Þjóðviljinn - 07.05.1961, Blaðsíða 2

2) — ÞJÓÐVILJINN" — Sunnudagur 7. maí 1961
Sigurður Kristin.sson (t.h.) og Friðleifur Guðniundsson.
Leikiélag Hafnarfjarðai:
; HRINGEKJAN
: eftir Alex Brinchmaim
Leikstjóri: Steindór Hjörleifsson
1 -Leikfélag Hafnarfjarðar
várð aldarfjórðungsgamalt
jíknn 19. apríl og minntist af-
mælis síns skömmu síðar með
frumsýningu er vakti almenna
áhægju leikgesta, enda félag-
inu til'sóma, en dregist hefur
allt, of lengi að geta þessa
atburðar og af ýmsum ástæð-
um. Leikfélag Hafnarfjarðar
hefur átt misjöfnu gengi að
fagna og löngum hlotið að
heyja þrautseiga baráttu fyr-
ir lífi sínu — nábýlið við höf-
staðinn er að sjálfsögðu ekk-
«rt sældarbrauð, þóttþessséu
dæmi að hafnfirzar leiksýn-
ingar hafi unnið mikla hylli
reykvískra áhorfenda. Segja
má að félagið hafi sniðið sér
stakk eftir vexti öll þessi ár
og tíðast flutt' létta gaman-
leiki eða glens við hæfi tóm-
stundaleikara, stundum hug-
þekk verk og vænleg til nokk-
urs þrosk, einstaka sinnum
Ktilmótleg um skör fram.
Áhugamennirnir hafnfirzku
•hljcta jafnan að standa í
skugga hinna lærðu leikenda
í höfuðstaðnum, og ber því
fremur að meta dug þeirra
og vilja, þeir vita og skilja
að þei-r eiga menningarhlut-
verki að gegna og gefast ekki
upp þótt blása kunni á móti.
„Hringekjan", gamanleikur-
inni nórski, er áður ókunnur
á iandi hér og því tilhlýði-
legt að geta uppruna hans
með örfáum orðum, fyrst ekki
er gert í hinni myndarlegu
leikskrá sem öll er helguð
afmæli félagsins. Alex Brinch-
mann er góðkunnur barna-
læknir í Noregi og hefur þrjá
um sjötugt, dr. med. og höf-
undur merkra fræðirita í
sinni grein. Skáldskap birti
hann ekki fyrr en á fullorð-
insárum, en eftir 1930 rak
hver sagan aðra, og hafa þó
leikrit hans vakið meiri at-
hyglí bæði fyrr og síðar.
Hann var lengi forustumaður
norskfá rithöfunda og hum
atorku hans, lagni og éin-
beitni á' valdadögum nazista
lengi minnzt, mannrænn höf-
undur, hleypidómalaus og
skyggn á sálir, en ekki mik-
ið skáld að sama skapi.
„Hringekjan“ . var frumsýnd
af Þjóðieikhúsinu í Osló
árið 1940 og naut fágætrar
lýðhylii, kvikmynd var síðar
gerð éftÍR hinu vinsfela. leik-
riti.
Það eru algeng og alkunn
vai' íamál sem fyrir augun
ber: sambúð karls og kor.u.
Alex Brinchmann tekst að
gera efnið ljóst og lifandi,
gaman hans er geðþekkt og
fyndið og athyglisvert á ýmsa
lund, Jean húsameistari og
Heiena kona hans eru búin að
vera gift í níu ár, þau virð-
ast csköp venjuleg hjóri og
ágæt hvort fyrir sig, en galÞ
inn sá að þau eiga ekki í öUu
skap saman — honum þykir
hún of heimakær og smáborg-
aralega varfærin, hann er of
skemmtanafíkinn, grunnfær og
léttúðugur að hennar dómi.
Átökin hefjast að marki þeg-
ar Jean biður vin sinn Hólm
lækni að breyta eðli Helenu
með vísindalegum ráðum, gera
hana fjöruga, blóðheia og létt-
lynda eins og hann sjálfan,
hafa hana að tilraunadýri eins
og kanínur og mýs. Hún
kemst af tilviljun að ráða-
bruggi þeirra félaga og leikur
óþyrmilega á þá í staðinn, og
verður þá augljós boðskapur
skáldsiris og undirhljómur
leiksins: sá að háskalegt sé
að leika sér að tilfinningum
annarra, „aðgát skal höfð
í nærveru sálar“. En þrátt
fyrir allt sem á gengur lýkur
sögunni á sama hátt og hún
byrjcði, hringekjan heldur á-
fram að snúast og á v;ð-
kvæmu vandamáli hinna geð-
felldu hjóna er engin lausn
fundin
Það er torveldara en frá
þurfi að segja að finna tóm-
stundaleikurum hæfileg og
þroskavænleg verkefni, en val-
ið tekizt vel að þessu sinni:
,,Hringekjan“ er ýmsum kost-
um búin, lýsingár fólks og
atburéa eðlilegar og mannleg-
ar og ekkí mjög crðugar við-
fanTs, alþýðlegt verk og vel
á sig komið í alla staði. Og
þó skortir ýmislegt til þess
að myndin sé fullger og sann-
færandi í meðförum hins hafn-
firzka félags, það á ekki yfir
nægum kröftum að ráða. Það
er ekki líf borgaranna í Osló
á árunum fyrir stríð sem við
kynnumst á sviðinu, heldur
íbúum ‘islenzks smáb^jar nú á
dögum; og í rauninni er ekk-
ert eðlilegra.
Aúðúr ‘Gúðmíind lól:ir fer
írifeð hi'ð vandxsama og hug-
tæka hlutverk Helenu og ber
af öðrum leikendum. Túlkun
hennar er ekki svipmikil, en
jafnan eðlileg, látlaus og hlý,
hún er fríð og aðlaðandi og
mjúk i hreyfingum og lýsir
jafnsennilega angurværð
hinnar hóglátu og móðurlegu
konu sem uppgerðarkæti
hennar og vonlausri baráttu.
Hin aðalhlutverkin eru í
höndum Friðleifs Guðmunds-
sonar og Sigurðar Kristins-
sonar, hinna reyndu og
þekktu leikara. Báðir eru
búnir einbeitni og ósviknum
dugnaði, en ýmsum annmörk-
um háðir. Þött ekki verði
sagt að Friðleifur sé sá
framgjarni tízkulæknir sem
hann á að vera eða lýsi til
hlítar skapgerð hins skamm-
sýna vísindamanns, ér leikur
hans oft fjörlegur og
skemmtilegur og framsögn-
in þroskaðri en áður. Sigurð-
ur mælir oft hnittileg og
hressileg orð, en á ekki
heima 1 hlutverkinu, ber ekki
merki hins léttlynda, vinsæla
og geðfellda veraldarmanns,
er of hryssingslegur og ó-
geðfelldur til þess að trúað
verði á þá einlægu ást sem
eigirikonan ber til hans þrátt
fyrir allt. Sverrir Guðmunids-
son er greinilega miður sín
í gervi hins rómantíska tón-
listarmanns, og hefur oft
leikið betur áður; Halldóra
Guðmundsdóttir gerir skyldu
sína sem vinkona liúsameist-
arans og Inga Blandon sýnir
að hún á til kímnigáfu og
mannþekkingu, þó að fram-
söjþri henhaf1 megi
finná. ' Katrín Þorláksdóttir
er snotur hjúkunarkona og
Svana Einarsdóttir og Eirík-
ur Jóhannsson taka örlítinn
þátt í leiknum.
Leikstjóri er Steindór
Hjörleifsson og á við marg-
háttaða og alkunna örðugleilca
að etja, lítt þroskaða leik-
endur og þröngt svið, en
reynist smekkvís, vandvirkur
og úrræðagóður stjórnandi.
Sviðsmyndir Bjarna Jónsson-
ar, hiná hafnfirzka málara,
eru verðar allrar athygli og
bera vott, um hugkvæmni og
dirfsku, en listrænt samræmi
lita og forms má ídraga í efa.
Hjörleifur Sigurðsson þýddi
leikritið á lipra íslénzktí?:-
Ég óska Leikfélagí'Háfn-
arfjarðar gæfu og gérigís' á
komandi árum.
A. Hj.
Firmakeppni í Kópavogi
I Kópavogi er lokið firma-
keppni í bridge. Keppt var um
bikar, sem Sparisjóður Kópa-
vogs gaf. Það félag vinnur bik-
arinn til eignar sem sigrar í
keppninni þrisvar sinnum í
röð eða fimm sinnum alls. Úr-
slit urðu nú þessi: 1. Spari-
sjóður Kópavogs (Björgvin
Guðmundsson) 313 st. 2.
Verzlunin Vogur (María Sig-
fúsd.) 298. 3. Víbró hf. (Jó-
Framhald á 10. síðu.
TILBOÐ ÓSKAST
í White sorpbifreið, — 8 tonna, árgerð 1947.
Tilboðum sé skilað fyrir 20. maí 1961, til Þórðar
Þórðarsonar,* Áhaldahúsi, Hafnarfjarðarkaupstaðar,
sem veitir allar nánari upplýsingar.
Öryrkjabendalag íslands
óskar eftir að ráða framkvæmdastjóra.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri
störf sendist Öryrkjasambandi Islands, — pósthólf
öl5 fyrir 18. maí.
Nánari upplý.singar veitir Oddur Ólafsson, Reykja-
lun,di. — Sjmi 22060.

Þórdur
sióorí
Þegar kafbátsforinginn sá að Þórður var kominn
með byssuna í hönd sér var eins og hann félli alveg
saman.“ Nú er allt tapað — allt tapað“ muldraði
hann. „Ég hefði gaman af að vita hversvegna ég
hef verið hafður hér í haldi“, sagði Þórður. Olga
reyndi að útskýra málið og sagði að kafbátsforing-
inn hefði ihaft í hyggju að sprengja upp kafbátinn
og skipakVína, en hún liefði haft aðrar ráðagerðir.
Þórður yppti öxlum, hann skyldi þetta ekki vel. Nú
átti hann aðeins ei<na ósk: komast burt úr kafbátn-
um. Hann snéri sér við til að skoða þennan sér-
stæða kafbát nbkkru nánar.
‘iinuiiU iiiiMiuiuiiio