formann sinn. Blaðið
segir í fyrradag að Hennann hafi aðeins átt við nauösyn
þess að lögreglan sé „svo sterk að lögleysum og ofbeldi
sé eigi hægt að beita“. En þarna gerfalsar blaöiö ummæli
formamis síns í fátinu. Hermann talaöi sérstaklega um
íslenzkan her, „þjóðvarnarli,ö“ eins og haim komst aö
orói. Og hann tók sérstaklega fram aö lið þetta ætti að
standa fyrir lögbrotum ög ofbeldi; það ætti að brjóta
á bak aftur lögleg verkföll með vopnavaldi, enda var slík
aögerö þegar undirbúin i sambandi við frystihúsin sam-
kvæmt fyrirmæium Hermanns Jónassonar. Aöstandendur
Tímans vita þannig ekki enn sitt rjúkandi ráð, snúnings-
ás þeirra hefur ekki reynzt eins viðbragðsfljótur og for-
ingjans, en úr því veröur efiaust fljótlega bætt.
Og Tímamcnn eru æstir. Þeir hrópa tii sósíalista —
sem þeir kalia af skiljanlegri sektartilfinningu „rauöa
nazista“ — aö þeim skuli „sag't þaö í ei.tt skipti fyrir
öll, að sú t.íö er liðin, aö þeir verð'i, látnir hafa minnstu
álirif á það, sem gevt verður á íslandi“. O, sei. se.t, já,
annaö eins hefur heyrzt fyrr. Þetta var einnig öskraö í
Tímanum 1942. En sama árið vann íslcnzk verkalýðs-
hreyfing sína stæistu sigra og tveim árum 'síðar voru
Framsóknarmenn orðnir .með öllu áhrifaiausir um stjórn
iaudsins.
Hliðstæðir atburöir eiga enn eftir aö gerast; þaö á enn
cftir að marra í standi hins þrekvaxna bóndasonar frá
Skagafirói. Hitt mætti hónum fara aö' verða ijóst að þótt
vindhanar geti veriö skemmtilegir gripir cf þeir eru nægi-
iega reistir og rembingslegir, njóta þeir sjaldnast mikill-
viröingar. aiira sízt hjá þeim sem á þá blása.
Rakettan og slysavarinn
KÆRI Bæjarpóstiu*! — Gleði-
legt nýtt ár, og þakka þér
fyrir allt, bæði gaman og al-
vöru. Ég skrifa þér nú vegna
þess, hve mér ofbauð á gaml-
árskvöld hvað einn fullorðinn
maður gat verið ósvífiim.
Þessum manni kynntist ég
fyr3t er óg var unglingur á
eimskipinu Súðinui,, fyrir
mörgum árum, en hann var
þar loftskeytamaður. Síðan
virðist mér margt í kringum
manninn liafa breytzt og ekki
síður maðurinn sjálfur, sem
nú er orðinn einhver yfirmað-
ur slysavarnamála á íslandi.
Henry Hálfdánarson var
staddur inni í Laugarnes-
hverfi á gamlárskvöld rétt
eftir kl. 12 ásamt fleira fólki,
og tók ég fyrst eftir Henry
er einn maður úr hópnum var
að reyna að skjóta úr byssu,
én hún „klikkaði“; sá ég þá
að slysavamamaðurinn kom
fram á sjónarsviðið skyttunni
til aðstoðar. — Ég var einn
þeirra sem barst þama fram-
hjá með straumnum frá
brennunni við Sigtún þar sem
við höfðum staðið og liorft á
brennuna, en alltaf verið hálf-
hrædd við spýturnar úr rak-
ettunum sem vcrið var að
skjóta. þarna í kring.
★
NÚ VORUM við komin all-
nokkuð frá brennunni, og þar
OlT er læi’dómsríkara að taka
eftir því sem menn þegja xun
en binu sem þeir scgja. um.
Hugrenningar þær sem menn
vilja dylja eru oft merkari hin-
um sem reynt er að flíka rið
almenning. Þessi sannindi fást
oft staðfcst, en þó hefur mjög
óvenjulegt og læi’dómsríkt dæmi
þeirra birzt íslendingum xun
þessi ái’amót.
'k
Þáð var ekki fyrr en í fyrra-
dag að bráðabirgðaritstjóri AB-
blaðsins uppgötvaði það að 31.
desember höfðu leiðtogar
stjórnarflokkanna- birt mjög at-
hyglisvei’ðar keimingar um
stofnun íslenzks herlios. Hann
birti þá forustugrein um þessa
sérstæðu nýung, og þar er
blándað saman þögn og sögn
á næsta furðulegan hátt. Rit-
stjórinn segir að Bjanxi Bene-
diktsson hafi borið fram kröfu
um stofnun innlends hers tii að
berjast við Rússa. Hann segir,
einnig að þetta sé slæm kenn-!
ing' hjá Bjarna, Benediktssyni
og skorar á íslendinga að j
berjast gegn framkvæmd lxenn-
ar. Er það aö sjálfsögðii þakk-
arvert, þótt ýmsir kunni f.3
spyrja sig hvenær upp renni
vordagarnir frá 1951 fyr
Hanníba] Valdimarssyixi cinnig
í þessu máli.
■k
En þá er það þögnin. Haxxníý
bal Valdimarsspu víkur. ^kki að
því einu orði.að Ilermann Jón-
asson fonnaSur Framsóknar-
floklisias liafi cinnig sett frarn
kenninguna um stofmm inn-
að auki svo til upp að hliðinni
á miklum slysavaraafyrirliða,
svo að vlð héldum okkxir úr
alh*i hættu, nema hvað ég var
liálfhræddur við að mennirnir
gætu kannski meitt s:g á
þessari rækallans byssu, sem
alltaf ,,klikkaði“. Hún var í
laginu eins og ófreskja sem er
ekkert nema munnurinn og
lítill hali. En það virtist ekk-
ert ætla að koma úr ófres'kj -
uxxni, svo að við mjökuðumst
áfram. Þá er það að úr hópn-
um sem Henry er í, ásamt
fleirum, gengur einn- maður
fram á götuna og stillir upp
rakettu sem ekki er á neinn:
spýtu, eins og tíðkast um
þessa gerð af rakettum. Hún
fellur á götuna. Þá hleypur
einn úr hópnum til og ætlar
sér víst að halda rakettunni
(!), nema hvað haun missir
af henni og hún liend:st í
áttina til mín og fleira fólks
sem þama var á götunni. Það
skiptir engum togum að rak-
ettan springur þai*na í þvög-
unni, og einn blossinn fer
x-étt við axxdlit einnar fullorð-
inuar konu, og hafnar í dúsk
á peysufataskúf og brennir
hann. -— Þarna stendur fólk-
ið á miðri götunni, dauðskelk-
að, en þeim sem skutu rak-
ettunni vei’ð.ur ekki úr vegi að
koma og biðja afsökunar eða
athuga hvoi’t nok'-ur hefði
slasazt.
lends hers, og það á mun blygð-
unarknísari hátt en Bjarai
Benediktsson. Eins og lesend-
um þessa blaðs er kunnugt
vildi Hennann ekki aðeins
M
stofna her til að berjast við
Rússa, hcldur átti fyrst og
fremst að beita honum til að
bei’ja niður íslenzk verklýös-
samtök og sókn þeirra- til betri
lífskjarar, Og fyi’sta skrefið
hafði þegar verið stigið; lög-
regluxxni haföi vcrið fyrirskip-
að að kvöldi 18. desember að
beita ofbeldi og vopnum til $ö
hindra löglegar aðgerðir verk-
lýðsfélaganna. Um þetta allt
þegir Hanníbal Valdimarsson.
Kona ein, sem leiddi konuna
er skúfurinn brenndist á, fór
og talaði við einhverxi í hópn-
um sem rakettan kom írá.
Hana kvað þetta hafa verið
mistök og Ixiðst afsökunar.
Þegar betur var að fólkinu
gáð kom í ljós að fötin á
fle:rum voru brunnia xn. n.
kápa á einni konu. og svo
peysufataplls á fuliorðinni
lionu, sem var slösuð fyrir;
svo að maður skyídi hsida að
slysavamafyrirliðinn legði sitt
af mörkxun til varnar fj-emur
en hitt.
NÚ ÞYKIR ikanuski einhverj-
utn einkennilegt hversu- ég
hnýtt' í Hetxry Hálfdánárfeor.'
upphaf1, en hans aðalþáttur
er eftir. Þegar Ijósfc var ao
þetta hafði orsakað s’-'o xnii.!-
ar r.kemmdir sem roun varð
á, auk óþægindanna sem við-
komandi urðu fvrir, fór rnað-
ur í húsið sem hópurinn yar
við, sá sem rakettunni var
skotið frá- Haiin talar ,við
Henry og segir honum að
þessi raketta frá þeim -haf:
val.dið slkemmdum. Þé. segir
Henry: „Héðan var engirm
rakettum skotið, aðein?, biys-
um úr bvssn“. Þá kemixr þa.r
fra.m unglingskrakki og pcgir:
„Jú, v:ð vorum líka með ra’v
ettu“. Þá fremur slysavai’inr
ótulktarbragðið og stappar. á
fót bamsins og rekur siðan
inn með harðri hendi; svo
maðurinn sem við Henry tol-
aði varð vcndur -og -bað. hamx
skammast sín fyrlr að ætla. að
revna að notn barnið til að
ljúga með sér, og sagðist
mundu láta lögregluna. ganga
í málið. Síðan kann f*V ekki
Frarah. á 2. síftú
Hvers vegna þegir Hanníbal?
Finnst honum rétt að stofnað-
ur verði her til að berja nið-
ur verklýðssaxntökin ? Fannst
lionum rétt að 'ögreglunni væri
beitt til að brjóta lög á verk-
lýðsfélögunum ? Er hann i’eiðu-
búuin til að kaupa hollustu
Framsókixarforsprakkanna slíku
veroi? Eða er málum svo kom-
ið að AB-blaðið hafi nú verið
mýlt fastar en nokkru sinni
fyrr?
★
Þannig cr spui’t, og þögn
Hanníbals er fróðlegri en sögn
hans og gefur einnig góða hug-
mynd um lxeilindi þess sem sagt.
cr. — Því mættu fylgjendur
Hanníbais nú raula yfir hon-
um gamalt stef: „Hættu nú.
herra,/ hér mun koma verra,/
sem þér er bétra að þegja um/
en segja um“. Og einliver ætti
að benda honum á að það só
ekki liægt a.ð gera hvortveggja,
á senn: þegja og segja.
BáÉasjómeisn kreíjast fnudar
tfl mé ræða kJarjesaEsanlngaiia
^• ' ■ ~ “ !»•
Ein verst launaða stétt við j yrði að sjórnenn fengju réttan
Faxaflóa eru bátasjómenn. Þeir hlut sinn. Reynslan hefur þó
vinna því sem næst allan sól-
arhringinn eða eftir því sem út-
gerðarmanni hentar í það og
það sinnið. Þeir taka þátt í út -
gerðarkostnaði útgerðarinnai’
tii hálfs við útgerðarmann, en
útgerðamiaðurinn semur út-
gjaldakostnaðixxn oft eftir eigin
höfði og fjai’ri öl’um sta&reynd-
um, svo að oft á tíðnm verður
h’utur sjómanna æði lítill. -—
Þennan litla hlut verða sjó-
menn svo oft á tíðum að inn-
heimta með ærnum kostnaði
verið önnur. Ekkert samfiot
hefur tekizt með sjómannafé-
’ögunum og enginn fundur hef-
ur verið boðaður með sjónxönn-
um hér í Reykjavík til þess
að væða kröfurnar. Stjórn SR
héfur í stað þiess kosið að
gera sjáif uppkast að samning-
unum og annast samningsgerð-
ina án nokkurs samráos við
starfandi sjómenn og er ái'-
angurinn eftir þvx I kröfum
sínum hefur hún í megin ati’ið
um sniðgengið helztu baráttu-
gegnum lögfræðinga og aðrajxnái bátasjómanna, viðhaldiö
milliliði. — Útgerðarmaður; þátttöku sjómanna í hinum
skamnxtar svo fiskverðið semimikla kostnaði, sem er á út-
gei't. er upp eftir til sjómanna í
f’estum tilfellum miklu lægra
en hann raunverulega selur fvr-
ir, auk þess sem útgerðarmað-
urinn græðdr of fjár á sama
afla ef liann er fiskkaupandi
á sama tíma, sem mjög títt er.
Auðvitað er margt af þessu
brot á samniiigsræksnum beim
er stjórn SR hefur gert fyrir
bátasjómenn þegar þeir eru á
anxxað horð til. Eb leiti sió-
irnftur tii þessarar sömu stjórn-
ar er viðkvæðið vcniulega : .Við
getum ekkert gert; tnlaftu við
lögfræðing".
Þanjnig er þá ástandið í
kjörum bátasjóman.na á árinu
1953, og hefur rnargur sjó-
maðurinn á bátunum ef’aust
xnörgn við þetta að bæta Ekkx
cr það xmdranarefni þótt báta-
sjómenn séu oiftnxr langþrevtt-
ir og heimti nýja samninga,
enda munu kröfurnar um upp-
sögn ramninga hafa vaxift svo
dag frá degi að stjórn SR varð
að láta undan á s' hausti og
segja þeim gildandi kiarasamn-
ingum upp sem hún hafði við
útgerðarmenn. en það vora
línuaa.mningarnir, sem eru 6
ára gnmlir á þrettárxdanum,
samningar um kaup og kjör á
ísfíutningaskipum og skipum
sem eru við vörufiutninga, sem
eru 6 ára 13 janúar n.k., og
samningar um ísfiskveVðar með
dragu.ót og botnvörau sem
cinnig verða 5 ára 13. janúar
n k. Netasaraninga hefur félag-
ið ei'ki haft um mai'gra ára
bil. en sta.ðið nú á annað ár
í semningum um netaveiðar (og
er raunasaga frá því að segja,
sem ekki skal hirt um ao í'ekja
hér) og liiðusamningar sem
sýiórnin glopraði út úr hönd-
imwn í hitteðfyiTa fyrir cin-
tóman klaufaskap.
Þcgar samningum hafði verið
sagt upp fyi'ir rúmum 2 mán-
uoum, hugðu sjómenn almenht
að ,nú rnyndu næstu samningar
þannig undirbúnir að trýggt
gerðinni, livergi minnzt á þátt-
töku sjómanna í ákvörðun
gangverðs, en hvorttveggja
lagði síðasta Alþýðusambands-
þing fyrir sjómannafélögin að
setja í kröfur sínar við næstu
samninga. Ymis ömxur atriði,
eins og fæðiskostnað hefur hún
hvergi látið til sín taka. Þá
fól síðasta ASÍ-þing sjómanna-
félögunum að taka upp hrein
hundraðsh’uta skipti svo sein
tíðkast nú í Vestmannaeyjum
eía því sem næst en stjóra SR
hefur kosið að viðhalda gam’a
fyiix'komu!aginu, jafnvel auka
við kostnaðarliðina, þótt veiga-
miklum lið hafi vei'ið sleppt
á línunni, og er það algjörlega
í mótsögn við vilja. sjóinanna
almennt Annars má seg.ja að
uxxpkastið að netasamningunum
sé mun hetra en öðram og eiga
Hafuf’rðmg. þar góðau lxlut að.
Áatandið' x bessum málum
er nú orðíð þannig að sýnt
er að sjómenn munu ekki. ná
neinu af því sem þeir hófu
baráttu sína fvrir. vegna ónóg's
undirbúnings af háifu stjórnar
SR. Tvö félög hafa nú samið
upp á næstum óbreytt k.iör,
en það eru Akranes og Kefla-
vík oc skaoað öðrum sió-
manna.fé'ögum er ennþá standa
í deilunni miög óhagstæða að-
stöðu. Krafa sjómanna cr ao
nú hegar verði bahlinn fundur
í Sjómannafélagi Reykiavíkur
tii að ræla liorfur. áður en
'gengið verður frá samningum.
Verði, ekki orðið vjft beirri rétt-
mæt.i.skröfu, tekur stiórn .SR
ein á sig þá ábyrg'ð er af
hlýzt Verði ennfremur þröngv-
að upp á bátasjómenn með
landnxannafundi einhverium
nauðungarkiörum munu báta-.
siómenn hugsa til nýrra leiða
til I'psr að ná fi’am þeim í'étt-
lætisk''öfum er þeir i'ara fram
á og eru grundvöllur að því að
beir geti tahzt sambærilega
launaðir við aðrar- stéttir.
Sjómaður.
Sigurður
Þorsteinsson
bóndi fiá Mrafsaáal
í Mrútaíirði
f. 21-12-1894 — (1. 28-12-1952,
A?> kvarta •— þótt kveðjirðu okkur
því kynnirðu ei sjálfur vel. —
Nei, að bera sinn harm í hljóði
og harona við storma og él,
var eð’i þitt, einyrkjahóndi,
sem undir við fjöllin þín blá.
Og vannst þar um æfina alla
við ærnar, við blóm þín og stiá.
En fámáll við flesta þú virtist,
svo fátt var um mælgi hjá þér.
Því fjö'lunum lík var lundin,
'sem litt kunni að berja sér.
Þótt hrjúft sýndist ytra, var
hjartað
svo hlýtt og svo viðkvæmt í raun.
Og trvggðin var heil eins og
höndin,
er hirti sjaldnast um laun.
Ég v.issi, — þótt vissu það -fáir —
svo vandlega leyndirðu því, —
að þú áttir drauma i dalnum
cr dagur reis fagur við ský.
i’á hreif þig vængfarans vorhvöt
á Væringjans leið yfir höf.
En heima var bókþráin borin,
liún barst þér í vöggugjöf.
Þcir brotna, sem bogTiað ei geta,
í byijunurn treyst var þín lund.
Og sporin þín fannbreiður fela
um fjöllin, um hliðar og grund.
En gróðurinn grær þó að nýju
hann grær yfir vetrarins sár.
Og bárúrnar ha'.da í hópum
um Hrútafjörð. daga og ár.
Ingólfur .lónsson
frá Prestsbakka.
Hermanns og Bjarna Ben,
skulu munaSar
1 áramótaboðskap forystu-
manna stjóx'nmálaflokkanna á
gamlársdag kenndi rnargra mis-
jafma grasa eins og gefur að
skiija. Skal það ekki hór rakið
heldur farið nokkrum orðum
um eitt atriði, sem mér vax’ð
talsvert. íhugunarcfni, í ára-
mótagrein Hermanns Jónasson-
ar í Tímanum. — Svo sem
vænta rná af sálufélaga Vil-
lijálms Þórs er mat Hermamis
á nýafstöðnu vex'kíalli á sama
vcg og heildsalaagenta yfirleitt.
Hins vegar skýrir þessi sam-
vinnuskrumari fi’á ráðagerð
st jói-narvalda ana, varðandi
framvindu verkfallsins, er jafn-
vel sjálfur Bjarni Benediktsson
dómsmálaráðherra, íhaldsins
veigrar sér við að segja frá.
Hermann skýrir sem sé frá því
alveg hóstalaust, aft ákveftið
liat'i verift aft heita lögregiu-
valdi gegu verkfallsmiiiiuuin til
aft haitia frystihúsunum í gar.gi
gegn ákvörftunum verkalýfts-
saintakanna, ef á þyrfti að
halda.
Þar eð mikið veltur á því
f.yrir alþýðu alla og unnendur
lýðírjálsra samtaka að tíðindi
þau, er Hermann segir en
Bjarni þegir um, séu rétt skil-
in, er vert að hugleiða þetta
nokkrxx nánar.
Það er óumdeilt að vei’kfall
# ÍÞRÓTTIR
ftJTSTJÓRl: FRlMANtl UELGASON
Reykjavíkurmótinu í handknaitleik
lauk milli jóla og nýárs
Úrslitaleikir Reykjavikurmótsins
í handknatt'eik fóru fram milli
jóla og nýárs og urffiu úrslit i
oinstökum flokkum þessi: Meist-
arafloklc kvenna vann Fram nú 5
þriðja sinn og bikarinn til eignar.
II. fl. kvenna vann Ármann,
ög var þar képpt um nýjan bikar.
I. fl karla vann Valur og' var
þar einnig keppt. um nýjan bilt-
ar. — II. fl. kar'á. vann Ármann,
en III. fl. vann Valur eftir fram-
lengdan leiK við Fram og munaði
aðoins einu marki. Va.r leikur
þessi mjög vel leikinn og' það
var, einnig ánægjulegrt að sjá. að
þessir ungu efnilegu ieikmcnn
sýndu engar tilraunir til ólöglegra
„trikse,“, sem svo oft brennur við
í handknytUeikum í aag. Haldið
því, góðu drcngir, og yerið leik
ykkar. trúir.
Belgía vann
Frakkland 1:0
; Á jóladag kapptu landslið Belga
og Frakka. í knattspyrnu og fór
leikurinn i'ranx á Colombes leik-
vanginum í París. Það eina mark
sem sett var, kom er 6 mín. voru
af síðari hálfleik og gerði bel.
íski innherjinn Straetman það,
Þossi sigur Belganna var verð-
skuldaSur. Franska framlinan gat
eltki leikið saman, og viðhöfðu
þeir um of einleik, sem Belgíu-
menn stöðvuðu hverju sinni.
Bclgíumenn sköpuðu hvað eftir
annað hættu við franska markið.
— 40 þús. iVhorfendur voru við-
staddir . leikinn.
; Mc Kenley híeypur I0Ö
og 400 m á 10.4 og 49
Á móti, sem haldið var í
King'ston á Jamaica laugai’dag-
inn milli jóla og nýárs sýadi
hinn frægi hlaupari Herbert
Mc Keniey að hann er þegar
í góðri þjálfun. 100 m hljóp Ve!ivi a
hánn á 10.4, en, í öðru / saxti
var Harrison. Dillard og þiiðj
Jim Garthers. 400 m hljóp
ixann á 48 sek, næstir honum
kcmu Reggie Pearman og Mal
Wliitfield.
þaö sem hér um ræðir var lög-
lega til boðað svo og verkfall-
ið sem til stóð í hraðfrystihús-
unum, ég hefi það meira að
segja fýrir satt, að verkl’ails-
fcrystan hafi af sérstakri til-
hliðrunarsemi við þessi fyrir-
tæki geymt sér réttinn til verk-
falls gagnvart þeim þar til í
síðustn lög.
Þctta teluir af allan efa uxr
það, ;ið stjórnarklíka íhalds og
Ffamsóknar lxaffti tekið á-
Ávörðun um aft ráðasfc í lún
grófustu lögbrot og það meft
lögregiuiulltiiigl tii aft hnekkja
málstaí verkalýosins í þessari
baráttu.
Manni vei’ður á að spyrja:
Hvers vegna eru lögin nú ekki
eins lieilög og endi'a na:r fyi’ir
þessum dáendum réttar og
laga!! Með þessu cr „hótað að
stöðva frystihúsóx og ónýta þai
með margx’a mánaða fram-
leiðslu þjóðai'innar .... afleið-
infein yrði gjaldþxxxt banka og
þjóðar“ -er svar Heraianns Jón-
assonar og hans nóta.
En vór spyrjum enn: Lá ekki
beinna við sú leið til að firi'a.
mikil verðmæti skemmdum ,og
þjóðina gjaldþi'oti, að semja
við verkalýðinn um Ikaup og
kjör heldur en að kveðja sam-
ati bareflalið til að brjóta lög og
í’étt á öllu vinnandi fólkx
landsins, sem ekki krafðist ann-
ars en lækkunar dýrtíðar og'
hækkandi kaupgetu í svo væg-
um mæli að jafnvel fulltrúar
atvinnurekenda í samninga-
nefndunx minntust aldrei á ó-
sanngirni í sambandi við kröf-
urnar.
Og þegar við lxöfum séö
hvoru megin bæði lögin og rétt-
urinn liggja í þessu xnáli, þá
vaknar loks cin spurning, og'
hún er þessi: Hvers vegna kon~.
aldrei til oröa á bak við tjöld-
in lijá þeirn Bjarna ■ og Her-
maiuii að beitt skvldi lögregl-
unni til styrktar lögum og rétt:
gagnvai't þeim skaðræðisgsip-
um, sem höfðu fómað mörgxui.
tugum milljóna ki'óna af þjóð-
arverðmætum til að st.aud:
gegn T fnunstæðustu lífskröfum
alþýðu og ætluðu ekki að vila
fyrir sér að fórna sömu hugsjón
öllum þeim verðmætum sem
frystihúsin höfðu að geyma, í
ofanálag?
Vegna þess, að skaðnv.ðis-
gi’ipirnir eru þeir sjájfir og. «in-
okunarklíkan, sem á bak .yið
þá stendur. — Og nú viljn
þessir heiTar gera hinajj fyrir-
huguðu ofbeldisráðstafaxiii’ ,og
lögbrot sín í nýafstöðnu verk-
falli að lögum, xneð því að setja
á stofn nýja lögreglu biuxa,
manndrápstækjum til að lxeilsa
upp á okkur verkamcnn næst
Jxegar við kynnum að verða til-
knúnir að bera. hönd fyrir höf-
uð okkar og barna okkar í lifs-
baráttunni gegn öflum dýrtíð-
ai’ og atvinnuleysis.
Þessum iiýársboðs'kap eriauð-
svarað. Við svörum honum í
ki á þessu ári. Við látuni:
hin myrku þjóðmálaöfl mæhi
| feigum munni nýárshótaair
þeix’i’a Bjarna og Herinanns.
Við sameir.uinst, hinir vinnaudi
merux, um stéttarhagsmvmi
Englc
Baktíai', settu þrefa’dan. vöi’ð ó a! a vegi,
Hodsja 'Nasreddin getur ekki veriö siopp-
inn út úr höliinni meö ■ stúikuna. Og
mundu aö liöfuð þitt situr laust ;í húlöi
þinum.
Eftineitin hóist: Ee.carxnenji ivsui i .hvern
krók ojí kima í a ivi hö’Hnni. tCyndlarnir
brugðu flöktandi raúðu ljósi yfir hailar-
svæðið — en Gulinjana vb r Jrorfjn.
íuiigíiiiL íCiíaoí. ijaKvuuuiit' et) ixöosja
Niisreddín, sjálfur. Ilrcnn iylti. upp teppun-
um, . g-áði undir rúmtn, rýndi nið.uu .5 te-
könnuf, og athugaði jafnvel mú.íag'i drul-n-
ar. ..
' u gaf liuiiu wuik..ui<j Djvjia.u: -vilívil
herra, Housja. Nasieddin cr. sloppinn!
En ef hann. hefur nú. biwa .falið sijr! hróp-
aði emírinn. Setjið tvöfulci&n vörð um ,hor-
bergið!
and aegn 11 beztu
annarra þjóða
Ákveöið hefur verið að
F.IFA komi á keppui milli
laíidslios . Englands og .élkfu
beztu knattspyraumanna :inxx-
arra þjóða heims og . á leiknr-
inn að fara fram í nóv.. rx. k.
okltar i nkari maui. en. noAks
ikarx
sinni fyrr, hvar sein við telj-
um okkur i flokki og þá
erum við ósigrandi.
Yerknxuaftur,