Þjóðviljinn - 28.03.1968, Qupperneq 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVíEtJEÆBI — Fimmtuöagur 28. marz 1968.
33
— Liómandl — alveg ljómandí,
sagði herra Corrigan, þegar
harrn var búinn að líta á mynd-
ina og rétti hama síðan frú
Duffy. — Og lifandi eftirmynd,
það má nú segja, lifandd eftir-
mynd.
— Nei, sagði frú Duffy sem
horiði nú á myndina ásamt
Rósu. — Þetta er ágæt mynd.
en hún er fallegri í raun og
veru. Pinnst þér það ekki, Rósa?
— Noreen þyrfti að fá. lit-
mynd af sér sagði Rósa og
hristi höfuðið svo að feitarkinn-
amar dingluðu til. — Ég myndi
auðvitað þekkja hana á mynd-
inni, en það hefði átt að vera
litmynd. Finnst þér það ekki,
Mike frasndi?
Mike frændi var ekki viss.
Litmynd eða ekki, hún var lif-
andi eftirmynd.
— Alveg sammála, herraCorr-
igan, sagði Salt læknir brosandi
og rétti út höndina eftir mynd-
inni. — Meðal annarra orða,
frú Duffy, af hverju kom Noreen
hingað?
UMFERÐAR-
TAKMÖRKUN
KL.0300-0700
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
SAKAMÁLASAGA
Eftir
J. B. PRIESTLEY
— Ég get útskýrt það á stund-
inni. Hún vildi komast fráBirk-
den. Og hún þekkti mig af þvi
að ég og mamma hennar unnu
saman í Sameinuðu verksmdðj-
unum í mörg ár. Þá átti ég
heima í Birkden, auðvitað. Og
ef þér viljið spyrja um eitthvað
fleira, læknir, þá hikið ekki við
þið. Ég veit að Noreen hafði
afskaplega mikið álit. á yður.
— Það er bara þettas sagði
Salt læknir afsakandi. — Hún
hafði fengið meðul hjá mér, sem
ég sagði henni að hún yrði að
taka kvölds og morgna, það
mætti ekki bregðast. Það var
óskemmtilegt fyrir hana að þuria
að taka þetta inn, því að litur-
inn var mjög óvanalegur, dökk-
grænn — ósköp ólystilegt að
sjá, er ég hræddur um. En mér
myndi létta ef ég vissi að hún
hefði tekið það inn reglulega.
— Alveg eins og klukka, sagði
frú Duffy. — Hún geymdi það
héma niðri, svo að við gætum
fylgat með því hvort hún
gleymdi að taka það. Þú manst
eftir þessu græna gumsi, Rósa,
er það ekki?
— Auðvitað. Það sem hún gat
grett sig, hrópaði Rósa. — Og
þegar ég spurði hana af hverju
hún væri æiginlega að þessu, og
hún sagðist hafa lofað lækninum
sínum —
— Þetta er alveg satt, sagði
herra Corrigan. — Hún sagði
að þótt hún væri að stinga af,
þá ætlaði hún svo sannardega að
fara eftir fyrirmælum læknisins
síns, hans Salts læknis.
— Já — hún var einlægt að
tönnlast á honum Salt lækni hér
og Salt lækní þar — mig lang-
aði stundum til að segja henni
að hætta. Þetta var frú Duffy,
brosandi og buktan<ji. Meðan
hún var hérna, áður en hún
fór til London, þá hlýtur hún
að hafa klárað heila flösku af
þessu græna gumsi — aumingja
stelpan. En hún hefur víst haft
gott af því. Svo sagði hún að
minnsta kosti.
— Hún sagði mér það oft og
mörgum sinnum, greip Rósa
fram í. — Oft og mörgum sinn-
um.
Sait læknir sneri sér að Driv-
er liðþjálfa og Maggie vissi sam-
stundis, að einfeldningurinn var
úr sögunni. — Ég held það sé til-
gangslaust að halda þessu áfram,
liðþjálfi. Það hefur aldrei verið
til neitt lyf af þessu tagi. Og
myndin sem þau þekktu undir
eins, var af systurdóttur mínni
sem á heima í Melboume. Nor-
een Wilks hefur aldrei hingað
komið. Þau hafa ekki svo mikið
sem btið hana augum.
— Eru þau öll að ljúga?
— Auðvitað eru þau að ljúga.
— Hvað meinarðu með því að
við séum að ljúga? hrópaði Corr-
igan reiðilega og spratt á fæt-
ur.
— Sittu kyrr og hafðu þig
hægan, sagði Driver liðþjálfi.
Hann sneri sér að Salt lækni. —
En ef þau eru að Ijúga, hvað á
það þá að þýða?
— Peningar. Og Salt læknir
benti á sjónvarpstækið. — Þau
haifa getad enewað Öt gaæiðslimnd
á þessiu.
— Þetta er haugalygi, hrópaði
frú Duffy. — Að koma hingað
og sleikja sig upp við okkur —
— Og mér dettur ekki í hug
að þegja, sagði herra Corrigan
•alheiminum, þegar ég er kallað-
ur lygari —
— Corrigan, hlustið á mig and-
artak, sagði Salt læknir hvöss-
um rómi. Og hann flutti sig dá-
lítið til og Maggie fann að hann
tók létt um handlegg hennar
eins og til að gefa henni eins
kpnar aðvörun. En hann leit ekki
á hana, aðeins á Corrigan. —
Þér eruð í fjandans klípu, Corr-
igan. Nú er ég að leita að mann-
inum sem þér börðuð í höfuðið
á mánudagskvöldið. fyrir utan
gamla Wórsley húsið. Maggie
fann að hann þrýsti handlegg
hennar á ný og nú skildi hún
hann. — Það vill svo til að hann
er með viðkvæma höfuðkúpu og
hjarta. Það er ekki vist að hann
lifi þetta af. Þetta er alvöru-
mál, Corrigan —
— Ég barði hann ekkert fast.
Hvemig átti ég að vita að hann
myndi lognast útaf eins og
stra?
— Bölvaður asninn þinn, öskr-
aði frú Duffy að honum. — Nú
fórstu alveg með það.
— Hvað býr undir þessu?
spurði Driver liðþjálfi alvarleg-
ur í bragði.
' — Svei mér þá, þjálfi — þyrj-
aði Corrigan.
— Við skulum koma, greip
Salt læknir fram í. — Ég get
ekki sóað meiri tíma í að hlusta
á þetta fólk. Ég yerð að kom-
ast aftur til Birkden. Ég skal
aka yður á stöðina — og út-
s'kýra þetta á leiðinni. Svona,
maður, við skulum koma.
— Já, hunzkizt þið út, hróp-
aði Duffy sem var kokhraustust
af þrenningunni. — Að kalla sig'
læknir og koma og blekkja sak-
laust fólk, er það nú — Ef til
vill hefur hún haldið áfram að
romsa, en þau heyrðu ekki
meira.
— Mér er lítið um að tala
þegar ég sit undir stýri, liðþjálfi,
dóttar. Noreen WiQcs er dála,
Bennilega myrt
— Það heyrir ekki undir okk-
ur, Salt læknir, sagði Driver í
skyndi. — Þér verðið að leggia
það fyrir Hurst yfiriögregluþjón
hjá Birkden lögreglunni.
— Ég veit það, sagði Salt
læknir, Dg svo sagði hann ekki
meira fyrr en þau voru komin
að lögreglustöðdnni afibur. — Ég
bið yður um það eitt, liðþjálfi
— Dg ég held ég eigi það inni
hjá yður — að hringja í Hurst
yfirlögregluþjón, segja honum
hvað gerðist og minna hann á
að hann hafi lofað að koma og
hlusta á miig, ef þessi saga
reyndist tilbúningur.
— Jæja, það get ég svo sem
gert, sagði liðþjálfinn efahland-
ínn. — En hvers konar skýrslu
ég á að skrifa —
— Skiriið hreint enga skýrslu.
Gl^ymið þessu. Comdon Bridge
kemur ekki lengur við sögu. Nú
gerist allt í Birkden, Látið Hurst
um þetta — og mig —
— Jæja, læknir, þér vitið
sjálfsagt hvað þér en^ð að
gera —
— Stundum veit ég það, stúnd-
um ekki. En ég þakka yður kær-
lega fyrir, Driver liðþjálfi. Mér
þykir leitt að vera svona snöggur
upp á lagið, en mér liggur á.
Og honum lá á alla leiðina
til baka. Og það þýddi að hann
mælti ekki Drð frá munni og
Maggie sjálf hafði ekiki annað
að gera en hugsa, og hugsanir
hennar voru býsna ruglingslegar:
það var næstum eins og hún
snerist um sjalfa sig, hring eftir
hring í völundarhúsi.
ELLEFTI KAFLI
Strax og þau komu aftur heim
í fbúðina, fór Salt lækndr með
Maggie inn til föður hennar. —
Ég efast um að hann hafi hreyft
sig síðan áðan, sagði Salt læknir
um leið og þau fóru út úr her-
berginu. — Ðg hann vaknar í
fymrmálið, miklu hressari en
hann var í dag, vertu viss um
það. Nú skulum við fá okkur að
borða ok drekka.
sagði Salt læknir, þegar þau voru
komin inn í bílinn. — Og ég
skal vera stuttorður. Ég hef eng-
an álhuga á þessu fólki, aðeins
á Noreen Wilks. Ef þér ætlið að
kæra þau, þá er enga hjálp hjá
mér að fá. Þeim var mútað til
að segja .þessa sögu. Hún átti
ekki að prófast f réttinum, að-
eins að tefja fyrir leitinni. Corr-
igan var sá endinn sem að Birk-
den vissi. Ég ,skal játa að ég kom
þarna með ágizkun, en þó ekki
alveg út í bláinn. Nú einbei-ti
hann sér aftur að akstrinum;
/þau voru komin úr Gladstone
stræti og út í umferðina. Síðán
þurfti hann að bíða eftir grænu
ljósi.
— Corrigan hafði.verið ráðinn
se<m umsjónarmaður og vörður
hjá Sameinuðu verksmiðjunum.
Á mánudagskvöldið barði hann
mann niður. Sennilega hefur
hann verið hræddur við að vera
þama áfram, allavega var hann
tekinn úr starfinu. Einhver — og
ég held ég viti hver það var —
borgaði honum fyrir að spinna
upp þessa históríu um Noreen
Wilks ásamt systuir sinni og
Hún fékk gin og tonic og hann
fékk sér dálitla whiskylögg og
þau vbru kyrr í eldihúsinu. — Ég
er sársvöng, sagði Maggie. —
Hvað áttu til sem við getum
mallað í fljótlheitum?
— Ég sting upp á spaghetti.
Og ég á dálitla dós af kjötkássu
sem við getum notað með. Þú
sérð um spaghettí-ið meðan ég
sinni kjötinu.
— Fyrir alla muni — sagði
hún.
— Ekkert svoleiðis, Maggie.
Hann var geðgóður, en einbeitt-
ur. — Þú varst einmitt að segja
að þú værir sársvöng. Þetta
verður 'þín máltíð engu síður
en mín. Við sjáum um hana
saman. Og það er óþarii að
vera að segja „fyrir alla muni“,
hvort við annað.
-v Það getur verið. En þari
annað okkar endilega að vera
með snúð og gefa fyrirmæli eins
og herioringi? Hún var ekki reið,
en rödd hennar var festuleg. En
hún horfði þó ekki á hann, held-
ur á spaghettíið. *
— Þetta er alveg rétt hjá þér.
BSIAXD’S A-1 sósa: Með k|ötl9
með fiskl9 með Iiverju sem er
SKOTTA
— Donni, hvað segirðu?! Ertu orðdnn leiður á langleggjuðum
gelgjuiegum stelpum í stuittum pilsum?
Kaupi öH frímerki
íslenzk og erlend, ný og notuð á hœsta markaðs-
verði.
RICHARDT RYEL Mánagöíu 20. Sími 19354.
Skíðabuxur og úlpur
á konur og karla — Vestur-þýzk gæðavara.
Póstsendum.
Ó. L. Laugavegi 71
Síani 20141.
Tækifærískuup
Höfum kven- og herrafatnað til sölu. Tökum kven-
og herrafatnað í umboðssölu. Móttaka fimmtudaga
klukkan 6 — 7.
VERZLUN GUÐNÝJAR
Grettisgötu 45.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUSTA N
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
í
Önnumst hjó.la- Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur,- ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
1 • Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.