Þjóðviljinn - 22.09.1961, Síða 3

2. skilodagur
í Reykjavík
★ í fyrradag var annar skiladagurinn hér í Reykjavík
og birtist hér niðurstaðan af honurn. Skástrikuðu fletirnir
sýna miðafjöldann. sem kominn er í hendur kaupenda, en
svarti flöturinn sýnir hve miklum peningum hefur verið
skilað til happdrættisins.
★ Um verulega aukningu er að ræða í sumum deild-
unum. en! því miður er líka of lítil hreyfing í öðrum.
Eftir því sem bezt er vitað, er þó búið að vinna talsvert
í öllum þeim deildum, -sem nú sýna lakasta útkomu. en
skilagrein hefur ekki borizt til skrifstofunnar. Ættu allir
þeir. sem hafa afgreidd spjöld og peninga fyrir miða að
koma því jafnóðum á Þórsgötu 1.
★ Suðurlandsbrautin heldur forustunni og er búin að
tvöfalda það mark, sem henni var ætlað. Þá hefur Lækja-
deildin náð sínu marki og vel það. Þingholtsdeildin er
þriðja í röðinni, en hafði þó litlu bætt við sig frá því í
fyrra skiptið.
★ Þessar deildir sýna það, að markið sem sett hefur
verið er alls ekki óraunhæft. Ef flokksfélagarnir í deildinni
leggjast allir á eitt, þá er auðvelt að ná því. Nú má eng-
inn liggja á liði sínu, heldur stefna að því að gera stór-
átak fyrir næsta skiladag, sem verður auglýstur síðar.
i
}
4
4
Í
♦
4
£
Uoo X.
I-
I-
% ð
Norrænu þokkadisirnar komu
á fimmta tímanum í fyrrinótt
til Keflavíkur með Loftleiða-
flugvél og voru komnar til
Reykjavíkur um áttaleytið. Eft-
ir hádegi ræddu þær við
fréttamenn í „turninum“ á
Hótel Borg. Þær Jétu í ljós
ánægju s'na yfir að vera komn-
ar hingað, en ekki vo.ru þær
mjög hrifnar af veðrinu sem
vonlegt er. Stúlkurnar buðu af
sér ágætan þokka. eins og við
■var að búast, og höfðu sumir
búizt við að fyrirhitta fremur
tilgerðarlegar stúlkur og and-
fausar. en þvert á móti voru
stúlkurnar blátt áfram og
ræddu fiörlega um heima og
geima. Ungfrú Finnland, sem
var þeirra hressilegust, sagði
að ísland væri frumiegt land
og bað sem sig hefði undrað
mest væri að hér væri engin
tré að sjá en fjölda mörg hús
úr tré og fékk hún að sjálf-
sögðu skýringu á því hvernig
slíkt mætti ske. Er talið barst
iarsafníð
Árbæjarsafni var lokað um
s.I. helgi. Aðsókn var þá svo mik-
II, enda veður gott, að ástæða
þykir til að hafa safnið opið um
helgar eitthvað frameftir hausti,
ef veður spillast ekki. Aðstæður
til heimsókna í safnið cru Iíka
mun betri en áður, þar sem tek-
in hefur verið upp kaffisala í
veitingastofu í Dillonshúsi, þó að
cndurbyggingu hússins sc ekki
að fullu lokið.
Eins og kunnugt er, bjó Jónas
Hallgrímsson einn vetur á loftinu
í Dillonshúsi. Það herbergi og
loftið framan við verður búið
húsgcgnum og munum skálda.
sem safnið á nú þegar eða því
kunna að berast. Veitingastof-
urnar niðri eru prýddar samtíma
myndum (1836) frá Gaimards-
leiðangrinum og myndum af ís-
lenzkum þjóðbúningum eftir út-
lenda málara frá ýmsum tímum,
•myndasafn, sem Sigurgeir Sigur-
jónsson hrl. gaf safninu.
Árbæiarkirkju hefur nú borizt
altarisbúnaður með sérbikurum
fyrir 36 rnanns, gjöf frá gömlum
Framhald á 10. síðu-
(
v.<5>
5~ •

vildu franskir hafa þær, en til
allrar hamingju hefðu ekki all-
ar þjóðir sama smekk og á
Norðurlönclum mættu sýning-
arstúlkur hafa nolckur hold.
enda væri það eins gott, el’
hei’san ætti að vera sómasam-
leg.
Þessar norrænu þokkadísir.
sem hittast nú. í fvrsta sinni,
munu að keppni lokinni fara í
ferðalög um nágrennið og jafn-
vel til Akurevrar ef veður
leyfir. Einnig munu þær heim-
sækia vinnustaði hér í bæ og
fyrirtæki, sem munu leysa þær
út með gjöfum. þ.e.a.s. inn-
lendum varningi svo sem úlp-
um, náttfötum og öðru.
í kvöld koma þær aftur fram
i Austurbæjarbíói kl. 7 e.h.
og einnig heimsækja þær dans-
sal Hótel Borgar á föstudags
og laugardagskvöld. Þær halda
héðan á þriðjudagsmorgun með
flugvél Loftleiða.
Sú norska og finnska hlutu
báðar fyrsta sætið í fegurðar-
samkeppnum en sú danska og
sænska annað sæti. Þær hafa
síðan unnið sem sýningarstúlk-
ur og tekið þátt í fegurðarsam-
keppnum í öðrum löndum.
— Ungfrú Finr.land
að störfum sýningarstúlkna og
vaxtarlagi þeirra. sagði sú
finnska að franskar sýningar-
stúlkur væru eins og skugg-
inn af sjálíum sér, þvi þannig
mmmÍwM
Is-
lenzk hagfræði
Hagfræðingum rikisstjórn-
arinnar hefur verið legið á
hálsi fyrir það að þeir séu
ákaflega ósjálfstæðir menn.
Sé viðreisn þeirra sniðin á
andlausan hátt eftir erlend-
um fyrirmyndum og fyrir-
mælum, á» þess að nokkurt
tillit sé tekið til sérstöðu ís-
lands, Svo er að sjá sem hag-
fræðingarnir hafi látið sér
þessa gagnrýni að kenningu
verða, því ýms mjög frumleg
og séríslenzk nýmæli hafa
komið frá þeim að undan-
förnu. Mjög ber á þessum ný-
ungum í síðustu greinargerð
rlkisstjórnarinnar um efna-
hagsmál og hafa þær vakið
verðskuldaða athygli.
Ein sérstæðasta kenning
hinna íslenzku hagfræðinga
er sú að þjóðfélagið hafi ekki
efni á því að ausa auknum
tekjum í verkafólk vegna þess
að íslenzka ríkið verði íyrir
sífelldum áföllum af mjög
hættulegu fyrirbæri sem
gleypi alla tekjuaukningu
þjóðarheildarinnar og meira
en það. Hagfræðingarnir
segja í rökstuðningi sínum
fyrir því að ekki séu til
neinir peningar handa verka-
fólki: „í viðbót við þetta
kemur svo sú tekjuaukning,
sem stafar af auknurn fjölda-
vinnandi fólks og þeim flutn-
ingi fólks frá verr launuðum
til betur launaðra starfa, sem
sífellt á sér stað. Þetta tvennt
nemur varla undir 300 m.kr.
á ári.“ Þarna hafa hagfræð-
ingarnir semsé uppgötvað það
af þekkingu sinni og vits-
munum að það sé þungbær
baggi og óviðráðanlegt vanda-
mál að fólki fjölgar á ís-
landi og æ fleiri taka að sér
störf í þjóðfélaginu. í annan
stað hefur þeim vitrazt sú
merkilega staðreynd, eflaust
eftir rækilega sjálfsprófun,
að það er ein mesta mein-
semd að fólk menntar sig og
þjálfar og fær aukna reynslu
í störfum sínum og getur
þannig tekið að sér betur
launuð verkefni en fyrr. Hafa
hinir langlærðu menn reiknað
það út í beinhörðum pening-
um að þetta hvorttveggja
skaði þjóðarheildina um 300
milljónir króna á ári. og gef-
ur auga leið að r:kið verður
gjaldþrota á skömmum tíma
ef þvílík ósköp verða látin
viðgangast.
Ekki er að efa að þessi
snjalla og íslenzka hagfræði-
uppgötvun leiði til tafar-
lausra framkvæmda. Trúlega
gefur ríkisstjórnin út bráða-
birgðalög um það einhvern
daginn að Seðlabankinn skuli
lækka gengi krónunnar í
hvert skipti sem nýtt barn
fæðist á íslandi; ef hún
stemmir þá ekki á að ósi taf-
arlaust með því að banna
barneignir með öllu. Jafn-
framt verður fólki auðvitað
fyrirmunað að afla sér mennt-
unar og þjálfunar í störfum
sínum, og er raunar unnið
dyggilega að því verkefni nú
þegar með því að flæma
kennar.a úr skólum og reka
verkfræðinga og aðra sér-
menntaða menn úr landi til
þjóða sem ekki hafa enn
komið auga á hin nýju sann-
indi. Þegar þessar fram-
kvæmdir eru komnar í kring
og tekizt hefur að fuPu að
binda endi á hinar kostnað-
arsömu barneignir íslend-
inga, mun ekki líða á löngu
þar til viðreisnin hrósar full-
um sigri og hið algera og
endanlega jafnvægi hefur
náðst í innflutningi og út-
flutningi, greiðslujöfnuði og
gjaldeyrisstöðu. — Austri.
Föstudagur 22 sepfember 1961 — ÞJÓÐVILJINN — a