Þjóðviljinn - 20.04.1966, Blaðsíða 8

3 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — Miðvikudagur 20. aprfl 1966
MORO MEÐ Patrick
EFTIRMÁLA Wn
— Nei, auðvitað ekki. Ég var
sjálfur búinn að gleyma þeim.
Þau eru kannski ekki merkileg.
Orðrétt sagði hann: Ef Wellman
gerir vart við sig, segið honum
að málið verði afgreitt sam-
kvæmt beiðni.
Hann varð ringlaður á svipinn.
Bað hann fyrir þessi skilaboð,
eftir að hann var handtekinn?
— Já. já. Vegna þess að hann
var handtekinn, held ég. Hvers
vegna?
Lyon greip fram í mjúkum
rómi:
— Þama sjáið þér. Enn ein á-
Stæðan til að flana ekki að
neinu.
— En —
— Látið þetta bara kyrrt
liggja f svipinn. Verið þér sælir
og þakka yður fyrir að þér kom-
uð. Lyon stuggaði honum út
fyrir. Við horfðum á hann stíga
upp í bílgarminn gamla Dg aka
skröltandi niður vegirin.
FJÖRTAND.I kafli
Lyon kom aftur innfyrir og
sneri sér að mér.
— Jæja, það var nú það. Hvað
finnst yður nú um frásögn maj-
órsins?
— Hún virðist vera öldungis
írétt, viðurkenndi ég.
— Já, er ekki svo? Það er það
versta við þetta mál — allt virð-
ist falla eins Ojg flís við rass.
— Getur þessi vitnisburður
hreinsað hann algerlega?
— Nei, ónei. Ekki fuUkomlega.
En hann sannar að hann hefur
sagt okkur sannleikann að
vissu marki. Það var sannarlega
gott að hafa upp á Wellman.
Þér voruð vissulega snjall hvað
það snertir.
' Mér fannst óþarfi að minna
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu oa Dódó
Laugavegi 18 III hæð flyfta)
. SlMI 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
D 0 M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamarg"tu 10 Vonarstrætis-
megin — Síml 14-6-62.
Hárgreiðslustofa
Austurbæfar
IVlaría Guðmundsdóttjr
Laugavegi 13. Sími 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
hann á að Wellman hafði raunar
komið af sjálfsdáðum. þegar
hann hafði séð morgunblaðið. Ef
hann vildi gefa mér heiðurinn'
á því, þá hafði ég svo sem
ekkert á móti því. Og ég hafði
fundið manninn. Ef hann hefði
ekki komið til okkar, hefði ég
getað fylgt þeim til hans. Með-
an ég reyndi að setja upp hæfi-
lega hógværam þakklætissvip,
datt Lyon nokkuð í hug eins og
ég hafði búizt við.
— En það er eitt, sem ég skil
36
ekki. Hvemig vissi hann að þér
höfðuð skilaboðin og hvernig í
skollanum fenguð þér þau?
— Ég afhenti Clegg bréfið eins
og þér báðuð mig um, sagði ég.
Hann sýndi mér það og ég ráð-
lagði honum að reyna að komast
að þvi hver þessi Wellman væri
og hvar hann væri niðurkominn.
ef hann léti til sín heyra. En
— hann vildi það ekki.
— Sagði hann hvers vegna?
Þegar ég svaraði ekki undir eins,
hélt hann áfram uppörvandi:
Verið ekki svona aumingjalegur
yfir þesju, maður. Eruð þér ekki
að vinna með okkur? Eða er
Clegg einhver sérstakur perlu-
vinur yðar?
— Nei, sannarlega ekki, sagði
ég. Ég — tja, ég er aleinn héma
og á ekki sérlega gott með að
verja mig. Ég kæri mig ekki um
að vekja andúð hans. Það er
áreiðanlega ekkerf notalegt að
eiga hann að óvini.
— Jæja. Hann sagði þetta eina
orð með mikilli áherzlu. Er það
þannig, ha? Hefur hann ógnað
yður á nokkurrí hátt?
— Ekki með berum orðum.
— Ég skil. Lyon settist, lagð-
ist aftúrábak í stólinn með hend-
ur í vösum óg herðamar lotnar.
Heyrið mig nú. Ef þér hafið
eitthvað að segja okkur um
Clegg, ’þá komið með það núna.
Þér megið treysta því að ég fer
að honum með háttvísi. Þér
haldið þó ekki að ég færi að
láta hann gruna að þér væruð
heimildarmaður minn?
— Ne-nei, svaraði ég. Nei
auðvitað ékki.
— Það er einmitt það. Og
munið það. að ef það skyldi
vera ejtthvað sem hægt er að
hanka hann á þá myndum við
koma honum í örugga vörzlu áð-
ur en- hann gerir sér ljóst hver
kom upp um hann.
— Ég vona að þetta sé rétt
hjá yður, sagði ég í einlægni,
og ég hélt áfram og sagði hon-
um frá heimsóknum Cleggs og
því sem hann hafði sagt mér,
einkum um samband sitt við
Bellu Draffen. Og í fsamhaldi
af því sagði ég honum frá hug-
boðinu sem ég hefði haft um að
einhver hefði verið að snuðra
fyrjr utan húsjð mitt kvöldið
áður og næsta kvöld á undan.
Ef ég hefði ekki verið farinn að
þekkja Lyon, hefði ég eins get-
að haldið að ég væri að tala við
sjálfan mig. Augu hans voru
lokuð meðan á frásögn minni
stóð. Þau voru enn lokuð þeg-
ar ég lauk máli mínu og hann
umlaði: Þetta er mjög athyglis-
vert.
— Athyglisvert! hreytti ég út
úr mér. Hvað mig snertir þá er
þetta talsvert meira en það! Ég
er ekki sérlega ímyndunarveik-
ur, en það er ekkert gaman að
vera hér aleinn og hafa það á
tilfinningunni að náunginn sé
að sveima hér fyrir utan á
hverri nóttu.
— Nei, ég er yður alveg sam-
mála. Við skulum gera eitthvað
£ þessu, því megið þér trúa. Hann
hugsaði sig um andartak, ieit
síðan loks á mig og hallaði und-
ir flatt: ■ Það er eitt í sambandi
við Clegg vin okkar. sem ekki
er víst að þér hafið gert yður
ljóst.
Ég skildi ekki fyllilega hvað
hann var að fara. Ég held að
Barrows hafi ekki gert það
heldur. Hann leit spyrjandi upp
frá vasabók sinni, ep það var ég
sem sagði: Hvað er það?
— Einfaldlega það, að hann
er eini maðurinn í þessu máli,
sem getur ekki gert grein fyrir
sjálfum sér þetta kvöld, eða
hefur að minnsta kosti ekki gert
tilraun til þess. Hann fór til
herbergja sinna snemma kvölds,
eftir því sem majórinn segir.
Það er það eina sem við vitum
um hann þar til næsta morgun.
Er það ekki skrýtið?
— Að vísu, jú. — en gæti það
ekki verið vegna þess að hann
gerði eikki neitt og fór ekld
neitt?
•— Jú, jú. Þafi gætj svo sem
verið. Það er bara dálítið ein-
kennilegt, þegar allt annað viirð-
ist vera á hreinu.
Ég hugsaði mig um andartak.
— Þér eruð auðvitað að hugsa
um morðið á Bellu Draffen?
— Ekki endilega. Hvers vegna
ekki Massey líka?
— En hvaða hugsanlega á-
stæðu —
— Kannski vegna peninganna?
— Það er ekki trúlegt. Hvern-
ig hefði hann átt að vita að
peningarnir væru þar?
— Majórinn hefur ef til vill
haft orð á því. Mér fannst Lyon
vera að rökræða að gamni sínu.
— Ég efast um það. Ég held
ekki að sambandi þeirra hafi
verið þannig háttað.
Bros færðist yfir syfjulegt
andlitið og hann settist upp.
— Satt er það. Þetta ber vott
um góða athyglisgáfu. Ef til
vill er það þá aðeins morðið á
Bellu Draffen. Hann otaði að
mér holdugum fingri. En farið
varlega í þessar kenn' r yðar,
j ef þér viljið gera svo vel. Eins
1 og ég sagði, þá byggðuð þér í
gær upp hina trúlegustu kenn-
ingu um Houston, og svo sneruð
þér við blaðinu og göldruðuð
Wellman fram til að kollsteypa
henni!
— Ég er ekki að bera fram
neina kgnningu um Clegg. sagði
ég stirðlega. Ég sagði yður aðeins
hvað gerðist í þessum heimsókn-
um hans til mín • og að hann
hefði sjálfur viðurkennt að hafa
átt von á henni þarna um kvöld-
ið.
— Auðvitað. Ég var bara að
gera að gamni mínu. Hann var
dálítið afsakandi. Ég vil ekki að
þér móðgizt og snúið vjfl okkur
bakinu eftir allt sem þér hafið
fyrir okkur gert. Hann gaut aug-
unum til Barrows og var víst
hræddur við að falla í áliti því
að hann sagði eins og í vöm:
Ekki svo að skilja? að við hefð-
um ekki með tíð og tíma kom-
izt að þessu sjálfir. Við kom-
umst alltaf á leiðarenda að lok-
um.
Það fóru viprur um andlitið á
Barrows um leið og hann mætti
augnaráði mínu, og hann laut í
flýtj yfir vasabók sína.
— Hvað sem því líður, hélt
Lyon áfram og brölti uppúr
stólnum, þá er bezt að við töl-
LEÐURJAKKAR
á stúlkur og drengi. — Loðfóðraðir rú-
skinnsjakkar — Ódýrar lopapeysur.
Leðurverkstæðið
Bröttugötu 3 A. — Sími 24678.
Danskir sjóiiSajakkar
Leðurjakkar — buxur og peysur
Góðar, ódýrar vörur.
jr~
Verzlunin O.L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu)’.
4733 — Ibn Sakkras þekkir fáuann. Bandamaður ...........? Eða
stríðsbrella....? Bezt að fljúga lágt yfir til að geta séð eitt-
hvað .... — Þórður hefur breitt klút yfir höfuðið svo langt frá
séð virðist hann vera Arabi. — Flugvélin flýgur hvað eftir ann-
að yfir bátinn. „Ágætt‘‘, segir Eddy. „Látum hana bara koma-
enn nær, því öruggara er að hún fái fulla hleðslu!“ — Þau
bíða þess spennt hvað þeir þarna uppi gera. Eddy fylgist með
og bíður rétts augnabliks. Það er óhætt að treysta hæfni hans.
SKOTTA
— Skotta er svo þreytt að hún getur ekki komið í símann — og
það þýðir að hún sé útkeyrð!
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR”
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVÍK SÍMI 22122 — 21260
FRÁ , ,
SOVETRIK7UNUM
REYNSLAN
HEFUR
SANNAÐ
GÆÐIN
HJOLBARÐAR
Auglýsið í Þjóðviljanum
/