Þjóðviljinn - 24.05.1955, Blaðsíða 11
Þriðjudagur 24. maí 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirk:
ILLURFENGUR
3. dagur r
að okkur skuli ekki geta sami'ö í þessu máli og ef til
vill rennur upp sá dagur að þú veröur okkur sammála.
En þér er aö minnsta kosti óhætt aö treysta því aö viö
reynum aö standa við skyldur okkar samkvæmt samn-
ingnum.
— Ég hef aldrei búizt við öðru af ykkur, sagöi Grejs
Klitgaard og tók í hendur mága sinna. Þeir voru hrærðir
allir þrír. Þeir höfðu þekkzt frá blautu barnsbeini og
undanfarna þrautamánuði höföu þeir tekið þátt í á-
hyggjum hver annars. Nú var eins og leiöir þeirra skild-
ust og þeir ættu ekki samleið framar.
2. KAFLI
Það kastast í kekki með Grejs Klitgaard og prestinum,
en sunnudagsvinnu'mii er lialdið 'afram.
Grejs Klitgaard hafói safnaö aö .sér mönnum sem
höfðu krafta-á, kögglum' og : verkið gekk eins og í sögu.
Hann var ekki smeykur viö aö gefa piltunum gott akkorð
og sjálfur tók hann þátt í verkinu og dró ekki af sér.
Þaö var ekki einungis velferö hans og fjölskyldu hans
sem var í húfi, þetta var líka kapphlaup viö tímann og
hann var maöur sem ógjarnan vildi bíða lægri hlut. Á
hverju kvöldi dróst hann dauöþreyttur í rúmið án þess
aö gefa sér tíma til aö hátta og í dögun var hann kominn
á kreik og á leiö niður aö ströndinni.
Svo kom fyrsti sunnudagurinn sem unnið var viö sjó-
Þennan sunnudag kvað allt við af vinnugný, höggum
hnyðjanna, ískrinu í talíunum og hrópum manna
á milli.
inn. Flestir daglaunamennirnir voru mættir. Aðeins ör-
fáir hinna heilögu héldu sig heima. Venjulega var strönd-
in eyðileg á sunnudögum og ekkert heyröist nema garg
sjófuglanna yfir klettunum. En þennan sunnudag kvaö
allt viö af vinnugný, höggum hnyðjanna, ískrinu 1 talí-
unum og hrópunum manna á milli. Það var eins og ein-
mitt þennan dag væri sérlega mikið líf og fjör í vinnunni.
Eins og yfirgnæfa þyrfti daufan óm kirkjuklukkunnar
sem kallaöi til guösþjónustu.
Kirkjan var full af fólki þegar presturinn steig í stól-
inn. Hann stóð og leit yfir kirkjugesti sem sátu álútir,
eins og þeir vildu leyna eftirvæntingu sinni eftir oröum
hans. Niöur viö sjóinn var verið að fremja svívirðileg
helgispjöll og presturinn vann ekki eftir akkoröi. Þegar
berjast þurfti gegn synd og spillingu gekk hann í broddi
fylkingar og vei þeim sem á vegi hans varð.
í sókn hans var synd kölluö synd og helvíti nefnt sínu
rétta nafni. Og miklu haföi hann komið til leiöar.
Di-ykkjuskapur og holdsins fýsnum haföi hann útrýmt
í sókninni. Brennivín var ekki lengur til í húsum hinna
guðhræddu og þaö var álitið skelfilegt hneyksli ef stúlka
þurfti að giftast í flýti vegna þess að hún átti von á
barni.
— Vei þeim sem hneyksiunum veídur, hóf presturinn
mál sitt. Vei hverjum þeim sem ekki vill beygja sig fyrir
vilja Drottins. Vei þeim sem ekki varpar sér í duftið og
teygir arma sína mót krossinum.
Rödd hans var hás og titraði af niöurbældri reiði
meðan hann talaöi um syndina, um djöfulinn sem gekk
ljóslifandi á meðal okkar og var ævinlega reiðubúinn
að tæla okkur að hann mætti síöan taka sálir okkar
og fleygja þeim niður í eldhaf helvítis. Nokkrar konur
grétu í hljóði og stórir, fílefldir sjómenn óku sér óró-
lega til á höröum bekkjunum. í þessari fátælcu sjáv-
arbyggð þekkti fólk hættur lífsins og refsingu synd-
anna. Þaö voru ekki margir í kirkjunni sem áttu ekki
ættingjá sem höfðu drukknaö í ólgandi hafinu, og þeir
höfðu kynnzt örbirgð og erfiöleikum þegar veiöi eöa
uppskera brugðust algerlega og hungurvofan beiö ógn-
andi viö dyr þeirra. Þeir höfðu vakaö um nætur til aö
bíöa eftir bátum sem komu ekki í land og þeir höföu.
borið mörg náköld lík heim frá sjónum. LífiÖ var rnisk-
unnarlaust og alvaldurinn á himnum var hræðilegur í
reiði sinni gegn þeim sem óhlýðnuöust orðum hans.
En góöur var hann líka, það vissu guðs börn, ást-
ríkur faöir öllum þeim sem játuöu syndir sínar og tóku
meö bljúgu hjai’ta á sig þær raunir sem sendar voru
aö ofan. Aöeins hann gat gefið sálarró, aöeins í náðai’-
faömi hans var alsæluna aö finna, hins þyrnikiýnda sem
hafði þolaö skelfilegar þjáningar okkar vegna og meö
blóöi sínu lyft okkur upp í eilífa sælu.
— Viljið þiö fylgja honum eða ætliö þiö aö þrjózkast
við? spuröi pi’esturinn og andlit hans vai’Ö enn hörku-
legra. Viljið þið hlyöa á þau orð sem ég flyt ykkur sem
auömjúkur þjónn hans eöa ætliö þiö aö daufheyrast
við því sem ég hef að segja ykkur í hans eilífa nafni?
Viljið þið vei'a eins og þeir sem berja höfðinu viö stein:
inn?
Jú, þessum pi’esti vildu þeir fylgja og hlýöa á orö hans.
Hann var ekki bústinn og mildur boöberi meö hógvær
’orö og hunáng á vörum. Hann var hrjúfur og ofsafeng-
inn í sálinni og gekk berserksgang í bai’áttunni gegn
því illa.
ÞaÖ guðspjall sem hann boöaði gaf hinu erfiða lífi
innihald og þjáningarnar höföu ekki veriö til einskis.
Þær voru sending Drottins aö sálir fólksins mættu frels-
ast. Lífið var illt og hættulegt, en sú kemur tíö aö viö
mætumst í fögnuði á strönd sælunnar.
— Svo söfnumst við saman fyrir utan kirkjuhliöiö
eftir messu, sagði presturinn. Og viö göngum saman
niöur að hafinu til aö mæla hvatningarorö til hinna
eimiMsþáttnr
Dtvarpið
Framhald af 6. síðu.
maimaeyjadagskrárinnar. Þó
tekur út yfir allan þjófabálk
að heyra faðir í aukafalli.
Kristilegt félag stúdenta
annaðist fimmtudagskvöldið,
þá var uppstigningardagur.
Það félag mun hafa fengið ein-
hvern rétt á því kvöldi ár
hvert, og er nú uppi nokkur
hreyfing um að fá þann dag
úr lögum, svo að hægt væri
að fá eitthvert annað útvarps-
efni það kvöldið, því að meiri
þynnka er ekki hugsanleg.
Leikrit laugardagsins, ,,Tond-
eleyo'*, er allmikill skáldskap-
ur og vel meðfarið af leik-
enda liálfu, en grunntónn þess
er alltof andstyggilega brezk-
ur kynþáttahroki gagnvart
svörtu nýlenduþrælunum, til
þess að viðunandi sé, að ís-
lendingar taki það til fiutnings
fyrir þjóð sína.
Einu-. sitini ' lét maður í ljós
von irrn'-1 að útvarpssa.gan
mundi vera hin merkasta. Nú
er hún á stigi marflats kjaft-
háttar og fullkomið vonleysi
um að úr rætist. — Sagan
eftir Þóri Bergsson, sem
Andrés Björnsson las á mið-
vikudagskvöldið, var lika fá-
dæma innihaldslaus flatneskja.
— Það ætti að vera vandalítið
fyrir Ijtvarpið að verða sér
út um betri sögur til flutn-
ings.
Góða hljómlist ber að þakka
sem oft fyír. Ungversku
sálmalögin og tónverkiu eftir
Olav Kielland í flutningi Sin-
fóníuhljómsveitarinnar með
einsöng Guðmundar Jónsson-
ar á fimmtudaginn, einsöngur
Ólafs frá Mosfelli á mánudag-
inn og kynning á lögum Skúla
Halldórssonar á föstudaginn,
var hvert öðru ágætara. Þá
Ódýrir barnaskór sjaldnast góðir
En
ppi
egar
r að
Barnaföt eru dýr og flestir
ilja að sjálfsögðu reyna að ná
sem ódýrust barnaföt, og
laður getur verið heppinn og
áð í ódýrar flíkur og góðar
im leið ef maður leitar fyrir
sér í búðunum, og
3Ótt peysa eða undir-
Eötin endist ef til vill
íkemur en maður
lefði vonað, hefur
Darnið ekkert illt af
pví.
annað verður
á teningnum^
um skófatnað
ræða. Maður
arf að vara sig á ó-
ýru skónum, því að
tgið á þeim er oft mjög slæmt
g getur farið illa með barns-
átinn. Það er ekki nóg að
kórnir séu nógu langir, heldur
r engu síður mikilvægt að þeir
éu nógu háir. Ódýrir skór
ru oft þunnir á tána og af-
nðingin er sú að tærnar kom-
st varla fyrir. Barnsfætur eru
íjúkir og eftirgefanlegir og
eir geta verið í skóm sem
kki eru mátulegir án þess að
eir virðist þvinga þá. En
ftur á móti aflagast fótur-
tn, þótt óþægindin af því komi
kki alltaf i ljós fyrr en á full-
rðinsaldri.
Takið eftir hvað skórnir á
lyndinni eru þykkir á tána.
vona mikið rúm þurfa tærnar
f vel á að vera. Hvað lengd-
ia snertir er oft erfitt að átta
|sig á því hvort hún er nægi-
leg, því að oft vill fóturinn
jsíga fram i skóinn, þannig að
jtærnar kreppast en bil er við
| hælinn og manni finnst sem
jskórinn sé of stór. Til þess að
vera öruggur þarf maður að
velja skó úr mjúku leðri, þann-
ig að hægt sé að finna utanfrá
| hvernig fer um tærnar. Treystið
ekki því sem börnin segja um
skóna, því að þau segja iðulega
að skórnir séu mátulegir þótt
þeir séu í rauninni of litlir. Að
þessu leyti er hreint ekkert að
marka börnin.
Golítreyjur á ströndina
Golftreyjur eru orðnar tízku-
flíkur utanvfir flegna strand-
kjóla, stuttbuxur og jafnvel
sundbol. Þessar treyjur eru ná-
kvæmlega eins og þær sem not-
aðar eru við pilsin á veturna.
Flestar eru þessar golftreyjur
einlitar, en litavalið er mjög
margbreytilegt.
ber ekki að gleyma nemenda-
tónleikum Laugarnessskólans í
barnatímanum á sunnudaginn.
Og rétt er að þakka, að
morgunútvarpið flytur að
jafnaði þess háttar tónlist,
sem alþýðu manna er gott að
vakna við. G. Ben.
auglysið
1
ÞJÓÐVILJANUM
Köflótt sænsk húfa
í nýlegu hefti af sænska
blaðinu Baí-ngarderoben fund-
um við þessa snotru, köflóttu
húfu, sem hægt á að vera að
sauma heima. Köflóttu húfurn-
ar eru alþjóðleg tízka. Þær eru
svo snotrar og líflegar a‘ð ung-
lingar í öllum löndum kunna
vel að meta þær.