Þjóðviljinn - 10.02.1966, Qupperneq 8

g SÍÐÁ — ÞJÖÐVH-nNTÍ — Kmnrtudasor KL fdbrflar 1980.
STORM JAMESON:
O,
BLINDA
HJARTA
að hún hefði heyrzt gegnum
mikinn gný.
— Hann lýgur.
Dómarinn lagði blaðið frá sér
og horfði á hana með forvitni-
svip í augumim, fölbláum með
þéttum, litlausum bráhárum,
sem mæður gjafvaxtei dætra
voru vanar að kalla „ekki svip-
mikið en ósköp aðlaðandi".
— En þér voruð bundnar
kyrfilega við rúmið?
Lotta mætti augnaráði hans
vandræðalaust. Já. En allt ann-
að er lygi — eintóm lygi.
— Viljið þér þá segja okkur
hvað gerðist?
— Ef þið viljið, sagði hún
þurrlega. Það er ekki annað en
það sem ég sagði monsieur
Gaude og hann lét skrifa það
niður og ég undirritaði það.
— Viljið þér gera svo vel að
endurtaka það núna.
— Ungu mennirnir tveir —
sem ég hafði aldrei séð fyrr en
þetta kvöld þegar ég bar þeim
matinn — komu inn í svefnher-
bergið mitt einhvern tíma um
nóttina þegar ég svaf, og annar
þeirra greip hendinni fyrir
munninn á mér, meðan hinn
rótaði í öllum skúffum þangað
til hann fann lyklana. Og þegar
þeir voru búnir að taka pening-
ana bundu þeir mig við rúmið
á úlnliðum og öklum og tróðu
skyrtu sem þeir fundu á gólfinu
upp í mig og bundu sokk utan-
yfir og svo fóru þeir. Það fór
hrollur um hana og hún lokaði
augunum. Það var hræðilegt.
— Og þetta kom yður alger-
lega á óvart, spurði dómarinn
mildum rómi.
— Auðvitað.
— Og þér sáuð aðeins menn-
ina tvo. Hann — sonur yðar,
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu off Dóðó
Laugavegi 18 III hæð Clyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
DðMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10 Vonarstræt-
ismegin '— Sími 14-6-62
Hárcireiðslustofa
Austurbæiar
María Guðmundsdéttir.
Laugavegi 13 Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað
Philippe, var ekki í herberginu?
— Nei — ekki fyrr en hann
kom um morguninn.
— Það er þá lygi þegar hann
segist hafa bundið yður við
rúmið? Og að þér hafið vitað
að hann ætlaði að nálgast pen-
ingana þá um nóttina og sam-
þykkt allt saman, þar á meðal
hina hranalegu meðferð á yður
sjálfri?
Hún lækkaði röddina aftur og
sagði hægt:
— Vissulega er það lygi.
— Getið þér — hann þagnaði
— getið þér hugsað yður nokkra
skýringu á því að hann skuli
segja þessa sögu?
Lotta virtist hika. Skýringu?
Nei.
Þegar Gaude dró stólinn sinn
til eftir trégólfinu, hrökk hún
við. Hún leit um öxl. Hann
hafði setið þama og horft upp
í loftið, eins og til að undir-
strika það, að hann væri þarna
aðeins sem áhorfandi. Nú hallaði
hann sér fram, glennti sundur
hnén og studdi hönd á hvort
hné, en í þessar stellingar var
hann vanur að setja sig, þegar
hann fann þef að blóði eins og
undirmenn hans sögðu.
— Má ég, herra dómari? sagði
hann hárri röddu. Án þess að
bíða í kurteisisskyni hélt hann
áfram: Skýringin gæti verið sú,
að þetta er sannleikurinn, hreinn
og klár. Ég er aðeins að tala
við yður, madame Michal, ekki
við manninn yðar, horfið ekki
á hann, horfið á mig. Ég ætla
að fara befcur- í þessi smáatriði
með yður.......
Einmitt núna minntist Michal
þess að Leighton hafði varað
hann við þeirri fásinnu að koma
berskjaldaður í hendur óvin-
anna. É#. gæti stöðvað þetta
núna, hugsaði hann tvíráður, ég
gæti sagt henni að svara ekki,
að bíða þangað til Jouassaint er
kominn hingað, að bíða .... En
ekki neitt, ekkert afl í heimin-
um, og sízt af öllu augnaráð
sem Lotta sendi honum, biðj-
andi, fullt angistar, gæti fengið
hann til að bíða. Hann horfði
á hana festulega og hugsaði: Ég
vil vita það strax, hvað svo sem
það er .......
— Þegar mennimir tveirkomu
inn í herbergið yðar, þá voruð
þér sofandi?
— Já.
— Og þér urðuð undrandi og
skelfdar?
— Já.
— Kom það ekki heim við
áætlun ykkar Philippes?
— Það var ekki um neina á-
ætlun að ræða, sagði Lotta.
— Þér neitið því, að hann
hafi komið inn í herbergið á-
samt mönnunum tveimur?
— Já.
— Áður en hann strauk að
Jieiman ffyrfr mániaðíj höfðuð
þér þá engan grun Km að hann
ætti þátt í ráninu — ætlizt þér
•BI að við trúum þessu?
— Því ekki það? Það er satt.
— Hann er búinn að játa á
sig ránið. En þér haldið fast
við það, ennþá, að hann hafi
ekki látið sjá sig, hafi ekki
komið inn til að hjálpa þeim
eða benda þeim á skápinn. Þér
hljótið að sjá að það virðist
ekki sennilegt.
— Hann kom alls ekki inn í
herbergið.
— Og þér haldið fast við það,
að hann htafi ekki bundið. yður
og keflað — svo dyggilega að
þér gátuð hvorki hreyft yður
né æpt?
— Hvemig hefði hann átt að
geta það? Hann var þar ekki.
Allt í einu fór Gaude að nota
röddina, djúpa, hljómsterka og
hranalega sem hann beitti þegar
kom að úrslitastundu hverrar
yfirheyrslu. Ungi dómarinn tók
viðbragð og setti undir sig höf-
uðið eins og hann væri úti í
ofsaroki.
33
— Flestir myndu ógjaman
viðurkenna það að þeir hefðu
beitt móður sína líkamlegu of-
beldi. Og myndu jafnvel neita
því, ef það væri borið á þá.
En hér höfum við ungan pilt
sem játar slíkt á sig jafnvel
áður en hann er sakaður um
það. Hvað finnst yður um það,
madame Michal?
Lotta starði á hann og sagði
rólega:
— Ég segi, að hann er að
ljúga.
— Leyfist mér að minna yður
á, að þér luguð þvi að okkur
í upphafi, að hann hefði fengið
vitneskjuna um peningana á
öðrum degi vikunnar en satt
var.
— Nei. Ég fór dagavillt. Er
það glæpur?
— Þér luguð meðan hugsan-
legt var að ljúga um lífemi
Philippes og að þér hefðuð látið
honum í té peninga til þess.
Gerið svo vel að svara.
— Ef það er spuming — já.
— En þér ljúgið ekki þegar
bér segið okkur að hann hafi
ekki látið sjá sig í svefnher-
bergi yðar? Og hafi ekki beitt
yður ofbeldi?
— Það er engin lygi.
— Svona nú, frú Michal, getið
bér gert yður í hugarlund hvers
vegna hann ætti að vilja halda
því fram að hann hafi hagað
sér verr en hann gerði — ef þér
eruð ekki að Ijúga enn?
Hún þagðt
Gaude færði 131 stóliim sinnj
færði hann svo nærri henni, að
hún hlaut að finna andardrátt
hans á andliti sér og ógnandi
nálaígð hins stóra andlits, litlu
augnanna sem glóðu.
— Þér neitið því ekki — að
af öllu því sem stangast á í
framburði ykkar, þá er þetta
fráleitast, heimskulegast.
Nei, ég þoli þetta ekki, hugs-
aði Michal. Hann reis upp, hann
opnaði munninn til að segja:
Hættið þessu, en áður en hann
kom upp hljóði, var Lotta búin
að gefast upp. Hann hélt hún
ætlaði að grípa höndunum fyrir
eyrun, en þess í stað hélt hún
krepptum hnefunum upp að
andlitinu.
— Jú, hann var þar. Og hann
batt mig við rúmið — já, já, já.
Michal heyrði fyrir sér rödd
hennar — Þeir hefðu ekki þurft
að vera svona harðhentir. Orð-
unum var beint til Philippes,
sem hafði gert þetta. Milli þjófa.
Nei!
— Jæja, sagði Gaude og
stundi.
Hann hallaði sér aftur á bak,
horfði á hana svipbrigðalaust.
Það vottaði ekki einu sinni fyr-
ir ánægju í svip hans.
— Þá er allt hitt lygi líka,
sagði hann með hversdagslegri
rödd sinni, þungri en ekki ó-
þægilegri. Þér vissuð hvað til
stóð þessa nótt. Þér tókuð þátt
í undirbúningnum og léðuð
sjálfa yður sem tæki —
Lotta greip fram í fyrir hon-
um. Nei. Hún var föl og svita-
perlur stóðu á enni hennar og
höku, en hún hafði aftur stjórn
á rödd sinni. Ég undirbjó ekki
neitt. Ég var — hún þagnaði og
leit niður á hendur sínar sem
nú lágu í kjöltu hennar — ég
var skelkuð.
Gaude brosti næstum. Og ætl-
izt þér til að nokkur, ég, dóm-
arinn, maðurinn yðar eða nokk-
ur yfirleitt trúi því, að þetta
sé ekki ein lygin enn?
— Ég jæja, jæja, kona góð.
Það er eitt sem þér getið ekki
neitað. Ekki einu sinni þér. Frá
þessari nóttu vissuð þér að pilt-
urinn hafði gert sig sekan um
þjófnað. Hvort sem þér hafið
nú vitað annað og meira eða
ekki, þá vissuð þér það. Ha?
Hún kinkaði kolli.
— En þér þögðuð. Hvers
vegna?
— Ég — hún hikaði — Ég var
hrædd.
— Um sjálfa yður?
— Ég var hrædd við það sem
maðurinn minn kynni að gera
við Philippe.
Gaude lyfti brúnum yfir ógn-
andi augum. Svo að þér létuð
yður lynda að maðurinn yðar
þórður
sjóari
4678 — Þórður vill senda bát á land og þrátt fyrir aðvaranir
Gamiers ákveður hann að fara með Eddy og tveim hásetum.
Kannski þekkja arabísku hásetamir mennina, sem virðast svo
ákveðnir í að reyna að vekja athygli skipsmanna á sér.
,,Hafi þeir eitthvað illt í hyggju, vörumst við að lenda, en
séu þetta vinir, fáum við þó loks að vita, hvað þeir vilja okkur“.
Gamier horfir áhyggjufullur á eftir bátnum, sem heldur í átt
til lands. Hann veit alltof vel í hvaða hætfcu áhöfn hans getur
komizt.
Kópavogsbúar
Úti- og inniskór fyrir börn og unglinga.
Kvenskór, kventöflur.
Karlmannaskór, gúmmístígvél, gúmmískór.
Sparið fé og fyrirhöfn og verzlið í næstu búð.
Skóverzlun Kópavogs
Álfhólsvegi 11.
Skrifstofustúlkur óskast
Landsvirkjun, Suðurlandsbraut 14. óskar eftir að
ráða eina símastúlku og 1—2 vélritunarstúlkur
með enskukunnáttu.
Upplýsingar gefur Halldór Jónatansson, skrifstofu-
stjóri, sími 38610.
PLASTMO
Ryðgar ekki
þolir seltu og sóf*
þarf aldrei að móla
MARS TRADING COHF
KLAPPARSTÍG 20 SÍMI 17373
Plasf*
þakrennur og
niðurfalfspipur
fyrirliggjandi
Plaslmo
* B9LL8NN
Rent an Icecar
• Auglýsið í ÞIÓÐVIUANUM
SÍMINN ER 17500 (5 línur)