Þjóðviljinn - 19.07.1956, Side 7

Fimmtudagur 19. júlí 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (7
James M. Cain
Mildred Pierce
58. dagur.
',,Hún gengur í tíma til einhverrar kerlingarskrukku
þarna í Glendale, og líkar ekkert ofvel. Hún heldur aö
hún komist ekkert áfram. Nú — en þetta kemur mér
ekkert við’.“
„Haltu áfram.“
,,,Eg held hún hafi eitthvað' í sér.“
„Eg hef alltaf sagt að' hún hefð'i gáfur.“
„Aö' segja aö hún hafi gáfur og stuðla aö' því aö þær
fái aö njóta sín er tvennt ólíkt. Eg vona þú móögist ekki
þótt ég segi aö þú vitir meira um skorputertur en um
tónlist. Eg held þaö ætti aö koma stúlkunni til einhvers
sem gæti kennt henni vel.“
„Og hver getur þaö veriö, til dæmis?“
„Eg þekki einn náunga í Pasadena sem gæti gert
furð'uverk á stúlkunni. Þú hefur ef til vill heyrt um hann
— Charlie Handen, vel þekktur einsöngvari þar til fyrir
fáum árum aö lungun gáfu eftir og hann varö aö' hætta.
Hefur sig lítiö í frammi núna. Hann er organisti, kór-
stjóri og hváö sem er við kirkjuna hjá okkur, lifir ró-
legu lífi; kennir nokkrum nemendum. Eg er alveg viss
um aó' ég gæti vakiö áhuga hans fyrir henni. Og ef hann
tekur hana aö' sér er ég alveg viss um að' stúlkan kemst
áfram.“
,„Hvenær læröir pú öll þessi óköp um tónlist?"
„Eg er þar alveg úti á þekju. En móöir mín er vel
aö sér í tónlist. Hún hefur veriö stuöningsfélagi Fíl-
harmóníunnar í mörg ár og þekkir þetta allt saman.
Hún segir aö' stúlkan hafi virkilega gáfu.“
„En ég hef aldrei séö móöur þína.“'
Þessa hnýfilyrtu athugasemd lét Monty sem hann
heyröi ekki, en samt leið andartak áð’ur en hann héldi
áfram. „Og annaö sem gerir aö verkum aö ég held aö &
hún hafi gáfu er hvernig hún vinnur. ÞaÖ má vera aö
ég viti eklri neitt um neitt nema hross, en þegar ég sé
reiðmann aö æfingum snemma morguns þegar enginn
er til áö horfa á, sveiflandi kylfu til þess aö æfa hand-
styrkinn, er ég viss um aö hann veröi vafalítiö eimi dag-
inn knattleikari.“
„Er þaö nú ekki eitthvaö sem á eftir aö koma á dag-
inn?“
„ÞaÖ er þaö sama og meö hana. Aö því er ég veit bezt
missir hún aldrei dag úr í þessu vöruþurrkhúsi afa
síns, og þegar hún er hjámömmu æfir hún sig alltaf
tvær stundir áöur en hún fer jafnvel að’ tala um
tennis eöa útreiöar eða hvaö þaö nú er sem mamma
hefur í huga handa henni þann daginn. Hún leggur hart
aö sér, og þaö þarf engan tónlistannann til aö sjá það.“
Enda þótt Mildred efáöist ekki um það aö Veda heföi
gáfu, var hún ekki mjög uppnæm fyrir þessu. Hún þekkti
Vedu of vel til þess áð leggja alveg sömu meiningu í
söngæfingar hennar og Monty. Það gæti svo sem átt
sér staö aö æfingar hennar hjá frú Beragon bæru vott
um einlæga hneigö .fyrir tónlist, en vel gat þaö líka átt
sér staö aö tiigangurinn meö þeim væri sá einn aö láta
heimilisfólkiö vita af því hvaö hún væri vel gáfuö. Og
hr. Hannen haföi vafalaust einhverntíma veriö fræg-
ur píanóleikari, en þaö aö hann var núna organisti viö
eina af hinum oflætislegu kirkjum í Pasadena gerði það
að verkum aö ráða mátti í hversu merkur kennari hann
var. Af öllu þessu þóttist Mildred hafa uppgötvaö eitt af
brögöum Vedu. En henni gramdist þaö aö auösjáanlega
höföu þau bundrtt samtökum til aö segja henni hvaö
hún ætti aö gera fyrir dóttur sína, og hvernig henni var
gefiö í skyn aö þaö sem hún þegar haföi gert var ekki
nógu fínt eftir kröfum sem geröar voru í Pasadena.
Um nokkurt skeiö sagöi hún ekkert um þetta viö Vedu.
En hún gat ekki útrýmt þessu úr huga sér, undir niöri
óttaöist hún, áö ef til vill væri hún aö neita Vedu um
hlut sem færi bezt að hún öölaðist. En eitt kvöld afneitaöi
Veda meö öllu aö fara lengur í tíma til fröken Whitt-
áker, kerlingarinnar sem Mildred borgáði 50 sent á viku
fyrir aö taka Vedu í tíma. Eitthvaö vai* ekki venjulegur
tónn í skammaryrðaflaumnum. Mildred spurði í vand-
ræöum sínum hvort hr. Hannen í Pasadena myndi vera
betri. Þetta kom Vedu til aö dansa um af þvílíkum krafti
að Mildred vissi aö hún hafði hitt á þaö rétta. Hún
hringdi í mannin, réð hann til að’ kenna Vedu, og um-
samið kvöld flýtti hún sér að ljúka öllum störfum svo
aö hún gæti komizt heim sem fyrst og fariö meö Vedu
til þessa kennara.
Af þessu tilefni tók Mildred til bezta klæönaö Vedu:
brúnan silkikjól, brúnan hatt, skó úr krókódílaskinni,
silkisokka. En þegar Veda kom heim úr skólanum og
sá klæöabunkann á rúminu, fórnaöi hún höndum.
„Mamma, ég get ekki veriö aö klæöa mig í fín föt! Úh!,
Það er svo sveitó!“ Mildred vissi hvaöan kröfur þessar
komu þegar hún heyröi þær, andvarpaöi, setti fötin til
hliöar, horföi á meöan Veda tók fram þann fatnaö sem
henni fannst hæfa: dumbrauö peysa, köflótt pils, leö-
urhúfa, ullarsokkar og lághælaöir skór. En hún leit
undan þegar Veda fór aö klæða sig um. Á hálfu ööru
ári haföi útlit Vedu tekiö’ nokkrum breytingum. Hún
var meöalhá, en stoltur limaburöur hennar gerði aö
verkum, að’ hún virtist hærri. Hún var grönn um
mjaömirnar sem fyrr, en þær báru þegar vott um losta-
semi. Hún hafði fætur eins fagra og móöir hennar. En
eftirtektarveröasta breytingin var þaö sem Monty kall-
aöi rustalega mjólkurbúið: tvö þrýstin og fyrirferðar-
mikil brjóst höföu vaxið stúlkunni á ótnílega skömmum
tíma. Þau heföu veriö stór og mikil, jafnvel fyrir full-
þroskaöa konu, fyrir þrettán ára stúlku voru þau tilefni
hreinnar forundrunar. Brjóstin á Vedu uröu Mildred
til íhugunar: hún fór aö hugsa um ást, móöerni og
svipuö mjólkurkennd hugtök. Þegar Monty lýsti yfir aö
þaö væri engin hæfa aö láta barniö bera brjóstin si
svona, og baö Vedu í guöanna bænum aö verð’a sér
úti um eitthvert hengirúm til þess aö hemja brjóstin
í, þá varö Mildred æf, hún roönaði. En Veda haföi aö-
eins hlegið glaðlega, og fékk sér brjóstahöld eins og
líka sjálfsagt var. Það var erfitt aö hugsa sér aö hún
gæti roönaö yfir nokkrum hlut. Hvað sem sagt var um
brjóst hennar, þá bar hún sig sem enginn vafi væri á
áö hún væri helzta stolt sinnar ættar.
Hr. Hannen bjó rétt fyrir utan erfiöasta umferöar-
svæöiö í Pasadena, í húsi sem var mjög venjulegt á
aö sjá frá götunni, en sem aö innanveröu var innrétt-
aö sem stór kennslustofa. Bæði fyrsta og önnur hæö
voru lögö undir kennsluna. Mildred furöaði sig á híbýl-
unum, ékki vegna stæröarinnar, heldur vega þess hversu
| í sumarleyfið
■
■
BEZT-úlpan
I Skíðabuxur
■
Allskonar sport-
fatnaður
e z t,
Vesturveri.
BUXUR
í sumarleyfið
Fyrir dömur:
Rauðar, bláar, grænar
brúnar, — kr. 168,00.
Fyrir herra:
kr. 178,00.
T0LED0
Sími 6891. Fischersundi
, Bifreiðasalan, Ingólfsstr. 11.
allt var autt og tomt. Hvergi var neitt aö sjá nema einn Simí 81085 Sími 81085
V V/V APNARUÓL
Bifreiðar með
afborgunum
Benzintankurinn við Hall-
veigarstíg vísar yður ieiðina.
r-
.éimUisþátíur
hún er svo einföld að ætla mætti
að hægðarleikur væri að sauma
hana sjálfur.
Snofrar sumarképiir
Léttar kápur úr vatnsþéttum efnum ætla að ná miklum vin-
sældum sem sumarkápur og
■ koma í stað sumarkápu, enda
verða ullarkápur óþarfar á
sumrin, þegar regnkápurnar líta
út sem sparikápur. Lítið á bóm-
' ullarkápuna frá -Jaques Fath.
Hún er biá og við hana eru
notaðir háhæiaðir skór og strá-
í hattur. Með bomsum og höfuð-
klút er þetta fyrirtaks regnkápa.
Sniðið er mjög einfalt, eina
skiautið er slaufan í háisinn og
I stóru skávasarnir með breiðu
I vasalokunum.
| Önnur gerð af kápum sem á
miklum vinsældum að fagna eru
kápur úr flauels- eða apaskinns-
efnum. jÞað eru sömuleiðis káp-
ur sem þola rigningu, þótt það
séu ekki eiginlegar regnkápur. i
í^ær eru látlausar í sniði, efnið [
krypplaðst yfirleitt ekki og er
hlýtt og óþarfi að fóðra þessar
kápur. Franska kápan á mynd-
■ inni er einmitt af þessu tagi og
RycyUyfoaái: sSamelnlngarfloKkL?. tóbs'öu — Sódiiúistatlokk-t..rtar.. — h4*giv.:e- v>artansB(m
íb-r ; SLffurður GuðmundaíitU' • Fré*ttaritst>órl. Jón Bjama*on. — P-.é; '.þmenn Ásmundur Slmir-
R-nsson, BJarnl Benedlktssor. Guðmundur Vlgíússon, ívar H Jóns&oru Magnús Torfi Ólafsson. —
AUc'iýslJMJiwttójrfcíi;.• BanUdswin — RltsUórn,- afgrelðsla, auglýslngar. r-renismlðja Skóiavörðustlg Ife, — S.ímJ 7500 d
— ABkrsft$rvvr£ fcr. .mAnuðí 1 ReykJ&vlk og. t ABrftnni: kr 22 annar*ataðar. I*atsw»ié«ur#ir8 ív' ftentantUi
• tut.