Þjóðviljinn - 07.06.1961, Síða 11

Miðvikudagur 7. júmí 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (11
1 <la" br niiSvilaldjígu1' 7. júní.
— Páll' lrisjitri). — í'iuigl í há-
suðri kl. 7.50. — Awiegisliáflæði
kl. 0.00. — 'Siðdeglshuflæði lil.
12.24.
Næturvarzla vikuna 4.—10. júní
er í Lyfjabúöiimi Iðunni, sími
17911.
Blysavarðstofan er opín allaD sól-
arhringinn. — Læknavörður L.R
or á eama stað kl. 18 til 8, aímí
1-B0-30
Bókasafn Dagsbrúnar Freyjugötu
27 er opið föstudaga kl. 8—10 e.h.
og laugardaga og sunnudaga kl.
4—7 e.h.
CTVARPIB
1
DAG:
18.30 Tónleikar: Óperettulög. 20.00
Islenzk tónlist: Verk eftir Jón
Þórarinsson. a) Prelúdía, sálmur
og fúga um gamalt sálmalag (Dr.
Páll Isólfsson leikur á orgel). b)
Um líf og dauða / Of Love and
Death, tónverk fyrir barýtónrödd
og hljómsveit (Aurelio Estanislao
og Pensilvaníuhljómsveitin flytja;
Thor Johnson stjórnar). 20.20
Fjölskylda Orra, framhaldsþættir
eftir Jónas Jónasson. Sjöundi
þáttur: Tröppukoss. 20.45 Frönsk
tónlist: a) Pastorale d’Été eftir
Honegger. b) Síðdegi skógarpúk-
ans eftir Debussy. c) Dapnis et
Chloé, eftir Ravel. 21.20 Útvarp
frá íþróttaleikvanginum í Laug-
ardal: Sigurður Sigurðsson lýsir
síðari hálfleik knattspyrnuleiks
milli skozka liðsins St. Mirren og
úrvalsliðs af ‘ ^Suðvesturiándi
22.25 Djassþáttur (Jón Mu'.i .Ariha-
son). 23.00 Dagskravmk.
A.
Brúarfoss , fór frá
) Hamborg 5. þ.m. til
| Reykjavikur. Detti-
fo§s fór frá Rvík 3.
þ.m. til Rotterdam og Hamborg-
ar. Fjallfoss er í Reykjavík.
Goðafoss kom til Immingham 4.
þ.m. Fer þaðan til Grimsby,
Hamborgar, Kau.pmannahafnar og
Gautaborgar. Gullfoss fór frá
Leith 5. þ.m. til Reykjavíkur.
Lagarfoss kom til Immingham 3.
þ.m. Fer þaðan til Grimsby, Nor-
egs og Hamborgar. Reykjafoss
fer frá Haugesund í da.g til Berg-
en og Islands. Sslfoss fór frá
Vestmannaeyjum, 30. f.m. til N.Y.
Tröllafoss er í Reykjavík. Tungu-
foss fór væntanlega frá Hamborg
í gær til Rostock, Gdynia, Mánt-
ylouto og Kotka.
Hvassafell er í On-
ega. Arnarfell er í
Archangolsk. Jökul-
fell er væntanlegt til
| Fiek'kefjord í dag frá Gdynia..
Fer þaðan til Haugesund og Dale.
, Dísarfell er á Dalvík. Litlafell er
i í Reykjavík. Helgafell er i Rvik.
| Hamrafe’.l fór
gær frá Ham-
borg áleiðis til Batumi.
(Tímarit Hjiikrunarfélags lslands
2. tbl. 1960 birtir m.a. minningar-
• greinar og kvæði um Kristínu
1 Thoroddsen hjúkrunarkonu, Um
skarð í vör og góm heitir- grein
eftir Árna Björnsson j^eknisr
: grét Jóha.nnesdóttir segir frá
Grænlandsferð, sagt er frá stárfi
Ingunnar Gísladóttui' hjúkrunar-
konu í Afr ku ennfremur Raddir
hiukrunarncnfa- frettun . Oií 'itil-
kynmngnr-,.jS»<
Vinuan, í—3 1961, er ltóniiníút.
Þar er ‘birt 1. maí-ávarp la'.uiíj>egal
saimakanna íReykjaýík -'",1961,
sagt frá kvennaverkfallinu. i
Keflavík, Sveinafélagi skipasmiða
í Reykjavík 25. ára, bókasafni
Da.gsbrúnar, Verkalýðsfélagi
Borgarness 40 ára, Verkamanna-
félagi Húsavíkur .50 ára, 1. maí
í Reykjavík, Vestmannaeyjiaverk-
fallinu, svikunum í landhelgis-
málinu o.fl.
Leiðrétting
í fréttinni um andlát Jóns
Árnasonar prcntara í blaðinu í
gær var sagt að hann hefði
fæðst 6. júní. Fæðingar.dagur
hans var 5. júni og hann lézt þvi
á afmælisdegi sínum.
/ gtLjKEZ 3 V s L
. ... S v 3 a
/0 /1 1Z
/3
IV l's /?
la 19 2o
21
| Fengu síld |
Trúlofanir
Lárétt.
2 skarð 7 skeyti 9 óánægja. 10 létt
12 fuglshljóð 13 ætt 14 ríki 16
ílát 18 merki 20 frumefni 21 kátt.
Lóðrétt.
I hval 3 samstæðir 4 meiri 5
reiðihlj. 6 útlendingar 8 ending
II fiskur 15 stjarna 17 frumefni
19 ólæti.
Giftingar
§ —
Barnaheimili Styrktarfélags van- IHIIIlllll1IIUIIIIIHISI:HIUIIIIHI.HniIIII
^gepjjna,, Lyngó-S:lyiðf^Safajjoýiii 5,
yerður til sýnis fyrir félagsmenn
óg áðrá, sem ha.fa. hug á .að skoða
heimiiið, nk. fim'mtudagskvöld 8.' 5
þ.m. kl. 20—22. Stjórnin..
Tæknifræðifélag Islands.
Skrifstofa í Tjarnargötu 4 (3.
hæð). Upplýsingar um tækni-
fræðinám þriðjudaga og föstu-
daga klukkan 17—19 og laugar-
daga klukkan 13.15—15.00.
Hefil scmband
vil Mjéstræti
■fc Áríðandi er að allir sem
hafa undir höndum undir-
skriftalista í söfnun Samtaka
herr.ámsandstæðinga hafi sam-
band við skrifstofuna, Mjó-
-stræti 3, annarri hæð. Skrif-
stofan er opin daglega kl. 9 til
22, símar 2-36-47 og 2-47-01.
Pólk sem selur happdrætt-
ismiða samtakanna er beðið að
gera skil.eins fljótt og auði'ð
er.
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiimmiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
E Á sjötíu og fimm ára afmæli mínu 3. júní siðast- E
= liðinn sýndi Félag járniðnaðarmanna mér hlýjan vin- =
S áttuvott og hamingjuóskir með þessi timamót 'í lífi
E mínu og langar mig til þess a'ð þak'ka þessum góðu 5
5 félögum hlýjar kveðjur. 5
Stefán Guðmundsson, járnsmiður, =
E Mjóstræti 8 b. E
Tmiiiimmiimmmmimmmmmiiimiimmmm miiiimiiiimiimmmm
= Húsavík 5/6 — í gær =
= fengu Iveir - smábátar =
E héðan frá Húsavík =
= nokkra síld, 15—20 tunn- =
E ur, er þeir drógu fyrir ör-i
í skammt undan landi um =
= hálftima siglingu frá =
= bænum. Hér var um að =
= ræða millisíld, en innan E
E um var þó stór hafsild. E
E Hér á Húsavík eru E
E menn nú óðast að búa E
E báta sína til síldveiða fyr- =
~ ir Norðurlandi í sumar. =
iiiimmiiiimiiimmmiiiiimiiiiiiuiii
St'mningskaldi
Létts'kýjað.
Margery Allingham:
VoIaIellur frá
44. DAGL'il.
„Satt að segja,“ sagði hún,
og það brá fyrir glampa af
sjálfsvörn í aúgunum, „var frú
Potter enginn góðkunningi
minn. Við vorum engir trún-
aðarmenn, það gat ekki heitið
við töluðum neitt saman. Ég
var í fáeinum tímum hjá henni
svona við og við, því mér
fanr.st hún vera svo vel að sér
5 list sinni, og auk þess fékk
ég áhuga á sumum af kunn-
ingjahópi hennar. John Laf-
cadio sem er einn af hópnum,
er enn á lífi, — eða var,“ bætti
hún við hikandi, eins og hún
héidi að jafnvel þessi mikla
■afturganga mundi eiga fullt í
fangi með að lifa af hina síð-
ustu og verstu atburði. Full-
trúinn þagði en fylgdist vel
með og ungfrú Cunninghame
varð nauðug viljug að halda
áfram.
„Sjáið þér,“ sagði hún ó-
styrk í máli, „ég þekkti hana
sama sem ekki neitt. Blessuð
konan.“
„Trúði hún yður ekki fyrir
neinu?“ Oates virtist vonsvik-
inn.
„Nei, nei.. .“ Andartak virt-
ist sem þetta ætlaði ,að verða
síðasta orðið, en fuiltrúanum
tókst samt með þögninni og
eftirvæntingunni að knýja út
úr henni meira.
„Mér fannst hún samt dálítið
einkennileg í þetta skipti,“
sagði hún allt í einu..,.En fyrst
það átti fyrir henni að liggja
að msfeta dauðanum rétt á eftir,
má segja að það hafi ekki ver-
ið nein furða.“
,.Einkennileg?“ spurði Oates,
og lét sem hann yrði ekki var
við hinar ósamkvæmu ályktan-
ir ungfrú Cunninghame.
En nú varð ekki snúið við,
með góðu móti, og ungfrú
Cunninghame gerði það heldur
ekki.
„Mjög einkennileg“. fullyrti
hún. ,.Ég sagði henni að hún
væri vesældarleg og það snart
hana illa. Auk þess var hún
eitthvað svo skilningsdauf.“
Fulltrúinn reigði höfuðið.
Campion sýndist eyrun hreyf-
ast til.
„Þér segið að hún hafi ver-
ið skilningsdauf. getur ekki
verið að hún hafi fremur ver-
ið í leiðslu. — í vímu á ég
við?‘í
Augun í ungfrú Cunning-
hame urðu ofurstór.
„í vímu, sögðuð þér. „Þér
eigið þó ekki við að hún ...“
„Gott og vel, ef ég heí hald-
ið það . .
„Æ, nei, nei.“ Lögreglufull-
trúinn v.ar mjög stilltur. ,.Nei,
ég ætla aðeins að reyna að
finna sennilega- ástæðu . fyrir ,
dauða frú Potter. Læknarnir
hafa ekki enn gefið úrskurð
um dánarorsökina, og fyrst
svo stendur á að það voruð
þér sem sáuð hana síðast á
l.fi, að þvi er við bezt vitum,
er það skiljanlegt að við vilj-
um vita hvernig hún kom yð-
ur fyrir augu og eyru.“
„Það var ég sem sá hana
síðast á lífi. Er það nú víst?
Ó“. Ungfrú Cunninghame var
allt í einu hröpuð úr stöðu
sinni sem mikilvægur þátttak-
andi i þessum harmleik, og í
stað þess kominn kvíði og órói.
„Réttarrannsókn! Ég á þó
ekki, ó lögreglufulltrúi, mér er
þó ekki ætlað að mæta fyrir
rétti? Ég get ekki — ég þekkti
hana ekki. — “
„Við vitum ekkert með vissu
ennþá“, sagði Oates undir-
ferlislega- „Ég gizka á að þér
segið mér allt sem þér vitið
núna.“
„Já, svo sannarlega. Allt.“
Campion fánn.st þessi móður-
sýkiskennda hræðsla ungi'rú
Cunninghame . heldur óviðfeld-
in. „Sko, hún var einkennileg.
Eitthvað svo annarleg. Öðru-
vísi en hún átti að sér. Ég
reyndi að fá hana til að tala
um hitt — úm hinn glæpinn,
á ég við: Ég kenndi í brjósti
um hana og hélt ég gæti hugg-
að hana.‘*
Cunninghame leit snöggt
og undirfurðulega á fuiltrú-
ann, en hafi hún búizt við að
sjá í svip hans þá alvizku og
gerhygli sem við mundi vera
að búast af manni í hans stöðu,
þá hefur hún orðið fyrir von-
brigðum. Og hún hélt áfram: \
. „Það var joá sem mér fannst
. hún •vera. sljó. Hún heyrði víst
hvað ,ég ságði, — þ'að yoru
ekki nem,a fáeinar vinsam(eg-
ar spurningar. en hún gat
engu svarað. Ég fór frá henni
klukkan hálf fimm. Hún fylgdi
mér ekki til dyra. Ég fór ein-
sömul út, en . það var allt í
lagi með hana þá því ég heyrði
að síminn hringdi.“
Fulltrúinn, sem orðinn var
leiður í skapi af því hann sá
í hendi sér að ekkert mundi
hafast upp úr þessu samtali,
glaðnaði nú allt í einu við.
„Þér heyrðuð símann hringja
klukkan hálf fimm?“ sagði
hann og tók upp vasabókina
sina.
Við að sjá þetta tákn um
embættisvald mannsins varð
ung'frú Cunninghame skelkuð,
en hún endurtók samt fram-
burð sinn- seint og skilmerki-
lega.
„Ég heyrði símann hennar
hringja klukkan hálf fimm
þegar ég var að fara,... og
mér heyrðist hún svara þeim“,
sagði hún og bar nú hraðar
á, ,,en það er ég' ekki viss
um því ég hleraði ekki eftir
því eins og þér skiljið.“
,.Já, ég skil“, svaraði full-
trúinn.
,,En það mundi ég hafa gert,
svaraði ungfrú • Cunninghame
hreinskilnislega, ,.ef ég hefði
vitað hvað mundi koma fyrir“.
Oates virtist ekki neitt til-
takanlega hrifinn af þessari yf-
irlýsingu og það sló á hálf-
leiðinlegri þögn.
„Sjáið þér, ég gat ekkert um
þetta vitað, hvernig hefði ég
átt að geta það?“ sagði ung-
frú Cunninghame. „Hið eina
sem ég vissi, var það að henni
leið ’ ekki vel. Segið þér fnér,
herra lögreglufuUtrúi. þarf ég
að bera. vitni? Ég er mjög
hrygg út af þessu. Því jafnvel
þó að við værum engar vin-
konur, hef ég þó heirnsótt hana
árum.saman, og í þetta skipti
átti ég ekki annað erindi en
að sýna henni myndirnar mín-
ar. Dauðinn,“ sagði hún með
sjálfstrausti þess sem veit að
hann hefur rétt , fyrir sér,
„dauðinn er ætíð skelfilegur“.
„Já,“ sagði fulltrúinn, „satt
er það.“
Herra Campion og lögreglu-
þjónninn gengu ^egn utn þess-
■ar rykugu götur með þungbún-
um stórhýsum sem áður höfðu
verið einkabústaðir auðkýfinga
en voru nú orðin að leigu-
íbúðum, og af þeim öll dýrð,
þesgar í ömurlegu götur frá
Maida Vale til Bayswater. Oat-
es virtist vera nokkuð niðri
fyrir og Campion var áfjáður
að vita hvað það væri.
„Þetta var hálfskrýtin gömul
kona,“ sagði hann. „Aldrei
mæti ég svona kvenfólki nema
þegar morð hefur verið fram-
ið. Þeim tekst einhvern veg-