Þjóðviljinn - 06.09.1957, Page 11

Föstudagur 6. september 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11
m Dreynngað
AndFegt jafnvægi verður oft meira að þeim
loknum
Margar konur ganga til móts
við breytingaárin með ugg og
kviða. Það stafar oft af því að
þær hafa ekki nsega þekkingu á
þeim líkamlegu og sálrænu
breytingum sem eiga sér stað á
þessum umskiptatímum líkam-
ans.
Oftast er þetta breytingatíma-
bil á aldrinum 45—55 ára.
Stundum er það nokkru fyrr, en
þó sjaldan fyrir 38 ára aldur.
Um norrænar konur giidir það
yfirleitt að þegar tíðir byrja
seint, hætta þær snemma.
Ráðlegt að Ieita
læknis árlega
Einkennin eru þau sem kunn-
ugt er, að tíðir verða óregluleg-
ar unz þær hætta alvcg. Éf tíðir
verða óeðlilega langvarandi
og með stuttu millibili er nauð-
synlegt að leita læknis. Það er
staðreynd að 30% óreglulegra
blæðinga á breytingatímabilinu
eiga sér sjúklegar orsakir. Það
er aldrei of oft endurtekið, að
krabbame'n þarf _ ekki að vera
hætíulegt ef það er meðhöndlað
í tíma. öllum konum á breyt-
ingatímabilinu er ráðlagt að
leita læknis að minnsta kosti
einu sinni á ári.
Hitakóf og roði eru óþægindi
sem draga má ■ úr með róandi
lyfjum og vítamínum, einkum
B og E.
Draga má úr
vaxandi fitu
Offita er annað leiðinlegt
vandamál í sambandi við um-
skiptin. Hún getur stafað af
truflunum á efnask/ptum, vegna
þess að eggjastokkarnir hætta
starfsemi og hafa m. a. áhrif á
skjaldkirtiliínn. lír þessu má
bæta með lyfjum. Oft er nóg að
halda sig við ákveðið mataræði.
Margar konur þjást af svefn-
leysi á þessu tímabili. Litlir
skammtar af hormónum undir
lækniseftirliti nægja venjulega
til að færa svefninn í eðlilegt
horf.
Breytingatímabilið stendur
venjulega i 2—3 ár. Þá er líkam-
inn búinn að venjast hinu nýja.
Skýrslur hafa leitt í 1 jós að
30% kvenna á breytingatíma-
biiinu hafa sem sagt engin ó-
þægindi. af því, 60% lítii óþæg-
indi og 10% verða allveikar.
Konur standa betur að vígi
gagnvart þessum umskiptum ef
þær hafa það í huga að þær
verða hressari. og glaðari þegar
þau eru um garð gengin en þær
hafa verið undanfarin tíu ár eða
meira.
Andlegt jafnvægi verður oft
miklu meira eltir umskiplin og
margar konur hafa þá fyrst
tima og tækifæri til að rækja
persónuleika sinn. Börnin eru
uppkomin, heimilið orðið léttara
og augu þeirra hafa opnazt fyr-
ir því að þeirra biða margir
möguleikar til að finna ný verð-
mæti og ný hugðarefni.
Konur eiga ekki að gera meira
úr veikindum sínum en nauðsyn-
legt er; á hinn bóginn mega þær
ekki ofreyna sig og sizt af öllu
einangra sig.
Bezt er að reyna að finna hinn
gullna meðalveg, svo að þær
sökkvi sér ekki alveg niður í
vandamál sín, en gleymi hins
vegar ekki að taka tillit til
sjálfra sín.
Þær sem rækja vel verkefni
sín, hafa heilbrigð áhugamál og
lifa eðlilegu fjölskyldulífi kom-
ast auðveldlega yfir breytinga-
tímabilið.
Anglýsið I Þj óðvil| i&nuita
á eftirtöldum
tæk.ium
EASY þvottavélum
BLACK & DECKER
rafmagnshandverk-
færum
PORTER CABLE
rafmagnshandverk-
færum
R C A ESTATE-eldavélum
A B C olíukyndingartækjum
P & H rafsuðutækjum
HARRIS logsuðutækjum
RIDGE snittvélum.
ANNAST
Raftækjavinnustofa Jóns Guðjónssouar
Borgarholtsbraut 21 — sími 19871

■ ■«■■*■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■«■ ■■■*■■■■■
Vern Sneider:
ÁGvsmb
76.
Seiko skyldi ekki hafa verið viðstaddur
veizluna, því að Fyrsta blóm söng dá-
samlega söngva og hún dansaði með því-
líkum ágætum að Fisby skildi vel að hún
var frægasta geishan í 'Naba.
En Fisby var mjög hreykinn af Hokka-
ido. Já, jafnvel lögreglustjórinn varð að
viðurkenna að enginn gat sungið „ba....ba....
ba....“ á jafn raunverulegan hátt og Hok-
kaido, þ'ótt allir gestirnir hefðu reynt það
einhvern tíma kvöldsins, bæði sem ein-
söngvarar og samsöngvarar.
Það var hljótt og kyrrt í þorpinu um
morguninn. í kveðjui’æðu sinni kvöldið áð-
ur hafði Fisby sagt öllum, einnig Sakini,
að þeir mætu sofa til hádegis — og sú til-
kynning vakti feikna fögnuð. Fisby hefði
sjálfur sofið út, ef hann hefði ekki verið
einn þeirra manna sem vakna ævinlega
fyrir klukkan átta og haldast ekki við í
rúminu.
Nokkrar konur sáust á stjákli hér og
þar. Og ein þeirra, sem sé ungfrú Higa
Jiga með Sakini grútsyfjaðan í eftirdragi
stefndi beint til aðalstöðvanna.
Þegar ungfrú Higa Jiga stóð fyrir fram-
an skrifborð Fisbys, óskaði hann þess að
hann hefði ekki farið á fætur því að ung-
frú Higa Jiga var vitund yggldari en
venjulega, enda var hún talsvert úrill
þennan morgun.
„Húsbóndi,“ sagði Sakini hásri röddu.
„Veiztu hvað hún halda?“
„Hvað heldur hún?“ spurði Fisby. Hann
var líka hás eftir allan sönginn kvöldið
áður.
„Jú, hún halaa við kannski ekki hafa
neinn siðaðan mann hér.“
„Engan siðaðan mann!“ Fisby varð
steini lostinn. „Sakini, þú skalt segja
henni, að ég hafi aldrei séð glæsilegri
hóp —“
„En hún ekki tala um í gæi'kvöldi, hús-
bóndi. Hún vita allt um það, því hún var
í garðinum að kíkja inn.“ Sakini neri
svefndrukkin augun. „Hún tala um þenn-
an morgun.“
„Gerði einhver eitthvað af sér í morg-
un?“ spurði Fisby.
„Já, húsbóndi. Sjáðu til, í morgun á-
kveða hún að hafa tedrykkjuveizlu í nýja
cha no yu húsinu. Og hún ákvoða að hún
þarf að hafa nokkra náunga að æfa siðina
á.“
„Nú?“
„Já, og þegar náungarnir sjá hver það er,
þá koma þeir ekki til dyra. Þeir bara fara
aftur að sofa.“
„Ég' býst við að þeir séu dálítið þreyttir
núna,“ sagði Fisby til skýringar og réttlæt-
ingar. „Sjáðu til, þeir — “
„En ungfrú Higa Jiga segja siðaðir menn
fara stra:: á fætur og segja : Já, góðan dag-
inn. Ég koma undir eins.“
Fisby hélt að áhöld gætu verið um það,
en hann sagði ekkert því að .hann vildi ó-
gjarnan munnhöggvast við ungfrú Higa
Jiga.
„Og hún spyrja Seiko líka,“. hélt Sakini
áfram. „Hún alltaf haJda hann góður ná-
ungi. En í morgun hann bara vilja mála
diska. Og hún segja. það ekki kurteisi af
honum þegar hún bjóða honum að drekka
te með sér.“
„Jæja, hvað á ég að gera í rnálmu ?“
spurði Fisby.
„Jú, hún halda að af því þú ert eini sið-
aði maðurinn í þorpinu þú kannski vilja
koma og drakka te með henni.“
Fisby bjóst nú við að það væri orðnrn
aukið, en hann var næstum einn á fófum
og hún hafði gripið ihann glóðvolgan. Hvað
gat hann gert annað en þiggja boðið, eða
öllu heldur hlýðnazt skipuninni.
,,0g ungfrú Higa segja tedrykkja abtaf
formleg, húsbóndi. Hún vilja þú vera í
slopp eins og í gær. Og hún verða" tilbúin
eftir fimmtán mínútur.“
Fisby stóo upp af skrifborðsstólnum. Nú
varð hanu að ganga upp hlíðina tjl að f ra
í sloppinn. „Ö, Sakini,“ sagði hann. „Hvar
á ég að hitta þ.ig?“
Sakini srieri sér við í skyndi. „Verð ég
líka að fara, húsbóndi?“
„Auðvitað. Hvernig á ég annars að vita
hvað er að gerast? Og vilt þú ekki vera / ið-
aður maður?“
Sakini klóraði sér í höfðinu. „É;; v'Idi
heldur sofa, húsbóndi. Þú segja ég geta átt
frí í morgun.“
Fisby neri á sér hökuna. „Tja, þegar te-
drykkjunni er lokið máttu eiga frí a’Ian
daginn. Hvernig lízt þér á það?“
Þótt Sakini hefði ekki mikinn áhuga á
tedrykkjunni, þá varð hann frídegirum
fegmn, því að hann ætlaði að veiða. 3vo
fór hann til að fara í sloppinn.
Síðan hittust þeir aftur í aðalstöðvunum
og gengu saman að húsi ungfrú Pliga Jiga
— skrumskældu, ómáluðu tveggja her-
bergja. húsi í þéttum bananalundi. H'r.ura
megin við beran, gróðurlausan húsagarð-
inn, harðan eftir spark ótal fóta — stóðu
tvær kónur við þunga steinkvörn og möl-
uðu soya baunir. „Þetta er mamma ungfrú
Higa Jiga og Takamini frænka hennar“.
sagði Sakini. „Þær búa til baunamauk.“
Hann benti. ,,0g þarna amma ungfrú H ga
Jiga í föðurætt og hún segja þeim hvei-nig
þær eiga að gera það.“
Fisby hneigði sig fyrir konunum og þeg-
ar þær brostu til hans sá hann að með
þeim var mikið ættarmót, þótt þær vairu
aðeins tengdar. Allar voru þær axlasignar
með langa handleggi og bogna fætur og
litu út alveg eins og ungfrú Higa Jiga.
Amman sagði eitthvað og Sakini þýddi:
„Húsbóndi, hún biðja þig að afsaka að
pabbi ungfrú Higa Jiga er ekki hér, en
hann er i bakgarðinum að gefa svínunum."
,,Það gerir ekkert til,“ sagði Fisby.
„Ekki minnstu vitund. Og meðal annarra
o:ía, Sakini, spurðu hvernig Hiyoshi líði.“
„Ö, þú eiga við bezta svínið hennar ung-
frú Higa Jiga?“
„Já, einmitt.“
Sakini spurði. Og amma ungfrú Higa
Jiga sem virtist hafa orð fyrir hópnum
þegar hún var viðstödd, hristi höfuðið dap-
urlega. ,, Hún segja honum ekki líða mjög
vel í morgun, húsbóndi. í gær hann Átrjúka
burt aftur og fara út á akrana og borða
of margar sætar kartöflur. Nú e'r hann
með magapínu."
„Það var leitt,“ sagði Fisby. ,,Ég vona
það sé ekkert alvarlegt.11
„Þær ekki halda það, húsbóndi. Þær gefa