Þjóðviljinn - 30.09.1965, Síða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVILJINT7 —- Fímnrfaðagur 30. septembeir 1965

EFTIR MARÍU LANG
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■«■■■■■■
kögri og áletruninni ..Kveðja frá
markaðnum‘‘.
— Hvað . . . til hvers kaupir
hún hana? stamaði Magnhildur.
— Hún kaupir alltaf svona
karamellu á markaðnum, sagði
Ellen. Og svo poka með engifer-
karamellum hjá Engquist. Það
hefur hún gert frá því að hún
var smástelpa. Hefúrðu aldrei
fyrr komið með okkur á torgið
að verzla?
— Nei, það er víst ekki.
Magnhildur Bengtsson virtist
allt í einu hugsi.
En Lovísa brá bleiku karamell-
unni yfir öxlina og meðan kögrið
blakti eins og skringilegur fáni
£ fararbroddi þokaðist litli hópur-
inn leiðar sinnar yfir steinlögn-
ina, gegnum manngrúann, með-
fram marglitum markaðsgötunum
á torginu. Þegar kirkjuklukkan
sió tvö voru þær komnar að
lyfjabúðinni sem var beint á
móts við kirkjuna.
Inni í lyfjabúðinni sást í ljóst
hárið á Tuss og hvíta sloppinn
bakvið afgreiðsluborðið. Tilhægri
á götuhæðinni var íbúð, sem
gengið var í beint af gangstétt-
inni sem nú var þakin sölugrind-
um.
Lovísa andaði að sér blönduð-
um þef af söltuðum gúrkum. súr-
um eplum og reyktri síld. Síðan
Iagfærði hún höfuðklútinn, ýtti
upp grænmálaðri útihurðinni,
strig inn i rúmgóða forstofu með
mörgum dyrum, lyfti mögrum
vísifingri að einum þeirra.
og studdi fingrinum á dyrabjöll-
una.
Bak við hana tautaði Ellen í
senn gröm og eftirvæntingarfull:
— Það verður gaman að sjá
hvort Clara er komin.
ÞRIÐJI KAFLI
Clara var eiginlega glataða
systirin. Hún hafði orðið oað
bæði vegna gigtar í handlegg og
auglýsingar í Skóga-póstinum.
Gigtin í handleggnum rak
hana sextíu og átta ára að aldri
!■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■«■■■■■■■•
til að hætta vinnu sinni í bakar-
íinu í bænum, þar sem hún
hafði í meira en fjóra áratugi
hnoðað og hrært og skreytt
hveitibollur og möndlukringlur
og smákökur. Hún fluttist heim
á Bengtsnes en eftir nokkur ár
var hún búin að fá nóg af ráð-
ríki Ellenar og nöldrinu í Lovísu.
Hún braut heilann um að leigja
sér íbúð í Skógum fyrir sparifé
sitt og las því vandlega auglýs-
ingasíðuna í sveitablaðinu.
,,Falleg, sólrík íbúð laus til f-
búðar í janúarbyrjun. Fimm her-
5
bergi, stúlknaherbergi, öll ný-
tizku þægindi. Leigufrí til 1. ap-
ríl“.
Þessa auglýsingu þekkti hún
aftur, hún hafði staðið í blað-
inu hvað eftir annað eins og
Qeiri auglýsingar um leiguhús-
næði. Það var ekki hún sem
vakti allt í einu athygli hennar,
heldur auglýsing . af allt öðru
tagi. Hún las hana hvað eftir
annað, og loks kinkaði hún kolli
með ánægjusvip.
..Einmana. fátækur ekkju-
maður óskar eftir ráðskonu. Má
vera roskin. Hver vill koma?
Tvær kýr. Svar merkt Aðeins tvö
sendist Skógapóstinum.‘‘
Já, Clara vildi koma. Þegar
hún var búin að virða fyrir sér
bæði ekkjumanninn og kýmar
tvær, tilkynnti hún agndofa
systrunum ákvörðun sína, og nú
hafði hún verið í meira en miss-
iri ráðskona hjá Vincent Flod
í litla bænum hans í Finntjöm-
um.
Þennan markaðsdag stóð hann
fyrir utan húsið og virti hana
fyrir sér með aðdáun í svipnum.
— Sem ég er lifandi, Clara,
þú ert bara ljómandi snotur, þeg-
ar þú býrð þig upp. Þótt mér
finnist kirnan sem þú hefur á
höfðinu vel mega verða eftir
heima.
Dökkt hárið á Clöru var lítið
farið að grána. Þrátt fyrir háan
aldur hafði hún látið klippa það
stutt. Hún var sterkleg og stæði-
leg kona með dökkan litarhátt,
glaðlegt bros og fjörleg augu.
Vincent hafði rétt fyrir sér, guli
nýstrokni kjóllinn fór henni vel,
en kubbslegur, tóbaksbrúnn hatt-
urinn sem náði niðurundir
augnabrúnir. gerði það ekki.
Hún mætti augnaráði hans og
lagði hattinn varlega niður í
stóru eggjakörfuna.
— Jæja, jæja, hlæðu bara. Ég
set hann að minnsta kosti upp
áður en ég stíg inn til blessaðra
ættingjanna. Nóg verður af
stríðninni samt.
— Það er bezt að hlæja að
slíku. Eigum við að koma?
Þau þurftu að ganga nokkra
kílómetra niður að vatninu.
Himinninn, sem hafði fyrr am
morguninn verið blýgrár og
þungbúinn, hafði nú sett upp
hýrlegri svip — var svarblár yf-
ir Hamrharby, skærblár yfir hjá
Kilsbergen.
— Hann er að hvessa, sagði
Clara,: þegar hún var búln >ið
hagræða sér á afturþóffcunni í ó-
máluðu flatbytnunni.
Vincent Flod hafði farið úr
jakkanum og brett upp skyrfcu-
ermamar, áður en hann fór að
róa með löngum. sterklegum ára-
togum.
— Ertu hrasdd?
— Ég er hrædd um að þétta
verði of erfitt fyrir þig.
— Þvættingur!
Hann sýndi sterklegar, ójafn-
ar tennurnar í snöggu brosi.
Hann virtist ekki vera mikið yf-
ir sextugt, en hún vissi að hann
var það. Clöru þótti hann ásjá-
legur karl með þykkt, dökkt hár
og drengjaleg, blá augu, trúlega
var hann full holdgrannur, en
hún ætti að vera manneskja til
að bæta úr því.
Eins og hann hefði Iesið hugs-
anir hennar, spurði hann snögg-
lega:
— Sérðu eftir því að þú fórst
eftir þessari auglýsingu? Gamall
kofi uppi í skógi, engir nágrann-
ar til að drekka kaffi hjá, bara
karlskröggur að þjóna og stjana
við; þetta er ekki það sem þú
hefur vanizt.
— Það er betra en tvær geð-
vondar kerlingar, sagði Clara
með áherzlu.
Hann hló enn á ný.
— Já, óneitanlega geðvondar.
Sérstaklega var önnur þeirra
slæm. Ég skil ekki hvers vegna
þú ert að hendast til borgarinn-
ar til að hitta þær; ef ég væri
f þínum sporum myndi ég láta
þær lönd og leið.
Clara kipraði saman andlitið
eins og hryggur bolabífcur.
— Við höfum farið saman á
markaðinn síðan við vorum böm.
Þær myndu aldrei fyrirgefa mér
ef ég skrópaði.
Svo birti yfir henni og hún
bætti við:
— Ég verð líka að fara þang-
að til að frétta hvort við höfum
erft ókjör af peningum frá
Ameríku.
— Þú ert nú meiri kerlingin,
svaraði Vincent og herti róður-
inn. Mér þykir hann hvessa. Það
var heppilegt að þú skyldir
stinga hattinum niður í körfuna.
annars hefðirðu ekki haft neitt
að skreyta þig með þegar þú sýn-
ir þig.
Flatbytnan lá djúpt, og væri
horft á hana gegnum kíki af
svölum í landi, sýndist hún vera
í mesta háska. Christer var í
sjöunda himni.
— En þær öldur! hrópaði hann.
Og bráðum koma þrumur og eld-
ingar eins og á sunnudaginn.
Þetta komast þau aldrei. Þau
drukkna, þau drukkna!
— Eg held, sagði Helena
Wijk, að þú látir ímyndunarafl-
íð hlaupa með þig i gönur. Inn
með þig. Maturinn er kominn á
borðið.
Sonur hennar, sem átti mark-
aðsfrí eins og önnur skólaböm í
Skógum, og var staðráðinn í að
njóta dagsins til hins ýtrasta,
lagði ólundarlega frá sér kik-
inn og kom inn af svölunum.
— En eldingum getur slegið
niður, sagði hann vongóður. Það
kom fyrir í Glanshammar í vik-
unni sem leið og stór tarfur
brann til agna og hestur og
margir kálfar. Heyrðu, er það al-
veg víst að við eigum að fara
f sirkus í kvöld? Upp á æru og
trú? Hvað sem fyrir kemur?
— Hvað ætti svo sem að koma
fyrir? sagði Helena grunlaus.
Upp á æru og trú. Fyrst þú varst
heima og fórst svo snemma að
hátta í gærkvöld.
Bláu drengjaaugun litu 1
skyndi niður á diskinn en eftir
nokkrar mínútur leit hann aft-
ur á hana og það var eftirvænt-
ing í svipnum.
— Þú, mamma. Ég er svo
hræðilega blankur.
— En vikupeningarnir sem þú
fékkst í fyrradag?
— Þeir hljóta að hafa gufað
upp. Er það ekki skrýtið?
— Þú hefur verið með ein-
hver prakkarastrik, það er auð-
séð. Jæ.ia, þú skalt fá' þrjár
krónur hjá mér, ef þú ferð í
nokkrar sendiferðir.
— Þrjár krónur! Glæsilegt.
Fyrir þessa gífurlegu upphæð
stóð hann nokkru síðar í röð í
ofsaheitu bakaríinu. Það var
reyndar alls ekki leiðinlegt.
Bakaríið var rétt við torgið, þar
sem Litlagata hallaðist mest nið-
ur að vatninu. Stéttin fyrir utan
búðina var einn hrærigrautur af
hjólum, hestvögnum, T-Fordum
og innan um allt saman stóð
gljáandi Buick, sem var í eigu
einhvers öfundsverðs eiganda
ferðatívólís. Christer hélt. sig
frammi við dymar og þaðan sá
hann bæði inn í búðina, bakaríið
sjálft og út á stéttina. Alls stað-
ar var eitthvað skemmtilegt að
gerast.
I bakaríinu höfðu starfsstúlk-
urnar fengið heimsókn. Það var
glaðlegur kvenmaður með sfcutt-
klippt hár og í gulum kjól. 1
hvert sinn sem opnað var fram
í búðina barst þangað ilmur af
nýbökuðum kanelsnúðum og há-
vært samtal og hlátrasköll.
— Og það var svo hvasst að
ég hélt að mín síðasta stund væri
komin —
— en það hefði verið sorglegt,
nú þegar —
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíðum,
vélum og áhölcðum,
efni og lagerum o.fl.
n
©
Heimístrygging hentar yður
Heimilisðryggíngar
Innbús
Vatnstföns
Innbrots
Glertryggingar
I

TRYGGÍNGAFELAGIÐ HEiMIR”
UNDARCATA 9. REYKJAVÍK slMI 21 260 SÍMNEFNI ,SURETY
skórnir
Þar sem CHERRY
kemur viö gljá
SKOTTA
U
-,,Ég ætla að biðja þig að vera skvísan mín, auðvitað með þvi
skilyrði að þú fáir nógu góðar einkunnir á miðsvetrarprófinu/.
HJOLBARÐAR
FRÁ , ,
SOVETRIK3UNUM
Heimilisfólk yðar og gestir njóta
gceðanna
Nýkomið
mikið og fjölbreytt úrval af flugvéla-. skipa- og
bílamódelum frá Lindberg.
Komið og skoðið meðan úrvalið er mest.
FRISTUND ABOÐIN
Fíverfiscrötu 59
Frá Kársnesskó/a
Kópavogi
10 ára böm (fædd 1955T eiga að mæta M skólan-
um föstudaginn 1. okt. kl. 3 e.h.
Skólastjóri.
A
P