Þjóðviljinn - 26.11.1966, Síða 8

13
— Herra Whittaker þekkir
hana aftur. Ðyravörðurinn í
blokkinni sem Doyce átti heima í
gaf okkur lýsingu á henni . . .
Ekki vaenti ég að þér þekkið
stúlkuna?
Þetta var bgjn spurning. Morr-
ow neyddist til að svara.
— Ég? Hamingjan góða! Ég
þekki ekkert af — þessum stúlk-
um sem Doyce var að flækjast
með! Eigum við að Ijúka spilinu?
— Auðvitað. Við sjáumst í
klúbbnum, sagði Slade við Whitt-
aker.
Framkvæmdastjóri Arsenals
leit spyrjandi á þá. — Já, við
sjáumst . . . sagði hann loks
og stakk blaðinu í vasann.
Þegar þeir komu að átjándu
holunni, afsakaði Morrow sig og
fór burt í skyndi. Slade gekk
með hægð yfir að klúbbnum.
— Fór Morrow hingað inn?
spurði hann Whittaker, sem var
að tala við Kindilett.
— Nei . . . Wittaker tók viku-
blaðíð fram aftur og fletti upp á
§íðunni með stúlkumyndinni. —
I>að er víst að þér takið þetta,
fulltrúi, svo að þér getið haft
upp á henni.
— Hverri? spörði Kindilett.,
— Þessari stúlku, sagði Slade.
— Hún spurði eftir Doyce á leik-
vanginum í gær og svo stakk
hún af. Seinna komst ég að því,
að hún hafði heimsótt Doýce í
íbúð hans.
Kindilett varð hverft við. —
Þetta hlýtur að vera einfcver
misskilningur, sagði hann. —
Þetta er unnusta Morrows —
Pat Laruce!
Þessar furðulegu upplýsingar
komu alveg flatt upp á Slade,
en hann var fljótur að jafna
sig. — Eruð þér vissir um það?
spurði hann.
— Já, auðvitað, sagði Kindil-
ett og leit undrandi á hann. All-
ir í liðinu þekkja Pat.
Slade leit aðvarandi á Whitt-
aker. Framkvæmdastjórinn kink-
aði kolli — hann skildi hvað
hann var að fara.
— Jæja, herrar mínir, ég má
víst ekki vera að því að fá mér
drykk, sagði lögreglufulltrúirín.
— Ég þarf að ljúka nokkrum
símhringingum.
— Siminn er þarna fyrir hánd-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
! Steinu og Dódó
1 Laugavegi 18 tll hæð flyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMl 33-968
D O M U R
Hárgreiðsla við allra h’æfi
TJARNARSTOFAN
rjarnargötu .10. Vonarstrætis-
megin - Simi 14-6-62
an, sagði Kindilett og benti.
— 5>ökk fyrir. 1
Slade sá Morrow koma út úr
símaklefanum. Knattspyrnumað-
urinn hraðaði sér út úr bygging-
unni og hvarf í áttina að bfla-
stæðinu.
Clinton birtist allt í einu eins
og þruma úr héiðskíru lofti. —
I>ú virtist hafa mikið að gera!
— I>að hef ég líka, sagði
Slade. — Morrow var að koma
úr símanum, og ég er illa svikinn
ef hann getur ekki vísað okkur
beinustu leið til stúlkunnar sem
við erum að leita að.
— Hvernig færðu þá hug-
mynd?
— Hann er trúlofaður henni.
Komdu nú! Bakvið bílaröðina
þama — hann má ekki sjá
okkur!
Þeir voru komnir að sínum
bíl, þegar annar bíH. ók út af
stæðinu og niður vegirm. Morrow
sat við stýrið. Hann var einbeitt-
ur á svip og starði fram fyrir
sig.
— Hann virðist vera að hugsa
um eitthvað sérstakt! rwmdi
Clinton.
— Já, honum varð býaia
hverft við þegar W8»ttáfeer sýndi
okkur myndina af stúDamwi og
ég sagði að hún hefði verið uppi
í íbúðinni hjá Doyce. En ástæð-
una vissi ég ekki fyrr en Kmdil-
ett þekkti hana á myndírrm.
— Hvaða myrrd?
— Þessari héma! Slade stakk
vikublaðinu að honum og ræsti
bílinn. Hann ók út af bílastæð-
inu og beygði niður veginn, svo
sem 100 metra á eftrr bfl Morr-
ows.
— Hún er bará löguleg! sagði
Clinton þegar hanti sá myndina
af stúikunni í mmmu. — Og
hún er sem sé farin að gera
uppsteit?
— Það lítur út fyiá-r það.
Slade rýmdi fyrir bíl sem ók á
móti. — Morrow er alveg mfð-
ur sín!
— Af því að við, vitum utn
þetta?
Slade sat þegjandi stundar-
kom. Loks yppti hann öxlum
og sagði: — Tja, það má vera...
— Ég þori að veðja að hann
hefur vitað um hana og Doyce!
Clinton var í engum vafa um
það. — Nú erum við næstum
búnir að húkka hann! Yfirlög-
regluþjónninn hallaði sér aftur
á bak í sætinu og kveikti í sig-
arettu.
— Tíu þúsund sterkir og kven-
maður ... Hann er seigur ef
hann getur kjaftað sig út úr
þessu. Clinton blés reykskýi á
framrúðuna. — Ég hef hugboð
um að hann sé ekki nógu klár til
þess. bætti hann við og það
vottaði fyrir efa í rödd hans.
Slade beygði út á aðalveginn
í áttina til Downs. Enn var mik-
il umferð og hann gat ekki ekið
mjög hratt, en þó gat hann
fylgt bíl Morrows nokkurn veg-
inn eftir. Við krossgötur með
umferðarljósum beygði Morrow.
til vinstri og stefndi að Lund-
únaveginum, en Slade skauzt
fram í fremstu röð, þegar ljósin
skiptu aftur. Það voru aðeins
fjórir bílar milli þeirra, þegar
rautt ljós kviknaði við Lund-
únaveginn.
•— Nú færðu nóg að gera,
gamli vinur, sagðí Clinton stríðn-
islega og fleygði sígarettustubbn-
tm út um gluggann. Og það
voru engar ýkjur. Morrow ók
hratt og hann stjómaði bílnum
eins og sérfræðingur. Það var
einskær heppni að Slade skyldi
enn vera á hælunum á honum,
þegar Morrow beygði út á Purl-
ey-hringinn.
Þegar Morow kom auga á
London virtist hann róast dálít-
ið og dró úr hraðanum. Gegnum
Norbury og Streadham ók hann
næstum of hægt.
— Hver fjandinn gengur að
honum? tautaði Clinton. — Er
hann að missa móðinn?
— Tja, er hægt. að lá honum
það? spurði Slade.
Morrow ók gegnum suðurhluta
borgarinnar, fór yfir Thems
við Vauxhall og hélt áfram gegn-
um Victoria, framhjá Hyde Park
Horni og beygði inn Edgware
Road. Hann ók að húsasamstæðu
í Maida Vale.
Slade ók framhjá þegar Morr-
ow beygðj upp að húsinu.
— Nú held ég að hann, sé til-
búinn að bíta á krókinn, sagði
Clinton. Leynilögreglumaðurinn
hafði lært sitthvað um mann-
fólkið af langri reynslu sinni.
Morrow hljóp upp breið þrep-
in. Andlitið á honum var eins
og gríma. Það var annarleg
spenna í framkomu hans. Hann
kreppti hnefana í sífellu, reglu-
lega og án afláts.
Dyrnar opnuðust og dökk-
hærð stúlka leit út.
— Nei, sæll vertu, Phil!
— Sæl, Jill — er Pat heima?
— Já, auðvitað.
Hann flýtti sér inn og þaut
gegnum setustofuna. Aðrar *dyr
opnuðust og ljóshærð stúlka í
silkislopp kom fram. Hún brosti
af kunnáttu hinnar þjálfuðu
fyrirsætu. Ljósa hárið fór eins
vel og frekast varð á kosið og
hún var vel snyrt. Hún stóð kyrr
í kæruleysislegri stellingu — f-
mynd róseminnar.
Nýkomni gesturinn starði á
demantshringiqn hennar.
— Pat! sagði hann nístandi
röddu. — Ég verð að tala við
þig. Það er ýmislegt sem við
verðum að fá á hreint undir
eins . . . Hann sneri sér að
dökkhærðu stúlkunni sem horfði
á þau stórum augum. •— Jill —
viltu gera svo vel að leyfa okk-
ur að vera einum andartak.
Jill Howard kinkaði kolli. —
Þó það nú væri, Phill. Ég veit
hvenær návist mín er óæskileg!
Hún brosti snöggt en svipur
hennar var efablandinn. — Þú
ert á svipinn eins og þú værir
með nýjar fréttir af vígstöðv-
unum.
Hann mætti spyrjandi augna-
ráði hennar. — Ég vona að það
séu falsfréttir, Jíjill.
— Ég gæti vel hugsað mér
sígarettu, Phil! greip Ijóshærða
stúlkan fram í. — Og kannski
vildirðu gera svo vel að fræða
mig um leyndarmálin. Var það
ekki ég sem þú hringdir í?
Morrow gaf henni sígarettu
og rétti fram kveikjarann sinn.
Dyrnar að næsta herbergi lok-
uðust á eftir Jill.
— Jú, Pat, ég hringdi til þín,
vegna þess að það er dálítið sem
ég vil hafa á hreinu.
— Þú ert búinn að segja það
einu sinni áður, sagði hún.
— Ég komst að því að þú
hefðir verið i íbúð Doyce é
föstudagskvöldið.
Hún stóð andartak og virti
fyrir sér glóðina í sígarettunni.
— Hvar hefurðu frétt það?
spurði hún rólega. .
Rósemi hennar kom honum úr
jafnvægi. — Það kemur út á
eitt, hrópaði hann. — Er það
satt? Það er það sem ég vil fá
að vita, og sem ég er lífandi,
Pat, ef —
— Láttu ekki eins og fífl, Phil!
Kuldaleg rödd hennar hafði svip-
Plaslmo
ÞAKRENNUR OC NIÐURFALLSPÍPUR
RYÐGAR EKKI
ÞOLIR SELTU OG SÓT,
ÞARF ALDREI AÐ MÁLA
MarsTrading Company hf
LAUGAVEG >03 — SÍMI 17373

Kuldajakkar og úlpur
í öllum stærðum.
Góðar vörur — Gott verð.
Verzlunin O. L.
Traðarkotssundl 3 (móti Þjóðleikhúsinu).
S KOTTA
— Ég er að halda upp á það að ég er búin að vera í
megrunarkúr í viku.
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVIK • SIMI 22122 — 21260
TRABANT EIGENDUR
V iðgerðarverkstæði
Smurstöð
Yfirförum bílinn
fyrir veturinn.
FRIÐRIK ÓLAFSSON, vélaverkstæði
Dugguvogi 7. Sími 30154.
<§níineníal
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmívinnustofon h.f.
Skipholti 35 - Sími 30688
og 31055