Þjóðviljinn - 06.07.1962, Blaðsíða 7

PIÓÐVILJINN
StSMímai! BamMnlnMrllokku alMVa — Bðglaltstaflokksrlxm. — attstjðrsii
Cunðs Ktsrtanuon (ib.), Maznús Toríl Ólafsoon, BtgurBur OuBmnncLuon. —
Tiltaritattóru: írar H. Jónuon, Jón Bjarnason. — Auglýslngastjórl: OuBgaU
tacnðuon. — Hltstjóm, afgrslBsla, auglýslngar. prsntsmlBja: SkólaTÓrSust. lt.
tial 17-iOO (S llnir). AskrlltarTsrB kr. 05.00 á mán. — LausasðluTsrB kr. 3.00.
Huggun harmi gegn
A Iþýðublaðið birtir í gær 5,forsíðuleiðara“ í tilefni
þess, að lokið er 30 ára stjórn krata í Hafnarfirði.
Og ekki verður því neitað, að Alþýðuflokknum mun
hollt að horfa um öxl og leita orsakanna fyrir óförum
sínum. Flestir venjulegir menn mundu þá telja væn-
legast að tóta í eigin þarm, iþví að ekki er það stór-
mannlegt að kenna öðrum eigin hrakfarir. En kröt-
iunum verður ekki ®kotaskuldin úr því að skella allri
skuldinni á „kommúnista“. Og maður skyldi ætla, að
þá væri nú þarflaust að grafast frekar fyrir rætur
meinsins.
jjó læðist að Alþýðublaðinu einhver óljós grunur um,
að iþetta sé ekki einhlýt skýring. En þá er að
finna nýjan sökudólg. Og það reynist einnig auð-
velt, Alþýðublaðið segir: „Jafnframt fór alþýða manna
að verða tvílráð, missti sjónarmiðin á hinu upphaflega
takmarki samtaka sinna og reyndist ekki stöðug í
ýmsum veðrabrigðum atvinnu og stjórnmála“. Það
er öldungis rétt, að alþýða manna reyndist ekki stöðug
í þeim veðrabrigðum, sem orðið hafa í stefnu krata-
foringjanna síðustu þrjá áratugi, enda munu fáir
undrast það. En það var ekfci alþýða manna, sem fór
að verða „tvílráð“. Og það var ekki heldur alþýða
manna, sem missti sjónar á hinu „upphaflega tak-
marki samtaka sinna“. Einmitt þess vegna hefur fylgi
Alþýðuflokksins farið hraðminnkandi hvarvetna. Al-
þýða manna hefur ekki viljað sætta sig við hin póli-
tísku veðrabrigði krataforingjanna. f>eir eru söku-
dólgarnir; þar er að leita orsakanna að óförunum, en
ekki hjá alþýðunni.
T ýsing Alþýðublaðsins á forystumönnum þess meiri-
hluta, sem nú tekur við í Hafnarfirði er einnig
athyglisverð. Ekki eru liðnar nema tæpar tvær vikur
frá (því að formaður Alþýðuflok'ksins, Emil Jónsson,
ætlaði að knýja fram samstarf krata og beirra manna,
sem Alþýðublaðið á nú naumast nógu hrakleg orð til
að lýsa. En það var slegið á framrétta hendi krat-
anna. Þeir fengu ekki að þjóna þessu valdi ög þess
vegna brýzt reiði þeirra út á þennan hátt.
A llþýðublaðið gleymir hins 'vegar að geta þess, að Al-
þýðuflokkurinn þjónar þessu valdi dyggilega á
öðrum sviðum. Hann hefur leitt það til valda í stjórn
landsins, og hvert orð, sem Alþýðublaðið hefur um
íhaldið í Hafnarfirði, á í enn ríkarsat mæ:liíí>yið sam-
starfsmenn Alþýðuflokksins í ríkisstjórninni-. Atvinnu-
rekendavaldið hefur, mótað stefnu rúkiðstjórnarinnar
og Alþýðuflokksráðheri-ainir hafa géngið fram fvrir
■ sjíjöldu til þess að,JVéfja það vald. Þa'ð er heldUr eng-
in tilviljun, a'ð tap Albýðuflokksins 'várð.'Íjva^ tjlfinn-
anlegást ií Hafnarfirði. Þar eru búsettir tveir af-þrem
ráðherrum Alþýðuflokksins. fn&«‘ '■ r;
.,t[ ‘ti M'BÍýOsaA -jcj igifi 'u/’r,- \
;í- . -,s\y n'rsn.í.. ')• tlni ' ■ u')v. firnii'i i.'V
Fn móðursýkiskast-.'iAlþýðublaðsins .rverður þó fyrst
• skilið til fulls Við! niðurlag „forsíðuleiöarans“. Þar
segif: „Komrnú'riistái: setluðu sér að gleypa allt, en
sitja nú eftir með tóman kjaftinn. Atyinnurekenda-
valdið greip steikina og stakk .upp í sig.“ Já. þeir
eru hljóðir og hógværir menn á Alþýðublaðinu. En
það hefur iþó sýnilega orðið þeim offaun að fá ekki
að setjast til borðs með atvinnurekendávaldinu í Hafn-
arfirði. J>ó er ,það Ihuggun harmi gegn, að beir fá
enn .notið „viðreisnarsteikurinnar" í stjórnarráðinu. Og
líkast til missa þeir eikki sjónar á „hinu upþhaflega
takmarki samtaka sinna“ á meðan. En það er annað
mál með alþýðu manna... — b.
ÞJÓÐSAGAN U M „V ARN AB AND ALAGIÐ" NATÓ •
Síðari
hluti
• Hér birtist síðari hluti greinar brezka
Verkamannaflokksþingm. Konni Zilliacus
um Atlanzhafsbandalagið. Hér sýnir hann
fram á hvernig það hefur getið af sér önn-
ur hernaðarbandalög, en meðan þau ráða
stefnunni í heimsmálunum hljóta grundvall-
arákvæði sáttmála Sameinuðu þjóðanna um
lausn alþjóðlegra deilumála án vopnavalds
eða ógnana um valdbeitingu að vera dauð-
ur bókstafur.
Það er einkum þýzka sam-
ibandslýðveldið, sem hefur kunn
að að notfæra sér frelsi Nató
til þess að beita valdpólitík.
1 mörg ár hefur stjórn Aden-
auers ekkert farið leynt með
iþá fyrirætlan sína að verða
sterkasti evrópski aðilinn í
Nató til þess að geta hindrað
alla samninga við Sovétríkin -
þangað til valdhafarnir í Bonn
eru færir um að reka banda-
menn sína til „reikningsskila”
við Rússana með það fyrir aug-
um að „frelsa” Austur-Þýzka-
land og skipta Póllandi á ,ný.
Vesturiþýzka . stefnan er ó-
breytt frá því Walter Lippmann
reit í New York Herald Tri-
bune 18. júlí 1955, að dr. Ad-
enauer hefði gert mönnum það
ljóst í Washingtonheimsókn
sinni, að hann væri mótfallinn
öllum samningum um iþýzka
lausn, af því að „stefna hans
er sú, að láta hervæðast af
Bandaríkjunum, til þess að
geta síðan með fullum stuðn-
ingi alls hins vestræna banda-
lags undir forystu Bandaríkj-
anna rætt við Sovétríkin um
iþýzka lausn. Dr. Adenauer á-
lítu.r, að eftir tvö eða þrjú ár,
iþegar þvzkur her er kominn
í Nató, verði aðstaða hans nægi-
lega sterk til .þess að ná sam-
einingu. með landamærum, sem
miklu fremur, eru. yiðunar.di en;
!I 'J U*fí-i ljTrS.1 H t
Mutio V' iiin? ,r‘>-
u:
eor,
V
1(1 IJ»!
u; b i

úr.i.it •• suííí tfitti
• ■'*•' ’■ W8i/r u‘
s¥
f.f) .f!>IÍ ■ iflfltö
H(fT
tttfií.u cwwl'
, -WELiHELMSHAPEN -A'- ÞféfeV9ri-
iar hafa' riú nn'át fvri-tá'
..silt, ,sam..ein3öii8u--verður nojað
. sem hejnirxghr'hús fyrir þá sem
; ibrotið hh|,|!iár sér gagnýart Jm-
' ferða'-öguh'úm.
Það sem vekur athy’li í ytra
útýti þes'sa nýia hegningarhúss
er bað. að rimlar eru ekki fyr-
ir 'glusgum. o" í stað fangelsis-
hurðar,- er nýtfekuleg g:erhurð.
.. Þetta fangelgi er. í
W ilh'eTmshaféh.
í fanyeisinu verða fýrst' foir
fremst. hýstir umferðarsyndar-
ar, sem ekki hafa á sér giaeoa-
mannsorð, heldur 'hafa komizt
í kast v.'ð lögreg'una vegna
gáleysis í umferðinni.
þau, sem fastákveðin voru í
Potsdam.”
Nató er taéki þe-ssarar stefnu
og síður en svo nokkurt virki
friðar í Evrópu.
í löndunum fyrir botni Mið-
jarðarhafs eru Seato og Cento
mótsvarar Nató. Lendi einn
aðilinn í þessum hernaðarbanda
lögum í ófriði, eiga allir hinir
á hættu að dragast inn í hann
líka. Afstaða okkar til þess
iþriðjungs heims, sem lýtur
kommúnistískri stjórn- og hefur
sósíalistískt hagkerfi, er byggð
á valdajafnvæginu, sem við er
haldið með kjarnorkukapp-
hlaupi. Valdajafnvægið gefur
ríkisstjórn rétt til að grípa til
valdbeitingar til að styrkja
iþað sem hún telur réttindi sín
6g hagsmuni í deilu. Það er
þetta, sem síðan er kallað
„vörn”, og stríð eða stríðsihótun
verður tæki stjórnarstefnunnar.
Áðu.r nefndu menn iþetta
„diplómatí hir.s knýtta hnefa.”
Til að geðjast almenmingi kall-
ast það nú frekar „samningar
úr valdaðstöðu.” - Samkvæmt
sáttmála Sameinuðu þjóðanna
er iþað bannað og jafngildir of-
beldi.
Nató leggur að líku „vörn”
og „hömlun gegn kommúnism-
anum”, en í raun þýðir það
gagnbyltmgarsinnaða íhlutun
með stjórnmálalegum fjárhags-
legum og jafnvel hernaðarleg-
um aðíerðum. Þetta kemur ber-
sýnilega fram í Cento og Seato,
sein skuldb;'rtda Kngland til aö
Vesturþýzk herdeild sett undir yfirstjórn herstjórnar A-banda-
Iagsins með hersýningu og mikilli viðhöfn.
Ameríkanski utanríkisráðherr-
ann Dean Acheson var að því
spurður á blaðamannafundi,
hvort þessi grein hefði inni að
ihalda nokkurt umboö i'yrir
Bandaríkin til aö skerast ií
leikinn, e£ um væt'i aö ræða
byjtlngu . eim-si og ,.t4« íi i Tékkó-
slpvjáki'u > ,1948.- Hanm svaráði:
. , „ , •'ni!.i Gr au nauu taiui suatu, easuus
aðstoða í 'AÚS'túh-As.u' ogAond-' ^ „AÍge^a úriianlandsb^tingu -feúriSpa-. 'Hánn' hefur.
jtni' 1 iVTiojárðar-" ber ekki að ^gkoða ^em vopnaða ■^ ^'^a&ríkÍÁ JiÍ að
taka þátt í viðskiptabanxii gegn:
Kúbu. en síílíi er ,brot á sátt-
rriála Hámémúqu. þ'jðflariná.
kömmúnistiskt,;str$gegnugrisku .Kennedý rékúf'"vbpnaða í-
ríkisstjórninni.-.Æyltin^tarf-' hlutun f 'vætnám^ tií'iþéss að.
sémj í einú. íand.apna hy^tia og
lýðræðislega kosinnar ríkis-
stjórnar í Guatemala, kvaðst
hann hafa varið Guatemala
gegn hinu „alþjóðlega samsæri
kommúnismans” og stungið
Kreml frá slág!
Kennedy fórseti krafðist rétt-
ari'til að hrekja stjórn Kúbu frá
völdum með vópnaValdi; fef því.
að hann taldi stjórn, f Castros
'■uni'.mi fyrir tíotrif'
að ^koðá ^em, vppnaða'
hafs! rík:«.slji>mir, sem eru svo árás. En málið horfir allt öðru
elnrtéðíssinhaðar, að þjóðir vfsí ’við, éf innanlandsúppyeisn
iþessará láhdá hafa engá'íróögu- ! ' ér stucíd, éiiendis^ frá, og-
ieika til iþéss áð frámkvæma
lýðræðislega um.bótastefnu. svo:
miklar harðstjórnir, að sífelld-
arl,úppreisnir éigá sér stáð, og
svo óvinsælar, að valdhafarnir
geta ekki einú sinni treyst sínu
eigin herliði, en verða að sk‘r-
skota ti.1 bandamanna sinna til
Iþess að verja sig gegn „mold-
vörpustarfsenii kommúnisfa”.
En iþetta er einnig það sem
Nató á við með „vöm”. Fjórða
greíri sáttmála bandalagsin-s til-
tekú.r, að „aðilar ráðgast hver
við annan hvenær sem einhver
iþeirra álítúr, að sjálfstæði,
landamæri eða öryggi einhvers
þeirri sé í hættu”.
studdá. erlendis frá ber að
skoða sem vopnaða árás,”
Hvað sem menn kunna ,að á-
líta um valdatökuna í Tékkó-
slóvakíu í febrúar 1948, var
bað algert innanríkismál. En
á það hefur jafnan verið bent
sem dæmi um Sovétofbeldi.
Sama máli gegnir um sérhverja
iþjóðaruppreisn, iþjóðarhreyfingu
eða rík'sstjórn, sem ógnar hinu
gamla skipulagi.
Þegar Dulles beitti vopnaðri
innrás til þess að koma að
hjálpa hinúrri gjórspijlta 'ein-
ræðisherra log eríenda 'Íépp tií
þess að sigrast á uppreisnar-
mönnunum. Uppskeran er eyði-
lögð með efnasafnböndum sem
dreift er yfir akrana úr flug-
vélum, þorp eru brennd og íbú-
arnir fluttir til svæða' 'sem eru
undir herstjörn ' — og þetta
kallast „vörn gegn móldVoí'pu-
starfsemi !kommúriista“.
Sáttmáli Sameinuðu þjóðanna
bannar greinilega afsikipti af
innanríkismálum- landanna. —
Slík afskipti eru ofbeldi sam-
hemaðareinræðisherra í, staö kvæmt sáttmálanurri.
Nato, Cento og Seato eru -at-
ómknúið „heilagt bandalag“,
hernaðartúlkun á hugarfarinu
„heldur dauður en rauður“. Það
er OAS-ofstæki í ríkum mæli,
ofstæki, sem gjarnan þurrkar
mannkynið út í von um að við-
’halda því sem er.
Þetta er önnur hlið á þeirri
sömu stéttapólitík, sem tryggði
ríkjandi þjóðfélagshætti á árun-
um eftir 1930 með því að mæla
allt upp í Hitler og Mussolini,
þessari „brjóstvörn gegn komm-
únismanu.m“, í stað þess að
nota sáttmála Þjóðabandalags-
ins til þess að stöðva ofbeldi
þeirra í Rínarhéruðunum, Ab-
ysiníu, Spáni !og Tékkóslóvakíu.,
— sem unnt hefði verið að gera
með litlum herkostnaði og á-
hættulaust. En iþá hefðu fas-
istastjórnirnar oltið úr sessi
og sennilega hefði fylgt í kjöl-
farið þjóðfélagsbylting í Þýzka-
landi og á ítalíu. Undanláts-
semi í þágu fasismans gerði
hina í hæsta lagi. ónauðsynlegu
heimsstyrjöld óhjákvæmilega.
Daðrið við Hitler og Mussolini
var réttlætt með því að, að með
því væri friðnum þjónað í sam-
ræmi við sáttmála Þjóðabanda-
lagsins. Á sama hátt segist hin
andkommúnistíska íhlutunar
pólitík varðveita friðinn í anda
Sameinuðu þjóðanna, iþrátt fyr-
ir það, að árangurinn bendi
fremur í átt til enn einnar
heimsstyrjaldar.
Að vísu leyfir 51. grein sátt-
rriálans vörn gegn vopnaðri á-
rás, sem u.ndantekn.ingu frá
banninu við að grípa til vopna
án leyfis öryggisrr.ðsins. En
þessi undantekrvng er gerð að
reglu., og áikvæðinu um, að ör-
yggisráðið sku.li í sameiningu
taka tll meðferðar „hótanir
gegn friði, brot á friði eða of-
béldisárásir“ er alls ekki hlýtt.
Auk þess hefur „vörn gegn
vopnaðri árás“ í 51. grein ver-
ið teygt ólöglega til að ná yfir
vopnaða íhlutunarpólitík til
þess að berja niður þjóðarupp-
reisn eða ríkisstjórnir, sem ekki
virðast lengu.r tryggja ríkjandi
þjóðfélagsháttu.. Og þetta kall-
ákt: áuðvitað „vörn gégn undir-
róðri og móídvörpústárfsemi
J k'3Wirirúriiktá“. ' ' .
go oine'.) : 'twv ss-riiíi.-.? ,
{i} gitáthlgegjJegúviþegar
löítigo kjtpgdd.uburi.dna. forus.ta sós-
íai{iéi?>ókntti} llokka kallar ;
ijjernyepdda .ya)48j>$ljiíík.; í, .naírttí || •<
i^apít^Jismans „sarri.eiginlegt ijr-
ygg^“ n§ðp gagnbyltingarsinnaða
. iþlViíHúi W, hj.álpay -afturhalds-
söjrnjjinjtéiþræðisrjkjym yóííi fyv-
ir. ,$ehftc pg_ . Jýðfæði“ .s<Tr og
þefja ..^þyorttyeggja, í., nafni, sósí- .
aíisma og bræðrálags mannanria.
Þetta, jpfngildir því,, að fólk,
sem kveðst vera á móti áfengi,
ræki áróður fyrir vínbanni með
því að lýsa öl, vín og brenni-
vín áfengislausa drykki. Það
raunalega við slíkp, sósíajdemó-
kr,atá er það, að þeir hafa misst
tfúna ,a, sósíalisman.n Qg trúna
á lýðræðið af ótta við kommún-
isrriann. Og þeir eru svo fáfróð-
ir um bæði valdajafnvægið cg
Sameinuðu þjóðimar að þeir
gétá ekki einu sinni gert, sér
grein fvrir muninum.
„Þetta er enginn
dans — heldur opin-
bert hneyksli“, segir í
yfirlýsingu héraðsyfir-
valda í Voralberg í
vesturhluta Austur-
ríkis sem bcnnuðu
með lögum tízkudans-
inn tvist. „Látbragða-
leikur kynferðisór-
anna,“ segir í álitsgerð
Sálfræðingasambands
Ítalíu. En hvorki sið-
gæðisprédikurum né
læknum hefur tekizt
að stöðva sigurför
tvistsins, og fólk á
ýmsum aldri í flestum
löndum vaggar sér í
lendunum og skrum-
skælir á marga lundj
eins og vera ber í
tvisti.
BEININ FLEST
Læknisfræðilegar vandlæting-
ar í garð þessa öfgafulla ærsla-
dans eru ekki byggðar á eijis
traustum grunni og einstakir
læknar hafa viljað vera látÚ.
Að :tvísu nurðuf 49 inanns að
lÍJTtSíj Í.íj^ðá|5^Ítt)ð»i'tía^ ':á NeW
á einni^ vikuýog Juisumljr
*a dans-
ijáninjg-
arfullum og langvarahdi veik-
indum á eftir. En þrátt fykr
þetta hefur enginn heimskunn-
ur Iæknir eða alþjóðleg lækn-
isfræðistofnun lagt til að tvist
yrfti almennt bannað.
Dcraur ■ Jiffærafræðirinar er
sp,; ap grundy.aUarstððuir : ög
hreyfingar tvistsins spp. . ekiu
öeblilegar eða.. skaðlegar..Jyrír,
"beínagrMd og 'vöðvak'árfi heil-
brigðs ungs 'fólks. Það eru Jiða-
mót líkamans sem fyrst og
fremst verða fyrir áreynslu, en
ekiki vegna hinna venjulegu
hreyfinga við að beygja cg rétta
heidu.r vegna . hinna snöggu
snúningshreyfinga. Flestar leik-
fimisæfingar, t.d. hnébeygingar,
þjálfa mjaðma- og hnjá- og
öklaliði aðeins á einn veg. En
liðamótin hafa einnig hæfileika
t’J hliðarhreyfinga. Rannsóknir
hafa sýnt að hinar hversdags-
legu hreyfingar mannsins krefj-
ast þess hvergi nærri að hæfi-
leikar liðamótanna séu nýttir
til hlýtar. Æfingar til styrk-
ingar liðamótum og vöðvu.m eru
því mjög æskilegar frá læknis-
f;>æðilegu sjónarmiði.
Tvist getur því, sem sérstök
tegund leikfimi, bætt úr hreyf-
ingarskorti hins vélræna nú-
tímamgnns. Þaö er þó skilyrði |
— eiris'og í öðrum íþróttagrein- ,
um áð líkaminn sé vaninn \
ivið erfiðíð :smámsaman. Fólk 1
yerðuþ;,,að„ æfa með aðgát og '!
iljajJda sér (í æfjngu.
AlláV' aðrár varúðarráðstafan- !
ir Varöártdi fvist orðáði „Journ- :i
al of < fhé; ■ Canadiari 11 ÍVledical ■ I
Association“ þannig í einni \
setningu: „Enginn tvisti eftir
fertUgt“. Tvistiö 'ér ságt ileysa
skúpgerðiná úr læðingi, jíannig :
að rólegh.eitafólk kann sér ekiki
læti, heldur lætur smitast af
hljómfa'llinu og æðir í dansinn.
Þetta endar oft með skelfingu
hjá gráhærðum körlum og stút-
úngskerlingum, sem gleyma því ;
að fjaðurmagnið hefur með ár-
unum f jarað út úr vöðvum
þeirra og liðamótum. Dansferð-
in endar á slysavarðstofunni.
Tvist-slysfarir miðaldra og
eldra fólks hafa færzt ískyggi-
lega í vöxt í sumum Jöndum.
Snúnir mjaðma- cg hnjáliðir,
Framhald á 10. síðu.„
• '
g) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 6. júlí 1962
Föstudagur 6. júli 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (