Þjóðviljinn - 03.05.1959, Síða 11

Suiinudagur 3. raai 1959
ÞJÓÐVILJINN
(11
BUDD SCHULBERG:
Rétt eins og ég byggist við að Sammi hefði áhuga á
kveðjum frá einhverjum, sem hann gæti ekki haft neitt
gott af.
„Ágætir strákar,“ sagði hann út í bláinn, og svo bætti
hann við líkari sjálfum sér: „En þegar þú nærð réttu taki
á framleiðendunum hér streyma seðlarnir að þér, svo ört
að þú getur notað þá fyrir veggfóður.“
„Ungfrú Goldbaum biður líka að heilsa,“ sagði ég.
Sammi hætti andartak að hlaupa. Hann leit á mig og ég
vissi að hann var að velta fyrir sér, hversu mikið ég vissi.
„Eg þarf að spjalla um hana við þig, Al,“ sagði hann.
„En hvað segirðu um að fá matarbita fyrst? Hvert viltu
fara, á Derby, Vendome eða til Als Levy? Þetta eru einu
veitingahúsin í Hollywood.“
Hann valdi Vendome vegna þess að það var tízku-
staður í svipinn.
Við ókum þangað í gula kádiljáknum hans. Eg gat ekki
skilið hvernig hann hafði efni á að kaupa svona stóran bíl
svona snemma.
„Eg hafði það ekki,“ útskýrði hann. „Eg hafði hann út
úr leikara sem keypti hann út á væntanlegan samning.
Strax og ég frétti að samningurinn hefði farið út um
þúfur, flýtti ég mér til hans og sannfærði hann um að
það væri miklu ódýrara fyrir hann að láta mig taka við
afborgununum af honum, en að afhenda verksmiðjunni
bílinn aftur. Það er ekki búið að aka honum nema tvö
þúsund kílómetra. Sparaði mér ýmis óþægindi.“
Það var kyndugt að sjá hvernig hann sigldi inn á
Vendome. Hann var málkunnugur öllum, bílaverðinum,
stúlkunni í fatageymslunni, sem hefði getað tekið við af
Jean Harlow, yfirþjóninum, sem leiddi okkur að borði
og fjarlægði af því tignarmerki veitingahússins, spjald
sem á stóð Frátekið.
Um leið og Sammi settist, fór hann að líta í kringum
sig til að aðgæta hverjir væru þarna staddir. Hann veif-
aði í sköllóttan, þrekinn miðaldra mann skammt frá, með
litarhátt sem gaf til kynna of háan blóðþrýsting.
„Datt ekki í hug að þú værir kominn á fætur, Harry,“
æpti Sammi.
„Eg veit varla enn hvort ég er kominn á fætur eða
ekki,“ syaraði maðurinn hlæjandi.
„Þetta er Harold Godfrey Wilson,“ sagði Sammi hreyk-
inn. „Hann er einn þekktasti handritahöfundurinn hérna.
Tuttugu og fimm hundruð á viku. Hann hélt stórkostlega
veizlu í gærkvöld. Allir urðu að koma með mestu óbeit.
„Eg hefði getað sent þig.“
Sammi minnti mi<j, á suma skapgóðu boxarana, sem
hlæja þegar þeir verða fyrir höggi. „Sami gamli Al,“ sagði
hann brosandi. „Enn ertu að reyna að ná þér niðri á mér.“
Hónur kvenna kom framhiá, af öllum aldri og stærð-
um, en allar klæddar á svipaðan hátt í dökkar dragtir
með stórkostlega hatta, refi og skinn og firn af skartgrip-
um. Sammi spratt á fætur eins og skáti sem heyrir þjóð-
sönoinn.
„Þetta var Louella O. Parsons,“ Sagði hann, þegar hann
settist niður aftur eftir nokkrar léttar athugasemdir. Það
fvrsta sem ég eerði beear hinsað kom, var að‘ hrinsja
til hennar os sefa henni smáuonlvsinear í dálkipn henn-
ar. Það er ásætur vani, bví að oftast nær geturðu komið
einhveriu að um siálfan þig um leið. Það er sterkur leik-
ur hér í bæ, að láta þá alltaf vera að lesa eitthvað Um
þie.“
Mér var lióst að við vorum á skökkum stað til að ræða
um ungfrú Goldbaum, en loks tókst mér að leiða talið að
henni, meðan Sammi var að drekka kaffið sitt.
„Jæia, hvernig h'ður henni, Al?“ sourði hann.
„Prýðileea,“ saeði ég. „Hún er f sjöunda himni.“
„Eg gat ekki að bví gert,“ sagði hartn. „Mér þykir það
leitt, Al. Eg sver það.“
Að möreu levti var hann barn enn. Hann virtist log-
andi hræddur. Og það soreleeasta var, að hann sagði í
rauninni satt þeear hann saeðist ekki geta að því gert.
„Eg var alltof eftirgefanlegur við Rósalíu,“ sagði
Otilunáurinn 1. maí
Framhald af 1. síðu.
rœðumaður fundarins en hann
lá í influenzu (og svo var
raunar um allmarga aðra sem
ætíð standa fremstir í verka-
lýðsbaráttunni). Guðmundur J.
Guðmundsson talaði af hálfu
Dagsbrúnarmanna í stað Eð-
varðs, og er ræða hans birt á
3. siðu i dag.
Ivölluðu íhaldsagentinn nsður
Næstur talaði Eggert Þor-
steinsson múrari og síðan
Guðni Árnason formaður Tré-
smiðafélagsins. Að því leyti
sem ræða Guðna var ekki
sundurlaust bull, þar sem Tíbet,
SlS og hin foimu goðorð á ís-
landi komu í einni þvæiu sem
dæmi um kúgunina í heiminum!
var hún atvinnurekenda < og
íhaldsboðskapurinn um að
verkalýðurinn ætti ekki að
úkipta sér af verkum ríkis-
stjórnarinnar — það er: taka
kaupráii og kjaraskerðingu
með þögn og þakklæti. Mót-
mælti hann Iiarkalega þeim
„hanniballsma“ að verkalýður-
inn skipti sér af livernig iand-
inu vseri stjórnað. (Á fundi í
félaginu sinu daginn áður sagði
hann þýðingarlaust að reyna
að bæta kjörin vegna þess hve
landinu væri illa stjórnað!)
Var þá fundarmönnum nóg boð-
ið, og kölluðu hann niður.
Gerðu það fyrir beiðni
Snoira
Kom þá Jón Sigurðsson
fundarstjóri og hótaði að slíta
fundinum ef rnenu hlýddu ekki
þessum boðskap íhaldsins, en
hótanir Jóns komu að engu
haidi. St.óð Guðni lúpulegur og
þegjandi, unz Snorri Jónsson
fcað menn leggja það á sig að
lofa ho ’um nð bulla, svo næsti
ræðumaður, Stefán Ögmunds-
son, gæti irom’zt að. Kippti
þá Guðni úr kafla ræðu sinn-
ar og hesua'ú af niðurlagið í
flýti.
Stefán Ögrnni'mon prentari
flutti þvi '.æ 't s’vV’úe ræðu, sem
birt er á 7. síð". b’aðsiis í dag.
Var torgið þéttskipað meðan
hann flutti roðu sína og til
fundarloka, en honum lauk með
þvi að Lítðrasveit verkalýðsins
lék alþjóðasöng verkalýðsins og
íslenzka þjóðsönginn.
Brezka veiðiþjófimm sleppt
Framhald af 12. síðu
seka unntæk veiðarfæri, og afla
þv;, aðeins að knýjandi nauð-
syn sé fyrir hendi.“
Tilgangurinn með þessari
lagasetningu er greinilega sá
að refsa veiðiþjófum með því
að taka af þeim veiðarfærin
skilyrðislaust, og það er ekki
í samræmi við íslenzka hags-
munj að nota áfrýjunina til
Hæstaréttar sem átyllu til þess
að fara í kringum þessi ákvæði.
í því sambandi má einnig
minna á ákvæði 69. greinar
hinna almennu hegningarlaga:
„Gera má upptækt með
dómi: 1. Hluti, sem orðið hafa
til við misgerning eða hafðir
hafa verið til að drýgja brot
með, nema þeir séu eign manns
sem ekkert er við brotið rið-
inn.“
Eins og bent hefur verið á
hér í blaðinu eiga þessi ákvæði
ekki aðeins við um veiðarfær-
in heldur geta einnig átt við
togarana sjálfa.
Hvers vegna tekur Hæsti-
réttur málin ekki fyrir?
Þeirri röksemd mun hafa
verið beitt gegn kyrrsetningu
skipstjórans, að svo langur
tími liði þar til Hæstiréttur
kvæði upp sinn dóm — allfe
upp í tvö ár! — að ekki væri
hægt að kyrrsetja manninn all-
an þann tíma. En þetta er
engin afsökun. IIæstiréttur get-
ur tekið landlielgismálin til for-
gangsafgreiðslu, og er vægast
sagt furðulegt að það skuli
ekki liafa verið gert. Hæsti-
réttur er e'kki enn búinn að
fjalla um brot Plenders lávarð-
ar, síðasta brot Harrisons
skipstjóra áður en landhelgin
var stækkuð, og þaðan af síð-
ur hefur verið fjallað um Vala-
fells-málið,' fyrsta dóminn sem
kveðinn hefur verið upp eftir
stækkun landhelginnar. Á með-
an geta Bretar lialdið því fram
að Sandhelgi íslands hafi ekk?
verið endaniega staðfest fyrir
íslenzkum dómstólum — og á
meðán hefur ekki enn reynt á
það hvort þeir viðurkcnni í
verki nýju landhelgina með því
að sætta sig við þá dóma sem
kveðnir eru upp samkvæmt 12
mjlna reghigerðinni.
Faðir okkar og tengdafaðir
DANÍEL JOHANN DANÍELSSÖN
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, þann 4.
þ.m., ki. 3 eftir hádegi.
Magnús Daiiíelsson,
Páli Dahl elssöin,
Margrét Kristinsdóttir,
Þorbjörg Jakobsdóttir,
Jóiri Olften,
Robert Olsen.
Innilegar þakkir fvrir auðsýnda samúð við andlát
og jarðarför sonar okkar
GRÉTARS JÓNSSONAR frá Nesjavöllum
í Grafningi.
Fyrir Rönd ókkar, barna okkar og annarra
vandamanna.
Guðbjörg Guðsteinsdóttir
Jón M. Sigurðsson.
Fermingar
Háteigssókn:
Ferming í Dóinkirkjunni 3. mai
kl. 2. Séra Jón Þorvarðsson.
Stúlkur:
Anny Ilelgadóttir, Mávahlíð 20.
Áslaug Jóhannesdóttir, Suruiu-1
hvoli við Háteigsveg. Ema D.
Guðmundsdóttir, Barmahlíð 50.
Ester Albertsdóttir, Baldursg.
30. Hafdís Hafsteinsdóttir,
Seljalandsvegi 12. Halldóra
GuðmurHsdóttir, Skólavörðust.
36 Hekla Pálsdóttir, Flókagötu
66. Hólmfríður Sveinbjömsd.,
Meðalholti 14. Sigríður Jóns-
dóttir, Stangarholti 32. Sóley
Benna Guðmundsdóttir, Barma-
hlíð 46. Steinunn Þ. Sigurðard.,
Miðstræti 7.
Drengir:
Ágúst R. Schmith, BarmahlíS
16. Áki Gíslason, Oddagötu 16.
Benedikt C. Bachmann, Lauga-
veg 32. Björn Snorrason,
Barmahlíð 47. Einar Nikulás-
son, Barmahlíð 50. Eyþór
Boliason, Mávahlíð 23. Friðrik
Jónsson, Skipholti 26. Guðjón.
Magnússon, Blönduhlið 19.
Gi’.ðmundar S. Ólafsson, Löngu-
hlíð 11. Hákon M. Skaftfells,
Hamrahlíð 5. Hjörtur Hjartar-
son, Barmahlð 38. Ingvar Þór-
ólfsson, Drápuhiíð 35. Jón B.
Ölafsson, Mávah’íð 35. Magnús
Gunnarsson, Smáragötu 7. Mar-
inó Ólafss., Stórholti 19. Mark-
ús E. Jensen, Leifsgötu 3.
Nikulás F. Magnússon, Skip-
holt 9. Ó’afur Eyjólfsson, Ból-
staðarhlíð 9. Ólafur G. Gústafs-
son, Mávahiíð 47. Ólafur Rún-
ar Albertsson; Stórholti 37.
Pétur Sveinbjörnsson, Drápu-
‘ hlíð 17. Reynir A. Eiríksson,
Bólstaðarhlíð 12. Sigmundur
Sigfúss., Blöndulil. 31. _ Sigurð-
ur H. Sigurðsson, Bústaðahv.
2. Valdimar G. Valdimarsson,
BarmahMð 30. Vilhjáimur
Rafnsson, Blönduhlið 17. Völ-
undur Þorgilsson, Eskihlíð 22.
Þorkell Guðbrandsson, Háteigs-
veg 28.
Bæoa SSeSáns
íslendinaa.
Ég 'ðan, að ég eygði
aðem ■ a von til þess að
j stö?/. óheillaþróun sem nú
steðjar að lífi vinnandi fólks
j á Isiandi. Sú von er fólkið
sjálft, það fólk, sem í dag
| fyikir lioi undir merkjum
verkalýðssamtakanna.
Þokúm okltur nær hvort
öðrii fétagar í launþegasam-
tðkunum, eflum með því sam-
éigin'egan skilning, kraft og
áræði svo við verðum nógu
sterk til þess að spyrna gegn
yfirvofandi árásum af hendi
va’iihafanna og pijdurheimta
það, sem af okkur hefur verið
telcið. ,
Þokum olckur saman, svo
\ við verðum nógu sterk til
þess að hrifsa lífsbjörg okkar
úr klóm brezku ræningjanna.
Svo við verðum nógu sterk
til þess að reka ameríska
herinn burt af íslandi.
Svo við verðum nógu s.terk
til þess að fara úr hernaðái-
bandalaginu, sem við vorum
svikin í.
Leggjum fram allá kráfta
vinnandi fólks á Islandi, svo
maðurinn fái að lifa hina
flughröðu stund, ón þess áð
líf hans verði stytt af völd-
j um mannsins sjálfs.
Friðlýsum Island.