Þjóðviljinn - 13.07.1968, Síða 8

g SlÐA — ÞJÓÐVIUINN — 1/aiugardagur 13. júlí 1968.
AGATHA CHRISTIE
EILIF
NÓTT
þá að þeir eru giftir þessum leið-
indaskjódum sem eru sínöldrandi
og pexandi. Nei, þá vil ég heldur
vera frjáls. Midhael Rogers sem
svipast um í heiminum upp á
i eigin spýtur og styttir sér stundir
með sætri stelpu þegar honum
býður svo við að horfa.
Þetta er auðvitað að láta
hverjum dogi naegja sína þján-
ingu, en það á vel við mig. Líf-
ið var skemmtilegt og ég hefði
verið hæstánægður ef það hefði
haldið þamnig áfram. En ég hefði
trúlega verið tilneyddur að lifa
lítfinu þrátt fyrir það. Þetta við-
horf tilheyrir æskunni. Þegar
æskan er liðin hjá ei* hjð
skemmtflega ekki lengur skeonmti-
legt.
Bakvið þetta bjó áreiðanlega
alltalf hitt — löntffun eftir ein-
hverjum og einhverju ...... En
svo að ég haldi áfram þar sem
frá var /horfið, þá var gg að aka
gömlum manni niður á Rívíer-
una. Það var verið að byggja
handa honum hús þar. Hann fór
_ þangað til að athuga hvemig
framkvæmdimar gengju fyrir sig.
Santonix var arkitektinn. Ég
veit ekki með vissu hverrar
þjóðar Ssntonix var. Fyrst hélt
,ég að hann væri Englendingur
þótt nafnið á honum væri furðu-
legt ag ég hefðí aldrei heyrt það
fyrr. En ég held hann hafi ekki
verið Englepdingur. Það kæmi
mér ekki á óvart þótt hann hefði
verið Skamdinavi. Hanm var sjúk-
ur maður. Það sá ég undir eins.
Hann var ungur og mjög ljós-
hærður og magur og með fkringi-'*
legt amdlit, sem sýndist einihvem
veginn skakkí. Það var eins oiíT
helmingamir ættu ekki saman.
Hann gat verið mjög harður. í
hom að taka við skjólstæðinga
sína. Reyndar voru það þeir
sem borguðu brúsann og það
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtlstofs
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyíta)
Sími 24-6-16.
• PERMA *
Hárgreiðslu- og snyrtistols
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
hefði mátt ætla að þeir heifðu
hatft töglin og hagldimar og úr-
| skurðarvaldið. En það var nú síð-
ur en svo. Samtonix hellti sér
yfir þá og hamn var alltaf full-
komlegai öruggur, um sig og sinn
málstað, en það voru þeir hins
vega.r ekki. •
Og ég man að þessi gamli
maður sem ég ók með fór að
froðufella ájf ilTsku þegar hann
kom á leiðarenda dg sá hvernig
Rakimar stóðu. Ég gat ekki kttm-
izt hjá þvi að heyra hvað sagt
var, • þegar ég stóð álenisdar,
þjómustureiðubúinn sem bílstjóri
og þúsutnd þjala smiður. Það
jaðraði ajltaf við að herra Qon-
stantine fengi hjartakast 'eða
slaigtilfelli.
— Þér hafið ekki gert eins og
ég mælti tfyrir, öskraði hann
næstum. — Þér hafið sóað of
miklum peningum. Alltof miikl-
um peningum. Það var alls ekki
þatta sem við komum okkxir
saman um. Þetta kostar mig
meira en ég hafði gert ráð fyr-
: ir.
| — Það er sSveg rétt hjá yður,
I saeði Santonix. — En þatð verð-
I ur að fóma peningum.
— Það á ekki að fóma þeim.
Ég held nú síður. Þér eigið að
halda yður við bá upphæð sem
ég nefndi í upphafi. Slkiljið þér
það?
— Þá fáið þér aTls ekki það
hús sem hér viljið fa, sagði San-
tonix. — Ég veit hvað þér viljið.
Húsið sem ég er að byggja, er
hús eins og þér, viljið eignant.
Ég er alveg sanmfærður um það,
og þér eiffið líka eftir að verða
það. Verið ekki með bennan
millistéttarbúrahátt við mdg. Þér
viljið fá gott hús og þép skuluð
,fá það og þér eigið eftir að státa
af því við vini yðar og beir eiga
eftir að öfunda yður. Ég reisi
ekki húis fyrir hvem sem vera
skstt, það hef ég áður sagt við
yður. Það eru ekki aðeins pen-
ingamir sem máli skipta. Þetta
hús verður ekki lífet neinu öðm
húsi.
i- Það verður hræðilegt,
hræðilegt.
— AlTs ekki. Gaillinm á yðojr
er sá, að þér vitið ekiki hvað
þér viljið. Eða þamniig komið
þér fram að minnsta kosti. En
innst imni vitið þér í alvöru hvað
þér viljið, en þér skiljið það bara
ekki sjálfur. Þér sjáið það ekki
nógu ákýrt. En ég ypit það. Ég
veit það alltatf. Þér hafið tilfinn-
inigu fyrir gæðum. Og gæði sfeul-
uð þér fá.
Hann sagði oft eitt og annað í
likingu við þetta. Og ég stóð hjá
og hlustaði. Ég fyrir mitt leyti
gat séð að húsið sem verið var
að reisa þama inni á milli furu-
trjárma með útsýn yfir vatnið,
yrði ekki neitt venjulegt hús.
Helmingu^nn af því vissi efeki
út að vatninu eins og venjan var.
Það hafði útsýn inn að landinu,
dæld í fjaTlinu, þar sem sfeein i
' --------------------------------
í himininm milli hamrabeltanna.
Það var frumlegt og óvamalegt
bg mjög hrífandi.
Samtonix talaði stundum við
mig þegar ég átti frí úr vinnunmi.
— Ég byggi bara hús hamda
fóliki sem ég kæri mig um að
byggja fyrir, sagði hann.
— Auðuigu fólki, eða hvað?
— Það verður auðvitað áð.
vera rffct, amnars gaeti það ekki
borgað húsverðið. En það eru
ek'ki fyrst og fremst peningamir
sem koma í minn hlut, sem ég
hef áhuga á. Skjólstæðingar
mínir verða sid vera ríkir, því að
húsin sem ég byggi 'hljóta að
kosta mákið fé. Húsið eitt er
ekki naágilegt, skiljið þér. Það
verður að vera í réttu umhverfi.
Það er alveg eins þýðingarmikið.
Það er rétt eims og með r’úbína
eða smaragð. Fagur gimsteinm er
ekki anmað en feigur gimsteimn.
Hann gefur ekikert annað en
sjálfan sig. Hann túlkar ekkert,
hann hefur hvorki form né gildi
fvrr en hann hefur fengið hina
réttu umgjörð. Og urngjörð verð-
ur að fá fagran eðalstein sem
er hemni samboðinn. Umgerðtna
tek ég beint úr lamdslaiginu,
skiljið þér, þar sern hún lifir
sínu sjálfstæða lífi. Hún. hefur
engan tilgang fyrr en húsið mitt.
er komið eins og tignarfegur eð-
alsteinn í ramma hennar. Hamn
leit á mte og fór að hlæja. —
Skiliið þér betta ek'ki?
— Ég held ekki, sagði ég í-
hugandi, — pg samt — á eim-
hvem hátt — heíd ég að ég geri
það......
— Það gefcur vel verið. Hanm
fiorfði forvitnislega á mig.
Við kornurn aftur á Ríveruma
nokkru seinna. Þá var húsið næst-
um fuTlgert. Ég ætTa ekiki að
reyna að Týsa því, vegna þess að
það myndi feira í handaskolum
en það var — það var sérstætt
— það var stíll yfir því. Svo
mikið sá áe þó. Það. var hús sem
hægt var að vera hreykinn af,
sem gamam var að sýna öð'rum,
gamam að honfa á sjáíífur, gaman
að eiga heima í ásamt himni
réttu. Og einn daginn»sagð'i San-
tonix sdlt í einu við mig:
— Ég _ gæti . byggt., hús handa
yður. Ég veit hvemig hús þér
vilduð eiga.
Ég hristi höfuþið.
— Ég veit það efeki sjálfur,
sagði ég hreinskilmislega.
— Ksnnski vitið þér það dk'ki.
En ég veit það. Svo bætti hann
við: — það er verst að þér skut-
uð ekki hafa efni á því.
— Og það verður aldrei, sagði
,ég.
— Þsð s'kuluð þér ekki segja,
sagði Santqnix. — Þótt þér séuð
fæddur fátæikur, er ekki þar með
sogt að þér þurfið ailltaf að vera
fátækur. Það er dálítið undar-
legt með peninga. Þeir leita
stundum þangað sem þörfim er
mest fyrir þá.
— Ég er ekki nógu slyngur,
,sagði ég.
—-t Þér eruð ekki nógu metnaö-
argjaim. Metnaöargiþnin er ek'ki
vöfcnuð í yður ennþá, en húm
er fyrir hendi, það veit ég.
— Jæja þá, sagði ég, <— þá
kem ég einn»góðan veðurdag,
þegar ég er búimn að vekja í
mér metnaðiargirnina Og græða
nógu mikla peninga og segi:
Byggið handa mér hús.
Þá andvairpaði hann og saigði:
— Ég get ekki beðið ..........
Nei, það er óhugsandi að ég geti
beðið. Ég á ekki langt eftir. Eitt
hús enn — kamnski tvö. Ek'ki
meira. Það er óskemmtilegt að
deyja ungur ....... en stundum
er það öhjákvæmilegt .... En
það skiptir svo sem ekki. miklu
máli.
— Ég verð að flýta mér að
vekja metnaðangirnina. - .
— Nei, yður líður vel, yður
finnst gaman að lifa, breytið ekki
h'fslháttum yðar, sagði- Santonix.
— Ég gæti það ek'ki þótt ég
reyndi. sagði ég. Þá h&lt ég að
það væri rétt. Ég kunmi vdl við
þénmam lífsmátas ég naut líísins
Cg heilsa mín var prýðileg. Ég
hef ekið fyrir fjölmarga, sem
haifa átt sand af peningum, sem
hafa lagt hart að sér og hafa
verið með magasár og hiartaveilu
og óta.1 margt amnað, vegna þess
að þeir þöfðu lagt hart að sér.
KROSSGATAN
1 9 2 3 ‘é
6
7 s ■
10 ■ //
/2 ■ /3
■ 1+
/s
Lárétt: 2 dýr, 6 hreinm, 7 vera
tekinm, 9 rás, 10 sjó, 11 hrt/ss, 12
á fæti, 13 margt, 14 armur, 15
fimm eins.
Lóðrétt: 1 verkfærið, 2 haf, 3 af-
hemdi, 4 titill, 5 framferði, 8
fiskur, 9 egna, 11 eldfjaill, 13
mamm, 14 óttast.
, V • #
Lausn á síðustu krossgátu:
Lárétt: 1 vöttur, 5 æru, 7 nóló,
8 gó, 9 andar, 11 um, 13^arfi, 14
lóð, 16 liðugan.
Lárétt: 1 vimgull, 2 tæla, 3 tróma,
4 uu, 6 k'S'-,'nn, 8 gaf, 10 dróg, 12
i móti, 15 ðð.
SKOTTA
<g) Klng F«»»ure« Syndlcate, Inc., 1966. World rlgtiti retervac?.
„Látfcu hann velja ...: Spurðu hvort hamm viljj heidur lána okk-
ur bílinm eðiai.láta okkur sitja hér og hlusta á bítlaplötur".
MAlVSIOIV-rósabón gefur þægUegan flm í stofuna
BIFREIÐAEIGENDUR ATHUGIÐ!
Bónstöð, bifreiðaþjónusta
Laugavegi 118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bifreið yðar,
einnig tökum við að okkur þvott, hreinsun á saetum.
toppum. hurðarspjöldum (leðurlíki). Bónum og
ryksugum — Opið frá 8,00—19,00 alla daga nema
sunnudaga.
Sími 2-11-45.
aVÖRUFLUTNINGAR UM ALLT LAND.
H
LfíNOFLUTNIHGtm F
Ármúla 5 — Sími 84-600.
T@K®
Bifreiðaeigendur athugið
Ljósastillingar og allar almennar bifreiða-
viðgerðir.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 5. — Sími 34362.
;ið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
y ’ / -
r . ,. . ■ ■ ;
BÍLAÞJÖNUSTAN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
*
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, plgtínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
HemlaViðqerðir
. f/
' • Rennum bremsuskálar.
• Slipum bremsudælur
v • Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
!. ’ v
Seljum allar tegundir smuroliu. Bíllirin er
smurður fljótt og Vel. — Opið til kl 20 á
föstudögpm. Pantfð tíma. — Sími 1622T.
Trúin flytur fjöll. — Við flytjum allt annað
SENDIBÍLASTÖÐIN HF.
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA
r